Μπορεί η χώρα μας την τελευταία δεκαετία να έχει ανεβάσει αρκετά τον πήχυ και το επίπεδο των hard rock συγκροτημάτων όμως τα σχήματα που πραγματικά μπορούν να κάνουν αίσθηση στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη είναι ελάχιστα. Ένα από αυτά τα γκρουπ είναι σίγουρα οι DANGER ANGEL που με τη νέα τους στούντιο κυκλοφορία αποδεικνύουν πόσο ώριμοι και ταλαντούχοι είναι. Η σκληρή δουλειά, η σοβαρότητα και ο εμπνευσμένος σκληρός ήχος τους είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας τους που έχουν καταφέρει πολλά αλλά σίγουρα μπορούν να πετύχουν περισσότερα.

Η κλασσική ερώτηση είναι με ποιο τρόπο  επιλέχθηκε ο B.J. για τραγουδιστής και γιατί τελικά έχετε τόσες αλλαγές μελών.
Όταν αναγκαστήκαμε να ψάξουμε για καινούριο τραγουδιστή (γιατί δεν ήταν στο πλάνο, προέκυψε), ακούσαμε πολλούς καλούς τραγουδιστές, παιδιά που ξέραμε, παιδιά που ήρθαν σε εμάς όταν μαθεύτηκε, παιδιά που ψάξαμε εμείς. Τον BJ τον γνωρίζαμε από την περιοδεία που κάναμε μαζί αλλά ξέραμε ότι ήταν τόσο στην μπάντα του Jeff όσο και στους Tempestt. Μέσα στις κουβέντες που κάναμε με τον Jeff εκείνη την εποχή, εκείνος ήταν που έριξε την ιδέα, ξέροντας πολύ καλά πόσο καλός τραγουδιστής είναι ο BJ. Το πρότεινε και σε εκείνον, έκαναν μαζί ένα δοκιμαστικό (υπάρχει μια αστεία ιστορία πίσω από αυτό) και μετά από αυτό δεν υπήρχε στ’αλήθεια άλλη επιλογή.
Τώρα το γιατί έχουμε αλλαγές μελών… Ορισμένα πράγματα συμβαίνουν. Κάποια πράγματα κολλάνε μεταξύ τους, κάποια φαίνονται να κολλάνε αλλά στην ουσία απλά ακουμπάνε μεταξύ τους και απλά χωρίζουν όταν εφαρμοστεί πίεση. Όταν κάναμε τον πρώτο δίσκο τα πράγματα ήταν πιο αυθόρμητα. Δεν ξέραμε τι έρχεται, δεν κάναμε ιδιαίτερα σχέδια. Όταν αυτά πέσανε στο τραπέζι φάνηκαν κάποια πράγματα που είτε δεν ταίριαζαν είτε δεν προχωρούσαν. Αυτές ήταν οι αλλαγές που έγιναν νωρίς, όταν ακόμα ψάχναμε την ταυτότητά μας. Όταν αρχίσαμε να τη βρίσκουμε, βάλαμε τα πράγματα στη θέση που νομίζαμε πως ταιριάζουν καλύτερα στα σχέδιά μας και προχωρήσαμε.
Σε δεύτερη φάση προέκυψε ξανά αλλαγή τραγουδιστή, όταν πλέον είχαμε κατασταλάξει στο τι θέλουμε να κάνουμε και που θα θέλαμε να πάμε. Μακάρι να μην χρειαζόταν, κανείς δεν το ήθελε, είχαμε βρει ένα δρόμο, είχαμε ένα στόχο και μια μέθοδο για να τον πετύχουμε. Κάπου διαφωνήσαμε, κάπου βρεθήκαμε με δύο απόψεις για το πως θα φτάσουμε εκει. Δεν μπορούν να υπάρχουν δύο απόψεις, δεν μπορείς να ακολουθήσεις δύο δρόμους. Κάπου εκεί οι δρόμοι χωρίζουν. Μετά από τόσο καιρό, πιστεύουμε ότι πήραμε το σωστό δρόμο και τη σωστή απόφαση. Ξέρουμε πολύ καλά πως βλέπει ο κόσμος τις αλλαγές. Για εμάς, όμως, μεγαλύτερη σημασία έχει το πως θα κάνουμε αυτό που θέλουμε με τον τρόπο που θέλουμε. Είνα πολύ πιθανό ότι χωρίς αυτές τις αλλαγές δεν θα μιλάγαμε σήμερα για το "All The King’s Horses "αλλά, εν τέλει, είμαστε εκεί που θέλαμε να είμαστε όταν φτιάξαμε το πλάνο μας πριν από 6 χρόνια. Οπότε δεν κοιτάμε πίσω, είμαστε καλά εδώ που είμαστε.  


Υπάρχει κάποια ιστορία ή περιστατικό και ονομάσετε τον δίσκο “All The King's Horses”.
Τo ‘All The King’s Horses’  είναι ένας τίτλος που μας άρεσε από τη στιγμή που γράφτηκε το τραγούδι. Είναι το μόνο τραγούδι του  δίσκου που γράφτηκαν οι στίχοι πριν τη μουσική, η ιστορία πριν τη μελωδία και είναι μια ωραία ιστορία, ένα παραμύθι, στην ουσία του, οπότε είναι απόλυτα ταιριαστό.
 
Ας μιλήσουμε για τη διαδικασία σύνθεσης του άλμπουμ Ποιος είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία αυτών των υπέροχων τραγουδιών;
Αυτό το album είναι μια ολοκληρωμενη συνεργασία σε όλες του τις πτυχές, τόσο στην σύνθεση και την ενορχήστρωσή του, όσο και στην παραγωγή του. Τα credits λένε DangerAngel και έτσι ακριβώς είναι.
 
Ο ήχος σας, εκτός από το γνωστό hard rock ύφος που παίζετε σε αρκετές συνθέσεις φλερτάρει ανάμεσα στον πειραματισμό και στο progressive με έμφαση στα πλήκτρα.  Mας ετοιμάζουν κι άλλες ανάλογες εκπλήξεις οι DANGER ANGEL;
Όταν παρουσιάσαμε το “Revolutia" πριν από τρία χρόνια, είχαμε πει ότι εκείνο το album ήταν το πρώτο δείγμα, το πρώτο άκουσμα από αυτό που θέλαμε να φτιάξουμε. Τότε είμασταν σε μία μεταβατική περίοδο από πλευράς ήχου. Έπρεπε να γεφυρώσουμε το πρώτο album με το δεύτερο γιατί είμασταν οι ίδιοι μουσικοί στην ουσία και στα δύο. Ο ήχος του ‘All The King’s Horses’ είναι η φυσική συνέχεια του ‘Revolutia’. Είναι ακριβώς αυτό που είχαμε στο μυαλο μας σαν φυσική εξέλιξη του. Οπότε μπορείς να το δείς σαν μία εξέλιξη του ύφους, του ήχου, του χρώματος που ξεκινάει από εκείνη την πρώτη ύλη και παίρνει μορφή. Και αυτό θα συνεχίσουμς να κάνουμε. Εξελισσόμαστε μαζί με τη μουσική μας, στην πραγματικότητα είμαστε το ίδιο πράγμα η μουσική και οι μουσικοί, αν θέλεις. Στο "All The King ’s Horses" θα ακούσεις βαρύτερες συνθέσεις αλλά ταυτόχρονα πιο μελωδικές από ότι στο παρελθόν, κάποιοι το βρίσκουν πιο σκοτεινό, πιο ατμοσφαιρικό, πιο περίπλοκο συνθετικά. Αλλά έτσι ήταν από την αρχή. Δεν μεταλλασσόμαστε, εξελισσόμαστε και αυτό θέλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε. Τα πλήκτρα, από τη στιγμή που αποφασίσαμε ότι το σχήμα θα έχει μία κιθάρα, πήραν το ρόλο της κιθάρας που έλειψε, εν συνεπεία αυτόματα “αναβαθμίστηκαν”, ανέλαβαν έναν βασικό ρόλο, πιο δομικό από ότι είναι συνήθως τα πλήκτρα σε μια hard rock μπαντα. Είναι ένα από τα πλέον βασικά χαρακτηριστικά των DangerAngel, ίσως το πιο χαρακτηριστικό. Ο Ahas εχει μια ξεκάθαρη ταυτότητα, μια χαρακτηριστικότητα, αυτό που κάνει δεν μοιάζει με τίποτα άλλο. Είναι ο Ahas και είναι οι DangerAngel.
 
Μπορείτε να μας σχολιάσετε συνοπτικά την στιχουργική θεματολογία του άλμπουμ;
Σε αντίθεση με το προηγούμενο, το "All The King’s Horses" δεν έχει ένα βασικό προβληματισμό. Το "Revolutia’"περιέγραφε το σοκ που νοιώσαμε με αυτά που συνέβαιναν σε εμάς και στους ανθρώπους μας εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή. Αυτό το νέο album είναι ένα “βιβλίο” με πολλές, μικρές, αυτοτελείς ιστορίες, από παλιές τηλεοπτικές σειρές, μέχρι το παραμύθι του ομώνυμου τραγουδιού. Είναι πιο εσωτερικό σε αυτά που λέει, δεν έχει τον εξωστρεφή χαρακτήρα, τη διαμαρτυρία, την οργή του "Revolutia". Μιλάει για πράγματα άλλα.
 
Tι έχει αλλάξει από την πρώτη κυκλοφορία των Danger Angel μέχρι σήμερα.
Έχουν αλλάξει πολλά, πάρα πολλά. Μέχρι και το όνομα…λίγο! Έχει αλλάξει το συγκρότημα σαν ομάδα, έχει αλλάξει ο ήχος. Είναι πολύ λίγα αυτά που συνδέουν το πρώτο με το τρίτο album. Μουσικά αν το δείς, είμαστε εντελώς αλλού αυτή τη στιγμή. Η διαδρομή που αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε, όπως σου είπα νωρίτερα, κάπου βρήκε μια διχάλα και αλλάξαμε πορεία. Έχουμε αλλάξει και εμείς ως άνθρωποι, βέβαια, ως μουσικοί. Είδαμε πράγματα, κάναμε πράγματα που διαμόρφωσαν αυτήν την πορεία. Για εμάς το “όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν” δεν ισχύει.

Ποιες είναι οι εμπειρίες που έχετε αποκομίσει από τις συναυλίες που δώσατε στο εξωτερικό και την συνεργασία σας με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο J.S.S. και τι συναυλιακό σχεδιάζετέ για το μέλλον;
Οι συναυλίες στο εξωτερικό μας έδειξαν ότι υπάρχει μία διαφορετική διάσταση από αυτήν που ζούσαμε μέχρι τότε ως συγκρότημα. Πράγματα που φανταζόμασταν και στις λεπτομέρειές τους ήταν, τελικά, πολύ διαφορετικά από ότι φανταζόμασταν. Όλο αυτό ήταν μια εμπειρία ζωής που, ακόμα κι αν δεν ξαναέρθει, έχει γράψει μεσα μας και μας έχει διαμορφώσει. Όχι η περιοδεία αυτή καθαυτή, όχι τα shows ή η “ζωή στο δρόμο”… Περισσότερο η όλη διαδικασία της μετάβασης από τη φάση του local συγκροτήματος, στη φάση της καθημερινής ενασχόλησης με τη μουσική, την ανάγκη να παρουσιάσουμε μία δουλειά ψυχής σε διαφορετικούς ανθρώπους κάθε μέρα, την ανάγκη να είμαστε στην καλυτερη δυνατή κατάσταση κάθε φορά και όταν επιστρέψαμε στην ανάγκη να το  διαχειριστούμε όλο αυτό και να το πάμε παραπέρα. Βρεθήκαμε σε μία κατάσταση που απαιτούσε πολλά πράγματα από εμάς. Δεν κάναμε την πλάκα μας πια, έπρεπε να κάνουμε τη δουλειά μας για να πετύχουμε το στόχο μας. Υπό αυτό το πρίσμα, φύγαμε “έφηβοι” και γυρίσαμε “ενήλικες”. 
Αυτό που θέλουμε να κάνουμε στο μέλλον είναι να παρουσιάζουμε τη μουσική μας όσο καλύτερα γίνεται, να εξελισσόμαστε έτσι όπως το φανταζόμαστε και να μας δίνεται η δυνατότητα να το κάνουμε. Σχέδια κάνουμε πολλά και ελπίζουμε ότι θα πραγματοποιήσουμε τα περισσότερα από αυτά.
 
Φαίνεστε ότι είστε μία μπάντα που έχει δουλέψει σκληρά και με σχέδιο. Πιστεύετε ότι ήρθε η ώρα να αναγνωριστούν οι κόποι σας;
Έχουμε δουλέψει πολύ και αυτό, για να λέμε την αλήθεια, λίγοι μπορούν να το δουν. Είτε γιατί συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες, είτε, ακόμα περισσότερο, γιατί δεν απασχολεί και κανέναν. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν θα “αναγνωριστούν” αυτοί οι κόποι. Κάθε φορά που έστω και ένας άνθρωπος λέει ότι του αρέσει η μουσική μας, με κάθε χειροκρότημα κάτω από μια σκηνή εμείς παίρνουμε μια ακομα ανάσα για να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε. Εμείς προσκαλούμε τον κόσμο να έρθει να μας δεί να κάνουμε αυτό που νομίζουμε ότι κάνουμε καλά. Αν ο κόσμος έρθει, τότε ναι αυτό είναι μια αναγνώριση, αν αυτό εννοείς.  Και τότε, πράγματι, αξίζει τον (πολύ) κόπο, τον (πολύ) χρόνο και το (μεγάλο) κόστος. Αλλά τότε δεν τα σκέφτεσαι καθόλου αυτά τα πράγματα…
 
Πως βιώνετε την συνεχόμενη οικονομική κρίση στην πατρίδα μας και αν έχετε ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στο μέλλον.
Μάλλον όπως τη βιώνει η συντριπτική πλειονότητα. Τα πράγματα είναι δύσκολα εδώ και πολύ καιρό και δεν βελτιώνονται. Όχι μόνο εδώ, παντού. Δεν είμαστε σε μια γυάλα σε αυτή τη χώρα και δεν μας κοιτάνε οι υπόλοιποι με ενδιαφέρον επιστημονικό. Όλος ο κόσμος βράζει. Εμείς τα είπαμε αυτά τα πράγματα πριν από 3 χρόνια (μαζί με άλλους), δείξαμε αυτό που νοιώθαμε, τα ζήσαμε στις δουλειές μας, στις ζωές μας, είδαμε φίλους μας να πεθαίνουν, τις οικογένειές μας να αγωνιούν, να απελπίζονται, να εγκαταλείπουν. Τι άλλαξε από τότε μέχρι σήμερα; Μάλλον τίποτα. Τουλάχιστο όχι προς το καλύτερο. Απλά η οργή κατακάθισε και η απογοήτευση έγινε ρουτίνα. Το "Revolutia" δεν ήταν ένα πολιτικοποιημένο album, ήταν ένα οργισμένο album και εκεί είπαμε όσα θέλαμε να πούμε. Το "All the King’s Horses", με τις μικρές ιστορίες του είναι ένα album αποστασιοποίησης από όλα αυτά. Ένας άλλος μικρόκοσμος που είναι όλα πιο προσωπικά. Και, αν θέλεις, είναι πιο ριζοσπαστικό από ότι το “Revolutia” υπό την έννοια του ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα αν δεν κοιτάξουμε μέσα μας, αν δεν πλάσουμε με τη φαντασία μας ένα διαφορετικό αύριο. Όταν το κάνουμε αυτό, θα φωνάξουμε πάλι αλλά θα έχουμε και κάτι καινούριο να πούμε.
 
Ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους οπαδούς σας και στους αναγνώστες του rocktime.gr
Θέλουμε να έρθουν όσοι περισσότεροι μπορούν στα show μας, να περάσουν καλά, να μας κάνουν παρέα εκεί που περνάμε και εμείς καλά. Και μετά (και πριν και πάντα) να πάνε και σε άλλα shows “δικών” μας ανθρώπων, στα shows των ελληνικών συγκροτημάτων που έχουν ανάγκη από αυτόν τον κόσμο για να μπορέσουν να πουν αυτό που θέλουν και να ζήσουν αυτό που ονειρεύονται. Η κρίση γεννά ιδέες, προσπάθειες, παράγει πολιτισμό. Η κοινωνία το κάνει αυτό σαν άμυνα, παράγει αντισώματα. Χρειάζεται όμως υποστήριξη. Η χώρα μας παράγει πολιτισμό εδώ και χιλιάδες χρόνια και εξακολουθεί να το κάνει με κάθε πιθανή μορφή και σε κάθε ευκαιρία. Τα εξαιρετικά συγκροτήματα είναι πλέον ο κάνονας και όχι η εξαίρεση και τους αξίζει μια θέση στον ήλιο. Στηρίξτε τα!

Συνέντευξη στον Φώτη Μελέτη