"Quiet Riot I" & "Quiet Riot II" (remastered)

20/07/2022

Κατηγορία: Old Time Rock

1911

Η δισκογραφία των QUIET RIOT είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, επειδή τα δύο πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος, το ομώνυμο ντεμπούτο τους του 1977 και το "Quiet Riot II" του 1978, κυκλοφόρησαν αρχικά μόνο στην Ιαπωνία.

 

Για τον υπόλοιπο κόσμο, το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε η μπάντα ήταν το "Metal health" στα 1983, ήδη με άλλη σύνθεση, το οποίο γνώρισε εμπορική επιτυχία με κομμάτια όπως το διασκευασμένο "Cum on feel the noize" από τους glam rockers Slade.
Πριν όμως υπήρχαν και εκείνες 2  πρώτες κυκλοφορίες, οι οποίες είναι σημαντικότατες για την ιστορία των Quiet Riot και για  το εντυπωσιακό ταλέντο του Randy Rhoads πρωτοεμφανίστηκε στον κόσμο.
Τα "Quiet Riot I & II" λοιπόν δεν κυκλοφόρησαν ποτέ επίσημα σε CD και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι και περήφανοι που η "συμπατριώτισσα" εταιρεία No Remorse Records δούλεψε επισταμένα για τις επανεκδόσεις αυτές χρόνια, ανταλλάσσοντας πολλά email με τον Frankie Banali, ο οποίος πίστευε ότι αυτά τα άλμπουμ είναι πολύ σημαντικά για τους Quiet Riot και η σπουδαία κληρονομιά τους καθώς άνοιξαν το δρόμο για την παγκόσμια επιτυχία του συγκροτήματος.
Ο αδόκητος θάνατος του Banali τον Αύγουστο του 2020 καθυστέρησε τις επανεκδόσεις  για λίγο, αλλά η No Remorse έχοντας οριστικοποιήσει τις τελευταίες λεπτομέρειες με τους  κληρονόμους του Banali κατάφερε ώστε οι πολυαναμενόμενες επανεκδόσεις των πρώτων άλμπουμ των Quiet Riot να είναι τελικά διαθέσιμες και remastered.
Εδώ παρουσιάζουμε  το "Quiet Riot I" σε όλο του το ηχητικό μεγαλείο, που  περιλαμβάνει 3 συλλεκτικά, σπάνια επιπλέον κομμάτια.
Οι  Quiet Riot είναι μπάντα  με μεγάλη αλλά και περίπλοκη ιστορία. Η πρώτη δημιουργία  του συγκροτήματος χρονολογείται στα 1975, όταν γεννήθηκε το όνομα Quiet Riot, με τη σύνθεση του κιθαρίστα Randy Rhoads, του τραγουδιστή Kevin DuBrow, του μπασίστα Kelly Garni και του ντράμερ Drew Forsyth.
Παρά την τοπική δημοτικότητα στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια, δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν μια δισκογραφική συμφωνία στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά κατάφεραν να κυκλοφορήσουν ένα EP, που πλέον αποτελεί συλλεκτικό αντικείμενο. Τα δύο πρώτα άλμπουμ, Quiet Riot I και Quiet Riot II, κυκλοφόρησαν αρχικά στην Ιαπωνία, μόνο σε δίσκους βινύλιο.
Φυσικά, στο ντεμπούτο τους "Quiet Riot I", η μπάντα είναι διαφορετική από ό,τι έγινε αργότερα το 1983.
Ακούμε εδώ τον νεαρό Kevin DuBrow να ερμηνεύει τα τραγούδια με το ύφος του  1977. Αργότερα,  τα φωνητικά του φάνηκαν τόσο ενισχυμένα και ενεργητικά ειδικά στην τρίτη κυκλοφορία του συγκροτήματος. Εξακολουθούν να είναι υψίσυχνα φωνητικά σε τόνους που ακούμε από τον DuBrow στα άλμπουμ της δεκαετίας του '80.
Εκείνη την εποχή ο DuBrow επικεντρώθηκε πολύ περισσότερο στη μελωδία...
Εκεί που οι περισσότεροι θαυμαστές θα συνέκριναν αυτό το άλμπουμ με τους πρώιμους Twisted Sister ή ακόμα και με τους πρώτους Dokken, αυτός ο δίσκος έχει μια τόσο διαφορετική προσέγγιση και θα τον συνέκρινα περισσότερο με συγκροτήματα όπως οι Scorpions, οι Budgie ή οι/ο Ted Nugent.
Με άλλα λόγια, η πιο ήρεμη και μελωδική φωνητική δουλειά σε συνδυασμό με λιγότερο ενισχυμένη ενορχήστρωση που δίνει αυτόν τον πραγματικά πρώιμο metal ήχο.
Μαζί με τα φωνητικά, οι δομές του τραγουδιού είναι στα τέλη της δεκαετίας του '70. Τίποτα εδώ δεν γίνεται επαναλαμβανόμενο, ούτε ακούγεται αυθόρμητο. Κάθε τραγούδι ακούγεται διότι χρειάστηκε λίγος χρόνος για να ηχογραφηθεί και δεν γράφτηκε από μια ομάδα ανθρώπων που εργάζονται για μια δισκογραφική εταιρεία.


Τα καλύτερα κομμάτια είναι μακράν στην αρχή και το τέλος, όπως το "It's Not So Funny" (κυκλοφόρησε ως single) και το "Demolition Derby". Ενώ εξακολουθούν να έχουν ένα πιασάρικο ρυθμό και εκρηκτική ατμόσφαιρα, παύουν να έχουν οποιαδήποτε ποπ επιρροή και κρατούν το ενδιαφέρον του ακροατή με κάθε μέσο.
Τώρα, για να μιλήσουμε ιστορικά  το συγκρότημα ήταν πάντα γνωστό για διασκευές, ειδικά από τους Slade όπως όλοι γνωρίζουν. Αλλά εδώ, διασκεύασαν τα "Small Faces" και "The Dave Clark Five", με μεταλλικές παρεμβάσεις της δεκαετίας του '70 και μάλλον τα επιτυχημένα εξώφυλλα, απλώς βοήθησαν να προστεθεί και οι υπέροχες δημιουργίες του άλμπουμ.
Άλλα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι το riffάτο "Mommy's Little Angels" (αν και οι στίχοι είναι αστείοι) και "Get Your Kicks". Αλλά ούτε ένα κομμάτι δεν σε αφήνει απογοητευμένο μουσικά.
 Όταν  ο Randy Rhoads είναι στην κιθάρα, τότε είναι δεδομένο ότι θα είναι καλό το τραγούδι.
Η δουλειά του στο riff κυλά τέλεια και διατηρεί έναν εξαιρετικό ρυθμό καθώς "κολλάει" με τα φωνητικά του DuBrow, χωρίς να χρειάζεται σκληρό άκρο για να ακούγεται καλά. Αν και μπορεί να μην έχει φτάσει στην πολυπλοκότητα στην καριέρα του με τον Ozzy, είναι ακόμα υπέροχο.
Για αυτό το είδος μουσικής, δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο. Τα σόλο του είναι λιγότερο "θρυμματισμένα" και πιο μελωδικά για να επικαλύπτουν τα ντραμς και τα μπάσα. Αν και υπάρχει ακόμα shredding εκ μέρους του, το αγαπημένο μου κομμάτι κιθάρας εδώ είναι το σόλο στο "Get Your Kicks", καθώς είναι πιο ήρεμο και μελωδικό.
Αν και η παραγωγή στο "Quiet Riot I" δεν ήταν  μεγάλου προϋπολογισμού, το μπάσο είναι πολύ στακάτο  και έχει μερικές έξυπνες γραμμές που θα έσβηναν μετά τη δεύτερη κυκλοφορία.
Τα ντραμς δεν είναι τόσο σκληρά και άγρια ​​όσο θα περίμενε κανείς, αλλά όπως συνεχίζω να λέω, αυτό δεν χρειάζεται για αυτό το είδος μουσικής.



Το "Quiet Riot II" δεν είναι παρά μια συνέχεια του πρώτου άλμπουμ, καθώς η δομή, το στυλ, η σύνθεση και ο συνολικός ήχος και η παραγωγή των τραγουδιών είναι βασικά τα ίδια. Είναι σαν να αποφάσισαν να δημιουργήσουν άλλα εννέα πολύ καλά κομμάτια για να ολοκληρώσουν την underground καριέρα τους πριν το "Metal Health" αναλάβει να κυριαρχήσει τη metal σκηνή.
Μια βασική διαφορά που έχει αυτό το άλμπουμ έναντι του "QR I" είναι το γεγονός ότι ο ρυθμός επιβραδύνεται αισθητά. Ενώ ο προκάτοχος του ακολούθησε μια γρήγορη και διασκεδαστική προσέγγιση, αυτά τα τραγούδια είναι μάλλον πιο μελωδικά, εμπορικά σε ύφος glam περισσότερο. Είναι επίσης σημαντικά μεγαλύτερα, γεγονός που επιτρέπει περισσότερη κιθάρα από τον Randy Rhoads.
Όλα τα κομμάτια έχουν μια ευχάριστη ακρόαση, όπως και το πρώτο και είναι δυστυχώς εξίσου υποτιμημένα.
Ας μιλήσουμε για ένα διάσημο τραγούδι, το "Slick Black Cadillac". Όπως πολλοί γνωρίζουν, αυτό εμφανίζεται ως κομμάτι τέσσερα στο επόμενο άλμπουμ, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια επανηχογράφηση. Εδώ, δεν είναι τόσο ενισχυμένο, αλλά είναι πιο χαλαρό και η φωνητική ερμηνεία του είναι πιο μελωδική. Το ρεφρέν ακούγεται καλύτερα και προσθέτουν μια μικρή εισαγωγή σε αυτό.
Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια, καθώς και το "Eye For An Eye", καθώς έχει ένα πολύ σταθερό ρυθμό και εμφανίζει υπέροχο riffage και φωνητική ερμηνεία.
Το "Inside You" είναι επίσης πολύ καλό, και αν το ακούσετε προσεκτικά, το κύριο riff ακούγεται σαν το "Wild Thing" των The Troggs. Το "Afterglow (Of Your Love)" είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι  και άλλα σπουδαία δημιουργήματα είναι  το "Trouble" και το "We've Got the Magic".
Με αυτό το δεύτερο άλμπουμ, οι Quiet Riot είχαν γίνει καλύτεροι στο να συνθέτουν  μελωδίες.
Μετά την κυκλοφορία αυτού του δεύτερου άλμπουμ, ο Randy Rhoads εντάχθηκε στο συγκρότημα του Ozzy Osbourne και οι Quiet Riot δυστυχώς "τελείωσαν".
Παρόλο που η παγκόσμια mega-hit μπάντα των Quiet Riot είναι τεχνικά διαφορετική μπάντα από αυτά τα κομμάτια, οι ρίζες του Kevin DuBrow στο εκκολαπτόμενο μουσικό του ξύπνημα, καθώς και ο Randy Rhoads, ένας από τους πιο ταλαντούχους κιθαρίστες στον κόσμο, μπορούν να εντοπιστούν εδώ.


Όταν ο Frankie Banali και ο Rudy Sarzo, που έπαιζαν μαζί πριν από αυτό σε συγκροτήματα στη Φλόριντα και το Ιλινόις, δημιούργησαν ένα εντελώς νέο συγκρότημα με τον Kevin DuBrow και τον Carlos Cavazo, δημιούργησαν έναν ήχο που ξεκίνησε την εποχή της ποπ-μέταλ.
Το "Metal Health" περιλαμβάνει επίσης μια νέα έκδοση του τραγουδιού "Slick Black Cadillac", που κυκλοφόρησε αρχικά στο Quiet Riot II, αλλά με την τεράστια επιτυχία του "Metal Health", οι πρώτες μέρες έγιναν παρελθόν.
Ωστόσο, οι θαυμαστές και οι συλλέκτες επί χρόνια ζητούσαν να επανεκδοθούν ευρέως επιτέλους αυτά τα άλμπουμ. Έφτασε εκείνη η ώρα…

Νότης "Back To The Coast" Γκιλλανίδης

"Quiet Riot I"
01 – It’s Not So Funny
02 – Mama’s Little Angels
03 – Tin Soldier
04 – Ravers
05 – Back To The Coast
06 – Glad All Over
07 – Get Your Kicks
08 – Look In Any Window
09 – Just How You Want It
10 – Riot Reunion
11 – Fit To Be Tied
12 – Demolition Derby
BONUS TRACKS:
13 – Suicidal Show
14 – Just How You Want It
15 – West Coast Tryouts
 
"Quiet Riot II"
01 – Slick Black Cadillac
02 – You Drive Me Crazy
03 – Afterglow (Of Your Love)
04 – Eye For An Eye
05 – Trouble
06 – Killer Girls
07 – Face To Face
08 – Inside You
09 – We’ve Got The Magic

Η μπάντα:
Kevin DuBrow – lead vocals
Randy Rhoads – lead & rhythm guitars
Kelly Garni – bass guitar
Drew Forsyth – drums
Kevin DuBrow – lead vocals
Randy Rhoads – lead & rhythm guitars
Kelly Garni – bass, backing vocals (uncredited)
Rudy Sarzo – bass (credited, but does not play on album)
Drew Forsyth – drums, percussion
The Killer Bees – backing vocals