Προχωράμε γρήγορα το ρολόι στο σήμερα και ανοίγω το box set με 3 CD από τις εμφανίσεις του Καναδού θρύλου της ροκ Bryan Adams και της μπάντας του στο Royal Albert Hall του Λονδίνου το 2022 που κυκλοφόρησε από την BMG. Περιέχει εκτός από τα 3 CD και 1 DVD/Blu-Ray (επίσης διαθέσιμο σε βινύλιο/DVD) .
Βασικά, έπαιξαν και ηχογράφησαν τρία κλασικά άλμπουμ του Adams ("Cuts Like a Knife", "Into The Fire" και "Waking Up The Neighbours") τις τρεις νύχτες και αυτό είναι που έχουμε σε αυτό το πακέτο – έναν δίσκο για κάθε άλμπουμ και ένα DVD/Blu- ray όλων των συναυλιών.
Δεν θα τα παρουσιάσω με χρονολογική σειρά, απλά το αγαπημένο μου τελευταίο και πρώτα τα άλλα δύο.
Ο πάλαι ποτέ νεαρός γόης  είναι σε  εξαιρετική φωνητική φόρμα, η φωνή του έχει "γεράσει" εξαιρετικά καλά και όπως πολλοί ροκ τραγουδιστές, συγκινείται ευκολότερα τραγουδώντας και από την ανταπόκριση του κοινού. Το δε συγκρότημα είναι εκπληκτικό και πρώτα απ' όλα, ο Keith Scott, ο οποίος είναι ένας άγνωστος ήρωας κιθάρας, μελωδικός, ροκάς και συγκινητικός. Δεν υπάρχει περίπτωση ο Adams να είχε την σπουδαία καριέρα του χωρίς αυτόν, τελεία!
Ο Pat Steward (τύμπανα) και ο Soloman Walker (μπάσο) επίσης αποδίδουν  τα μέρη τους τόσο καλά! Ο ήχος των ντραμς είναι φοβερός όπως και οι μπασογραμμές που δίνουν ακόμα περισσότερη "φωτιά"!
Ας πάρουμε πρώτα το DVD/Blu-Ray: Είναι ένα ενδιαφέρον πακέτο, καθώς τα βίντεο για τα άλμπουμ "Cuts Like a Knife" και "Into The Fire" ηχογραφούνται ζωντανά στη σκηνή του Albert Hall χωρίς κοινό και αποδίδονται ασπρόμαυρα, ενώ το "Waking Up The Neighbors" είναι η ζωντανή έγχρωμη μαγνητοσκόπηση μπροστά στο κοινό.
Και ξεκινάμε την παρουσίαση των CD:
έχουμε το "Cuts Like A Knife", χωρίς κόσμο. Τα ξεχωριστά κομμάτια για μένα εδώ είναι τα "The Only One", "Take Me Back", "Cuts Like A Knife", "Straight From The Heart" και ειδική μνεία για το "What's It Gonna Be", ένα εντελώς παραγνωρισμένο τραγούδι… Μπορεί να ήταν το Reckless που ανέβασε  τον Adams στην mega-league, αλλά το προηγούμενο άλμπουμ "Cuts Like A Knife" εξακολουθεί να είναι μια υπέροχη συλλογή κομματιών που αναδεικνύουν το αβίαστο στιλ του τραγουδιστή με εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Κάθε κομμάτι εδώ παραδίδεται άψογα, με απλά αλλά τόσο αποτελεσματικά riff και σόλο και έναν τόνο μελωδίας σε κομμάτια όπως το "The Only One", "This Time", "What's It Gonna Be" και το εκπληκτικό ομώνυμο κομμάτι.
Τα περισσότερα από τα κομμάτια παραδίδονται ακριβώς όπως στο αρχικό άλμπουμ, αλλά το συγκρότημα εμφανίζει  την ιδιαίτερη δεξιοτεχνία του  με το "Straight From The Heart" που παρουσιάζεται από τον Adams μόνο του με ακουστική κιθάρα και φυσαρμόνικα, το οποίο λειτουργεί άψογα… αυτό το τραγούδι είναι σημαντικό για να τελειώσει με την πρώτη του επιτυχία στα chart στον Καναδά.
Ακολουθεί το "Into The Fire". Όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ εκείνη την εποχή, σκέφτηκα ότι ήταν λίγο απογοητευτικό μετά την απόλυτη μεγαλοπρέπεια του "Reckless". Πού ήταν τα μεγάλα ποπ-ροκ κομμάτια που κυβέρνησαν το ραδιόφωνο σε όλο τον κόσμο τις μέρες της ανεμελιάς; Πού ήταν ο τεράστιος τόνος της κιθάρας; Στη θέση τους είχαμε πιο εσωστρεφή τραγούδια, με κάποιο κοινωνικό σχόλιο.
Φυσικά, όλα αυτά τα χρόνια μετά, έχω μεγαλώσει πολύ και τώρα συνειδητοποιώ ότι το άλμπουμ είναι στην πραγματικότητα ένα υπέροχο έργο που δείχνει τον Adams με ένα διαφορετικό καλλιτεχνικό φως και οι τόνοι της Fender του Keith Scott είναι μεταξύ των αγαπημένων μου όλων των εποχών.
Λατρεύω απόλυτα το άλμπουμ τώρα! Αλλά είναι ένα "διαφορετικό θηρίο" – πώς θα αντέξει να παιχτεί στο σύνολό του, ειδικά χωρίς κοινό, για το συγκρότημα, να τρέφεται; Λοιπόν, λειτουργεί πολύ καλά στην πραγματικότητα! Οι τόνοι της κιθάρας ακούγονται  λίγο πιο δυνατοί από ό,τι στο αρχικό άλμπουμ και το συγκρότημα έδωσε πολλή ενέργεια στην ερμηνεία, με τον ντράμερ Pat Steward και τον μπασίστα Sol Walker να τραγουδούν σε όλη τη διάρκεια.
Είναι καλό να βλέπεις τον Bryan Adams να παίζει λίγη lead κιθάρα στο "Heat of the Night" και το προσωπικό μου αγαπημένο από το άλμπουμ, "Hearts on Fire", να ροκάρει πιο απολαυστικά. Ακόμη και τα πιο εσωστρεφή κομμάτια όπως το "Victim of Love" και το "Remembrance Day" φαίνεται να αποκτούν μια νέα πνοή. Τα κομμάτια εδώ μπορεί περιστασιακά να στερούνται κάποια από την εντυπωσιακή αμεσότητα αυτών των "Cuts Like A Knife", "Reckless" ή του" Waking Up The Neighbours", αλλά στέκονται ψηλά εδώ και ακούγονται απολύτως υπέροχα.