Night Ranger: Rock in America, φήμη και δόξα στα '80s
Tuesday

9Feb

Night Ranger: Rock in America, φήμη και δόξα στα '80s

Δημοσιεύθηκε από:

09/02/2021

Κατηγορία: Rock this Time

3357
Μπορεί στην Ευρώπη να μην απέκτησαν ποτέ την τεράστια αποδοχή και την καθολική αναγνώριση του κοινού αλλά σε ΗΠΑ και Ιαπωνία θεωρούνται σχεδόν θρύλοι. Άλλωστε τα νούμερα πωλήσεων των άλμπουμ τους και οι επιτυχίες στο Billboard είναι αδιάψευστος μάρτυρας της μεγάλης επιτυχίας τους.
Με 17 εκατομμύρια αντίτυπα να βρίσκονται σε σπίτια και δισκοθήκες πιστών και μη οπαδών της ροκ μουσικής, με δώδεκα έως σήμερα στούντιο άλμπουμ στο ενεργητικό τους αλλά και με αρκετές live και compilation κυκλοφορίες οι Night Ranger αποδεικνύουν ότι εκπλήρωσαν τα όνειρά τους με το παραπάνω και ταυτόχρονα μας χάρισαν εξαιρετικά τραγούδια και δυο-τρία κλασσικά άλμπουμ.
To Rocktime.gr τιμώντας την παρέα από τον San Francisco θα παρουσιάσει την πορεία της μπάντας την δεκαετία του '80. Την καλύτερη και πιο εμπνευσμένη περίοδο του γκρουπ όπου κατάφερε να συναγωνιστεί ευθέως σε όλα τα επίπεδα συγκροτήματα μεγαθήρια τους είδους (Van Halen, Kiss, Aerosmith, Journey).
Επιπρόσθετα μεγάλο όπλο των Night Ranger δεν ήταν μόνο τα δυναμικά hard rock/aor κομμάτια τους αλλά και οι όμορφες μπαλάντες καθώς και η συναυλιακή ενέργεια που εξέπεμπαν δίνοντας τρομερές live παραστάσεις στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία. Mία ματιά στου youtube θα σας πείσει για του λόγου το αληθές.

                                            "Από τους Rubicon στους N.Ranger"
Στα τέλη της δεκαετίας του '70 ο μπασίστας και τραγουδιστής Jack Blades μαζί με τον κιθαρίστα Brad Gillis και τον ντράμερ Kelly Keagy έπαιζαν σε μία rock/funk μπάντα με την ονομασία Rubicon, στην οποία ηγέτης ήταν ο σαξοφωνίστας Jerry Martini ένα πρώην μέλος των θρυλικών Sly and the Family Stone. Σημαντικές στιγμές τους, ήταν η κυκλοφορία δύο άλμπουμ, το τραγούδι  “I’m Gonna Take Care of Everything" που έκανε μία σχετική επιτυχία και η παρουσία τους στο φεστιβάλ "California Jam 2", που πραγματοποιήθηκε στον αυτοκινητόδρομο του Οντάριο στην Καλιφόρνια μπροστά σε 250.000 άτομα.  Για την ιστορία με τους Rubicon έπαιζε και ο κιθαρίστας/σαξοφωνίστας Johnny Colla ιδρυτικό μέλος των Huey Lewis and the News ενώ οι Rubicon ξανασυστάθηκαν το 1990 με άλλα μέλη.
Oι τρείς μουσικοί όμως έψαχναν να δημιουργήσουν ένα σχήμα που να έχει πιο ροκ χαρακτηριστικά και ευτυχώς για αυτούς τo 1979 oι Rubicon διαλύονται και οι τρεις φίλοι δημιουργούν τους Stereo με βάση την πόλη του San Francisco.
Στην παρέα προστίθεται σύντομα ο κημπορντίστας Alan Fitzgerald (πρώην Montrose) ο οποίος προτείνει στους υπόλοιπους να προσλάβουν τον κιθαρίστα Jeff Watson για να είναι πιο πλήρες σαν μπάντα κάτι που γίνεται άμεσα αποδεκτό. Κύριο χαρακτηριστικό του Alan Fitzgerald εκτός από το μουσικό του ταλέντο ήταν και η εμφάνισή του αφού δεν ακολουθούσε την μόδα της εποχής με τις περμαναντ, τα μακρυά μαλλιά και τα φανταχτερά ρούχα αλλά έδινε μία αλλοπρόσαλλη εικόνα και αυτό φαινόταν τόσο στα live και στα βίντεο κλιπ αλλά και μέχρι στα εξώφυλλα των άλμπουμ όπου είχε ντυθεί μέχρι και χειρούργος (δείτε το "Midnight Madness").
Η νεοσύστατη πεντάδα λοιπόν αλλάζει το όνομά της σε Ranger και αρχίζει να παίζει σε τοπικά κλαμπ ενώ πείθει τον Sammy Hagar να ανοίγουν τις συναυλίες τους χάριν στην παλιά γνωριμία που είχε ο Alan Fitzgerald με τον "Red Rocker" όταν έπαιζαν μαζί στους Montrοse.

Παράλληλα πετυχαίνουν και υπογράφουν δισκογραφικό συμβόλαιο με την Boardwalk Records (MCA) και ξεκινούν τις ηχογραφήσεις του ντεμπούτου τους άλμπουμ. Όμως λίγες εβδομάδες πριν την επίσημη κυκλοφορία του "Dawn Patrol" ανακαλύπτουν ότι υπάρχει πρόβλημα με το όνομα της μπάντας αφού πριν από αυτούς υπήρχε ένα σχήμα της country μουσικής με το ίδιο όνομα.
Ο Jack Blades για αυτό το γεγονός λέει χαρακτηριστικά:
"Περίπου μια εβδομάδα πριν βγάλουμε το πρώτο μας άλμπουμ υπήρχε μια διαφήμιση στο Billboard για ένα το συγκρότημα που ονομάζεται The Rangers, οι οποίοι μάλιστα  χρονολογείται ότι είχαν ξεκινήσει με αυτό το όνομα από την εποχή των παππούδων τους από τον εμφύλιο πόλεμο!!! Τότε αποφασίσαμε να το αλλάξουμε σε Night Ranger για να μην έχουμε νομικά προβλήματα.
Μάλιστα η δισκογραφική εταιρεία είχε τυπώσει ήδη 10.000 αντίτυπα που αναγκάσθηκε να τα αποσύρει και όσα άλμπουμ κατόρθωσαν και γλίτωσαν της καταστροφής και φέρουν την σκέτη ονομασία "Rangers" για μία περίοδο στο eBay τα πουλούσαν για 800$ το κομμάτι.
Επιπρόσθετα την ίδια χρονική περίοδο, δηλαδή το 1982, ο κιθαρίστας Brad Gillis ήρθε αντιμέτωπος με μία μεγάλη πρόκληση. Συγκεκριμένα αντικατέστησε τον αδικοχαμένο Randy Rhoads στην μπάντα του Ozzy παίζοντας σε αρκετές συναυλίες εκείνη την εποχή ενώ κυκλοφόρησε και το live album με τίτλο "Speak of the Devil" στο οποίο συμμετέχει ο ίδιος.
Παρά την θετική εξέλιξη για την καριέρα του, ο Gillis είχε άλλες βλέψεις ή καλύτερα, του άλλαξε τα σχέδια η προσβλητική αντιμετώπιση που είχε από τον Ozzy που ήταν διαρκώς μαστουρωμένος και επιθετικός. Αυτή η συμπεριφορά δεν άρεσε καθόλου στον Gillis που αποχώρησε (για άλλους εκδιώχθηκε) και τελικά επέλεξε να συνεχίσει με τους Night Ranger. Το απίθανο της υπόθεσης ήταν ότι τον Νοέμβριο του 1982, το όνομα Brad Giilis βρισκόταν τυπωμένο παράλληλα σε δύο κυκλοφορίες και στο "Speak of the Devil" και στο "Dawn Patrol".
                                                     

                                                   "Dawn Patrol"

Πρωτομηνιά του Νοέμβρη του 1982 και οι Αμερικανοί κυκλοφορούν το παρθενικό τους δίσκο με τίτλο "Dawn Patrol" σε παραγωγή του Pat Glasser.  To άλμπουμ ξεκινά με τον απόλυτο ύμνο της μπάντας, το αποθεωτικό "Don't Tell Me You Love Me" (#40 HΠΑ τσαρτ) με το ρεφρέν κυριολεκτικά να σαρώνει αλλά και τα κιθαριστικά σόλα των Jeff Watson και Brad Gillis να βγάζουν φωτιές ενώ το κερασάκι στην τούρτα το βάζει ο Jack Blades  με την παθιασμένη ερμηνεία του.
Το MTV βοηθά απίστευτα στην προώθηση του συγκεκριμένου κομματιού αφού το έπαιζε 25 φορές την ημέρα (!!!) με συνέπεια να γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή κομμάτια για εκείνη την χρονιά.
Στη συνέχεια του άλμπουμ ακολουθούν τα aor-αδικα, "Sing Me Away" και "At Night She Sleeps" με τον ντράμερ Kelly Keagy στα φωνητικά ενώ το "Call My Name" έχει τα στοιχεία μίας δυναμικής μπαλάντας με πολλές hard rock εναλλαγές και τον Alan Fitzgerald να παίζει ένα γοητευτικά "βασανιστικό θέμα" στα πλήκτρα.
Το "Eddie's Comin' Out Tonight" είναι ένα ακόμη μνημειώδες κομμάτι της μπάντας με απίθανο ρεφρέν. Ασταμάτητη ορμητικότητα, συναρπαστική μελωδία και κιθαριστική πανδαισία με την μυστηριώδη ερμηνευτική σφραγίδα του Jack Blades.
Στο heavy-rock, "Can't Find Me a Thrill" έχουμε το υπέροχο φωνητικό ντουέτο από τους Keagy-Blades με την μπάντα να πετάει σπίθες και το κιθαριστικό δίδυμο πραγματικά να ακούγεται αστείρευτο.
Το "Young Girl In Love" είναι η κλασική aor σύνθεση που συνήθως βρίσκεται σε εφηβικές κινηματογραφικές ταινίες της εποχής που μιλά για νεανικούς έρωτες ενώ το "Play Rough" ακολουθεί πιο heavy και hard rock μονοπάτια αποτελούμενο από ένα δυνατό ρεφρέν.
Το άλμπουμ κλείνει με το "Penny" σε πιο μελωδική γραμμή και το εκπληκτικό ομότιτλο κομμάτι όπου συνδυάζονται απόλυτα o heavy, aor και rock ήχος σε μία θεότρελη απόδοση που κορυφώνεται μέχρι το τέλος της σύνθεσης.
                                                       

                                                "Midnight Madness"
Στα τέλη Οκτωβρίου του 1983 κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ των Night Ranger με τίτλο "Midnight Madness" σε παραγωγή του Pat Glasser και ήδη το συγκρότημα έχει κάνει αίσθηση τόσο από τον συνθετικό τους οίστρο όσο και από τις φοβερές live εμφανίσεις που δίνει.
Το "Midnight Madness" ξεκινά με δύο τρομερές συνθέσεις αρχικά με το εξαιρετικό "(You Can Still) Rock in America"  με το κουπλέ να είναι αυτή την φορά καλύτερο από το ρεφρέν ενώ ο Glenn Hughes κάνει τα δεύτερα φωνητικά και στη συνέχεια ακούμε το αριστουργηματικό "Rumours in the Air" έναν ακόμη ύμνο της μπάντας όπου και στα δύο κομμάτια οι επιρροές από Styx, Kansas, Foreigner και Van Halen είναι εμφανείς.
Ακολουθεί το "Why Does Love Have To Change" με ένα δυνατό εμμονικό ρεφρέν που σου τρυπάει το μυαλό και τις κιθάρες να κάνουν πάρτι!
Η μεγάλη εμπορική επιτυχία της μπάντας βρίσκεται σε αυτό το άλμπουμ και είναι φυσικά η πανέμορφη μπαλάντα "Sister Christian" (νο 5 ΗΠΑ τσαρτ) και αφορά την μικρή αδερφή του Keagy, Christy. Ο Keagy τραγουδά το κομμάτι και το έγραψε στο διαμέρισμά του, κοντά στους δρόμους του Divisadero και της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο, όταν επέστρεψε από την γενέτειρά του Eugene του Όρεγκον.
Το "Touch of Madness", ξεκινά  με ένα περίεργο κουπλέ και με το ρεφρέν να απογειώνει την σύνθεση. Τα πλήκτρα του Alan Fitzgerald δημιουργούν μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που θυμίζουν περισσότερο πνευστά ενώ το κιθαριστικό δίδυμο Watson - Gillis συνεχίζει να εντυπωσιάζει.
Το "Passion Play" ακολουθεί πιο aor μονοπάτια όπως και το "When You Close Your Eyes" που κατόρθωσε να φτάσει ψηλά στα τσαρτ (νο 14 ΗΠΑ).
Το άλμπουμ κλείνει με το "Chippin' Away" σε radio hard rock ύφος με θαυμάσιο ρεφρέν και την συμπαθητική μπαλάντα "Let Him Run".

 
                                                                     
                                                      "7 Wishes"
Οι Night Ranger φτάνουν στο απόγειο της δόξας τους με το καλημέρα αφού τα δύο πρώτα άλμπουμ τους πουλάνε σαν τρελλά και όλοι έχουν αγχωθεί για το τρίτο τους δισκογραφικό βήμα. Από την μία οι εντάσεις ανάμεσα στα μέλη της μπάντας έχουν αρχίσει να γίνονται έντονες και από την άλλη η δισκογραφική  εταιρία τους πιέζει να γράφουν κυρίως μπαλάντες στο ύφος της επιτυχίας "Sister Christian" κάτι που φέρνει αντιδράσεις από το γκρουπ που αρνείται να κάνει αυτή την ολική στροφή.
Toν Μάιο του 1985 οι Night Ranger κυκλοφορούν το τρίτο τους δίσκο με τίτλο "7 Wishes" με παραγωγό πάλι τον Pat Glasser. Το άλμπουμ ξεκινά δυναμικά με το φοβερό ομότιτλο υπέροχο τραγούδι όπου περιλαμβάνει όλη την ροκ πεμπτουσία των Αμερικανών μουσικών με μπόλικο δυναμισμό και κορυφαίες μελωδικές εμπνεύσεις ένα all time classic των Night Ranger.
Ακολουθούν δύο όμορφες συνθέσεις σε πιο aor ύφος, το "Faces" και το καταπληκτικό "Four in the Morning" με ένα ρεφρέν που ξεσηκώνει και τους πιο μίζερους οπαδούς τους συγκεκριμένου ιδιώματος.
Το "I Need a Woman" είναι ένας heavy/hard rock δυναμίτης ενώ η μπαλάντα "Sentimental Street" πατάει στα βήματα των Styx και του "Sister Christian" κάνοντας ακόμη μία μεγάλη εμπορική επιτυχία (νο 8 ΗΠΑ) τραγουδισμένο από τον Keagy.
Το "This Boy Needs to Rock" είναι ουσιαστικά μία διασκεδαστική rock n roll σύνθεση ενώ το "I Will Follow You" ακούγεται μελωδικό και ανάλαφρο.
Επόμενα τραγούδια είναι το "Interstate Love Affair" το πιο τεχνικό κομμάτι του άλμπουμ εμπλουτισμένο με χορωδιακό ρεφρέν και έπεται το "Night Machine" στο οποίο συμμετέχουν στα δεύτερα φωνητικά οι Vince Neil και Tommy Lee από τους Motley Crue και ίσως είναι η πιο μέτρια σύνθεση του δίσκου με το ρεφρέν να σώνει κάπως τα προσχήματα.
Το άλμπουμ κλείνει με την μπαλάντα "Goodbye" που κατορθώνει να κάνει σχετική επιτυχία φτάνοντας εως το νο 17 των ΗΠΑ τσαρτ με ενα ρετρό-νοσταλγικό βίντεο που είναι αφιερωμένο τη μνήμη του μεγαλύτερου αδελφού του Blades, τον James ο οποίος είχε πεθάνει από υπερβολική δόση ηρωίνης αρκετά χρόνια πριν.
 
                                             "Big Life"
Παρά το γεγονός ότι οι Night Ranger πήγαιναν περίφημα οι πιέσεις από την δισκογραφική επέμεναν για την στροφή στις μπαλάντες αφού είδαν ότι με τα "Sister Christian" και "Sentimental Street" ανέβηκαν οι πωλήσεις των δίσκων. Όμως ο Jack Blades αντέδρασε ξανά υποστηρίζοντας ότι αν κάνουν αυτή την κίνηση θα δώσουν λάθος μήνυμα στους οπαδούς τους και θα οδηγήσει σε παρανοήσεις για τον ροκ χαρακτήρα του συγκροτήματος
Τελικά ο τέταρτος δίσκος της μπάντας κυκλοφόρησε στα τέλη Φεβρουαρίου του 1987 και μία ομάδα παραγωγών με επικεφαλής τον Kevin Elson (και David Foster, Wally Buck) ο οποίος είχε μεγαλουργήσει με τους Journey και τους Europe και ανέλαβε να δώσει βαρύτητα σε uptempo συνθέσεις και να μαλακώσει κάπως τον ήχο τους.
Ο δίσκος ξεκινά με το επικό ομότιτλο κομμάτι σε μία αριστουργηματική ενορχήστρωση. Η συνέχεια ανήκει στα συμπαθητικά "Color Of Your Smile" και "Love Is Standing Near" (σε πιο aor ύφος).
H μπαλάντα "Rain Comes Crashing Down" είναι εξαιρετική ενώ το "The Secret of My Success" που ακούγεται και στην ομότιλη ταινία με πρωταγωνιστή τον Michael J. Fox δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο. Τα "Carry On" θυμίζει λιγάκι Reo Speedwagon ενώ το "Better Let It Go" όσο καλοδουλεμένο και αν ακούγεται, απλά το προσπερνάς.
Ο δίσκος κλείνει με το αξιόλογο "I Know Tonight" και την μπαλάντα "Hearts Away".
Κάνοντας έναν μινι απολογισμό για το "Big Life" βλέπουμε ότι από άποψης εμπορικότητας δεν πήγε άσχημα αφού μπήκε στο top-30, κατάφερε να γινει χρυσό, όμως οι κόντρες και οι διαφωνίες στη μπάντα ήταν μεγάλες με συνέπεια ο κιμπορντίστας Alan Fitzgerald να αποχωρήσει την επόμενη χρονιά.


 
                                            "Man in Motion"
Αντικαταστάτης του Alan Fitzgerald ο οποίος ήθελε περισσότερες κιθάρες στο άλμπουμ είναι ο κιμπορντίστας Jesse Bradman (Eddie Money, Aldo Nova) και τον Σεπτέμβριο του 1987 κυκλοφορεί το πέμπτο άλμπουμ της μπάντας με τίτλο "Man in Motion" με τον ομάδα του Keith Olsen πάλι στην παραγωγή.
Μπορεί το άλμπουμ να έχει πιο hard rock χαρακτήρα και να υπογράφουν συνθέσεις του δίσκου ονόματα όπως ο Russ Ballard στην ημιμπαλάντα "I Did It For Love" και οι "Michael Bolton / Bob Halligan Jr. στο αδιάφορο "Here She Comes Again" όμως γενικά ακούγεται κουρασμένο και ανέμπνευστο.
Οι μόνες συνθέσεις που ξεχωρίζουν και στέκονται αξιοπρεπώς είναι η ομότιτλη, το "Reason To Be", το "Halfway To The Sun" και το "Woman In Love".
Η εμπορική αποδοχή του άλμπουμ ήταν κάτω του μετρίου και το "Man In Motion" ήταν το πρώτο άλμπουμ από ίδρυση της μπάντας που δεν έγινε χρυσό, σηματοδοτώντας ένα προσωρινό τέλος στους Night Ranger.
Oι Αμερικανοί θα επιστρέψουν το 1995 με το "Feeding off the Mojo" χωρίς την παρουσία του Jack Blades που λίγα χρόνια νωρίτερα συμμετείχε στην σούπερ μπάντα τον Damn Yankees με τους Ted Nugent και τον Tommy Shaw (Styx). Αντικαταστάτης του Blades ήταν ο Gary Moon που τραγούδησε μόνο σε αυτό το άλμπουμ.
To 1997 γίνεται το μεγάλο come back αφού όλα τα αυθεντικά μέλη των Night Ranger επανασυνδέονται και κυκλοφορούν τα αξιόλογα "Neverland" και "Seven" (1998).
Από τότε έχουν κυκλοφορήσει ακόμη τέσσερα άλμπουμ τα: "Hole in the Sun" (2007), "Somewhere in California" (2011), "High Road" (2014) και "Don't Let Up" (2017) με τους Jeff Watson και Alan Fitzgerald να μην ακολουθούν πλέον την μπάντα.
                                                                            

                                           Επίλογος
Οι Night Ranger
συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να δίνουν δυναμικό παρών ενώ πραγματοποιούν αρκετές συναυλίες στις ΗΠΑ παρά την πανδημία. Η χρυσή περίοδος βέβαια ήταν η δεκαετία του΄80. Οι πολλαπλές επιτυχίες και η συναυλιακή αποθέωση που βίωναν εκείνη την περίοδο οι Night Ranger με την αμέριστη βοήθεια του MTV που στήριζε πάρα πολύ το hard rock και το aor συγκροτήματα εκείνη την δεκαετία τους έκανε λατρεμένους  σε χιλιάδες ροκ οπαδούς της υφηλίου.
Κλείνοντας ο κιθαρίστας Brad Gillis δίνει το κλίμα της εποχής περιγράφοντας, πως η μπάντα ζούσε το δικό της όνειρο εκείνα τα χρόνια της δόξας και της επιτυχίας.
"Στα μέσα της δεκαετίας του '80, ήμασταν στο δρόμο εννέα μήνες τον χρόνο. Στη συνέχεια, για το υπόλοιπους μήνες , θα βρισκόμασταν στο στούντιο για την ηχογράφηση του επόμενου άλμπουμ Ήταν μια δύσκολη και πολυχρονη  δουλειά, αλλά είχαμε ενέργεια και πάθος. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την στιγμή που είδα στο Κολοσσαίο στο La Crosse, στο Ουισκόνσιν στα τέλη του '83 ή στο '84 που έγραφε η πινακίδα  "Night Ranger — Sold Out". Ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή στην καριέρα μας".
 
Υ.Γ.: Ο κινηματογράφος τίμησε δεόντως τους Night Ranger, αφού αρκετοί σκηνοθέτες και παραγωγοί επέλεξαν κομμάτια τους όπως:
Το "The Secret of My Success" (1987) που συμπεριλαμβάνεται στο soundtrack της ομότιτλης κωμωδίας με πρωταγωνιστές τους Michael J. Fox και Helen Slater.
Το "Sister Christian" ακούγεται στην περίφημη ταινία "Boogie Nights" (και "Rock of Ages") ενώ το "Rumours in the Air" ακούγεται στην εφηβική ταινία "Sixteen Candles" (1984).
Επίσης το "Wild and Innocent Youth" που δεν υπάρχει σε κάποιο άλμπουμ της μπάντας ακούγεται στην ταινία θρίλλερ "Οut of Bounds" (1986).
Tέλος το "This Boy Needs to Rock", περιέχεται στο soundtrack της ταινίας επιστημονικής φαντασίας "Explorers" (1985)  και το "Interstate Love Affair" στην μαύρη κωμωδία  "Teachers" (1984) με πρωταγωνιστή τον Nick Nolte.
 
Φώτης Μελέτης