// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

George Thorogood: “B-B-B-Bad. Bad To The Bone”

// Golden Years

Led Zeppelin: "The Song Remains The Same"

Αρχική » Κριτικές

Ghost Iris: "Blind World"

21/02/2017

Κατηγορία: Κριτικές

3459

Οι Ghost Iris είναι μια καινούρια μπάντα, με έτος ιδρύσεως το 2015, που μας έρχεται από τη Δανία και έχει απασχολήσει κατά πολύ τον μουσικό κόσμο στη χώρα της και υποτίθεται πως αποτελεί ένα από τα ανερχόμενα αστέρια στη Djent και tech-metal σκηνή.

Το συγκρότημα, πρόκειται λοιπόν να κυκλοφορήσει το δεύτερό τους δίσκο σύντομα στις αρχές του 2017. Το ντεμπούτο τους έλαβε χώρα το 2015 (Anecdotes Of Science & Soul) από την Prime Collective Records και ήδη κατάφεραν να περιοδεύσουν δύο φορές στην Ευρώπη, έχοντας αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην Αγγλία και στα Tech Fest και Euroblast.

Η σύνθεση του σχήματος είναι Jesper Vicencio (φωνητικά), Nicklas Grønlund Thomsen (κιθάρα), Dennis Nielsen (μπάσο) και Sebastian Linnet (τύμπανα). Η δεύτερη δουλειά τους έχει τίτλο “Blind World” και στο σύνολό της μας δίνει δέκα νέα κομμάτια για ακρόαση.
Ξεκαθαρίζοντας από την αρχή, ότι αυτό δεν είναι το στυλ της μουσικής που θα επέλεγα να ακούσω σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας οποτεδήποτε ή οπουδήποτε καθώς δεν είναι αυτό που φαντάζει στα δικά μου αφτιά ως είδος που με εκφράζει. Παραλείποντας αυτό και την όποια προκατάληψη, θα προσπαθήσω να σας δώσω την εικόνα που μου πέρασαν σαν τρίτος ακροατής.
Ακούγοντας τους μου φάνηκαν πολύ «τσαντισμένοι» και μου δίνουν την εντύπωση του μη ξεκάθαρου. Προσπαθούν να πλησιάσουν το ύφος του Nu metal, όχι απαραίτητα με την έννοια των System Of A Down αλλά θυμίζουν περισσότερο τους Ill Niño και πιο συγκεκριμένα, πλησιάζουν στη δουλειά που έκαναν με το “Enigma” το 2008. Σε άλλα σημεία μου έφεραν στο μυαλό τους The Dillinger Escape Plan αλλά και τους Anathema στο ξεκίνημα της καριέρας τους, τότε που ακόμη έψαχναν να κατασταλάξουν σε κάποιο μουσικό ιδίωμα.
Γενικότερα είναι κάτι το διαφορετικό αλλά με ιδιαίτερα στοιχεία αρμονίας καθώς κάθε κομμάτι τους, αποτελείται από μικρότερα μουσικά σύνολα τα οποία είναι ασύνδετα στη φυσική ροή μεταξύ τους, βάσει των στοιχείων αυτών. Παράδειγμα στο 00:00-00:20 ακούς κάτι διαφορετικό και στη συνέχεια μεταπηδούν σε άλλη κλίμακα στο 00:21-00:50 σε ένα άλλο μοτίβο που επειδή το τελευταίο του μέτρο είναι στην ίδια συγχορδία, ενώνεται έτσι απλά με το προηγούμενο, χωρίς να ακολουθεί τους βασικούς κανόνες σύνδεσης.
Εν ολίγοις φέρνουν πολλά έντονα στοιχεία του progressive και τα παντρεύουν με το nu metal και techno, δίχως να ακολουθούν στερεότυπα και εν μέρει μπράβο τους, χωρίς να έχουν το progressive εν τέλει με την έννοια του «αναπτύσσω προοδευτικά».
Αυτό που καταφέρνουν να πετύχουν σαν τελικό αποτέλεσμα, είναι όλα τους τραγούδια να ακούγονται σαν ένα, χωρισμένο σε αποσπάσματα ή μικρότερα τμήματα αν θέλετε. Αυτό είναι το ενδιαφέρον της υπόθεσης μας με θετικό πλέον τρόπο. Το μεγάλο αρνητικό του όλου θέματος είναι η κουραστική μελωδική γραμμή της φωνής, όταν δεν brutalίζει, ο τύπος που τραγουδάει.
Για τα δικά μου αφτιά, είναι ατάλαντος με ελάχιστες προοπτικές εξέλιξης που αν δεν κάνει σύντομα μαθήματα φωνητικής δε θα αργήσει η μέρα που θα τους φάει η μαρμάγκα λόγο ότι θα έχει κάψει το λαρύγγι του με τον τόσο λάθος τρόπο που χρησιμοποιεί τη φωνή του. Αν θες να το κάνεις αυτό, να μπορείς δηλαδή να τραγουδάς και να ερμηνεύεις (γιατί δεν είναι ερμηνεία αυτό που ακούω εδώ) κάνε το όπως το κάνει ο Stu Block, που τραγουδά από το διάφραγμα, η φωνή του δεν ενοχλεί (μιλάω για τους Into Eternity), κάθε άλλο είναι σούπερ για αυτό που κάνει και με τους Iced Earth όπου καταφέρνει επίσης να καλύψει ένα δυσθεώρητο κενό εναλλάσσοντας άψογα ακόμα και τις «ψεύτικες».
Καταλαβαίνω την ανάγκη για το διαφορετικό και το ενδιαφέρον του κόσμου να ακούσει κάτι εκτός των κλασσικών στο είδος που ακούει, όμως μου δίνουν την αίσθηση ότι αν διορθώσουν κάποια μοτίβα κατά βάσει αυτά των φωνητικών και αλλάξουν τραγουδιστή θα καταφέρουν να κάνουν κάτι καλύτερο από αυτό που ακούγεται στο “Blind World”. Μουσικά επίσης είναι σχετικά καλοί, αλλά σε ένα συγκρότημα που δεν ειδικεύεται καθαρά σε ορχηστρικά κομμάτια, συμπεριλαμβάνεται και ο τομέας φωνή και συνήθως παίζει τον κυριότερο παράγοντα.

Πιστεύω ότι δύσκολα θα αγγίξουν τους οπαδούς του συγκεκριμένου είδους γιατί θαρρώ πως και ο χώρος αυτός ψάχνει το κάτι ιδιαίτερο και έχω την εντύπωση πως αυτό δεν βρίσκεται εδώ.