Με πανομοιότυπο vidéo clip, και υπέροχες μελωδίες με τους αμανέδες του Zaher στο τέλος, να μας στέλνουν σε άλλη εποχή.
Ο υπόλοιπος δίσκος βρίσκεται σε ποιο classic μονοπάτια, αφαιρώντας τα progressive στοιχεία, κρατώντας φυσικά τις Τυνησιακές καταβολές, και τις αραβικές μελωδίες. Η διαφορά με τα προηγούμενα άλμπουμ είναι ότι είναι πιο απλός ο ήχος, πιο αμερικάνικος και αυτό οφείλεται και στο παραγωγό τους Kevin Codfert, ο οποίος ανέλαβε και το ηχητικό αποτέλεσμα, ανεβάζοντας και τις κιθάρες και τα τύμπανα μαζί
Κομμάτια όπως το "Born to survive", "You ve lost yourself", "Monster  in my closet", "Stardust", να σε αφήνουν άναυδο με την απλότητά τους, αλλά και πόσο ευκολομνημονευτη είναι η μελωδία τους.
Αφήνω τελευταίο το "Lil Twil", το οποίο θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι το πρώτο κομμάτι που θα έπρεπε να προωθήσουν. Η εισαγωγή με το πνευστό, οι μελωδία της κιθάρας, και ο Zaher  σε έκσταση σε όλο το τραγούδι, είτε τραγουδά στα αραβικά, είτε στα αγγλικά.
Οι Myrath δείχνουν ακόμα να ψάχνουν τον ήχο τους, αλλά έχουν το σήμα κατατεθέν, τη μουσική παιδεία που κουβαλούν από τη Τυνησία, με τις métal επιρροές, είτε αυτές είναι progressive, είτε απλά heavy.
To "Shehili", εν κατακλείδι, θα σε ταξιδέψει. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης των Myrath, να μας μαγεύουν, και να μας ταξιδεύουν.
Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς