Διακόσι περίπου οπαδοί αποθέωναν και τραγουδούσαν με την μπάντα κάθε τραγούδι, στίχο-στίχο και είναι κρίμα που δεν υπήρχε περισσότερος κόσμος και μετά  παραπονιόμαστε που δεν έρχονται μπάντες στην Ελλάδα…
Όμως το ίδιο ανυπόμονοι ήμασταν και για την εμφάνιση του Gary Hughes ήδη με την αναγγελία του Αγγλο-Ροδίτη manager  της μπάντας Jason Thanos, που υποσχέθηκε το 2013 στην πρώτη εμφάνιση των Ten στην Ελλάδα, πως θα ξαναφέρει τον Gary Hughes για μία συναυλία, που θα περιλάμβανε συνθέσεις προσωπικές καθώς και τραγούδια από συνεργασίες που ο καλλιτέχνης έχει κάνει με άλλους μουσικούς του χώρου Ναι όμως που πέρασαν 7 χρόνια από εκείνες τις φανταστικές μέρες και νύχτες.
Αρκούμαστε πλέον στις διαδοχικές κυκλοφορίες της μπάντας και τις προσωπικές του μπροστάρη τους και ελπίζουμε πως σύντομα θα ξαναπεράσουν κι από τα μέρη μας.
Το "Here Be Monsters" είναι λοιπόν ο τίτλος του νέου άλμπουμ από τη βρετανική μελωδική ροκ δύναμη των Ten.
Ταυτόχρονα, είναι το πρώτο από τους δύο δίσκους που δούλεψαν οι "συμπαίκτες" του συγκροτήματος τις ημέρες της πανδημίας. Υπάρχει εκπληκτική  σχέση μεταξύ των δύο δίσκων. Ήταν απίστευτα  μεγάλη η ροή ιδεών για τραγούδια που υλοποιήθηκαν σε δύο δίσκους. Αυτοί οι τύποι πρέπει να είναι πολύ σπουδαίοι μουσικοί από ό,τι τους έχει πιστωθεί τελικά.
Άλλη μια ποιοτική συλλογή τραγουδιών (7 συνθέσεις στις  10 τουλάχιστον με εντυπωσίασαν).
Έχουν μια πολύ "βρετανική ροκ" αίσθηση και τραγουδούν για εμπνευσμένες ιστορίες σε αρχαίες θεάσεις τόσο στη Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στο εξωτερικό.
Και πάλι λοιπόν, όχι πως είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ (νομίζω ότι λάτρεψα ό,τι κυκλοφόρησαν γύρω στα 2011-17), αλλά τους επαινώ διαρκώς  για την ποιότητα μουσικής. Απλώς παλεύω μέσα μου να βρω τι τους εμποδίζει να είναι ένα μεγαλύτερο συγκρότημα(σε εμπορικότητα). Λοιπόν, χαίρομαι που τους κρατάω ως το αγαπημένο μυστικό μου συγκρότημα: αυτός ο δίσκος  έχει σπουδαίες συνθέσεις  και αρκετή ποικιλία για να κρατήσει τον μακροχρόνια  θαυμαστή αφοσιωμένο.
Οι Ten έκαναν μουσική πρεμιέρα το 1996 με το "X" και ήταν ένα επιτυχημένο ταξίδι για το συγκρότημα από τότε.
Ο νέος δίσκος τους  είναι η 15η προσθήκη στις αποσκευές τους και οι θαυμαστές του συγκροτήματος θα λατρέψουν αυτό που τους προσφέρει το συγκρότημα. Δέκα νέα τραγούδια είναι μια απόλαυση για αυτιά και μυαλό.
Το συγκρότημα πάντοτε επέλεγε για τραγούδια που χρειάζονται λίγο χρόνο για να ικανοποιήσουν την ακοή  και που τις περισσότερες φορές δεν είναι βραχυπρόθεσμες απολαύσεις. Ωστόσο, το πιο σύντομο τραγούδι σε αυτό το άλμπουμ, το "Hurricane" (4’30’’) είναι για μένα το καλύτερο. Δεν μπορώ πραγματικά να εξηγήσω γιατί, μάλλον βασίζεται σε ένα πρωτόγνωρα άμεσο  συναίσθημα που μίλησε στην ψυχή μου.
Αν και το συγκρότημα έχει δύο  δεξιοτέχνες κιθαρίστες, πρέπει να πούμε ότι το "Here Be Monsters" δεν είναι από μόνο του ένα άλμπουμ προσανατολισμένο στην κιθάρα. Σίγουρα, υπάρχει άφθονη δουλειά στην κιθάρα και μερικά από τα σόλο είναι πραγματικά εντυπωσιακά και (σε ​​ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και) κόβουν την ανάσα, αλλά τα πλήκτρα του Darrel Tree-Birch έχουν επίσης εξέχοντα ρόλο, σχηματίζοντας μαζί τον AOR/συμφωνικό ροκ χαρακτήρα του άλμπουμ και με την εκφραστική φωνή του ίδιου του Gary Hughes, ο οποίος, ως συνήθως, παρήγαγε το άλμπουμ με τη βοήθεια του Dennis Ward (Magnum) που φρόντισε για τη μίξη και το mastering. Το "Here Be Monsters" μπορεί να μην εξερευνά άγνωστα μουσικά εδάφη, αλλά έχει αξιοθαύμαστη μαρτυρία στον μελωδικό χώρο  με σήμα κατατεθέν το τραγούδι από έναν άνθρωπο του οποίου η φωνή καταφέρνει πάντοτε να με εντυπωσιάζει, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια στην μουσική βιομηχανία.
Αυτή η φορά δεν είναι διαφορετική.
Ο Gary Hughes έχει μεγάλη αίσθηση για πιασάρικες μελωδίες και το εναρκτήριο  "Fearless" είναι μια πρώτη επιβεβαίωση αυτού που ειπώθηκε. Με λίγη bluesy ανατροπή, το τραγούδι σηματοδοτεί μια εξαιρετική αρχή στο άλμπουμ που βρίσκει μια συνέχεια με το οκτάλεπτο έπος "Chapter And Psalm". Τα ενσωματωμένα μελωδικά άγκιστρα είναι ακαταμάχητα, γεγονός που κάνει την ακρόαση του τραγουδιού  μια μαγευτική  εμπειρία.