Οι «μαύρες στιγμές» διάσημων ροκ σταρ
Friday

16Dec

Οι «μαύρες στιγμές» διάσημων ροκ σταρ

Δημοσιεύθηκε από:

16/12/2016

Κατηγορία: Rock this Time

8859
Πολλοί από τους λεγόμενους ροκ σταρ είχαν το δικές τους «μαύρες στιγμές» στην πολύχρονη και πετυχημένη πορεία τους με διάφορες δηλώσεις και απόψεις που ταυτίζονται με την ναζιστιστική, ιμπεριαλιστική και ρατσιστική λογική. Στην πορεία αρκετοί από αυτούς μετανόησαν και έδειξαν ένα άλλο πρόσωπο, είτε υποκριτικά για να επιβιώσουν καλλιτεχνικά αφού γνώριζαν ότι με τέτοιες απόψεις έσβηναν από τον ροκ χάρτη είτε γιατί όντως είχαν κατανοήσει με ειλικρίνεια το λάθος τους και προσπάθησαν μέσα από το έργο και τις πράξεις του να δείξουν ένα καλύτερο πρόσωπο.
Εκείνο όμως που θέλω να επισημάνω είναι ότι αρκετά δήθεν σοβαρά και αντικειμενικά media έχουν επιλεκτικές συμπεριφορές  και αναλόγως με τις πολιτικές  πεποιθήσεις  των αρχισυντακτών ή τα συμφέροντα των ιδιοκτητών  τους κρίνουν με υπερβολικό και ύπουλο τρόπο όσους δεν ταυτίζονται με τα δικά τους πολιτικά πιστεύω αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα όποτε τους βολεύει το μουσικό και στιχουργικό κομμάτι.
Τρανό παράδειγμα είναι οι ακραίες απόψεις τους Ted Nugent όπου κατακρίνονται δικαίως από όλους μας από την άλλη όμως προσπερνιούνται δηλώσεις και γεγονότα όπως του Bowie ή του Morrisey που είναι ναζιστικές και ρατσιστικές με το πρόσχημα ότι το έργο τους έχει προοδευτικό χαρακτήρα και γιατί ανήκουν σε μία σπουδαία εναλλακτική γενιά.
Κάτι ανάλογο γίνεται  με αρκετά death και black metal (και πολύ λιγότερο με τα heavy) συγκροτήματα που προωθούν επιδεικτικά την βία και τον ολοκληρωτισμό με σαφή κρυφοναζιστικά μηνύματα κάτω από τον μανδύα του παγανισμού και του αποκρυφισμού.
Παρακάτω αναφέρουμε ενδεικτικά μερικούς από τους πιο διάσημους μουσικούς και δημιουργούς που εκτέθηκαν  αρνητικά με τα όσα δήλωσαν και έπραξαν και άφησαν ένα μαύρο στίγμα στην καριέρα τους. Το ευτύχημα είναι ότι οι ίδιοι κατάφεραν με το σημαντικό συνθετικό και ερμηνευτικό έργο τους να ξεπλύνουν μεγάλο μέρος της ντροπής βοηθούμενοι βέβαια και από την ανοχή και υπερπροβολή του μουσικού τύπου.


David Bowie
Βρισκόμαστε χρονικά περίπου στα μέσα των ‘70s και ο David Bowie έχει ήδη τραβήξει τον δρόμο προς την δόξα  αφού η καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία του Ziggy Stardust τον έκανε διάσημο σε όλη την υφήλιο. Όμως ο εθισμός στα ναρκωτικά και στις  ουσίες τον είχαν οδηγήσει σε έναν ολισθηρό δρόμο και ευτυχώς τα επόμενα χρόνια τον προσπέρασε οριστικά. Ο σπουδαίος αυτός  καλλιτέχνης που όταν πέθανε αποθεώθηκε από όλα τα φιλελέφτ, αριστερά και δήθεν προοδευτικά έντυπα είχε μία πολύ σκοτεινή περίοδο της ζωής του. Συγκεκριμένα πίστευε ότι "η Βρετανία οφείλει να έχει ένα φασίστα ηγέτη και αυτό το δήλωνε ευθαρσώς το 1974, στο περιοδικό Playboy ενώ υποστήριζε πως ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ένας από τους πρώτους ρόκ σταρ συμπληρώνοντας ότι η χώρα του πρέπει να έχει ένα ακροδεξιό μέτωπο  ώστε να σκουπίσει τα πάντα". Αποκορύφωμα όλων αυτών  των εξοργιστικών δηλώσεων ήταν τον Μάιο του 1976 στον σταθμό της Βικτόρια του Λονδίνου, χαιρετούσε τους οπαδούς του, με τον περιβόητο ναζιστικό χαιρετισμό.

Eric Clapton
Ο θρυλικός κιθαρίστας είχε ένα απρόσμενο ρατσιστικό παραλήρημα στις 5 Αυγούστου 1976 όταν κατά την διάρκεια μιας συναυλίας στο Birmingham Odeon κραύγαζε: "Μην επιτρέψετε στην Μ. Βρετανία να γίνει μαύρη αποικία. Πετάξτε έξω τους ξένους. Πετάξτε έξω τους βρωμοινδούς. Πετάξτε έξω τους αράπηδες. Κρατήστε την Βρετανία λευκή" και παράλληλα εκδήλωνε μία έντονη αντιπάθεια τους  Σαουδάραβες διότι είχαν αγοράσει πολλές ιδιοκτησίες στο Λονδίνο. Οι δηλώσεις του, βέβαια έχουν εξήγηση αφού ο Eric Clapton ήταν υποστηρικτής ενός συντηρητικού βρετανού πολιτικού του Enoch Powell, ο οποίος  εκείνη την περίοδο ήταν ενάντια στην μετανάστευση από χώρες της Κοινοπολιτείας και ο E.Clapton πολλές φορές επανέλαβε τις ίδιες δηλώσεις και ήταν οπαδός του εν λόγω πολιτικού. Το περίεργο της όλης ιστορίας είναι ότι ο  Enoch Powell δεν συμφωνούσε με τις δηλώσεις του κιθαρίστα των Cream και ήταν αντίθετος στην φυλετική βία. Ο E. Clapton μετά από αρκετά χρόνια δήλωσε για το ίδιο θέμα ότι: "Κάνουμε λάθος να φέρνουμε εδώ κόσμο με ψεύτικες υποσχέσεις και μετά να τους χρησιμοποιούμε ως φθηνό εργατικό δυναμικό και να τους βάζουμε σε γκέτο".


Joy Division
Όταν πριν αρκετούς μήνες ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε με μπλουζάκια των Joy Division έγινε μεγάλο τρολάρισμα ειδικά από τα λεγόμενα χρυσαυγίτικα σαιτς καθώς δε είχε καμία ιδεολογική ταύτιση τα αριστερά πιστεύω του συγκεκριμένου βουλευτή με τα όσα πρέσβευε η θρυλική βρετανική μπάντα που φλερταρε  είτε ηθελημένα είτε από εφηβική αντίδραση με τον εθνικοσιαλισμό λόγω κυρίως των  ψυχικών διαταραχών του τραγουδιστή Ian Curtis που αυτοκτόνησε τον Μαιο του 1980.  Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως Joy Division  σημαίνει «Τάγμα της Χαράς», και έχει ταυτισθεί με το όνομα  που έδιναν οι Ναζί στις αιχμάλωτες, οι οποίες προορίζονταν να ικανοποιούν τις σεξουαλικές ορέξεις και τη βαναυσότητα του Γερμανικού Στρατού. Μάλιστα το πρώτο τους E.P. της μπάντας που είχε τον τίτλο “An Ideal for Living» μεταφράζεται ώς: "Ενα Ιδανικό για τη Ζωή" και είχε για εξώφυλλό ένα παιδί με την στολή της χιτλερικής νεολαίας, να χτυπά το ταμπούρλο σε εκδήλωση του κόμματος.

Leonard Cohen
Την δική του "κακή"  στιγμή είχε ο θρυλικός Καναδόεβραίος καλλιτέχνης Leonard Choen. Συγκεκριμένα στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 όταν το Ισραήλ είχε εμπλακεί άμεσα στον λεγόμενο "πόλεμο των έξι ημερών" ήταν οπαδός της ιδέας να καταταγεί στον Ισραηλινό στρατό και όπως έγραφε αργότερα σε ένα ποίημα του ανέφερε ότι "Θα πάω να σταματήσω την σφαίρα της Αιγύπτου". Μάλιστα είχε γνωρισθεί με τον Οσίκ Λεβί έναν διάσημο Ισραηλινό καλλιτέχνη που αναπτέρωνε το ηθικό των στρατιωτών. Εκείνος λοιπόν επηρέασε και τον Leonard Cohen και περιόδευσε σε στρατόπεδα και νοσοκομεία. Μάλιστα είχε κάνει τότε κα την περίφημη δήλωση ότι : «Ο πόλεμος είναι ωραίος. Ποτέ δεν θα τον εξαφανίσουν. Είναι από τις λίγες στιγμές που οι άνθρωποι κάνουν το καλύτερο που μπορούν»....


                              
Bob Dylan
Η καλλιτεχνική πορεία του Bob Dylan είναι σίγουρα μία από τις πιο συναρπαστικές στην ιστορία της ροκ μουσικής. Ο Αμερικανός τραγουδοποιός όμως είχε  κι αυτός την  δική του "μαύρη" στιγμή. Συγκεκριμένα το 1971 είχε επαφές με έναν πολύ γνωστό για την εποχή φανατικό εθνικιστή ραβίνο τον Meir Kahane  για τον οποίο η  πορεία του ήταν άκρως επικίνδυνη για τους συμπολίτες του ενώ ο Dylan  δήλωνε πως ο Meir Kahane  είναι ένας "πραγματικός ειλικρινής άντρας". Εκτός από τις ρατσιστικές, τρομοκρατικές και σιωνιστικές απόψεις που εξέφραζε ο Meir Kahane  καταδικάστηκε για κατασκοπεία, για κατασκευή εκρηκτικών και τα στελέχη του, επιτίθετο σε Αφρικανούς μετανάστες με συνέπεια το κόμμα του να τεθεί εκτός νόμου. Το δυσάρεστο για τον Bob Dylan ήταν ότι υποστήριζε το χασιδικό κινήματος Chabad Lubavitch, που ήθελε την συνεχιζόμενη κατοχή της Δυτικής Όχθης και παράλληλα υποστήριζε ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί για το πόσους αμάχους σκοτώνει, επειδή «ο Θεός είναι με το μέρος του Ισραήλ».
Επίσης άλλη μία δήλωση του Bob Dylan είχε προκαλέσει ποικίλα ήταν όταν αναφέρθηκε εναντίον των Κροατών με αποτέλεσμα να προκαλέσει την οργή ειδικά των Κροατών της Γαλλίας με συνέπεια να τον μηνύσουν.

Morrissey
Η θαυμάσιος ερμηνευτής και η φωνή των Smiths, έπεσε κι αυτός στην παγίδα των ρατσιστικών δηλώσεων. Βέβαια έδωσε αρκετές αφορμές αρχικά όταν σε μία συναυλία του έβαλε  φόντο πίσω από την Αγγλική σημαία  μία φωτογραφία με δύο κοπέλες σκίνχεντς με συνέπεια  να δεχτεί την γενική κατακραυγή.  Αργότερα συνέχισε να κάνει κατά καιρούς διάφορες εμπρηστικές και αμφιλεγόμενες δηλώσεις όπως" ότι η μουσική ρέγκε είναι άθλια", "ότι οι The Peckhams πρέπει να σέρνονται και να μαστιγωθούν", ότι "πρέπει να πυροβοληθεί ο πρίγκιπας Κάρολος", με αποκορύφωμα  "ότι αν αποκεφαλίσει κάποιος τον Elton John δεν σημαίνει ότι αυτό είναι δολοφονία!!!".   Τέλος η αγάπη του για τα δικαιώματα των ζώων τον οδήγησε σε μία ισοπεδωτική άποψη το 2010 όπου  χαρακτήρισε "υπάνθρωπους όλους τους Κινέζους" διότι  τους φέρονται με απαράδεκτο τρόπο.



Lemmy
Τέλος η περίπτωση του συγκεκριμένου μουσικού έχει απασχολήσει εδώ και δεκαετίες για το αν είναι φιλοναζιστής ή όχι. Σε πάρα πολλές συνεντεύξεις του, ο ηγέτης των Motorhead δηλώνει ότι απλά είναι ένα συλλέκτης πραγμάτων και όχι ιδεών. Το ερώτημα όμως που θέτουν πολλοί αμφισβητίες του είναι: κατά πόσο είναι γοητευτικό  να συλλέγεις πράματα που συμβολίζουν φόνους, εγκλήματα πολέμου, γερμανικές θηριωδίες και πως δεχόταν ο Lemmy να φορά στο σώμα του και ουσιαστικά να διαφημίζει την εξόντωση και τη γενοκτονία σχεδόν όλης της  Ευρώπης. Αν συνυπολογίσουμε ότι ο ίδιος δήλωνε ότι είναι φιλελεύθερος, αναρχικός και σφόδρα αντικομμουνιστής τότε μάλλον τα πράματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Πάντως πολλοί επικριτές του επισημαίνουν ότι είχε άριστες σχέσεις με τον Ian Stuart Donaldson που είναι ένας από τους κορυφαίους εκφραστές του Κινήματος περί υπεροχής της λευκής φυλής, ιδρυτής του δικτύου Blood & Honour (λευκοί ακτιβιστές)  αλλά και ηγέτης του πιο δημοφιλούς νεοναζί πανκ γκρουπ τους Skrewdriver.
 
Πηγές:
www.pissalidis.com
www.redskywarning.blogspot.gr
www.presspublica.gr
www.mixanitouxronou.gr
www.zenithmag.wordpress.com
www.kollectnews.org
 
Φώτης Μελέτης