Συνήθως τέτοια σχήματα αποτελούν δημιουργήματα των δισκογραφικών με μοναδικό σκοπό να γράψουν ορισμένα τραγούδια ειδικού σκοπού και επιτυχίες μιας χρήσης.
Είναι διαχρονικά αποδεδειγμένο ότι τα σχήματα που άφησαν εποχή δεν είχαν απαραίτητα δεξιοτέχνες μουσικούς στις τάξεις τους. Χωρίς αυτό βέβαια να είναι θέσφατο. Πολύ δε περισσότερο αμαρτία… Αυτό που λείπει συνήθως από τα supergroup είναι η λεγόμενη χημεία. Ίσως το πιο βασικό συστατικό σε οποιουδήποτε είδους συλλογική έκφραση είτε επαγγελματική, είτε αθλητική, πολύ δε περισσότερο καλλιτεχνική.
Οι Black Country Communion είναι ωστόσο μια εντελώς διαφορετική περίπτωση. Οι Glenn Hughes, Joe Bonamassa, Derek Sherinian και Jason Bonham είναι πολύπειροι μουσικοί για να πέσουν στην παγίδα μιας αρπαχτής που θα αμαυρώσει την φήμη τους άλλωστε το "BCCIV" είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ αυτής της σπουδαίας μπάντας των ημερών μας.
Στα καθ’ ημάς οι Black Country Communion είναι μια μπάντα που παίζει κλασικό hard rock με τις αναμενόμενες funky blues και ψυχεδελικές αναφορές των ένδοξων 70's και όλη αυτή την ατμόσφαιρα την αντιλαμβάνεσαι από την πρώτη νότα του BCCIV.
Το πρώτο single του cd, "Collide" δείχνει ξεκάθαρα πόσο αγαπούν τους Led Zeppelin και το main riff ομοιάζει σχεδόν ξεδιάντροπα με εκείνο του Black Dog.
Για να είμαι όμως ειλικρινής είναι τόσοι πολλοί εκείνοι που έχουν δανειστεί το συγκεκριμένο riff, που πλέον δεν το λες αντιγραφή και επειδή είμαι καλοπροαίρετος θα το χαρακτήριζα ως μια στοχευμένα εύστοχη επιλογή καθαριστικής και συνθετικής τεχνοτροπίας.
Το "Over My Head" που ακολουθεί έχει μια πιο straight rock n roll τεχνοτροπία με μια Thin Lizzy αισθητική στις κιθάρες, αλλά με την χαρακτηριστική φωνή του Glenn Hughes να κερδίζει τις εντυπώσεις και να κάνει τη διαφορά.
Ακολουθεί το "The Last Song For My Resting Place" που έχω ακούσει ήδη καμιά εικοσαριά φορές και ως εκ τούτου αντιλαμβάνεστε ότι είναι το αγαπημένο μου. Μαντολίνα, βιολιά, ρομαντική ατμόσφαιρα με τον Joe Bonamassa να αναλαμβάνει τα φωνητικά και να ζωγραφίζει σε ολόκληρο το οκτάλεπτο που διαρκεί. Για την ιστορία το τραγούδι είναι γραμμένο για τον μαέστρο και τους μουσικούς του Τιτανικού, οι οποίοι παρέμειναν στο πόστο τους μέχρι να βυθιστεί το πλοίο.
Στο "Sway" ανεβαίνουν οι ρυθμοί με ένα πολύ όμορφο funky riff, ανατολίτικα περάσματα από τον Derek Sherinian και εκπληκτική ερμηνεία από τον αγέραστο Glenn Hughes. Είναι φορές που αναρωτιέμαι αν υπάρχει άλλος στην ηλικία του που έχει καταφέρει να διατηρήσει τόσο καλά την φωνή του, τολμώντας μάλιστα να ξεπερνά όλα τα όρια του δυνυπολογίζοντας μάλιστα τις καταχρήσεις του παρελθόντος.
Το "The Cove" είναι ένας blues ύμνος, στο ύφος του Since i've been loving you με τους Bonamassa και Hughes να μας χαρίζουν μοναδικές στιγμές και το "The Crow" είναι ένας ακόμα funky rock δυναμίτης με πολύ όμορφο riff, την μπάντα να δείχνει την κλάση της εκτελεστικά και τον Hughes να βγάζει συνεχώς φωτιές.
Το "Wanderlust" είναι ένα ακόμα πολύ όμορφο τραγούδι που σου μένει το οποίο είναι μεγάλο σε διάρκεια με το grand piano του Sherinian να πρωταγωνιστεί.
Ο Hughes αποτίει φόρο τιμής στους γονείς του (που έχουν αποχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο)  στο "Love Remains", με τα συναισθήματά του να αποτυπώνονται ξεκάθαρα στον τρόπο με τον οποίο τραγουδά με το πνευματώδες αν και fuzzαριστο riff του τραγουδιού να ενισχύει την σκοτεινή ατμόσφαιρα.
Το "Awake" που ακολουθεί είναι το δεύτερο πιο αγαπημένο μου τραγούδι του cd και πορεί ο ρυθμός να θυμίζει έντονα τις πλέον funky στιγμές των Led Zeppelin, ωστόσο επειδή Bonamassa, Sherinian και Bonham είναι παικταράδες μας ρίχνουν μια κουταλιά progg σολίδια και μας φτιάχνουν την ημέρα.
Το άλμπουμ κλείνει με το "When the Morning Comes", το οποίο μιλάει γι αυτά που γράψαμε στην αρχή αυτού του κειμένου. Περί χημείας, αδερφοσύνης, ασφάλειας της «αδελφότητας» και επιστροφής στο σπίτι των τεσσάρων μελών της Black Country Communion.
Τα μεγάλα λόγια στον συνήθως πλασματικό κόσμο του ροκ συνηθίζονται. Ωστόσο στην περίπτωση των Black Country Communion υπάρχει μια αίσθηση χημείας και συντροφικότητας. Παρόλο που είναι παικταράδες όλοι τους, ακούοντας το "BCCIV" αποκομίζεις την αίσθηση πως πάνω απ όλα μπαίνει η ίδια η μουσική και όχι οι μουσικοί. Αν ήθελαν ας έκαναν και αλλιώς…
Το πέμπτο μέλος του συγκροτήματος είναι ο πολύς όσο και σπουδαίος Kevin Shirley, o οποίος μας προσφέρει μια από τις καλύτερες παραγωγές της  σπουδαίας καριέρας του.

Αριστοτέλης Βασιλάκης