Ο ήχος τους γνώριμος και αγαπημένος όπου το αρχέγονο punk/rock ‘n roll συναντά τoν heavy και garage δυναμισμό ενώ στη νέα κυκλοφορία οι εμπλουτισμοί από reggae/ska ρυθμούς είναι σχεδόν κυρίαρχοι.
Το μεγάλο ατού και σε αυτή την κυκλοφορία των Panx Romana είναι η έκδοση για άλλη μια φορά του εξαιρετικού “Κίτρινου Τύπου” με ένα πανέξυπνο εξώφυλλο και με τα γραφιστικά να είναι ακόμα συναρπαστικά.
Tα  εύστοχα κείμενα του Κ.Τ.  διαφωτίζουν και ενημερώνουν για όσα εγκληματικά συμβαίνουν αυτή την εποχή στον πλανήτη μας. H θεματολογία περιλαμβάνει πολλά ενδιαφέροντα θέματα που ξεκινά από το προσφυγικό με σαφή ανθρωπιστικό και αντιμιλιταριστικό μήνυμα  και συνεχίζει με καυστικό λόγο για τις απελευθερώσεις και παύσης της εκμετάλλευσης των ζώων. Επίσης υπαρχουν αναφορές για την οικολογία αλλά και επισημάνσεις που αφορούν την βιομηχανία των εκτρώσεων αλλά και κείμενα ενάντια στην κρατική βία και στην χρήση ναρκωτικών.
Ερχόμενοι στο μουσικό μέρος του άλμπουμ, θα λέγαμε ότι η πολύχρονη αναμονή της νέας κυκλοφορίας είχε και τα καλά του αφού περιέχει υπέροχα τραγούδια ξεκινώντας από το καταιγιστικό “Παραμάνα”  με το  “Peter Panx” να ακολουθεί που κινείται κυρίως σε ρέγκε/σκα ρυθμούς και το ίδιο γίνεται και με την εκπληκτική “Μαύρη Ανεμώνα” όπου στα φωνητικά συναντάμε το Judah Bunnninggton δίνοντας ακόμη πιο “Tζαμάικα φάση” στην σύνθεση.  
Έχει προηγηθεί το “3 Ακόρντα φτάνουν”  το οποίο αποτίει φόρο τιμής στους μεγάλους Ramones. Ακολουθούν τα πιο μελωδικά “Δρομολόγια της Tρέλλας”  και το “Νερό της Ζωής”  ενώ το “Pax Americana” μπορεί να θυμίζει λίγο από Clash αλλά o στίχος του σπάει κόκκαλα.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει ακόμη το “Ξύλο Βασανισμού” με πιο heavy διάθεση και με δυνατό ρεφρέν, το “35 Άνω” που ακολουθεί  είναι μία κλασσική P.R. σύνθεση με τους  στίχους να είναι δανεισμένοι από τίτλους παλιών τους κομματιών. Το “Αγάπη σαν Φοράς” τα χώνει στην τηλεόραση και στους “μπάφους” ενώ στο “Κοινόπολη”  έχουμε την τρομπέτα του Κ. Σαιβανίδη να δίνει ένα ξεχωριστό χρώμα. Στη συνέχεια έχουμε την ευχάριστη έκπληξη του δίσκου που είναι το τραγούδι  “Tα παιδιά της Πιάτσας”  και αποτελεί διασκευή το ρεμπέτικο “Είμαστε Aλάνια” του  Τσιτσάνη.
Το άλμπουμ κλείνει με δύο εξαιρετικά  τραγούδια, το “Στη Συχνότητα Μηδέν”  και το “Απ’ τα  κάγκελα Βγαλμένοι” με τους στίχους που πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία.
Το “Αsylum Seekers Ska” είναι ένα όμορφος επίλογος που απλά δίνει τον πιο ρυθμικό αποχαιρετισμό με το σαξόφωνο  του Μάνου Κ. να κλέβει τις εντυπώσεις.
Εν κατακλείδι το μήνυμα των Panx Romana για ανθρωπιά, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, αγάπη παραμένει επίκαιρο και ζωντανό και νομίζω πως αυτό που γράφουν στην ιστοσελίδα τους πως: “Όλα τα χρώματα είναι όμορφα, ζωντανά, ανεξίτηλα σαν μελάνια ουρανού που γράφουν σε καρδιές αρχές κι όχι νόμους σκαμμένους με φόβο σαν σε άκαμπτη πέτρα και σε μυαλά με λιγοστό IQ” είναι και αυτό που νιώθουμε μαζί τους.
Eυχαριστούμε Frank, Woody, Julio και Δημήτρη Δ. για τις συγκινήσεις που μας προσφέρατε με το “Pax Americana”.
 
Φώτης Μελέτης