Η προσθήκη του τραγουδιστή Klaus Meine έκανε το γκρουπ να συμπεριφερθεί πιο επαγγελματικά και με την βοήθεια του παραγωγού Conny Plank το Φεβρουάριο του 1972 ηχογράφησαν το παρθενικό τους δίσκο με τίτλο “Lonesome Crow”.

Το ντεμπούτο των γερμανών κινείται ηχητικά σε ένα πειραματικό και ψυχεδελικό rock ύφος που δεν έχει καμία σχέση με τα επόμενα  άλμπουμ τους. Το συγκρότημα άρχισε τις περιοδείες για την προώθηση του δίσκου τους, και άνοιγαν για ένα διάστημα τα live των ανερχόμενων UFO με αποτέλεσμα να αρέσει πολύ ο νεαρός Michael Schenker στον Phil Mogg  όπου και τον “άρπαξε” και τον ενσωμάτωσε στους UFO.

Οι Scorpions μετά τον αρνητικό αιφνιδιασμό παραλίγο να διαλύσουν αλλά κατάφεραν και αντέδρασαν με υπομονή και σοβαρότητα οπότε προχώρησαν και αντικατέστησαν τον αποχωρήσαντα αδελφό του Rudolf με τον καταπληκτικό κιθαρίστα Uli Jon Roth (DawnRoad), παράλληλα  άλλαξαν τον μπασίστα Lothar Heinberg με τον Francis Buchholz και τον ντράμερ Wolfang Dziony με τον Jurgen Rosenthal ενώ στα keyboards βοηθούσε ο Αchim Kirschning.

Με τον Uli Jon Roth οι Scorpions γράφουν τα καλύτερα τους άλμπουμ, ξεκινώντας το Νοέμβριο του 1974 με το μνημειώδες “Fly To the Rainbow” που περιέχει το φοβερό ομότιτλο κομμάτι αλλά και το αξεπέραστο “Speedy’s Coming” που οι Van Halen όταν ξεκίναγαν την καριέρα τους το έπαιζαν κάθε βράδυ στα club.

Το φθινόπωρο του 1975 κυκλοφορούν το εξαιρετικό “In Trance” αφού πρώτα είχαμε νέες αλλαγές στο γκρουπ με τον Jurgen Rosenthal να πηγαίνει στους Eloy και να τον αντικαθιστά ο Βέλγος ντράμερ Rudy Lenners.

Το συγκρότημα ανεβάζει κι άλλο τις στροφές και γράφουν υπέροχα τραγούδια όπως τα "Life's Like a River", Robot Man", "Dark Lady", "Top of the Bill" και φυσικά το ομότιτλο συναρπαστικό κομμάτι του άλμπουμ. Πολύ θόρυβο προκάλεσε και το εξώφυλλο του δίσκου αφού αναγκάστηκαν να το αλλάξουν, μιας και στην πρώτη έκδοση του απεικόνιζε ένα γυμνό μοντέλο που στη συνέχεια καλύφτηκαν τα γυμνά σημεία του με μία κιθάρα ενώ  με το “In Trance” εγκαινιάστηκε και η συνεργασία με τον μεγάλο παραγωγό Dieter Dierks.

Επόμενο άλμπουμ το δυνατό “Virgin Killer” (1976) και πάλι γίνεται σάλος με το εξώφυλλο αφού αυτή την φορά οι Scorpions προκαλούν ακόμα περισσότερο και απεικονίζουν ένα γυμνό ανήλικο κορίτσι με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να το αλλάξουν σε πολλές χώρες. Συνθετικά το συγκρότημα κυριολεκτικά πετάει με τραγούδια όπως τα μοναδικά “Pictured Life”, “Catch Your Train” και “Yellow Raven” ενώ το συγκρότημα για πρώτη φορά δίνει συναυλίες εκτός Ευρώπης.

Το 1977 έρχεται το πέμπτο άλμπουμ του συγκροτήματος, το πολύ καλό “Taken by Force” (πάλι έχουμε δύο εξώφυλλα) και νέο ντράμερ αυτή την φορά τον Herman Rarebell αλλά και τα προβλήματα μεταξύ των μελών του συγκροτήματος να είναι μεγάλα, ιδιαίτερα με τον Uli J.Roth που θεωρούσε ότι η μπάντα είχε μεταμορφωθεί σε εμπορικό γκρουπ με αποτέλεσμα να αποχωρήσει.

Το “Taken by Force” περιλαμβάνει θαυμάσια κομμάτια όπως το "Steamrock Fever", το "He's a Woman - She's a Man", τη μπαλάντα "Born to Touch Your Feelings", και το εκπληκτικό "We'll Burn the Sky", όπου στιχουργικά συμμετέχει η Monika Dannemann με ένα ποίημα που είχε γράψει, και ήταν σύμφωνα με τα κουτσομπολιά της εποχής το τελευταίο κορίτσι του Jimi Hendrix και μετέπειτα συζύγου του Uli J.Roth.

Την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί το “Tokyo Tapes” που περιλαμβάνει συναυλίες που έδωσαν στην Ιαπωνία τον Απρίλιο του 1978 και περιέχει και ένα παραδοσιακό το γιαπωνέζικο τραγούδι “Kojo no Tsuki” διασκευασμένο από το γκρουπ που κλέβει τις εντυπώσεις.

Μετά λοιπόν από αποχώρηση του Uli J.Roth το συγκρότημα αναζητεί νέο κιθαρίστα και ύστερα  από μία κουραστική ακρόαση 140 και βάλε κιθαριστών το συγκρότημα κατέληξε στον Matthias Jabs (Fargo) που με την βοήθεια του Michael Schenker (επέστρεψε για λίγο) ηχογράφησαν το άλμπουμ που σήμανε πραγματική στροφή στην καριέρα τους και που τους απογείωσε εμπορικά.

Ο λόγος για το κλασικό “Lovedrive” που περιέχει και τις αθάνατες μπαλάντες “Holiday” και "Always Somewhere" αλλά και δυνατά ροκ κομμάτια με χαρακτηριστικό το “Another Piece of Meat”.

Το 1980 και ενώ το συγκρότημα απολαμβάνει την αποθέωση σε όλες τις συναυλίες που δίνει κυκλοφορεί το παρεξηγημένο “Animal Magnetism” και πολλοί θεωρούν ότι το συγκρότημα κάνει κοιλιά. Το τραγούδι που ξεχωρίζει είναι το μεγαλειώδες “The Zoo" ενώ  ένα από τα θετικά στοιχεία της αλλαγής του γκρουπ είναι και τα γοητευτικά εξώφυλλα του, όπου έχουν την υπογραφή της περίφημης Hipgnosis (Pink Floyd, T. Rex,  Bad Company, Led Zeppelin, AC/DC).

Εν τω μεταξύ πολλά προβλήματα ήρθαν στην μπάντα με κορυφαίο αυτό του τραγουδιστή Klaus Meine, που κινδύνεψε να χάσει την φωνή του και ήταν ένα βήμα πριν την αντικατάστασή του.
συγκρότημα περίμενε μέχρι και την τελευταία στιγμή τον K. Meine (αν και πολλά σημεία του άλμπουμ τα είχαν γράψει με τραγουδιστή τον Don Dokken) και μόλις οι γιατροί έδωσαν το ok και αφού η εγχείρηση στις φωνητικές χορδές πέτυχε, τότε κυκλοφόρησαν το φοβερό δίσκο “Blackout” με τον Meine να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και τον Dokken να περιορίζεται στα δεύτερα φωνητικά.


Το άλμπουμ φτάνει μέχρι το top-ten στην Αμερική, η περιοδεία που ακολουθεί είναι πραγματικός θρίαμβος και το τραγούδι “No One LikeYou” είναι ένας μικρός ύμνος.

Ο θρίαμβος είναι ασταμάτητος για τους Scorpions και  το 1984 κυκλοφορούν έναν από τους καλύτερους δίσκους τους, το πολυπλατινένιο “Love at First Sting” που περιλαμβάνει εκπληκτικά hard rock τραγούδια όπως τα “Rock you Like a Hurricane”, “Coming Home”, “Big City Nights”, και την ανατριχιαστική μπαλάντα “Still Loving You”.

Την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί το κλασσικό "World Wide Live" που περιλαμβάνει εμφανίσεις τους από διάφορες πολιτείες της Αμερική, από το Παρίσι και την Κολωνία ενώ το highlight ήταν η κυκλοφορία μιας εκπληκτικής  βιντεοκασέτας (vhs) όπου απεικόνιζε την φοβερή live ενέργεια του συγκροτήματος στη σκηνή.

Την άνοιξη του 1988 το νέο άλμπουμ των Scorpions ονομάζεται “Savage Amusement” και η μπάντα απολαμβάνει την μεγάλη της επιτυχία με τραγούδια όπως τα "Rhythm of Love" (η Lee Aaron  κάνει τα δεύτερα φωνητικά) και "Passion Rules the Game", ενώ ο  Dieter Dierks επιτελεί την τελευταία του στην παραγωγή με τους Scorpions. Το συγκρότημα γράφει ιστορία εκείνη την περίοδο για τις συναυλίες που έδωσε στη Σοβιετική Ένωση…

Το 1990 συμβαίνει μία σημαντική αλλαγή στο συγκρότημα αφού την θέση του παραγωγού αναλαμβάνει ο Keith Olsen και τον Νοέμβριο του ίδιου έτους στα ράφια των δισκοπωλείων βρίσκεται το εξαιρετικό “Crazy World” ενώ στην σύνθεση των κομματιών βοήθησε και ο Jimm Vallance.

Ο δίσκος αυτός έβγαλε την τεράστια επιτυχία “Wind of Change” και καταφέραμε επιτέλους να τους δούμε τότε για πρώτη φορά ζωντανά στη χώρα μας σε μία καταπληκτική συναυλία στο ΣΕΦ με support τους Winger.

Μετά την επιτυχημένη περιοδεία του “Crazy World”, η μπάντα αποφάσισε να αλλάξει εταιρία και η POLYGRAM ανέλαβε να επενδύσει στη νέα δουλειά των SCORPIONS και τον Σεπτέμβριο του 1993 το “Face The Heat” κυκλοφόρησε στην αγορά. Παραγωγός αναλαμβάνει αυτή την φορά ο Kαναδός Bruce Fairbain με σπουδαία καριέρα και συνεργασίες με συγκροτήματα όπως BON JOVI, AEROSMITH, PRISM, LOVERBOY, KROKUS, POISON, AC/DC και BOC.

Το δωδέκατο στούντιο  άλμπουμ των Γερμανών μπορεί να μην έκανε την εμπορική  επιτυχία του “Crazy World” αλλά κατάφερε να κρατήσει ζεστούς τους οπαδούς και να βγάλει μερικά αξιόλογα τραγούδια. Η αλλαγή στη θέση του μπασίστα ήταν το κορυφαίο γεγονός εκείνη την εποχή για τους οπαδούς του συγκροτήματος και πώς να μην ήταν όταν ο επί είκοσι χρόνια μπασίστας του συγκροτήματος ο Francis Buchholz αντικαθίσταται από τον πανύψηλο Ralph Rieckrmann. To παρασκήνιο για την απομάκρυνση έλεγε ότι F. Buchholz διαχειριζόταν τα οικονομικά του γκρουπ και κατηγορήθηκε από τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ ότι τα χρήματα τους είχαν γίνει καπνός. Πιθανόν να είχαν δίκιο πάντως η υπόθεση πρέπει να είναι ακόμα στα δικαστήρια…

Τώρα στο άλμπουμ ο ήχος της μπάντας έγινε λίγο πιο μεταλλικός και τραγούδια όπως “Alien Nation” και “No Pain No Gain” έδιναν το heavy στίγμα του γκρουπ. To “Face the Heat” περιλάμβανε δύο bonus κομμάτια στην ευρωπαική του έκδοση τις φοβερές αλλά και αδικημένες μπαλάντες  “Destin” και “Daddy’s Girl”. Στην ιαπωνική έκδοση υπάρχει ξανά το “Destin” με άλλον τίτλο (“Kami O Shin Juru”) και στην αμερικάνικη το "(Marie's the Name) His Latest Flame" που είναι διασκευή σε τραγούδι του ELVIS PRESLEY με συνθέτες τους Doc Pomus και Μοrt Shuman (το έχουν διασκευάσει και οι Misfits, Smiths, Del Shannon κ.α).

Η έκπληξη στις συνθέσεις των κομματιών του “Face the Heat” λεγόταν Mark Hudson ο οποίος συνεργάστηκε με  μεγάλα σχήματα του χώρου όπως οι AEROSMITH, OZZY και ήταν ο βασικός παραγωγός του θρυλικού ντράμερ των BEATLES του Ringo Starr. Μάλιστα είχε βραβευτεί με GRAMMY to 1993 για το “Living on the Edge” των AEROSMITH. Επίσης το “Under the Same Sun” ακουγόταν και στην ταινία “On Deadly Ground”. Στην Αμερική το άλμπουμ δεν πήγε και άσχημα αφού κατάφερε και έφτασε στο Νο 24 στα Biboard Charts ενώ στην περιοδεία που ακολούθησε οι SCORPIONS πέρασαν για δεύτερη φορά από την χώρα μας (συναυλία στη Νέα Σμύρνη).

Τα πρώτα όμως αρνητικά μηνύματα είχαν έρθει για τους SCORPIONS  αφού και οι πωλήσεις έπεσαν κατακόρυφα αλλά και η κούραση ήταν μεγάλη για όλους στο γκρουπ για αυτό και αποφάσισαν ένα μικρό διάλειμμα μήπως και συνέλθουν.

Έτσι λοιπόν το 1995 το συγκρότημα για να μείνει στην επιφάνεια κυκλοφορεί μετά από δέκα χρόνια το τρίτο επίσημο live άλμπουμ με τίτλο “Live Bites”, ηχογραφημένο από τις συναυλίες που έδωσαν το χρονικό διάστημα 1988-1994 σε διάφορες χώρες του κόσμου όπως Leningrad, San Francisco, Mexico City, Bερολίνο και Μόναχο.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις όπου στην αμερικάνικη υπήρχαν δύο νέα studio tracks τα “Edge of Time" και “Heroes Don't Cry”, με το τελευταίο να υπάρχει και στην κανονική έκδοση. Επίσης ξεχωρίζουν η υπέροχη μπαλάντα “White Dove”, που είναι διασκευή από το Ουγγαρέζικο prog-rock γκρουπ OMEGA και το σούπερ-κομμάτι “Living for tomorrow” που υπάρχει μόνο σε best κυκλοφορία.

Την επόμενη χρονιά οι SCORPIONS αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν νέο άλμπουμ και δυστυχώς οι οπαδοί εισπράττουν το μέτριο “Pure Insict” με παραγωγό αυτή την φορά τον Erwin Musper (Bon Jovi, Def Leppard, Van Halen) με ένα αρκετά… άγριο και ζωώδες εξώφυλλο το οποίο οι Αμερικανοί το θεώρησαν extreme (!) με συνέπεια να κυκλοφορήσει με εναλλακτικό εξώφυλλο όπου απεικονίζονται μόνο τα μέλη του γκρουπ.

Άλλη μία πολύ σημαντική αλλαγή εν μεταξύ συντελέστηκε στην μπάντα αφού ο αγαπημένος ντράμερ των οπαδών, o Ηerman Rarebell, αποτελούσε παρελθόν χωρίς να διευκρινιστούν επίσημα οι λόγοι της αποχώρησης. Φυσικά τα προβλήματα υπήρχαν από την εποχή του “Blackout” και “Love at First Sting”, ενώ ο ίδιος βοηθούσε σημαντικά και στις συνθέσεις, αλλά φαίνεται η συναναστροφή του με τον πρίγκιπα του Μονακό και η δισκογραφική εταιρία που είχαν φτιάξει μάλλον τον οδήγησε στην οριστική έξοδο.

Στην θέση του λοιπόν ήρθε  ο ταλαντούχος James Kottak με βιογραφικό στους Montrose, Kingdom Come, Warrant, Wild Horses και MSG και το κενό καλύφθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Ο James Kottak επιβεβαίωσε άμεσα ότι είναι ένα ολοκληρωμένος hard rock ντράμερ και έδωσε ανάσα στο group ειδικά στις live εμφανίσεις και όσοι παραβρέθηκαν το 1996 στο κλειστό του Περιστερίου εντυπωσίασε πολλούς εκείνο το βράδυ με την απόδοσή του και με τα κόλπα που έκανε με την χρυσόσκονη! Στο συγκεκριμένο άλμπουμ το γκρουπ φάνηκε ξανά άνευρο, κουρασμένο και ανέμπνευστο, αν και υπήρχαν μερικά πολύ καλά τραγούδια όπως τα “Wild Child” και “Τime Your Call your Name”. Επίσης στη γιαπωνέζικη έκδοση το γκρουπ έκανε δώρο στους εκεί οπαδούς του, το “She's Knocking At My Door".

Η κρίση είχε κτυπήσει για τα καλά την πόρτα των SCORPIONS και το συγκρότημα προσπαθούσε να εφεύρει τρόπους ώστε να ξεφύγει από το τέλμα. Και φτάνουμε τον Απρίλιο του 1999 και οι οπαδοί του συγκροτήματος παθαίνουν το αρχικό σοκ με το εξώφυλλο του “Εye II Eye” που βλέπουν τα αγαπημένα τους είδωλα σε ποπ στυλ και ειδικά τον Klaus Meine χωρίς καπέλο να θυμίζει γνωστό Γάλλο κωμικό ηθοποιό!

Το σοκ συνεχίζεται με τα τραγούδια που ανοίγουν το άλμπουμ, δηλαδή με το  “Mysterious” και το άθλιο “To Be No 1”, που θυμίζουν πιο πολύ φτηνό ποπ σχήμα των ‘80s με λίγη δόση από μέτριους U2, παρά την ένδοξη hard rock μπάντα των προηγούμενων ετών. Ειδικά στα επόμενα κομμάτια η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο τραγική αφού ακούγονται σαν cover μπάντα από την Καραϊβική με το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου να κάνει το άλμπουμ ακόμα πιο απαράδεκτο!

Mόνο η φωνή του Klaus Meine θυμίζει ότι αυτό που ακούν οι έκπληκτοι οπαδοί είναι SCORPIONS! Φαίνεται η μπάντα έπεσε στην παγίδα των ανούσιων πειραματισμών και της μόδας με τον φόβο μην θεωρηθούν ξεπερασμένοι, όμως η ζημιά είχε γίνει και το rock προφίλ του γκρουπ είχε τραυματιστεί σοβαρά αφού ούτε καν οι μπαλάντες που ήταν το δυνατό τους χαρτί, υπήρχαν στο “Εye II Eye” για να σώσουν την κατάσταση.

H παραγωγή του Peter Wolf, ο οποίος είχε προϋπηρεσία με ποπ και σόουλ καλλιτέχνες κυρίως όπως JEFFERSON STARSHIP, THE POINTER SISTERS, CHICAGO, CLIFF RICHARD, NATALIE COLE, COMMODORES, “έσπρωξε” το άλμπουμ να ακούγεται αρκετά soft και ξενέρωτο και φυσικά τους πήρε στο λαιμό του. Η μπάντα πλέον έφτασε σε αδιέξοδο και παρά την μεγάλη προώθηση που τους έκανε η εταιρία τους το αποτέλεσμα ήταν και εμπορικά τραγικό.

Ενώ λοιπόν ήλπιζαν ότι με την ηχητική αλλαγή θα γινόταν κάτι καλό, συνέβη ακριβώς το αντίθετο με άπαντες να τους τα χώνουν και τους ίδιους να βρίσκονται σε απόγνωση.

Ευτυχώς όμως στη συνέχεια έγινε η μεγάλη ανατροπή και οι SCORPIONS κατάλαβαν το μεγάλο λάθος που έκαναν και σχεδίασαν να κυκλοφορήσουν κάτι συναρπαστικό ώστε να αποκτήσουν ξανά την χαμένη τους αξιοπιστία για αυτό προχώρησαν σε μία κίνηση που την είχαν σχεδιάσει από καιρό αλλά την ανέβαλλαν τα προηγούμενα χρόνια. Το συγκρότημα αποφάσισε λοιπόν ότι έπρεπε να κάνουν κάτι εντυπωσιακό για να για να “γλυκάνουν” τους οπαδούς τους και σίγουρα να συνδέεται με τα τραγούδια που στο παρελθόν τους έκαναν μεγάλους.

Το “Moment of Glory” ηχογραφήθηκε στις αρχές του 2000 στην ΕΧΡΟ του Ανόβερου, δηλαδή στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, μαζί με την περίφημη Berlin Philharmonic Orchestra, και κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του ίδιου έτους με ενορχηστρωτή και συνδημιουργό τον Αυστριακό φίλο τους, τον Christian Kolonovits.

Το “Moment of Glory” αρχίζει εντυπωσιακά με μία απίστευτη εισαγωγή από πνευστά και  βιολιά που οδηγούν στο “Rock you Like a Hurricane” (το μετονόμασαν σε “Hurricane 2000") που σου παίρνει τα μυαλά και σε ξαφνιάζει με τον δυναμισμό του ενώ δείχνει συνάμα ότι η μπάντα με την σημαντική βοήθεια του Christian Kolonovits, έχει κάνει τρομερή ενορχηστρωτική δουλειά.

Οι συμμετοχές τoυ Ιταλού τραγουδιστή ZUCCHERO στη μπαλάντα “Send me Angel”, της Lyn Liechty στο “Here in my Heart” και του καταπληκτικού τραγουδιστή Ray Wilson (Stiltskin, Genesis) στο “Big City Nights” έδωσαν την απαραίτητη γοητεία στο άλμπουμ. Φυσικά εκείνο το σημείο που απογείωσε το άλμπουμ είναι το απίθανο instrumental medley με τίτλο “Deadly Sting Suite” που περιλάμβανε τα κομμάτια “He's A Woman, She's A Man" και "Dynamite", ενώ είχε προηγηθεί η εκπληκτική εισαγωγή με το μοναδικό και αδικημένο “Crossfire” σε ορχηστρική μορφή.

H μπάντα επιτέλους έκανε δυναμικό come back, οι οπαδοί ανακουφίστηκαν και οι αγανακτισμένες φωνές για το προηγούμενο άλμπουμ είχαν πια ξεχαστεί ενώ στο αντίστοιχο dvd που κυκλοφόρησαν φάνηκε ότι η εποχή των πειραματισμών είναι μακρινό παρελθόν. Το εξώφυλλο με τον δεινόσαυρο θεωρήθηκε μία έξυπνη κίνηση από το συγκρότημα που έδειξε ότι ξέρει και να αυτοσαρκάζεται. Όλοι πλέον στη μπάντα  απέκτησαν ξανά το χαμόγελό τους και με τον αέρα της επιτυχίας έβαλαν πλώρη για μία νέα live κυκλοφορία.

Τον επόμενο χρόνο κυκλοφορούν το “Acoustica” ηχογραφημένο ζωντανά σε ένα παλιό μοναστήρι στη Λισσαβώνα της Πορτογαλίας και επαναλαμβάνουν το εγχείρημα από την ανάποδη αυτή τη φορά, με ακουστικές κιθάρες και όργανα μπροστά σε ένα… ζεστό (πολλά θηλυκά αν δείτε το dvd) κοινό ενώ συμμετέχει στα πλήκτρα ο Christian Kolonovits.

Βέβαια το “Acoustica” στο παρασκήνιο ακούστηκε ότι ήταν  μία υποχρεωτική κυκλοφορία που την έκαναν για χατίρι της εταιρίας τους και να τελειώσουν με το συμβόλαιο που είχαν.

Εκείνη την περίοδο ξαναπέρασαν από την πατρίδα μας για συναυλίες παίζοντας στο ΣΕΦ ένα μέρος από το “Acoustica”. Στο άλμπουμ υπήρχαν τρεις καλές διασκευές στους QUEEN (Love of My Life), KANSAS (Dust in the Wind) και CARS (Drive). Το ανάλογο dvd που ακολούθησε δείχνει ότι η μπάντα είναι όντως αναγεννημένη και σε καλή κατάσταση.

Τώρα όμως έφτασε η ώρα για τους “Σκορπιούς” να κυκλοφορήσουν νέα τραγούδια και να ενταφιάσουν οριστικά το όνειδος του “EyeII Eye”. Mπήκαν λοιπόν στο στούντιο και το δίδυμο Schenker-Meine έπιασε ξανά δράση και συνεπικουρούμενοι από τον Jabs και από τον Kottak στρώθηκαν στη δουλειά ώστε να γράψουν ατόφια hard rock τραγούδια.

Το νέο άλμπουμ κυκλοφορεί το καλοκαίρι του 2004 με τίτλο “Unbreakable”, πέντε χρόνια μετά από το ναυάγιο του “Eye II Eye”. Eδώ ευτυχώς το συγκρότημα φαίνεται ότι έχει ξαναβρεί τον παλιό καλό εαυτό του κάτι που γίνεται αντιληπτό από το πρώτο κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο το “βαρύ” “New Generation” μέχρι και το τελευταίο το ροκ εν ρολέ “Remember the Good Times”. Οι οπαδοί νιώθουν ξανά χαρούμενοι τόσο για τα νέα υπέροχα τραγούδια όσο και για το γεγονός ότι η συνθετική κρίση αποτελεί πλέον παρελθόν. Στην Ιαπωνική έκδοση του το άλμπουμ περιλαμβάνει άλλα δύο καινούργια κομμάτια, τα “Dreamers” και “Too Far” ενώ υπάρχει και μία απρόσμενη έκπληξη στην υπέροχη μπαλάντα “Maybe I Maybe You” αφού συμμετέχει στην σύνθεση και στο πιάνο ο Ιρανός καλλιτέχνης Anoushirvan Rohani.

Η περιοδεία που ακολουθεί έχει “φτιάξει” για τα καλά τους οπαδούς της μπάντας όπου τιμούν με την παρουσία τους τα φοβερά live που δίνουν ανά την υφήλιο οι ανανεωμένοι πλέον SCORPIONS γεμάτο κέφι και ενέργεια κάτι που αποτυπώνεται στο αντίστοιχο dvd που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, με τίτλο “One Night in Vienna”.

Το 2004 μάλιστα περνούν μετά από αρκετά χρόνια και από την χώρα μας στο Λυκαβηττό και δίνουν ένα εξαιρετικό σόου. Η άψογη παραγωγή του “Unbreakable” ανήκει στους ίδιους τους “Σκορπιούς” και στον φίλο τους Εrwin Musper ενώ έχουμε αλλαγή και στη θέση του μπασίστα που τα ηνία αναλαμβάνει ο Πολωνός Pawel Maciwoda.

Όλα πλέον είναι στο σωστό δρόμο και η επιτυχία αγγίζει ξανά του Γερμανούς ρόκερς αφού νιώθουν ικανοποιημένοι από την ανταπόκριση που βρήκε το “Unbreakable” Μετά από ένα μικρό διάλειμμα η μπάντα μπαίνει ξανά στο στούντιο και ηχογραφεί τον καλύτερο της δίσκο από εποχής “Crazy World”, το φανταστικό “Humanity Hour I” που κυκλοφορεί τον Μάιο του 2007 με πολλές συνθετικές αλλαγές αφού τα δίδυμο Meine-Schenker έχει παραχωρήσει την θέση του στους Desmond Child (Bon Jovi, Kiss), Eric Bazilian από τους Hooters, Marti Frederiksen (Aerosmith) συν κάποιους άλλους συνθέτες όπως ο Σουηδός Andreas Carlsson, όπου με την βοήθεια όλων έγραψαν καταπληκτικά κομμάτια ενώ παρατηρούμε για άλλη μία φορά και την ενεργή συμμετοχή του κιθαρίστα του γκρουπ Matthias Jabs.

Η συμμετοχή του Βilly Corgan ηγέτη των Smashing Pumpkins στο υπέροχο τραγούδι “The Cross”, αποστόμωσε όσους δήθεν ειδήμονες του μουσικού τύπου χλεύαζαν την μπάντα ότι ήταν ξεπερασμένη, poser, προβλέψιμη και πολύ μελό για τα αυτιά τους. Η παρουσία του Desmond Child τόσο στην παραγωγή όσο και στην σύνθεση πρόσθεσε πολλά θετικά στοιχεία ειδικά στον φρέσκο και σύγχρονο hard rock που έβγαλε το συγκρότημα. Σημαντικό μερίδιο για τη επιτυχία του άλμπουμ έχει και ο συμπαραγωγός του άλμπουμ o έμπειρος James Michael (Motley Crue, Meat Loaf, Rasmus,Sammy Hagar). Το άλμπουμ αποθεώθηκε όχι μόνο από το κοινό αλλά και από τους κριτικούς, οι πωλήσεις ανέβηκαν σημαντικά ενώ η μπάντα κάθε καλοκαίρι βρίσκεται για συναυλίες στην χώρα μας όπου γίνεται ο σχετικός χαμός παρά το γεγονός ότι εξηντάρισαν!

Το αποκορύφωμα της δυναμικής παρουσίας των SCORPIONS  ήταν η dvd κυκλοφορία του “Live at Wacken Open Air 2006” όπου το όνειρο παλαιών και νέων οπαδών να δουν να παίζουν μαζί όλους όσους συμμετείχαν και έγραψαν την δική τους ιστορία στο συγκρότημα ήταν γεγονός. Έτσι λοιπόν Uli Roth, Michael Schenker, Herman Rarebell, τους είδαμε παρέα να παίζουν με τους υπόλοιπους Scorpions και το μεγάλο και άπιαστο όνειρο πραγματοποιήθηκε (μετά από αυτό μπορούμε να πεθάνουμε ήσυχοι). Όλες οι κομματάρες βρίσκονται σε αυτό το dvd που σωστά ονομάστηκε “A Night to Remember a Journey Through Time”.

Το Μάρτιο του 2010 το group κυκλοφορεί το τελευταίο ως τώρα στούντιο άλμπουμ που τιτλοφορείται "Sting in the Tail", που όπως δήλωσαν θα είναι και το τελευταίο τους (;;;). Ξεχωρίζει το κομμάτι "The Good Die Young" που κάνει ντουέτο ο Klaus Meine με την Tarja Turunen.

Ένα χρόνο μετά, βγήκε στην αγορά το μάλλον αχρείαστο “Comeblack”, μια συλλογή με επανεκτελέσεις παλαιότερων κομματιών της μπάντας, όπως και διασκευές σε Soft Cell, T.Rex, The Beatles, The Rolling Stones, The Kinks και Small Faces.

Studio albums

• Lonesome Crow (1972)
• Fly to the Rainbow (1974)
• In Trance (1975)
• Virgin Killer (1976)
• Taken by Force (1977)
• Lovedrive (1979)
• Animal Magnetism (1980)
• Blackout (1982)
• Love at First Sting (1984)
• Savage Amusement (1988)
• Crazy World (1990)
• Face the Heat (1993)
• Pure Instinct (1996)
• Eye II Eye (1999)
• Unbreakable (2004)
• Humanity: Hour I (2007)
• Sting in the Tail (2010)
• Comeblack (2011)
• Return to Forever (2015)

Live albums

• Tokyo Tapes (1978)
• World Wide Live (1985)
• Live Bites (1995)
• Acoustica (2001)
• Live at Wacken Open Air 2006 (2006)
• Live 2011 – Get Your Sting and Blackout (2011)
• MTV Unplugged in Athens (2013)