Axel Rudi Pell: "XXX Anniversary Live"

30/06/2019

Κατηγορία: Κριτικές

2634

Με τον λαμπρό κιθαρίστα Axel Rudi Pell "γνωριζόμαστε" τρεις δεκαετίες. Από τα 1989 που κυκλοφόρησε το "Wild Obsession" με τον Charlie Huhn (Ted Nugent, Victory, Gary Moore, Humble Pie Featuring Jerry Shirley, Foghat) στη θέση του τραγουδιστή και πληροφορήθηκα από τον φίλτατο Κ.Θ., οπαδό του "θείου" Ritchie Blackmore ότι πρέπει να ακούσω τον νέο "κλώνο".

 

Ακολούθησαν 30 χρόνια με 17 στουντιακές κυκλοφορίες, πάμπολλες συλλογές και 4 ζωντανές ηχογραφήσεις (έξι εάν προσμετρηθούν και τα DVDs) και η πρώτη εντύπωση μου, παραμένει ατόφια αναλλοίωτη: ένας βιρτουόζος κιθαρίστας, εμπνευσμένος συνθέτης και εξαιρετικός στις επιλογές των τραγουδιστών και των μουσικών που τον πλαισιώνουν (μερικοί από δαύτους πλαισίωσαν, είναι αλήθεια, και τον κ. "Μαυροπερισσότερο") με αποτελέσματα μουσικά τουλάχιστον εξαιρετικά/πολύ αξιόλογα.
Άλλωστε στη μουσική δεν υπάρχει "παρθενογένεση"…
Για την ιστορία, αυτή η κυκλοφορία δεν ήταν αρχικά προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει. Όμως ο τεχνικός ήχου της μπάντας ηχογράφησε (ως οφείλει κάθε επαγγελματίας) τις εμφανίσεις κατά τους μήνες Οκτώβρη και Νοέμβρη του 2018 και στην συνέχεια τις παρέδωσε στον Axel Rudi Pell στο τέλος της δίμηνης περιοδείας και έτσι γεννήθηκε η ιδέα της κυκλοφορίας (αυτά λένε οι φήμες).
Σε κάθε περίπτωση πάντως η μπάντα ακούγεται (και φαίνεται) εξαιρετική!
Τη μερίδα του λέοντος κατέχει πάντως το τελευταίο μουσικό πόνημα "Knight’s call", και παρουσιάζονται έξι από τις δέκα συνθέσεις του δίσκου. Έτσι κι αλλιώς όμως το "Knight’s call" είναι μία εξαιρετική κυκλοφορία και για παράδειγμα το "Long live rock" ακούγεται μοναδικά και στην ζωντανή ηχογράφηση του.
Εξαιρετικός ο ήχος, πλούσιο σε φωτογραφικό υλικό και το συνοδευτικό βιβλιαράκι.  
Επίσης το "Edge Of The World" είναι μοναδικό στην απόδοση του από τον λατρεμένο ερμηνευτή (και σταθερό εδώ και χρόνια) "συνοδοιπόρο"/τραγουδιστή  J.Gioelli.
Οι 16 συνθέσεις που παρουσιάζονται στο δίωρο της συναυλίας είναι μοναδικές.
Ξεκινά με το  "The Wild And The Young" και καταλήγει με το δυναμικότατο, "Rock The Nation".
Με "πινελιές" στο ηχόχρωμα από  Deep Purple, ολίγον τι από  Rainbow, με δοσολογίες από  Dio και "παλαιό" (μουσικά) Schenker,  καταλαβαίνετε πως ο Pell ανταποκρίνεται εξαιρετικά στις μουσικές του δημιουργίες χωρίς να αντιγράφει ξεδιάντροπα (όπως κάνουν κάποιοι άλλοι).
Ακούστε προσεκτικά το "Wildest Dreams", θαυμάστε το  power metal στο "Oceans Of Time" – 20 χρόνων σύνθεση και ακούγεται λαμπρά – όπως και το υπέρτατο κομμάτι της κυκλοφορίας, το "Mystica" και το μοναδικό "Game Of Sins/Tower Of Babylon".
Όλες οι συνθέσεις "χρωματίζονται" μοναδικά από τα πλήκτρα του βιρτουόζου  Ferdy Doernberg.
Και πριν ο δίσκος κλείσει με το  "Rock The Nation" ακούμε και την κομματάρα "The Masquerade Ball" "καπάκι" με το υπέρτατο "Casbah".
Θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ σε δύο μουσικούς, τον Volker Krawczak στο μπάσο που από 1989 συνδράμει τον μαέστρο της κιθάρας αλλά και τον "γερόλυκο/ογκόλιθο" των τυμπάνων Bobby Rondinelli (δε νομίζω ότι θέλει συστάσεις, ε;;;) που από τα 2013 δίνει το παρόν στις κυκλοφορίες του Axel Rudi Pell.
Με αυτόν το διπλό δίσκο θυμήθηκα ξανά γιατί ακούω και θαυμάζω μουσικά τον εν λόγω κιθαρίστα και θεωρώ μέγιστο κρίμα που ποτέ δεν κατάφερα να τον δω ζωντανά. Όσο ζω ελπίζω!!!

Νότης "The wild and the young" Γκιλλανίδης