// Rocktime Groups

Firehouse: Φλογισμένες hard rock μελωδίες

// To Be A Rock And Not To Roll

George Thorogood: “B-B-B-Bad. Bad To The Bone”

// Golden Years

Led Zeppelin: "The Song Remains The Same"

Αρχική » Παρουσιάσεις » Old Time Rock

"No Jacket Required’’: Το αποκορύφωμα του καλλιτεχνικού πεπρωμένου του Phil Collins

03/05/2022

Κατηγορία: Old Time Rock

2631

Όπως πολλά άλμπουμ καταξιωμένων καλλιτεχνών από όλο το φάσμα της pop rock μουσικής φέρουν τίτλους που ουδεμία λογική συνάρτηση έχουν και πολύ περισσότερο ελάχιστη σχέση έχουν με το περιεχόμενο των τραγουδιών τους, το ίδιο ισχύει και για κλασικό πια δημιούργημα του Phil Collins με τίτλο "No Jacket Required’’.

Εδώ υπάρχει το εξής ενδιαφέρον στοιχείο. Ο συγκεκριμένος τίτλος έχει άμεση σχέση με ένα πραγματικό περιστατικό, το οποίο συνέβη στο Chicago , Illinois των ΗΠΑ, όταν ο Collins μαζί με τον πολύ καλό του φίλο Robert Plant των Led Zeppelin, επιχείρησαν να μπουν στο 5 αστέρων εστιατόριο "Pump Room’’ , αλλά ο μαιτρ αρνήθηκε την είσοδο στον πρώτο, καθώς η ενδυμασία του δεν ήταν η προβλεπόμενη σύμφωνα με τον dress code που επέβαλαν οι κανονισμοί του χώρου.
Ο Collins συγκράτησε μεν την οργή του, όμως την εκτόνωσε αργότερα δυσφημίζοντας το εν λόγω εστιατόριο σε διάφορες συνεντεύξεις του σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Στο τέλος αυτής της ιστορίας, η διεύθυνση του εστιατορίου έστειλε στον Collins ένα απολογητικό γράμμα, τονίζοντας ότι θα μπορούσε να το επισκεφθεί όποτε ήθελε με οποιοδήποτε ντύσιμο.
Η ουσία είναι όμως ότι το τρίτο solo album του Phil Collins δικαίως θεωρείται και είναι ίσως το καλύτερο pop album που ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε ποτέ. Όλο το ταλέντο η έμπνευση, η δημιουργικότητα, οι αρετές του καλλιτέχνη εμφανίζονται εδώ.

Τα προηγούμενα άλμπουμ του, "Face Value’’ και 'Hello I must Be Going’’ απλώς προετοίμασαν τον δρόμο, το δε επόμενο "But, Seriously…’’ (1990) ήταν μεν αρκετά δυνατό και ποιοτικό αλλά σε καμία περίπτωση δεν άγγιξε τα ύψη του "No Jacket Required’’.
Ο απολογισμός σε καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία ήταν εξαιρετικά πλούσιος.
Έχουμε και λέμε, 25.000.000 πωλήσεις σε αντίτυπα μέχρι σήμερα, 3 βραβεία Grammy το 1986 μεταξύ των οποίων και βραβείο για Άλμπουμ της Χρονιάς, 4 τραγούδια ("Οne More Night’’, "Take Me Home’’, "Sussudio’’ και "Don’t Loose My Number’’) μπήκαν πολύ γρήγορα στα Top 10 και Top 20 των ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας αντίστοιχα.
Η ώθηση και η απίστευτη ενέργεια που έδωσε η επιτυχία του άλμπουμ στον Collins ήταν μοναδική και πολύτιμη. Η περιοδεία ‘’No Jacket Required World Tour’’ που ακολούθησε για την υποστήριξη του project, ήταν σαρωτική και εντυπωσιακή, και περιλάμβανε ΗΠΑ, Καναδά, Δυτική Ευρώπη, Αυστραλία, Ιαπωνία και εννοείται Ην. Βασίλειο.Κατά την ολοκλήρωση αυτής της περιοδείας ο Phil Collins πραγματοποίησε το μοναδικό στα χρονικά ακόμα και σήμερα αξεπέραστο κατόρθωμα να εμφανιστεί την ίδια (!!!) ημέρα, 13 Iουλίου του 1985 στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, στο JFK Stadium, καθώς και στο Λονδίνο, στο στάδιο του Wembley, στα πλαίσια του περίφημου και θρυλικού Live Aid. Ανάμεσα στα διαλείμματα της περιοδείας ο Collins ηχογράφησε μαζί με την Marilyn Martin το σούπερ hit "Separate Lives’’ ειδικά για το soundtrack της επιτυχημένης ταινίας του Taylor Hackford "White Nights’’ με τους Mikhail Baryshnikov και Gregory Hines.
H δημιουργία του άλμπουμ αυτού, προήλθε από την έντονη επιθυμία του Phil Collins να επικεντρωθεί σε περισσότερο up tempo, χορευτικά εύθυμα τραγούδια, στη γραμμή των Jackson 5, τους οποίους θαύμαζε. Σε αυτή την προσπάθεια είχε την ευλογία να έχει ως σύμμαχο τον διάσημο παραγωγό και μηχανικό ήχου, Hugh Padgham. Ο τελευταίος ήταν ο πρωτοπόρος της τεχνικής "gated reverb’’, τεχνική με την οποία αξιοποίησε πλήρως το ταλέντο του Collins στα drums, με εντυπωσιακά αποτελέσματα σε αρκετά από τα τραγούδια του άλμπουμ.
Σε ελάχιστα άλμπουμ στην ιστορία της pop rock συμβαίνει το σύνολο των τραγουδιών να είναι όλα αξιόλογο και το παρόν σαφέστατα είναι ένα από αυτά. Βεβαίως εκείνα που ξεχώρισαν όχι απλά αντέχουν μέχρι και σήμερα αφού παίζονται σε ραδιοφωνικούς σταθμούς σε όλον τον πλανήτη, αλλά είναι βέβαιο ότι αν πραγματοποιήσουμε ένα άλμα στον χρόνο κάποιους αιώνες αργότερα θα στέκουν ακόμα ως πολύ δυνατά ακούσματα.

Σούπερ Κλασικά:
"Sussudio’’
H σκανδαλώδης ομοιότητα στο κυρίως tempo, στα synthesizers και στα drums με το "1999’’ του Prince παρατηρήθηκε από την πρώτη στιγμή από αρκετούς μουσικοκριτικούς και όχι μόνο. Είναι γεγονός ότι ο Collins υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του Prince, δεν το αρνήθηκε και μάλιστα σε μια περιοδεία των Genesis άκουγε συνεχώς το συγκεκριμένο τραγούδι. Το αποτέλεσμα είναι ένα δυναμικό τραγούδι με έντονο το funk-dance στοιχείο που είχε πολύ συχνή προβολή από το ΜTV και άγγιξε υψηλές θέσεις στα charts παγκοσμίως (Νούμερο 1 στο US Billboard Hot 100). Όταν ο Collins ρωτήθηκε για το τί σημαίνει ο τίτλος του τραγουδιού απάντησε ότι απλά η συγκεκριμένη λέξη είναι τυχαία και δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.Oi στίχοι σύμφωνα με τον ίδιο αναφέρονται σε ένα σχολικό φλερτ ενός αγοριού με μια συμμαθήτριά του. Το video είναι γυρισμένο στην pub "Princess Victoria" ιδιοκτησίας τότε του Richard Branson.
"Οne More Night’’
Ίσως η καλύτερη pop μπαλάντα που ηχογραφήθηκε ποτέ, κατά την προσωπική μου γνώμη, με το video clip γυρισμένο ακριβώς στην ίδια pub, όπως και εκείνο του "Sussudio’’. Μάλιστα συνεχίζει την ίδια ιστορία, καθώς ο Collins είναι ο ίδιος χαρακτήρας και στα δυο με αντίθετο όμως κοντράστ(στο "Sussudio’’ έπαιζε με τη μπάντα του σε ενθουσιώδες κοινό, ενώ εδώ παίζει πιάνο μοναχικά με την pub έτοιμη να κλείσει).Δεύτερο νούμερο 1 single στις ΗΠΑ για τον Collins, μετά το "Against All Odds’’, θέση στην οποία έμεινε για δύο εβδομάδες μέχρι που εκτοπίστηκε από το "We Are The World’’ των USA For Africa.

"Don’t Lose My Number’’
Όπως και το "Sussudio’’ άλλο ένα high energy ρυθμικότατο τραγούδι, όπου και εδώ εφαρμόζεται η θρυλική τεχνική gated reverb, που χαρακτήριζε πάντα τα drums του Collins. Με ρυθμό και ήχο που σαφέστατα ξεσηκώνει, το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο είναι το video που γυρίστηκε για το τραγούδι. Αποτελείται από μια συρραφή σκηνών με εμφανείς αναφορές σε πολύ γνωστές ταινίες όπως Mad Max μέχρι και spaghetti western, αλλά και σε διάσημα video άλλων καλλιτεχνών όπως τα "You Might Think’’(Cars), "Every Breath You Take’’(Police), "I m Still Standing’’(Elton John) κ.ά
"Take Me Home’’
Από τα πιο δημοφιλή και ομορφότερα τραγούδια του Collins, παρά το γεγονός ότι δεν ανέβηκε σε πολύ υψηλές θέσεις στα charts, είναι από εκεί να που ζητούσαν πάντοτε οι θαυμαστές τους να ακούσουν στις συναυλίες.To video έχει στιγμιότυπα με τον Phil Collins να εμφανίζεται σε διάσημες πρωτεύουσες του κόσμου, τις οποίες είχε επισκεφθεί για συναυλίες, στα πλαίσια της "No Jacket Required World Tour’’. Oι στίχοι έχουν ως κύριο θέμα, σύμφωνα με τον Collins, έναν ασθενή ψυχιατρικής κλινικής (!!!) και είναι ειδικά εμπνευσμένοι από το βιβλίο, που διασκευάστηκε στην κλασική πλέον ταινία "One Flew Over The Cuckoos Nest’’. O Sting και ο Peter Gabriel βρίσκονται στα φωνητικά .
"Long Long Way To Go’’
Μια πολύ όμορφη και ατμοσφαιρική μπαλάντα με στίχους με πολιτικές αναφορές πάλι με συνδρομή στα backing vocals των Sting/Gabriel. Έντυσε το φινάλε του επεισοδίου "Sons And Lovers’’ της διάσημης 80s σειράς "Miami Vice’’. Δεν κατόρθωσε να διακριθεί στα charts αλλά με το πέρασμα των χρόνων καταξιώθηκε ως ένα από τα καλύτερα τραγούδια της καριέρας του.
Και τα υπόλοιπα…
Aπό τα άλλα τραγούδια το "Inside Out’’ καταδεικνύει τις Genesis καταβολές του Collins. Το "The Man With The Horn’’ είναι ένα αξιοπρεπές ρυθμικό feel good τραγούδι, ενώ το "Who Said I Would’’ είναι πανομοιότυπο με το "Sussudio’’. Ξεχωρίζω το δυνατό σε ρυθμό "Doesn’t Anybody Stay Together Anymore’’, το οποίο αναφέρεται στην ‘’επιδημία’’ χωρισμών σε ζευγάρια του στενού φιλικού του κύκλου. Το "Only You Know And I Know’’ έχει όλες τις αρετές ενός ρυθμικού μελωδικού dance hit της δεκαετίας του 80. Τέλος υπάρχει το "We said Hello Goodbye’’ το οποίο λειτουργεί ως μια αξιοπρεπής μπαλάντα, το οποίο κυκλοφόρησε ως bonus track στην έκδοση του cd.
Οφείλω να ομολογήσω ότι συλλαμβάνω τον εαυτό μου να ακούω συχνά το "No Jacket Required’’ στη μορφή cd!
Δεν κατάφερα να μην συγκινηθώ όταν διάβασα ανταποκρίσεις και παρακολούθησα video από την τελευταία συναυλία των Genesis,που πραγματοποιήθηκε στις 26 Μαρτίου στην Ο2 Arena στο Λονδίνο και που σηματοδότησε και τον οριστικό αποχαιρετισμό του Phil Collins από τις on stage εμφανίσεις.
Σε ευχαριστούμε Phil Collins για την υπέροχη μουσική και τραγούδια που μας χάρισες!

Δημήτρης Πολίτης

Υ.Γ.: Στη μνήμη της πολυαγαπημένης μου μητέρας Αικατερίνης Πολίτη