Riverside: "Wasteland"

03/10/2018

Κατηγορία: Κριτικές

3240

“It's a much heavier and darker face of RIVERSIDE"... Να ακούσω πρώτα; Να ακούω και να γράφω; Όχι...όχι. Δεν μπορώ να το κάνω με τους Πολωνούς RIVERSIDE. Όσοι με ξέρετε καταλαβαίνετε τι εννοώ. Όσοι πάλι όχι, να σας πω ότι τα παιδιά αποτελούν κομμάτι της ζωής μου από την απαρχή τους.

 

Δεν μπορώ να τους πάρω ελαφρά και να γράψω για αυτούς σαν μια “άλλη” παρουσίαση. Γιατί; Μα γιατί το αξίζει η μουσική τους, η προσωπικότητα τους και η ποιότητα που βγάζουν με κάθε κυκλοφορία.
Κάποιες από αυτές έχουν χτυπήσει ταβάνι. 2018 Σεπτέμβριος και η αναμονή τελείωσε. Το “Wasteland” εγκαταστάθηκε στα ηχεία αλλά και στα ακουστικά (με εναλλαγές) για να καταλάβω, να νιώσω και να μην χάσω σημεία. Άρχισα να γράφω μετά την πέμπτη συνολική ακρόαση (με δυσκολία και πάλι), προσπαθώντας να μαζέψω τα αμάζευτα.
Παρακολουθώντας στενά τους προηγούμενους μήνες τις ανακοινώσεις της μπάντας και τα λεγόμενα του Duda συχνά πυκνά, έκανα μια ευχή μέσα μου. Να μην είναι υπερβολικά όλα αυτά και προσγειωθώ ανώμαλα από τις προσδοκίες που είχα. Μπαίνοντας στο album, ξεσκονίζω τους τίτλους των τραγουδιών με τις υπο-ενότητες (χαμογέλασα συνομοτικά με το άλλο μου μισό) και ταυτόχρονα με την ακουστική κάνω τους παραλληλισμούς μου με το παρελθόν τους. Δεν φταίω εγώ. Ήρθε συνειρμικά. Το “Wasteland” είναι το αμέσως μετά το “Second Life Syndrome” album τους που ήρθε να με συγκλονίσει. Οι παλιοί καλοί RIVERSIDE είναι εδώ!

Κουβαλώντας το πραγματικά ένδοξο παρελθόν τους με στοιχεία από τα 3 πρώτα τους δισκάκια ήρθαν να “κάψουν το έδαφος”. Στην τακτική των σκληρών κομματιών, της έντασης ακουστικής και συναισθηματικής, των ήπιων στιγμών και των instrumental κομματιών μπήκαν αρκετά νέα στοιχεία δυναμώνοντας την ήδη σίγουρη αξία του “Wasteland”.
Ο Duda εκτός από τα φωνητικά και το μπάσο αναλαμβάνει την ακουστική, την ηλεκτρική, το banjo και piccolo bass που σε σημεία παίζει και το ρόλο ηλεκτρικής. Ο Łapaj - keyboards και synthesizers, rhodes piano και Hammond organ, theremin. Όσο για τον άκρως συμπαθέστατο γίγαντα πίσω από τα τύμπανα Kozieradzki τι να πω.
Τέτοια δυναμική, τεχνική και ένταση και χωρίς περιττές υπερβολές σε λίγα album έχω ακούσει. Είχα την ελπίδα πως εδώ μέσα θα άκουγα κάτι συνταρακτικό (συγκλονιστικό σε στιγμές) κάτι βαρύ χωρίς να έχει θλίψη και πολύ μελαγχολία. Περισσότερες εναλλαγές, μελωδίες που ξεχύνονται ασύστολα μέσα στις συνθέσεις χωρίς να σε ρωτήσουν αν τις περιμένεις.
Κομμάτια που αναπνέουν από το ένα μέρος στο άλλο χωρίς να σε προειδοποιούν για το τι ακολουθεί. Καινοτομίες που θα μου έδιναν μια ευχαρίστηση για την “πρόοδο” που είθισται να χαράζουν.


Ε, ναι λοιπόν! Όλα τα παραπάνω τα έχουν κι ακόμα πιο πολλά. Ο Duda τραγουδά σε 3 κομμάτια τελείως διαφορετικά από ότι τον έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια. Κατεβαίνει σε νότες, βαθαίνει τη χροιά του σε σημείο που τον λες και Dark rock τραγουδιστή. Στα συν αυτό. Οι κιθάρες ακούγονται διαφορετικά και το μπάσο σπέρνει χαρακτηριστικά αφού βρίσκεται ο άρχοντας από πίσω.
Πρώτη φορά έχει προστεθεί και βιολί (σε 2 κομμάτια) με την τέχνη του Michał Jelonek. Όσο όμως ακούω ξανά και ξανά προσπαθώ να ξεχωρίσω το πιο δυνατό τους σημείο. Δεν μπορώ. Είναι μια ενιαία μουσική στιγμή. Το μουσικό χαλί που με ανέβασαν έχει πολλά κρόσσια και δεν μπορώ να ξεχωρίσω το τι γίνεται εδώ μέσα... δεν θέλω!
Η απουσία του Grudzień είναι αισθητή. Μην τα λέμε πάλι. Από όλες τις πλευρές. Αυτό όμως που ο Duda και η παρέα του κατάφεραν εδώ είναι ακριβώς αυτό. Να δημιουργήσουν κάτι που θα ξεπερνούσε τον ήδη γνώριμο μουσικό εαυτό τους, να πάνε ακόμα πιο ψηλά, πιο μακριά. Να δείξουν πως μπορούν να επιβιώσουν από ένα σωρό δύσκολες ή και τραγικές στιγμές αν θες, και να προχωρήσουν.
Στις κιθάρες οι συμβολή των Maciej Meller και Mateusz Owczarek είναι καταλυτικές δίνοντας συναισθηματικά έντονες στιγμές με την τεχνοτροπία τους. Στο σύνολο του το “Wasteland” είναι ένα γνήσιο RIVERSIDE album χωρίς Lunatic υποψίες. Μια ουσιαστικά νέα αρχή με δυναμισμό, έμπνευση, καινοτομία. Στιγμές που ξεχώρισα, το σόλο του μάστορα Duda στα “Lament” και “Wasteland”, το σόλο του Meller στο “River Down Below”, το σόλο του Owczarek στο “Vale Of Tears”.
Οι διαφορές που λέγαμε... Το πολύ όμορφο και ιδιαίτερο τραγούδι “Wasteland” με την πρωτοτυπία στη φωνή του Duda. Και δεν είναι η φωνή του μόνο αλλά και η σύνθεση είναι καινοτόμα για τα Riversidικά πλαίσια. Μια κινηματογραφική ανατροπή σε ένα σκοτεινό και γκρίζο western σαν αυτές τις σειρές που έχεις συνηθίσει να βλέπεις στο Netflix και στο HBO.
Μ' αρέσει. Θεματολογικά κινείται σε “ψαγμένα” θέματα. Τι συμβαίνει μετά την Αποκάλυψη, επηρεασμένος από παιχνίδια, βιβλία και ταινίες ο Duda δίνει τη δική του εκδοχή σε θέματα και συνθήκες σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση του όλο και πιο ταραχώδες κόσμου.
Πρωτίστως όμως γίνονται αναφορές και στον Grudziński. Κατά τα άλλα όλα τα κομμάτια είναι ένα κι ένα από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι η φάση που πέφτεις στο άγριο, στο απρόβλεπτο και στο αταχτοποίητο. Μακάρι να μπορούσατε να δείτε τον ενθουσιασμό μου! Περιττό να πω πως θα είναι στην κορυφή μου για τη χρονιά αυτή. (Αν και κρατούν περίοπτη θέση έτσι κι αλλιώς στην καρδιά μου και στη δισκοθήκη μου.)
VALE OF TEARS - “Shake me down... I’ll make a noise. Tap my hand... I’ll make you smile...”
Riverside “Wasteland” (50:58):
1. The Day After (01:48) 2. Acid Rain (06:03) Part I. Where Are We Now? Part II. Dancing Ghosts 3. Vale Of Tears (04:49) 4. Guardian Angel (04:24) 5. Lament (06:09) 6. The Struggle For Survival (09:32) Part I. Dystopia Part II. Battle Royale 7. River Down Below (05:41) 8. Wasteland (08:25) 9. The Night Before (03:59)
Guests: Maciej Meller - guitar solo on 'Acid Rain - Part II. Dancing Ghosts', ‘Guardian Angel', 'The Struggle For Survival - Part II. Battle Royale' and 'River Down Below' Michał Jelonek - violin on 'The Day After', ‘Lament', 'Wasteland' and 'The Struggle For Survival - Part II. Battle Royale' Mateusz Owczarek - guitar solo on 'Vale Of Tears'