Monday
4Mar
Η σαββατιάτικη νυχτερινή μουσική "περιπολία" καθορίστηκε στη Λεωφόρο Μιχαλακοπούλου και συγκεκριμένα στο φιλόξενο και ζεστό THE CROW CLUB!
Παρέα με τον μελωδικό συνοδοιπόρο Σπύρο και ακούγοντας μελωδικούς ύμνους από τα '80ς αριβάραμε λίγο αφότου οι πόρτες είχαν ανοίξει.Πρώτη παρατήρηση: "-ωχχχχ… δε θα έχει προσέλευση"… μπαίνοντας στο χώρο η ισχνή παρουσία των θαμώνων μας γέμισε σκέψεις… αλλά ευτυχώς μέχρι εκεί.
Στις εννέα ακριβώς (εύγε στους κκ Παπάζογλου και Πολίτη που έχουν πλέον φροντίσει να είναι ακριβέστατοι στις ώρες έναρξης) η πρώτη μπάντα ήταν επί σκηνής.
Από τις 8 Απρίλη του 2017 στο SLEAZE N' ROLL FESTIVAL που πρωτοείδα και άκουσα τους Έλληνες Heavy Rockers, Heavenblack, μία νέα μπάντα στο χώρο που μετρά περίπου τέσσερα και κάτι χρόνια ζωής, σαφώς οι εντυπώσεις μου ήταν πολύ καλύτερες.
Οι Heavenblack με το το e.p. της που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο και το release party που έγινε στο THE CROW CLUB στις 16 Ιουνίου, ήταν εκεί καλοπροβαρισμένη και πανέτοιμη για να υποστηρίξει το πρώτο και δύσκολο κομμάτι μίας βραδιάς που αναμένονταν με ιδιαίτερη προσμονή.
O δίσκος της μπάντας θα τιτλοφορείται "Into Divinity" και υπολογίζουν τα μέλη της μπάντας σε επικοινωνία που είχαμε, ότι θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο, του 2019. Ακούσαμε τα πολύ ενδιαφέροντα: Unbound, 17teen, Holy Diver (Dio cover), Everdream και Breathing The Fire που περιλαμβάνονται όλα στο προαναφερθέν E.P. Οι πρώτες μουσικές εντυπώσεις είναι άριστες και περιμένουμε με ιδιαίτερη προσμονή την κυκλοφορία τους.
Και οι μουσικοί που τα απέδωσαν:
Μάριος Κουρούπης - φωνητικά
Γιάννης Πατακάκης - κιθάρα
Δημήτρης Βαρβαρίγος - κιθάρα, φωνητικά
Μάνος Βαρβαρίγος - μπάσο
Αλέξης Μπακογιάννης - τύμπανα
Στην συνέχεια δράση ανέλαβαν μία μεγάλη ελπίδα στο χώρο του μελωδικού στερεώματος, οι Reload, οι οποίοι έχουν ως μέντορες τους Outloud, και συνυπήρξαν και στην σκηνή μαζί τους. Άλλωστε ο Bob Katsionis είναι αυτή την περίοδο ο μουσικός "καθοδηγητής τους".
Οι RELOAD έχουν μία από τις καλύτερες μελωδικές hard rock φωνές, τον Κώστα Τόκα και τον ταλαντούχο Teo Ross στην κιθάρα, είχαν ζεστάνει την ατμόσφαιρα με κομμάτια από το πρόσφατο ντεμπούτο τους "Hotter Than A Bullet". Το ύφος των Reload , όπως το περιγράφουν κι οι ίδιοι σε συνέντευξη που ευγενικά παραχώρησαν στην ιστοσελίδα μας rocktime.gr, είναι πανέμορφο Euro hard rock με μία "πινελιά" από μελωδικό metal ήχο και το αποτέλεσμα και από το πρώτο ήδη άκουσμα ήδη, καθηλώνει τον ακροατή.
Θα τολμούσα να πω, ότι πέρα από τη μουσικότητα των μελών της μπάντας, το ατού της μπάντας είναι ο τραγουδιστής/ρυθμική κιθάρα Κώστας Τόκας γνωστός στην πιάτσα από τους εξαιρετικούς 25χρονους παρόντες στις μουσικές σκηνές Power Crue… με την ιδιότυπη αλλά μοναδική φωνή, κράμα τενόρου και σχεδόν κόντρα-τενόρου. Για να μη θεωρηθώ όμως μεροληπτικός, η δουλειά στην κιθάρα είναι επίσης μοναδική! Ο Teo Ross, επιδίδεται σε ένα παραδοσιακό hard rock παίξιμο και ήχο(με πρότυπα τους "γιγάντιους" John Norum, Kee Marcello πώς θα μπορούσε αλλιώς) , κιθάρες που δεν αρκούνται σε δεξιοτεχνικά solos επηρεασμένα από τα 80ς αλλά προσθέτουν μελωδικές γραμμές και ιδιαίτερα στις δισολίες, στακάτες μπασογραμμές από τον Παναγιώτη Ζούβελο, τύμπανα ευφάνταστα χωρίς να παρεκκλίνουν από το ρυθμό από τη Μαριανίκη Τόκα που μαζί με τον Παναγιώτη συνέθεσαν μία εξαιρετική μετρονομική γραμμή άψογη.
Από το δυναμικό μελωδικό heavy "Give Into the Night", το κλασικό hard rock-άδικο "Come Back", το πιασάρικο (με την καλή έννοια) "Longing for Your Love", μέχρι την απαραίτητη για κάθε δίσκο τέτοιου είδους που σέβεται τα αυτιά των ακροατών , υπερμπαλάντα "Prince of Steel" με τα απίστευτα φωνητικά και το υπέροχο γεμάτο αίσθημα σόλο κιθάρας!!!Ακούστηκαν συνολικά τα: Intro, Give Into The Night, Comeback, A Candle In The Night, Hard Rock Gods (που είναι και το το καινούριο lyric video ), Prince Of Steel, Fight, Angel (επίσης από το επερχόμενο-επιτέλους- άλμπουμ), Superhero.
Μία ακόμη πολλά υποσχόμενη μπάντα, που έχει την καλή συγκυρία της παραγωγής από έναν εξαίρετο μουσικό που γνωρίζει τα "μουσικά μονοπάτια" και οδηγεί τη μπάντα σε δρόμους επιτυχημένης πρώτης διέλευσης! Σαφέστατα μας αρέσει πολύ ο ήχος, συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους αρέσκονται στον όμορφο ήχο της μελωδίας.
Όμως κατόρθωσαν να έχουν κυκλοφορήσει εννιά πολύ καλούς στούντιο δίσκους με πανέμορφα τραγούδια με εκατοντάδες συναυλίες στο ενεργητικό τους και να έχουν ένα πιστό κοινό που τους ακολουθεί και να έχουν κερδίσει τον εκτίμηση όλων μας.
Ερχόμενοι τώρα στον τελευταίο τους και δέκατο άλμπουμ με τίτλο "Legacy", βρίσκουμε την μπάντα να μεγαλουργεί και να σέβεται τόσο τους οπαδούς της αλλά κυρίως να τιμά τον μελωδικό ήχο με τραγούδια που μπορούν να σε ενθουσιάζουν ακόμη και μετά από τόσες προηγούμενες σπουδαίες κυκλοφορίες.
Το δυνατό χαρτί των αδερφών Troy αυτή την φορά είναι ο νέος τους τραγουδιστής, ο Oλλανδός Jaycee Cuijpers με προυπηρεσία κυρίως σε tribute μπάντες των Thin lizzy,Dio και Iron Maiden αλλά και με έναν εκπληκτικό δίσκο στο βιογραφικό του, των εφήμερων Cooper Inc. το 2008 αλλά έχει παράλληλα συμμετάσχει στους AYREON.
Ο συνδυασμός των εμφατικών ερμηνειών του Jaycee Cuijpers
όπου περιέχει όλο το ηχόχρωμα των μεγάλων τραγουδιστών του Hard 'n heavy rock με τις δεξιοτεχνικές κιθαριστικές δισολιές των Tino Troy και Andy Burgess προσδίδει στο άλμπουμ ξεχωριστή ομορφιά όπου ολοκληρώνεται με τις ανεξάντλητες "ουράνιες " μελωδίες που υπάρχουν σε όλες τις συνθέσεις.
Και μετά από την αναγκαία αυτή ιστορική αναδρομή/παρένθεση είχε έρθει η στιγμή που θα απολαμβάναμε τους Praying Mantis. Για μένα προσωπικά ήταν η εμφάνιση που περίμενα περισσότερο από κάθε άλλη φορά καθώς οι Mantis είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Τα αδέρφια Troy, πλαισιωμένα από τους Andy Burgess (κιθάρα), Hans In T’ Zandt (drums) και τον εξαιρετικό τραγουδιστή John "Jaycee" Cuijpers απέδειξαν για μία ακόμη φορά πόσο ξεχωριστοί είναι πάνω στη σκηνή και φυσικά ότι διαθέτουν ένα ισχυρό "οπλοστάσιο" συνθέσεων που μπορούν να ξεσηκώσουν ακόμη και τον πιο επιφυλακτικό θεατή.
Το άνοιγμα με το με το "Captured City" ήταν εκρηκτικό ενώ με την τριάδα "Children of the Earth", "Panic in the Streets", "Praying Mantis" οι Βρετανοί μας θύμισαν το NWOBHM παρελθόν τους ενώ οι αναφορές τους στην πιο μελωδική πλευρά τους από τα 90ς (με τα "Keep It Alive" , "A Cry for the New World" και "Dream On"- μα τι μπαλάντα είναι αυτή!!) ήταν σαφώς πιο ταιριαστή. Βέβαια η "μπάλα χάθηκε" σε όλη την συναυλία με το κοινό να συμμετέχει τραγουδώντας και αποθεώνοντας την μπάντα που παρακολουθούσε αποσβολωμένη συνάμα και ενθουσιασμένη μιλώντας και εκφράζοντας από μικρόφωνο τις ευχαριστίες της αλλά και υποσχόμενη για επάνοδο της με ιδιαίτερη χαρά.
Βέβαια ελπίζουμε την επόμενη φορά οι Mantis να παίξουν περισσότερα κομμάτια από τα albums της δεκαετίας του '90ς που αποτυπώνουν καλύτερα το μελωδικό ύφος της μπάντας. Ο Ολλανδός σπουδαίος καλλιτέχνης που κρατάει το μικρόφωνο τους εδώ και μερικά χρόνια είναι ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές στο hard n' heavy την τελευταία 10ετία σίγουρα.
Οι Praying Mantis μία από τις μεγαλύτερες αγάπες ever, απέδειξαν γιατί λατρεύονται 4 δεκαετίες τώρα και έχουν φανατικούς οπαδούς σε όλη την οικουμένη. Με την εμφάνιση τους αυτή επίσης, "έβαλαν τα γυαλιά" σε πολλούς συναδέλφους τους (μιλώ για άλλη σπουδαία και υπεραγαπημένη μελωδική μπάντα της Γηραιάς Αλβιόνας που εμφανίστηκε στην πόλη μας πριν κανένα δίμηνο), με τούτη την εμφάνιση τους γιατί κυρίως ήταν χαρούμενοι, ενεργητικοί, δεν κουράζουν, δεν επιδεικνύονται αντιθέτως επιμένουν στη συνταγή που τους έκανε αγαπητούς σε όλους όσοι λατρεύουν το μελωδικό σκληρό ήχο δηλαδή στις εμπνευσμένες μελωδικές συνθέσεις, στις δυνατές ενορχηστρωμένες δομές και στις θαυμάσεις φωνητικές ερμηνείες.
Ακόμη και η επιλογή τους στο encore ενός αλαλάζοντος απαιτητικού κοινού που παραληρούσε, ήταν ειλικρινέστατοι λέγοντας ότι εξάντλησαν τα προετοιμασμένα /προβαρισμένα τραγούδια τους και προτίμησαν να παρουσιάσουν δύο (πολυαγαπημένες για το κοινό) διασκευές εκ των οποίων η πρώτη ("Don't Believe a Word"-Thin Lizzy cover), ήταν αφιερωμένη στην ψυχή του Crow Γιώργο Παπάζογλου που συνόδευσε την μπάντα στην σκηνή τραγουδώντας στο ρεφραίν (με όση φωνή του είχε απομείνει…) και το "Simple Man" (Lynyrd Skynyrd cover)που πάντοτε είναι καλοδεχούμενο από το ελληνικό κοινό!
Συγχαρητήρια αξίζουν και στους Αντρέα Γιαννόπουλο (rules!!)για τον "κρυστάλλινο" ήχο αλλά και στον πανταχού παρόντα αεικίνητο "γίγαντα" Άλεξ Πολίτη.
Στα αξιομνημόνευτα και η ακριβής εμφάνιση των συγκροτημάτων την ώρα που αναγράφονταν στο πρόγραμμα.
Έτσι το μόνιμο παράπονο μου για το προχωρημένο της ώρας (μάγκες, δουλεύουμε την επόμενη και πηγαίνουμε ξάγρυπνοι στην "υπηρεσία") εξαλείφθηκε και με χαρά διαπίστωσα τη ''γροθιά'' από όλους μας στην κρίση την οικονομική καθώς ο "μπυρίτης" και άλλα αλκοολούχα έρευσαν με αφθονία! Εάν αυτό όλο που ζήσαμε εκείνη τη βραδιά δεν είναι R’n’R, δε μπορώ να φανταστώ τι άλλο μπορεί να είναι… στην Ελλάδα ζούμε και το "ποιοτικό" με το "εντεχνοσκυλαδικοπόπ" βασιλεύουν….
To set list της μπάντας που μας συνεπήρε… μέχρι την επόμενη φορά… το ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΝ!
Captured City , Panic in the Streets , Praying Mantis , Highway , Keep It Alive , A Cry for the New World , Fight for Your Honour , Mantis Anthem , Letting Go , Dream On, Lovers to the Grave, Time Slipping Away, Turn the Tables, Children of the Earth Encore: Don't Believe a Word(Thin Lizzy cover), Simple Man(Lynyrd Skynyrd cover)...
Νότης "Praying Mantis" Γκιλλανίδης
Στις εννέα ακριβώς (εύγε στους κκ Παπάζογλου και Πολίτη που έχουν πλέον φροντίσει να είναι ακριβέστατοι στις ώρες έναρξης) η πρώτη μπάντα ήταν επί σκηνής.
Από τις 8 Απρίλη του 2017 στο SLEAZE N' ROLL FESTIVAL που πρωτοείδα και άκουσα τους Έλληνες Heavy Rockers, Heavenblack, μία νέα μπάντα στο χώρο που μετρά περίπου τέσσερα και κάτι χρόνια ζωής, σαφώς οι εντυπώσεις μου ήταν πολύ καλύτερες.
Οι Heavenblack με το το e.p. της που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο και το release party που έγινε στο THE CROW CLUB στις 16 Ιουνίου, ήταν εκεί καλοπροβαρισμένη και πανέτοιμη για να υποστηρίξει το πρώτο και δύσκολο κομμάτι μίας βραδιάς που αναμένονταν με ιδιαίτερη προσμονή.
O δίσκος της μπάντας θα τιτλοφορείται "Into Divinity" και υπολογίζουν τα μέλη της μπάντας σε επικοινωνία που είχαμε, ότι θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο, του 2019. Ακούσαμε τα πολύ ενδιαφέροντα: Unbound, 17teen, Holy Diver (Dio cover), Everdream και Breathing The Fire που περιλαμβάνονται όλα στο προαναφερθέν E.P. Οι πρώτες μουσικές εντυπώσεις είναι άριστες και περιμένουμε με ιδιαίτερη προσμονή την κυκλοφορία τους.
Και οι μουσικοί που τα απέδωσαν:
Μάριος Κουρούπης - φωνητικά
Γιάννης Πατακάκης - κιθάρα
Δημήτρης Βαρβαρίγος - κιθάρα, φωνητικά
Μάνος Βαρβαρίγος - μπάσο
Αλέξης Μπακογιάννης - τύμπανα
Στην συνέχεια δράση ανέλαβαν μία μεγάλη ελπίδα στο χώρο του μελωδικού στερεώματος, οι Reload, οι οποίοι έχουν ως μέντορες τους Outloud, και συνυπήρξαν και στην σκηνή μαζί τους. Άλλωστε ο Bob Katsionis είναι αυτή την περίοδο ο μουσικός "καθοδηγητής τους".
Οι RELOAD έχουν μία από τις καλύτερες μελωδικές hard rock φωνές, τον Κώστα Τόκα και τον ταλαντούχο Teo Ross στην κιθάρα, είχαν ζεστάνει την ατμόσφαιρα με κομμάτια από το πρόσφατο ντεμπούτο τους "Hotter Than A Bullet". Το ύφος των Reload , όπως το περιγράφουν κι οι ίδιοι σε συνέντευξη που ευγενικά παραχώρησαν στην ιστοσελίδα μας rocktime.gr, είναι πανέμορφο Euro hard rock με μία "πινελιά" από μελωδικό metal ήχο και το αποτέλεσμα και από το πρώτο ήδη άκουσμα ήδη, καθηλώνει τον ακροατή.
Θα τολμούσα να πω, ότι πέρα από τη μουσικότητα των μελών της μπάντας, το ατού της μπάντας είναι ο τραγουδιστής/ρυθμική κιθάρα Κώστας Τόκας γνωστός στην πιάτσα από τους εξαιρετικούς 25χρονους παρόντες στις μουσικές σκηνές Power Crue… με την ιδιότυπη αλλά μοναδική φωνή, κράμα τενόρου και σχεδόν κόντρα-τενόρου. Για να μη θεωρηθώ όμως μεροληπτικός, η δουλειά στην κιθάρα είναι επίσης μοναδική! Ο Teo Ross, επιδίδεται σε ένα παραδοσιακό hard rock παίξιμο και ήχο(με πρότυπα τους "γιγάντιους" John Norum, Kee Marcello πώς θα μπορούσε αλλιώς) , κιθάρες που δεν αρκούνται σε δεξιοτεχνικά solos επηρεασμένα από τα 80ς αλλά προσθέτουν μελωδικές γραμμές και ιδιαίτερα στις δισολίες, στακάτες μπασογραμμές από τον Παναγιώτη Ζούβελο, τύμπανα ευφάνταστα χωρίς να παρεκκλίνουν από το ρυθμό από τη Μαριανίκη Τόκα που μαζί με τον Παναγιώτη συνέθεσαν μία εξαιρετική μετρονομική γραμμή άψογη.
Από το δυναμικό μελωδικό heavy "Give Into the Night", το κλασικό hard rock-άδικο "Come Back", το πιασάρικο (με την καλή έννοια) "Longing for Your Love", μέχρι την απαραίτητη για κάθε δίσκο τέτοιου είδους που σέβεται τα αυτιά των ακροατών , υπερμπαλάντα "Prince of Steel" με τα απίστευτα φωνητικά και το υπέροχο γεμάτο αίσθημα σόλο κιθάρας!!!Ακούστηκαν συνολικά τα: Intro, Give Into The Night, Comeback, A Candle In The Night, Hard Rock Gods (που είναι και το το καινούριο lyric video ), Prince Of Steel, Fight, Angel (επίσης από το επερχόμενο-επιτέλους- άλμπουμ), Superhero.
Μία ακόμη πολλά υποσχόμενη μπάντα, που έχει την καλή συγκυρία της παραγωγής από έναν εξαίρετο μουσικό που γνωρίζει τα "μουσικά μονοπάτια" και οδηγεί τη μπάντα σε δρόμους επιτυχημένης πρώτης διέλευσης! Σαφέστατα μας αρέσει πολύ ο ήχος, συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους αρέσκονται στον όμορφο ήχο της μελωδίας.
Και ο λόγος που το club είχε πλέον γεμίσει ασφυκτικά και το sold out ήταν γεγονός, παρά τις ανεμικές πρώτες εικόνες προσέλευσης, είχε φτάσει!
Από την πρώτη φορά που είδα την υποτιμημένη και αδικημένη τόσο για ποιότητα της μουσικής που μας έχει χαρίσει τέσσερις δεκαετίες τώρα, όσο και την συνέπεια της παρουσίας στις μουσικές σκηνές του κόσμου, στις 4 Μαρτίου του 2006 στο Underworld(που πλέον δεν υπάρχει), στις 7 Νοέμβρη του 2014 στο Rock You To Hell II Festival στο θρυλικό Κύτταρο και στις 16 Ιουλίου του 2016 που ταξίδεψα στο Chania Rock Fest στα όμορφα Χανιά για να τους απολαύσω, η χτεσινή εμφάνιση τους πιστεύω ότι όχι μόνο ήταν η καλύτερη τους σε ελληνικό έδαφος αλλά και μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσω στις πέντε δεκαετίες περίπου της ζωής μου σε Ελλάδα και Ευρώπη!
Και εξηγούμαι: οι Praying Mantis ξεκίνησαν την δισκογραφική καριέρα τους στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 και παρά το γεγονός ότι ανήκαν αρχικά στο περίφημο κίνημα του NWOBHM μαζί με τους Iron Maiden, Saxon και Def Leppard δεν κατάφεραν να έχουν την μεγάλη αποδοχή του κοινού ούτε και την τεράστια εμπορική πορεία αυτών των σχημάτων.Όμως κατόρθωσαν να έχουν κυκλοφορήσει εννιά πολύ καλούς στούντιο δίσκους με πανέμορφα τραγούδια με εκατοντάδες συναυλίες στο ενεργητικό τους και να έχουν ένα πιστό κοινό που τους ακολουθεί και να έχουν κερδίσει τον εκτίμηση όλων μας.
Ερχόμενοι τώρα στον τελευταίο τους και δέκατο άλμπουμ με τίτλο "Legacy", βρίσκουμε την μπάντα να μεγαλουργεί και να σέβεται τόσο τους οπαδούς της αλλά κυρίως να τιμά τον μελωδικό ήχο με τραγούδια που μπορούν να σε ενθουσιάζουν ακόμη και μετά από τόσες προηγούμενες σπουδαίες κυκλοφορίες.
Το δυνατό χαρτί των αδερφών Troy αυτή την φορά είναι ο νέος τους τραγουδιστής, ο Oλλανδός Jaycee Cuijpers με προυπηρεσία κυρίως σε tribute μπάντες των Thin lizzy,Dio και Iron Maiden αλλά και με έναν εκπληκτικό δίσκο στο βιογραφικό του, των εφήμερων Cooper Inc. το 2008 αλλά έχει παράλληλα συμμετάσχει στους AYREON.
Ο συνδυασμός των εμφατικών ερμηνειών του Jaycee Cuijpers
όπου περιέχει όλο το ηχόχρωμα των μεγάλων τραγουδιστών του Hard 'n heavy rock με τις δεξιοτεχνικές κιθαριστικές δισολιές των Tino Troy και Andy Burgess προσδίδει στο άλμπουμ ξεχωριστή ομορφιά όπου ολοκληρώνεται με τις ανεξάντλητες "ουράνιες " μελωδίες που υπάρχουν σε όλες τις συνθέσεις.
Και μετά από την αναγκαία αυτή ιστορική αναδρομή/παρένθεση είχε έρθει η στιγμή που θα απολαμβάναμε τους Praying Mantis. Για μένα προσωπικά ήταν η εμφάνιση που περίμενα περισσότερο από κάθε άλλη φορά καθώς οι Mantis είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Τα αδέρφια Troy, πλαισιωμένα από τους Andy Burgess (κιθάρα), Hans In T’ Zandt (drums) και τον εξαιρετικό τραγουδιστή John "Jaycee" Cuijpers απέδειξαν για μία ακόμη φορά πόσο ξεχωριστοί είναι πάνω στη σκηνή και φυσικά ότι διαθέτουν ένα ισχυρό "οπλοστάσιο" συνθέσεων που μπορούν να ξεσηκώσουν ακόμη και τον πιο επιφυλακτικό θεατή.
Το άνοιγμα με το με το "Captured City" ήταν εκρηκτικό ενώ με την τριάδα "Children of the Earth", "Panic in the Streets", "Praying Mantis" οι Βρετανοί μας θύμισαν το NWOBHM παρελθόν τους ενώ οι αναφορές τους στην πιο μελωδική πλευρά τους από τα 90ς (με τα "Keep It Alive" , "A Cry for the New World" και "Dream On"- μα τι μπαλάντα είναι αυτή!!) ήταν σαφώς πιο ταιριαστή. Βέβαια η "μπάλα χάθηκε" σε όλη την συναυλία με το κοινό να συμμετέχει τραγουδώντας και αποθεώνοντας την μπάντα που παρακολουθούσε αποσβολωμένη συνάμα και ενθουσιασμένη μιλώντας και εκφράζοντας από μικρόφωνο τις ευχαριστίες της αλλά και υποσχόμενη για επάνοδο της με ιδιαίτερη χαρά.
Βέβαια ελπίζουμε την επόμενη φορά οι Mantis να παίξουν περισσότερα κομμάτια από τα albums της δεκαετίας του '90ς που αποτυπώνουν καλύτερα το μελωδικό ύφος της μπάντας. Ο Ολλανδός σπουδαίος καλλιτέχνης που κρατάει το μικρόφωνο τους εδώ και μερικά χρόνια είναι ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές στο hard n' heavy την τελευταία 10ετία σίγουρα.
Οι Praying Mantis μία από τις μεγαλύτερες αγάπες ever, απέδειξαν γιατί λατρεύονται 4 δεκαετίες τώρα και έχουν φανατικούς οπαδούς σε όλη την οικουμένη. Με την εμφάνιση τους αυτή επίσης, "έβαλαν τα γυαλιά" σε πολλούς συναδέλφους τους (μιλώ για άλλη σπουδαία και υπεραγαπημένη μελωδική μπάντα της Γηραιάς Αλβιόνας που εμφανίστηκε στην πόλη μας πριν κανένα δίμηνο), με τούτη την εμφάνιση τους γιατί κυρίως ήταν χαρούμενοι, ενεργητικοί, δεν κουράζουν, δεν επιδεικνύονται αντιθέτως επιμένουν στη συνταγή που τους έκανε αγαπητούς σε όλους όσοι λατρεύουν το μελωδικό σκληρό ήχο δηλαδή στις εμπνευσμένες μελωδικές συνθέσεις, στις δυνατές ενορχηστρωμένες δομές και στις θαυμάσεις φωνητικές ερμηνείες.
Ακόμη και η επιλογή τους στο encore ενός αλαλάζοντος απαιτητικού κοινού που παραληρούσε, ήταν ειλικρινέστατοι λέγοντας ότι εξάντλησαν τα προετοιμασμένα /προβαρισμένα τραγούδια τους και προτίμησαν να παρουσιάσουν δύο (πολυαγαπημένες για το κοινό) διασκευές εκ των οποίων η πρώτη ("Don't Believe a Word"-Thin Lizzy cover), ήταν αφιερωμένη στην ψυχή του Crow Γιώργο Παπάζογλου που συνόδευσε την μπάντα στην σκηνή τραγουδώντας στο ρεφραίν (με όση φωνή του είχε απομείνει…) και το "Simple Man" (Lynyrd Skynyrd cover)που πάντοτε είναι καλοδεχούμενο από το ελληνικό κοινό!
Συγχαρητήρια αξίζουν και στους Αντρέα Γιαννόπουλο (rules!!)για τον "κρυστάλλινο" ήχο αλλά και στον πανταχού παρόντα αεικίνητο "γίγαντα" Άλεξ Πολίτη.
Στα αξιομνημόνευτα και η ακριβής εμφάνιση των συγκροτημάτων την ώρα που αναγράφονταν στο πρόγραμμα.
Έτσι το μόνιμο παράπονο μου για το προχωρημένο της ώρας (μάγκες, δουλεύουμε την επόμενη και πηγαίνουμε ξάγρυπνοι στην "υπηρεσία") εξαλείφθηκε και με χαρά διαπίστωσα τη ''γροθιά'' από όλους μας στην κρίση την οικονομική καθώς ο "μπυρίτης" και άλλα αλκοολούχα έρευσαν με αφθονία! Εάν αυτό όλο που ζήσαμε εκείνη τη βραδιά δεν είναι R’n’R, δε μπορώ να φανταστώ τι άλλο μπορεί να είναι… στην Ελλάδα ζούμε και το "ποιοτικό" με το "εντεχνοσκυλαδικοπόπ" βασιλεύουν….
To set list της μπάντας που μας συνεπήρε… μέχρι την επόμενη φορά… το ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΝ!
Captured City , Panic in the Streets , Praying Mantis , Highway , Keep It Alive , A Cry for the New World , Fight for Your Honour , Mantis Anthem , Letting Go , Dream On, Lovers to the Grave, Time Slipping Away, Turn the Tables, Children of the Earth Encore: Don't Believe a Word(Thin Lizzy cover), Simple Man(Lynyrd Skynyrd cover)...
Νότης "Praying Mantis" Γκιλλανίδης
// Τελευταία Νέα
-
-
Οι The Magic Bus γίνονται "Μέρος της Γιορτής"
Οι The Magic Bus γίνονται "Μέρος της Γιορτής" και το Town by...
-
-
-
-
-
Allman Brothers: Έφυγε από την ζωή ο κιθαρίστας Dickey Betts
Σε ηλικία 80 ετών απεβίωσε, ο κιθαρίστας, τραγουδιστής κ...
