Και χρησιμοποιώ επαινετικά σχόλια από την εισαγωγή, διότι η μπάντα παρουσιάζει δέκα κομματάρες χρυσού παλιομοδίτικου μελωδικού και κλασικού rock με εξαιρετικές μελωδίες, αξιομνημόνευτα και πιασάρικα ρεφραίν, μουσικότητα μοναδική από τους:. Tommy Dickson στα πλήκτρα (δεν τον αναφέρω πρώτο τυχαία …έτσι;;), τον Steve Strange στα τύμπανα, τον Eamon Nancarrow στη φωνή και τους κιθαρίστες  Niall Diver και Davey Irvine. Δυστυχώς ο μπασίστας  Paul Boyd έχασε μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο το 2017 μα συμμετείχε στο δίσκο και δικαιότατα του αφιερώνεται η δουλειά αυτή.
Το εναρκτήριο τραγούδι,  "Come Alive" είναι μία από τα πιο καλοφτιαγμένες  AOR/μελωδικές ροκ  συνθέσεις που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια.
Άξιζε πραγματικά την αναμονή των τριών δεκαετιών καθώς πρόκειται για ένα μελωδικό μείγμα  από hard rock και μουσικά ιχνοστοιχεία των  FM.
Είναι ο  τύπος της σύνθεσης όπου πλήκτρα και κιθάρα είναι εξίσου σημαντικά και παρόντα!
Πραγματικά περίλαμπρη! Το "Satisfied" που ακολουθεί είναι μία από τις δυνατές συνθέσεις και τα φωνητικά μοναδικά σε μελωδία και δεξιοτεχνία. Τα ίδια ισχύουν και για το καθηλωτικό "Glow". Το δυναμικότατο και γεμάτο ενέργεια "Jonny Redhead" παρουσιάζεται ως μίξη των Thin Lizzy, Deep Purple (εποχής Coverdale/Hughes) και Bad Company, το οποίο βέβαια είναι ιδιαίτερα τιμητικό. Προσωπικά μου θύμισε Little Angels στο ομώνυμο άλμπουμ τους. Το "Satisfied" είναι πραγματικά υπόδειγμα ώριμου κλασικού rock  ενώ η μπαλάντα "Boulders" σπάνιο δείγμα ποιητικότητας στίχων και λυρικής ενδοσκόπησης.
Στο σημαδιακό (;)  "I’m Back" το ξεκίνημα γίνεται με θριαμβευτική ιαχή και στην συνέχεια  αναλαμβάνει δράση η κιθάρα, τα πλήκτρα…χαμός!!!.
Στην διασκευή του εκπληκτικού "Souls" του θρυλικού (για μας τους μελωδικοροκάδες) Rick Springfield – που είναι προσωπικά υπεραγαπημένο και στο αυθεντικό αλλά και στο διασκευασμένο, συναντάμε "ίχνη" από Journey οπότε καταλαβαίνετε για τι μιλάμε...
Στο "Running Red Lights" το hard rock αποθεώνεται ξεκάθαρα και μελωδικά.
Αν το "NHA" ήταν η πρωτόλεια κυκλοφορία μίας νέας μπάντας θα επαινούνταν ως κάτι το μοναδικά ιδιαίτερο’ όμως σε κάθε περίπτωση το No Hot Ashes  ηχεί: καθαρόαιμο κλασικό μελωδικό hard rock σε AOR "περιτύλιγμα".
Οι NHA κατέχουν και παρουσιάζουν όλα τα αναγκαία και προαπαιτούμενα του μουσικού αυτού γένους. Ισχυρότατη αίσθηση μελωδίας, κιθάρες αρμονικότατες που σολάρουν περίτεχνα, σπουδαίες αρμονικές φωνητικές ενορχηστρώσεις, δυναμικότητα και αίσθημα στην ρυθμική γραμμή, διανθισμένα όλα αυτά από πλουσιοπάροχα  πλήκτρα.  
Πραγματικά μελωδικότατο "μουσικό ζαχαρωτό" για τα αυτιά των τερπόμενων σε αυτού του είδους τη μουσική απόλαυση. Το ακούω και το ξανακούω και το ξανακούω και είναι ταιριαστό για το χώρο του Μελωδικού Ροκ και  AOR πλήρως "βαπτισμένο στα νάματα των 80’ς"
Με όλες αυτές τις ευκολομνημόνευτες / πιασάρικες μελωδίες  να παραμένουν στο μυαλό και τα αυτιά μετά το πρώτο άκουσμα του δίσκου…θέλετε κι άλλα;
Δεν περιγράφω άλλο!!!

Νότης "Running Red Lights" Γκιλλανίδης