Όμως μαζί με αυτό κατανοώντας την ευαρέσκεια μου για τον "θείο" μουσικό κιθαρίστα Ritchie Blackmore, μου ανέθεσε και την παρουσίαση ενός κλώνου του! Του γερμανού βιρτουόζου κιθαρίστα Axel Rudi Pell που κυκλοφόρησε νέο δίσκο τον Απρίλη του  2017.  Από τις τέλη/αρχές της δεκαετίας του 80/90  με την κυκλοφορία του πολύ καλού Wild Obsession,  στο οποίο τραγουδούσε ένας από τους προσωπικά αγαπημένους μου τραγουδιστές, ο Charlie Huhn, παρακολουθώ τον καλλιτέχνη και μπορώ να πω ότι κατέχω τη μουσική του εξέλιξη κυριολεκτικά και γνωσιολογικά.
Στο τελευταίο του λοιπόν πόνημα που τιτλοφορείται  συμβολικά και απλά "The Ballads V", καθώς πρόκειται για τον πέμπτο του δίσκο με ανάλογου ύφους συνθέσεις δηλαδή συλλογή με μπαλάντες!
Στο δίσκο ξεχωρίζει μία νέα σύνθεση, το  "Love’s holding on" που γίνεται απλά λαμπερό καθώς ο  Pell έχει προσκαλέσει τη μία και μοναδική  Bonnie Tyler να τραγουδήσει με τον  Johnny Gioeli. Το τραγούδι αποτελεί το πρώτο  single και πρόκειται για σπουδαία επιλογή. Ταιριαστές αρμονικές φωνές κάνουν ένα ιδανικό εναρκτήριο τραγούδι.
Ακολουθεί το  "I See Fire" χωρίς καλεσμένο αν και αποτελεί και αυτό διασκευή του διάττοντα αστέρα Ed Sheeran και καθώς επανορχηστρώνεται ταιριάζει άψογα με τον ήχο της μπάντας του  Axel Rudi Pell. Πρόκειται για μία  σύνθεση του  Ed Sheeran από την ταινία  The Hobbit.
Η επόμενη διασκευή είναι σε μία σύνθεση του  Neil Young, το "Hey hey my my" και η τρίτη σε μία μεγαλειώδη σύνθεση των τεράστιων Deep Purple, το θρυλικό  "Mistreated" με τον  Doogie White στη φωνή και το πρώην μέλος των  Rainbow, Tony Carey στα πλήκτρα.
Ανάλογα μεγαλειώδης σε εκτέλεση και χρονική διάσταση αφού και οι  Deep Purple συνήθιζαν να τζαμάρουν επί σκηνής και να διαρκεί το κομμάτι περισσότερη ώρα από ό,τι στο δίσκο  τους!
Η φωνή του Doogie  είναι σε φανταστική κατάσταση, όπως και όλη μπάντα. Ηχογραφήθηκε στα 2014 στο Bang Your Head φεστιβάλ.
Αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς και η δυναμική μπαλάντα "On the Edge of Our Time" γεμάτη από αίσθημα και λυρικότητα που σε ταξιδεύει .
Ο δίσκος κλείνει με δύο ζωντανές εκτελέσεις τραγουδιών: το "The Line" από την κυκλοφορία του  2000 στο δίσκο  "The Masquerade" και το άλλο που προείπαμε, το  14λεπτο έπος των  Deep Purple το "Mistreated". Αξίζει να μνημονευτεί και η παρουσία του θρυλικού Bobby Rondinelli των Rainbow στα τύμπανα (είπαμε: επιδίωξη του Pell ήταν να αποτελέσει τον ιδανικό κλώνο του Ritchie Blackmore και το κατάφερε συνεργαζόμενος με πληθώρα συνεργατών του ινδάλματος του).
Συνήθως τέτοιου είδους δίσκου κυκλοφορούν περιόδους γιορταστικές και αποτελούν ιδανικά δώρα που μετά από λίγο χρονικό διάστημα σκονίζονται στις δισκοθήκες. Τούτος όμως ο δίσκος φαντάζει ως νέα κυκλοφορία του καλλιτέχνη και αξίζει σίγουρα την προσοχή σας! Τη δική μου πάντως την κέρδισε!!!

Νότης Γκιλλανίδης