Οι επιρροές βέβαια πολλές, από πού να αρχίσω, έχουμε και λέμε: Pink Floyd, Hawkwind, Zappa, Neu! έως και Santana και Grateful Dead (με λίγη φαντασία) σε σημεία.
Παρόλα αυτά, στις αρμονίες τους, στο μείγμα των κλασσικού προοδευτικού rock και της σύγχρονης ψυχεδέλειας, μαζί με τα ασιατικά folk στοιχεία και την fuzzy jazz του "Rainha da Floresta", οι SUPERFJORD δεν στερούνται προσωπικότητας. Τουναντίον. Είναι ένα ελπιδοφόρο album, με ένα επίσης πολύ ελπιδοφόρο τίτλο, που δημιουργήθηκε από τον κιθαρίστα/τραγουδιστή Jussi Ristikaarto και τον Mikko Kapanen (ο πρώτος επίσης στα ηλεκτρονικά, ο δεύτερος επίσης κρουστά), τον μπασίστα Teemu Soininen και τέλος τους drummer / percussionists Jussi Peevo και Ilari Kivelä και τον keyboardist Juho Ojala.
Παρόλο το ελπιδοφόρο μήνυμα, ξέρουν που βρίσκονται, το “Cut and Paste” φαίνεται να είναι ένα σχόλιο για την εποχή στην οποία ζούμε, αλλά και τα “Master Architect” και “Rainbow”, που ακολουθούν διαδοχικά, υπογραμμίζουν την έννοια των εξουσιών πέρα από τον έλεγχό μας, χωρίς να ενθαρρύνουν τη φοβία ή την παραίτηση, αλλά την ευκαιρία να χαιρόμαστε το τώρα αλλά και το αύριο. Το “All Will Be Golden” είναι σχολαστικό.
Τίποτα δεν γίνεται τυχαία εδώ. Οι εναρμονισμένες επαναλήψεις του ρυθμού δημιουργούν μια κοσμική ροή που προηγείται από τα κρουστά στο "Cut and Paste" και "Master Architect". Ουσιαστικά σχεδόν instrumental το δεύτερο , μοιάζει με δέηση -μαντάλα στο κοσμικό πυρ- ή στον Ηγέτη Αρχιτέκτονα, διαλέγετε και παίρνετε.
Ένα φανταστικό prog-boogie εμφανίζεται κοντά στο μέσο του, με κιθάρες που σβήνουν σε ένα σόλο που υποστηρίζεται από τύμπανα και κρουστά και σε μόλις πέντε λεπτά, το "Rainbow" αντηχεί μερικά από αυτά τα ρυθμικά υπνωτιστικά μάντρα που δίνουν ένα εορταστικό ανυψωτικό vibe.
“No Rest for the Wicked” και η μπάντα αυξάνει ρυθμούς καθώς οι πρώτοι ψίθυροι απαγγέλλουν τον τίτλο του τραγουδιού. Είναι ένα γρήγορο κομμάτι, ουσιαστικά instrumental αλλά τόσο καλοφτιαγμένο, με τα σωστά υλικά που χρειάζεται ένα τέτοιο τραγούδι, ακριβώς όταν το χρειάζεται. Για κάποιους μπορεί να ακουστεί σαν επιείκεια, αλλά θα υποστήριζα ότι τόσο στην τεχνοτροπία όσο και στην αισθητική, οι SUPERFJORD δεν εξυπηρετούν τόσο πολύ τους προσωπικούς εγωισμούς τους όσο τους γενικούς σκοπούς της μουσικής δημιουργίας τους. Δημιουργούν μουσική, δεν αυτοϊκανοποιούνται με τα μουσικά όργανά τους δηλαδή. Και έτσι οδηγούμαστε στο ζεύγος που κλείνει το άλμπουμ, τα "Parvati Valley" και "Rainha da Floresta", ο πορτογαλικός/βραζιλιάνικος τίτλος του οποίου μεταφράζεται σε "Queen of the Forest”.
Το "Parvati Valley" αναδύεται σε μια κλασσική δυτική ψυχεδελική σύνθεση με τις ινδικές folk επιρροές, οι στίχοι που γίνονται μάντρα (όχι αυτοκινήτων) επαναλαμβάνονται έως ότου φτάσουμε στη νιρβάνα (ή όπου θέλει ο καθένας).
Το "Parvati Valley" με την μεγάλη δόση ψυχεδέλειας μας οδηγεί στο "Rainha da Floresta", με τη συναρπαστική μελωδική εισαγωγική γαλήνη της ψαλμωδίας να μετατρέπεται σε καθαρτική έξαρση καθώς εξελίσσεται με τον συνδυασμό των πλήκτρων και του μπάσου ενώ το σαξόφωνο και οι κιθάρες λυσσομανούν. Καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος υπάρχει μια αίσθηση επανάληψης στο "Rainha da Floresta" ενώ λίγο πριν το τέλος επιστρέφει ξανά η ένταση των κρουστών, τα πλήκτρα, η πρωτόγονη ψαλμωδία και τελικά η έκρηξη της κιθάρας και των πλήκτρων και των κρουστών, οδηγούν στην κορύφωση καθώς τα κύματα σκάνε σαν να έχεις μόλις βγει από το τροπικό δάσος και αντικρίζεις τον ωκεανό…
Το κοσμικό ταξίδι του “All Will Be Golden” είναι αριστοτεχνικά δομημένο και ανεξάρτητα από τα συναισθήματα κάποιου σχετικά με τη γενική κατάσταση του κόσμου, οι SUPERFJORD απεικονίζουν ένα φωτεινό όραμα για το μέλλον.
Όσον αφορά τον ήχο, το στυλ, το εύρος των επιρροών τους, κάνει εντύπωση η εστίαση που καταφέρνουν να κρατήσουν εκεί όπου άλλοι θα χάνονταν απλά. Το μέλλον θα δείξει αν θα λάμπουν όλα όπως ο χρυσός. Το παρόν τους πάντως είναι υπέρλαμπρο σαν τον Πολικό Αστέρα.
Don’t you fuckin miss this!
✍ The White Rider (ECLECTIC SHADOWS team)
