Στο μουσικό ταξίδι που ακολουθεί παρακάτω, το www.Rocktime.gr , δίνει την ευκαιρία στους αναγνώστες του, να έρθουν πιο κοντά με το συγκρότημα που τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα τον περασμένο αιώνα . Μια μπάντα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μορφή και τη πορεία του ελληνικού ροκ για τη συνέχειά του.

  Ένα γκρουπ που μετά την αναγνώριση του, σε κάθε τους συναυλία συνοδεύονταν από κλούβα μπάτσων μιας και είχαν χαρακτηριστεί ‘’επικίνδυνοι’’. Κυρίες και κύριοι, οι Τρύπες! Το δημοφιλές συγκρότημα, έχει τις ρίζες του στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης το 1983, όταν ο Γιάννης Αγγελάκας (φωνητικά) και ο Γιώργος Καρράς (μπάσο), άρχισαν να γράφουν και τα πρώτα τους κομμάτια, με ελληνικό στίχο.

Το ύφος τους προέρχεται από επιρροές punk και εναλλακτικού ροκ και αποτέλεσε έμπνευση για πολλά σχήματα της εποχής.
Στιγματίστηκαν από τα χαρακτηριστικά και πλέον αναγνωρίσιμα φωνητικά του πυρήνα της μπάντας, τους στίχους τους και τις ‘’διαφορετικές’’ συνθέσεις του Καρρά. Την αρχική σύνθεση μαζί με τον Αγγελάκα και τον Καρρά, συμπλήρωναν ο Μιχάλης Κανατίδης στις κιθάρες και ο Κώστας Φλωροσκούφης στη ντράμς, όπου έδωσαν και τις πρώτες τους συναυλίες. Μετά τον θάνατο  του Μιχάλη Κανατίδη, την θέση του στη κιθάρα πήρε ο Μπάμπης Παπαδόπουλος και ηχογράφησαν το πρώτο τους δίσκο.  Το άλμπουμ ‘’Τρύπες’’, βγήκε στα ράφια των δισκοπωλείων το 1985 από την εταιρεία Ano-Kato Records, ηχογραφημένο στο στούντιο ‘’Αγροτικόν’’ τις τελευταίες ημέρες του Ιανουαρίου και με μηχανικό ήχο τον Νίκο Παπάζογλου. Επανακυκλοφόρησε το 1999 από το περιοδικό ‘’Δίφωνο’’ και συνολικά περιέχει 11 συνθέσεις. Τα τραγούδια- χιτάκια  ‘’Αμνησία’’ και ειδικά το ‘’Ταξιδιάρα Ψυχή’’ έτυχαν ιδιαίτερης αποδοχής και αγάπης από τον κοινό.  Στη πορεία ο Φλωροσκούφης αποχώρησε από το σχήμα, με τον Γιώργο Τόλιο να παίρνει τη σκυτάλη πίσω από τα τύμπανα.
 Οι συναυλίες τους σαν support στον Δημήτρη  Πουλικάκο στο Κύτταρο, στο Θέατρο του Λυκαβυττού και στο Rodeo Club, οδηγούν στο να αναγνωριστούν από το κοινό και να καθιερωθούν στη συνείδησή τους σαν ανερχόμενο συγκρότημα.
Εδώ είναι που οι σχέσεις τους με την δισκογραφική εταιρεία που είχαν, διαταράσσονται για τα καλά – έτσι και αλλιώς δεν ήταν καλές - , με αποτέλεσμα να παραιτηθούν το 1987. Παίρνοντας δανεικά χρήματα από τον φίλο τους Σπύρο Βεδουρά (ο οποίος έκανε και την ειδική μίξη στο κομμάτι Άχαρη Μέρα) , ηχογραφούν μόνοι τους , στο ίδιο στούντιο (Σεπτέμβριο – Νοέμβριο 1987) το δεύτερο δίσκο τους με τίτλο ‘’Πάρτυ Στον 13ο Όροφο’’. Μηχανικός ήχου και εδώ, είναι ο Νίκος Παπάζογλου. Χωρίς δισκογραφική στέγη, αναζητώντας κάποια εταιρεία να κυκλοφορήσει το άλμπουμ, έρχεται η συνάντηση με τον Γιάννη Πετρίδη και υπογράφουν συμβόλαιο με την Virgin, η οποία το κυκλοφόρησε την άνοιξη της ίδιας χρονιάς σε βινύλιο και κασέτα. Το 1991, όταν επανακυκλοφόρησε σε cd, βγήκε σαν συλλογή με τίτλο ‘’Πάρτυ Στον 13ο Όροφο/Τρύπες Στον Παράδεισο’’. Το άλμπουμ συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πέντε καλύτερους ροκ δίσκους όλων των εποχών στην Ελλάδα.  Οι συναυλίες έχουν γίνει όλο πιο πυκνές με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη. Η καλή σκηνική παρουσία τους έφερε αργότερα και στην Αθήνα, όπου έπαιξαν μαζί με τον Παύλο Σιδηρόπουλο στο An και στο Άλσος. Το 1990 ηχογραφούν τον δίσκο "Τρύπες στο Παράδεισο", αποκτούν  πανελλαδική φήμη και παίζουν για πρώτη φορά εκτός Ελλάδας στο διεθνές Φεστιβάλ του Belfort στη Γαλλία, στο Λονδίνο και στο Μάντσεστερ. Το 1991, στην πρώτη τους συναυλία στον Λυκαβηττό, συγκεντρώνουν 3.500 άτομα. Στις κιθάρες προστίθεται ο Ασκληπιός Ζαμπέτας και γίνεται το πέμπτο μέλος του γκρουπ.
 Ο τέταρτος δίσκος το 1993, ‘’Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια’’ , έμελλε να είναι και καθοριστικός γιατί έκανε τη μουσική τους γνωστή σε ευρύτερο κοινό.
Το συγκρότημα παρόλο που είχε γίνει γνωστό σε όλη την Ελλάδα, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, τα ΜΜΕ, τα περιοδικά και ο τύπος, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τους αγνοούσαν καθ’ εξακολούθηση συστηματικά. Στη συνέχεια παίζουν στο Θέατρο του Λυκαβηττού πάλι, με τη συναυλία να τη παρακολουθούν 10.000 άτομα!! Παράλληλα την ίδια χρονιά, ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Γιώργος Καρράς, γράφουν το soundtrack της ταινίας "Η Εποχή Των Δολοφόνων" του Νίκου Γραμματικού, όπου σάρωσε σε πωλήσεις, συνεργάζονται με τον Γιώργο Χριστιανάκη και μπαίνουν στο στούντιο τον Απρίλιο για την ηχογράφηση του επόμενου δίσκου. Οι στίχοι ανήκουν στον Γιάννη Αγγελάκα, ενώ ο βασικός συνθέτης τους , Γιώργος Καρράς, επεκτείνει τις μουσικές του αναζητήσεις πέρα από το ροκ. Δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει πέρα από συνθεσάιζερ και άλλα όργανα όπως είναι το βιολί, το τσέλο, το κοντραμπάσο και το ακορντεόν, σκαρφίζοντας μουσική που σου δημιουργεί εικόνες. Το ‘’Υπέροχο Τίποτα’’ του 1994, βγήκε σε βινύλιο αρχικά και όταν κυκλοφόρησε σε cd, του πρόσθεσαν επιπλέον τέσσερα κομμάτια από την ταινία. Αργότερα, βγαίνουν ξανά στο εξωτερικό όπου θα εμφανιστούν για πρώτη φορά στο διάσημο Marquee Club του Λονδίνου. Ακολουθούν δύο προγραμματισμένες συναυλίες και πάλι στο Θέατρο του Λυκαβηττού. Η πρώτη βραδιά, στιγματίστηκε από επιθέσεις χούλιγκαν με πέτρες εναντίον του συγκροτήματος αλλά και του κόσμου. Η μπάλα δεν άργησε να πάρει όλους όσους ήταν παρόντες εκείνο το βράδυ με τις εφημερίδες να βαφτίζουν χούλιγκαν τον κόσμο και τα πρωτοσέλιδα να οργιάζουν γράφοντας τις γνωστές τους μ@λ@κίες περί  ‘’Ροκ αίμα’’, ‘’Αναρχικών’’, ‘’Βάνδαλων’’, ‘’Γνωστών-Αγνώστων’’ χωρίς καμία διάκριση. Το δεύτερο βράδυ ακυρώθηκε και δεν έγινε ποτέ. Βρισκόμαστε ακόμα στο 1994 και οι Τρύπες κλείνουν το ιστορικό Club Ρόδον για μία σειρά εμφανίσεων (25,26,27 και 28 Φεβρουαρίου). Τη τελευταία ημέρα, έπαιξαν 5 unplugged/ ακουστικά τραγούδια, ηχογράφησαν όλες τις παραστάσεις  για την ζωντανή ηχογράφηση ‘’Κράτα Το Σόου Μαϊμού’’, κλείνοντας έτσι την πρώτη δημιουργική περίοδο τους.Την επόμενη χρονιά, χαίρουν άκρας εκτίμησης του κοινού μιας και κάνουν sold out εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα, από Μύλο μέχρι Ρόδον αλλά και στην Αγγλία όπου το Μαντσεστερ και το Marquee ήταν κατάμεστα. Επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη και ολοκληρώνουν τη περιοδεία με τη συναυλία στο Στάδιο Ειρήνης Και Φιλίας, στην οποία παρευρέθηκαν 8.000 θεατές.
 Έτσι έκλεισε  η πρώτη περίοδος και ένας νέος δημιουργικός κύκλος για τις Τρύπες ανοίγει.
Το ‘’Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι’’ του 1996 γίνεται χρυσός μέσα σε δύο εβδομάδες και η ζήτησή τους για συναυλίες αυξανόταν τόσο ενδοχώρια όσο και στο εξωτερικό και για τα επόμενα χρονιά περιόδευαν ασταμάτητα.
Το ‘’κρυφό’’ έκτο μέλος τους, Γιώργος Χριστιανάκης (πλήκτρα, κρουστά) που συμμετείχε και σε όλες τις ηχογραφήσεις τους, αρχίζει να εμφανίζεται πια και στις συναυλίες τους από το 1998. Ακολουθούν παραστάσεις για το υπόλοιπο της χρονιάς στο Rockwave Festival, στο Θέατρο Δάσους και για κλείσιμο της αυλαίας που αλλού; Στον Λυκαβηττό. Φτάνουμε στο 1999 και τότε είναι που θα δούμε και τη τελευταία δισκογραφική δουλειά τους έως σήμερα ‘’Μέσα Στη Νύχτα Των Άλλων’’ Ακολουθούν συναυλίες για την προώθησή του.
Από τις εμφανίσεις τους, ξεχώρισαν αυτές τον Μάρτη της ίδια χρονιάς με τις κοινές εμφανίσεις του Φιλανδικού συγκροτήματος CMX, στο Μύλο της Θεσσαλονίκης, στο Ρόδον Αθήνα, στα Tavastia, Tulli-Klubi και Tampere της Φινλανδίας και τις δύο μεγάλες εμφανίσεις τον Οκτώβριο στη Σφεντόνα. Παράλληλα κυκλοφορεί το βιβλίο του Αγγελάκα  από τις εκδόσεις Λιβάνη ‘’Πως Τολμάς Και Νοσταλγείς Τσόγλανε;’’ Εδώ άρχισε να γίνεται εμφανές ότι οδεύουν προς διάλυσε μιας και οι Αγγελάκας, Χριστιανάκης και Ασκληπιός Ζαμπέτας υπογράφουν το soundtrack της ταινίας ‘’Χώμα Και Νερό’’ του Καρκανεβάτου, με τον Γιάννη Αγγελάκα να παίζει και ένα μικρό ρόλο σε αυτήν.

Ο Αγγελάκας έκανε τη δική του δισκογραφική (ΧΑ!!! Μουσικές Παραγωγές), συμμετείχε σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών και έδειξε ότι ήθελε να κάνει άλλα μουσικά πράγματα. Επομένως εξ΄αιτίας της εμμονής του να δοκιμάσει διαφορετικά και να κάνει σόλο καριέρα, οι Τρύπες μπήκαν στο πάγο, μέχρι που ανακοινώθηκε και η διάλυσή τους.
Τον κύκλο ήρθε και έκλεισε οριστικά (;) η συλλογή που κυκλοφόρησε το 2002 ‘’1985-2000: Ένα Ταξίδι Που Ποτέ Δεν Τελειώνει’’ και περιέχει 3 cd και ένα vcd. Κάπου βαθιά μέσα μου ελπίζω ότι το ‘’ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ’’, πήρε παράταση και κάποια στιγμή να ξαναδούμε αυτό το υπέροχο συγκρότημα να ξαναζωντανεύει μέσα από τις στάχτες του. Ως τότε, δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας!!!
 
Υ.Γ.: Να σημειωθεί ότι το παρόν αφιέρωμα, αφορά μόνο το συγκρότημα και όχι την ατομική καριέρα του κάθε μέλους ξεχωριστά, άσχετα με τη βαρύτητα που έιχαν στη μπάντα.
 

Μέλη
Γιάννης Αγγελάκας: Φωνητικά (1983-2001)
Γιώργος Καρράς: Μπάσο (1983-2001)
Μπάμπης Παπαδόπουλος: Κιθάρα (1984-2001)
Γιώργος Τόλος:  Τύμπανα (1986-2001)
Ασκληπιός Ζαμπέτας: Κιθάρα (1991-2001)
Μιχάλης Κανατίδης: Κιθάρα (1983-1984)
Κώστας Φλωροσκούφης: Τύμπανα (1983-1986)
Πρόσθετοι Μουσικοί
Φλώρος Φλωρίδης: Σαξόφωνο
Γιώργος Χριστιανάκης: Πλήκτρα/ Συνθεσάϊζερ, Κρουστά

Δισκογραφία
1985 -  Τρύπες
1987 -  Πάρτυ Στον 13ο Όροφο
1990 -  Τρύπες Στον Παράδεισο
1993 -  Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια
1994 -  Υπέροχο Τίποτα
1994 -  Κράτα Το Σόου Μαϊμού
1996  - Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι
1999  - Μέσα Στη Νύχτα Των Άλλων
2002  - 1985-2000 Ένα Ταξίδι Που Ποτέ Δεν Τελειώνει
 
Γιώργος Βαλιμίτης