Και αυτή η υπερδοσολογία απ’ το TEN υλικό οφείλεται στην αγάπη για τον ήχο της μπάντας αφενός και αφετέρου για την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου με τίτλο  "Illuminati".
Μου φαίνεται λοιπόν σαν χθες που πρωτάκουσα τον τελευταίο δίσκο τους, το "Gothica". Επανέρχονται λοιπόν οι Ten με την τελευταία   κυκλοφορία τους  και για μία ακόμη φορά, ο ιθύνων νους της μπάντας  Gary Hughes και οι συνεργάτες του παρουσιάζουν ένα δημιούργημα ατόφιου  μελωδικού  hard rock που κάποιες φορές εκτρέπεται ευχάριστα σε μελωδικό  metal.
Πιασάρικες συνθέσεις με σπουδαίες μελωδίες και  πολύ καλές αρμονίες , που γίνονται εντυπωσιακότερες από το "εξαιρετικό" κιθαριστικό τρίο σε παίξιμο, τους Dann Rosingana, Steve Grocott και John Halliwell  και οι οποίες εμπλουτίζονται άψογα με τις επιβλητικές ερμηνείες του Gary Hughes . Υπάρχει εξάλλου η "γενναία δοσολογία" των πλήκτρων /συνθεσάιζερ από τον Darrel Treece-Birch  που κάνει τις συνθέσεις ατμοσφαιρικότερες και επιβλητικότερες!! Όσο για την  rhythm section με το μετρονομικό παίξιμο στο μπάσο από τον Steve Mckenna  και στα "πετσιά" με τον "τυμπανοβασανιστή" Max Yates, προσδίδει σταθερότητα και όγκο στις συνθέσεις αγγίζοντας τα όρια του power metal πελώριου ηχοχρώματος.
Για να φτάσουμε όμως στο σήμερα ο Gary Hughes και η υπόλοιπη παρέα των Ten αφού έκαναν ένα διάλειμμα οκτώ ετών επανήλθαν δριμύτεροι και δεν ξανακύτταξαν πίσω! Στο διάστημα της επαναδραστηριοποίησης τους κυκλοφόρησαν 6 δίσκους περιλαμβανομένου και του "Illuminati". Περιττό να πω ότι κι αυτός ο δίσκος σαρώνει μουσικά.
Για την ακρίβεια το νέο μουσικό πόνημα των TEN, θεωρώ ότι είναι απαραίτητος ως δίσκος για να κοσμεί τη δισκοθήκη του κάθε μελωδικοροκά που είναι εκλεκτικός στις μουσικές επιλογές του! Η επιτυχημένη μουσική μελωδική hard rock συνταγή είναι παρούσα: η μεταξένια και συνάμα ογκώδης φωνή του Hughes με τις φωνητικές ενορχηστρώσεις και τα ιδιαίτερους στίχους, η αρμονικότητα από τις τρεις κιθάρες και η μαγευτική ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τα πλήκτρα ολοκληρώνει συνθέσεις τόσο αξιομνημόνευτες όσο και πιασάρικες.
Ο δίσκος ξεκινά με το "Be As You Are Forever"  εντυπωσιακά, με  "κελαιδίσματα στη φύση" που καθηλώνουν τον  ακροατή και τον ταξιδεύουν νοσταλγικά  και συνεχίζει με κιθαριστική  "ιχνογραφία" πλαισιωμένη από πλούσια πλήκτρα του Birch και την συμφωνικότητα των συνθεσάιζερ του που δεμένη με ογκώδεις τυμπανισμούς  του Max Yates  "φιλοτεχνεί" πανέμορφο  μουσικό  "καμβά". Ιδιαίτερο  μουσικό κομμάτι που σε καθηλώνει και δεν κουράζει παρά την οκτάλεπτη διάρκεια του.
Πιο συγκεκριμένα: με το  "Be As You Are Forever" και το "Shield Wall" που ακολουθεί , ανακαλύπτουμε την συμφωνικομελωδική μουσική πτυχή των Ten.
Επιπρόσθετα, στο "Shield Wall" με την "οχλαγωγία μεσαιωνικής μάχης" στο υπόβαθρο η συμφωνική πλευρά των  Ten προσδίδει στην σύνθεση περισσότερο ροκάδικη "ύφανση" με εξιρετικό το σολάρισμα στην κιθάρα.
Πιο ροκάδικες στιγμές συναντάμε στα "Jericho" και "Illuminati", όπου το μεν πρώτο "πλέκεται" από τους  "σκοτεινούς" στίχους της γνωστής ιστορίας να πλαισιώνονται εντυπωσιακά από δυναμική ρυθμική γραμμή μπάσου-τυμπάνων. Τα δε φωνητικά ιδιαίτερα αισθαντικά, με το πιάνο να προσδίδει στοιχεία κλασικής μουσικής μία όμορφη παρένθεση σε ένα αμιγώς hard rock τραγούδι. Και το ομότιτλο κομμάτι με το πιάνο στην αρχή, τη φαζαριστή κιθάρα στο κατόπι εξελίσσεται σε μία σκοτεινή σύνθεση στα όρια του heavy ιδιώματος ή και πρώιμου NWOBHM ήχου, κυρίως λόγω της εκπληκτικήςς κιθαριστικής δουλειάς. Από τις  "σκοτεινότερες" συνθέσεις της μπάντας που όμως μας αρέσει ιδιαίτερα.
Στο "Of Battles Lost And Won" ο Hughes διπλά-δίπλα με την συνοδεία του πιάνου και των συνθεσάιζερ σε μία μεσο-συμφωνική δημιουργία τραγουδά ένα στιβαρό ροκ δημιούργημα.
Σε δύο πιο χαλαρές και ήρεμες συνθέσεις συναντάμε στοιχεία μελωδικού ροκ και αυτές είναι τα "The Esoteric Ocean" και "Rosetta Stone". Και στα δύο η φωνητική γραμμή "πλεγμένη" έντεχνα με "φρασούλες "μουσικές από "διακοσμήσεις" συνθεσάιζερ με έντονα λυρικά στοιχεία ερωτισμού και αγάπης είναι ακόμη ένα δείγμα πρωτότυπων συνθέσεων. Ξεκινούν και πάλι με μία πανέμορφη πιανιστική εισαγωγή από τον Darrel Treece Birch που καθοδηγεί τα πανέμορφα φωνητικά που αφηγούνται πανέμορφα τις ιστορίες στον ακροατή. Στην τριάδα των "Heaven And The Holier-Than-Thou",  "Exile" και "Mephistopheles" συναντάμε όλα εκείνα τα στοιχεία που έκαν την μπάντα τόσο σπουδαία: Πανέμορφες μελωδίες  με εντυπωσιακά σολαρίσματα κιθάρας και στιβαρές μπασογραμμές και τύμπανα.
Με παραπομπές από παραδοσιακή αναγεννησιακή μουσική, όπως αυτή ακούγονταν τον 16^ο αιώνα! Στίχοι και μουσική που θυμίζουν έντονα τις εξαιρετικές δουλειές του Gary Hughes στα 2003 τα Once And Future King Parts 1&2. Το παραδοσιακό ύφος να παραχωρεί τη θέση του στο ευθύ hard rock. Ιστορικό, συγγραφικό  το θέμα των στίχων αλλά και της καθημερινότητας.
Και επειδή αγόρασα ως αμετανόητος οπαδός της μπάντας την Γιαπωνέζικη έκδοση, το "Rosetta Stone (Bonus Mix)" που κλείνει το δίσκο  ισχύουν όσα αναφέραμε παραπάνω, με τη διαφορά ότι πρόκειται για μία περισσότερο φιλική προς τον ακροατή εκδοχή με περισσότερα πλήκτρα που  "μεταμορφώνουν" αρκετά το τραγούδι! Άξιζε σίγουρα η αγορά γιαυτό και μόνο το επιπλέον τραγούδι!
Συνοπτικά  το νέο άλμπουμ των ΤΕΝ είναι υψηλού επιπέδου επικό, κλασικό, μελωδικό  rock με τις τρεις κιθάρες(Rosingana, Grocott and Halliwell), τη φωνή και την ρυθμική στήριξη του μπάσου και των τυμπάνων (Steve McKenna (μπάσο) Max Yates (τύμπανα) καθώς και τα διανθισμένα φωνητικά από τα πλήκτρα του Darrel Treece-Birch να  ανεβάζουν τον πήχη ψηλά! Περιμένουμε ήδη την επόμενη επίσκεψη τους στη χώρα μας... Ως τότε θα  "λιώσουμε" το Illuminati σε κάθε ηχητικό μέσο αναπαραγωγής.
 
Νότης "Mephistopheles" Γκιλλανίδης