Όλο αυτό το διάστημα περιόδευσαν με τους θρυλικούς Thunder και είχαν μια περιοδεία ως headliners  με τους ανερχόμενους  Space Elevator ενώ εμφανίστηκαν στο περίφημο  Hyde Park συνοδεύοντας τον μοναδικό  Phil Collins και παράλληλα φέτος το καλοκαίρι  έκαναν εξαιρετική εμφάνιση στο  Cropredy festival. Επόμενο και φυσικό ήταν με τόσες μουσικές εμπειρίες και ιδέες να τις μεταστοιχειώσουν στον δεύτερο δίσκο τους.
Περιγράφοντας γενικά τη μουσική των Cats In Space έχουμε μία ρετρό προσέγγιση στη δημιουργία AOR μουσικής χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ηχούν "πεπαλαιωμένοι", τουναντίον ηχούν "φρέσκοι" έχοντας συλλέξει από τη "χρυσή" εποχή τις καλύτερες μουσικές δημιουργίες από τους χώρους του AOR, του μελωδικού  rock, καλύπτοντας την περίοδο από τα μέσα '70ς έως και τα μέσα των '80ς.
Έτσι αναβιώνουν υπέροχα αλλά συνάμα και περίτεχνα τις μουσικές ιδιοφυίες των θρυλικών Queen (κυρίως), των 10cc, των Toto, των Foreigner, αλλά και σε ορισμένες συνθέσεις και των Kenny Loggins και των Hall & Oates.
Αποθέωση της μελωδίας σε όλες τις συνθέσεις, περίτεχνες φωνητικές αρμονίες (ακούστε το ομότιτλο έπος Scarecrow και θα πάθετε αποπληξία).
Ο δε  Andy Stewart  με τα πομπώδη του πλήκτρα συνοδευμένα από εξαιρετικά κιθαριστικά σολαρίσματα που αποδίδουν μοναδικά οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Greg Hart και Dean Howard (T'Pau, The Herbs, Bad Company, Ian Gillan, Air Race μεταξύ άλλων) απογειώνει τις συνθέσεις θυμίζοντας μας έντονα μεγαλεία του παρελθόντος.
Το εναρκτήριο  "Jupiter Calling" είναι η απτή απόδειξη της ικανότητας ενός εξαιρετικού ερμηνευτή, του Paul Manzi που συνοδεύεται από πλούσια χορωδιακά φωνητικά.
Η μεγάλη λατρεία της μπάντας για τα  70′ς αποτυπώνεται στο "September Rain" που ανατρέχει σε ό,τι σπουδαίο και ευφάνταστο πρωτοδημιούργησαν οι Queen και οι ELO! Προσωπικά λατρεμένο και είναι αυτό που σίγουρα θα σας πείσει για την αγορά του δίσκου.
Το "Two Fifty Nine" είναι τόσο πιασάρικο όσο και πανέξυπνο καθώς διαπραγματεύεται την ασπλαχνία των δισκοθετών που κόβουν ή δεν επιλέγουν συνθέσεις μεγαλύτερες του τρίλεπτου και εδώ θαυμάζουμε την στιβαρότητα της ρυθμική γραμμής όπου οι  Jeff Brown στο μπάσο και ο δημιουργός της μπάντας και ντράμερ Steevi Bacon αποδεικνύουν το πόσο ταλαντούχοι είναι και οι έξι μουσικοί του γκρουπ.
Στο "Felix & the Golden Sun" συναντάμε την αριστοτεχνική πλοκή των 60ς από τη μπάντα που αποτίνει "φόρο τιμής" Beach Boys και  ELO.
Όπως και στο πρωτόλειο δημιούργημα τους έτσι και δω οι Cats δημιουργούν ένα επτάλεπτο έπος με το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου μεγαλουργώντας όπως και οι Supertramp, Styx και  Queen στα θρυλικά  70ς.
Ένα εξαιρετικό άλμπουμ που επιλέγω ήδη για τα καλύτερα της χρονιάς!
Νομίζω πως και οι υπόλοιποι συντάκτες του rocktime.gr θα κάνουν το ίδιο.

Νότης Γκιλλανίδης