// Rocktime Groups

Baton Rouge: Υπέροχοι και αδικημένοι

// To Be A Rock And Not To Roll

Steve Winwood: All the way to the high life... Again

// Golden Years

Russ Ballard: Η "φωνή"... του Miami Vice

Αρχική » Κριτικές

Beth Hart: "You Still Got Me"

17/11/2024

Κατηγορία: Κριτικές

1026

Το ενδέκατο στούντιο άλμπουμ της Αμερικανίδας ερμηνεύτριας Beth Hart, σηματοδοτεί την επιστροφή της σε πρωτότυπο υλικό μετά από πέντε χρόνια σε παραγωγή του Kevin Shirley όπου το πάθος, ο ηλεκτρισμός ο δυναμισμός και τα έντονα συναισθήματα κυριαρχούν στο "You Still Got Me".

Η σπουδαία τραγουδίστρια δημιουργεί για πολλοστή φορά ένα μείγμα από σκληρές και εύθραυστες ερμηνείες με βάση τους blues, rock και soul ρυθμούς που αυτήν την φορά κρύβουν νέες μουσικές εκπλήξεις.

O δίσκος ξεκινά δυναμικά με το "Savior with a Razor" όπου η κιθάρα του Slash ροκάρει ασταμάτητα και η Beth Hart να γρυλίζει τους πικάντικους στίχους ενώ έπεται το "Suga N My Bowl" όπου εδώ καλεσμένος είναι ο κιθαρίστας Eric Gales σε μία σύνθεση με πιο groovy, funky ρυθμούς.

Στο "Never Underestimate a Gal" έχουμε αλλαγή κλίματος σε μία χιουμοριστική κάντρι - καμπαρέ ατμόσφαιρα ενώ στο απαλό "Drunk on Valentine" κερδίζει τις εντυπώσεις η γλυκιά τρομπέτα του Andrew Carney (The Blue Cat Express) που φλερτάρει με τον κόσμο του Tom Waits όπου κυριαρχούν αλκοόλ, καπνοί και ένα άδειο πιάνο μπάρ.

Στο "Wanna Be Big Bad Johnny Cash" η Hart τραγουδά πως επιθυμεί να μοιάσει στον μεγάλο καλλιτέχνη και το χεράκι του στην σύνθεση έχει βάλει εδώ ο Glen Burtnik (Styx). To "Wonderful World" σκορπά ρίγη συγκίνησης με την φωνή της Beth να είναι βαθιά συναισθηματική και όμορφη.

Το "Little Heartbreak Girl" αναδεικνύει με λιτό τρόπο την υπέροχη ερμηνεία της Beth Hart η οποία παίζει πιάνο σε μία κάντρι προσέγγιση έχοντας η σύνθεση ένα υπέροχο gospel επίλογο.
Το "Don't Call The Police καταπιάνεται με την τραγική περίπτωση του George Floyd με την Hart να ανεβοκατεβάζει την φωνή της σαν σειρήνα, έχοντας το κομμάτι ένα εκπληκτικό ρεφρέν με την κιθάρα του Randy Flowers (Μeat Loaf) να συνεισφέρει τα μέγιστα.

Το ομότιτλο "You Still Got Me" είναι ένας πανέμορφος ερωτικός θρήνος που θυμίζει λιγάκι και το ύφος της σπουδαίας Janis Joplin ενώ τον επίλογο γράφουν το μυστηριώδες και ριψοκίνδυνο "Pimp Like That" και το σαγηνευτικό και heavy/blues "Machine Gun Vibrato".

Συνοπτικά το "You Still Got Me" αντικατοπτρίζει την ακατέργαστη ουσία των blues, με την φωνή της Beth Hart, να "σκίζει" και να αποκαλύπτει τα συναισθήματα της βγάζοντας μία εσωτερική δύναμη και μία ένταση όπου ο ερωτισμός, η απογοήτευση και το πάθος για ζωή μετουσιώνονται σε έναν τρομερό δίσκο.

Φώτης Μελέτης