// Rocktime Groups

Lizzy Borden - Love you to Pieces (40 years)

// To Be A Rock And Not To Roll

Phil Collins: Ένας ατέλειωτος Μάρτιος Χωρίς Να Απαιτείται Σακκάκι

// Golden Years

Praying Mantis: "Captured Alive in Tokyo City"

Αρχική » Παρουσιάσεις » Art Rock

Cozy Powell: Τίμησαν ένα θρύλο...

09/01/2016

Κατηγορία: Art Rock

5586

Μια τιμητική εκδήλωση για τον θρυλικό Cozy Powell έναν από τους σημαντικότερους ντράμερ στην ιστορία της ροκ μουσικής πραγματοποιήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2016 στην πόλη Cirencester στο Ην. Βασίλειο.

Την εκδήλωση παρουσίασε ο κιθαρίστας των Queen Brian May που ήταν ένας από τους τελευταίους συνεργάτες του Cozy Powell.
Πλήθος κόσμου παρευρέθη στην εκδήλωση αυτή, μεταξύ των οποίων συνεργάτες, φίλοι αλλά και οπαδοί του για να τον τιμήσουν.
Το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης αποφάσισε να τοποθετηθεί μια αναμνηστική πλακέτα με το όνομά του στην ιστορική αίθουσα Corn Hall, που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης Cirencester, την πόλη όπου μεγάλωσε ο Cozy Powell.
Η εκδήλωση ήταν ανοιχτή για το κοινό και παρευρέθησαν επίσης και προσκεκλημένα άτομα όπως συνεργάτες και στενοί φίλοι τoυ Cozy Powell.
Μεταξύ αυτών ήταν οι:
Neil Murray, Don Airey, Paul Raymond, Carl Palmer, Tony Iommi, Suzi Quatro, Bernie Marsden, Russell Gilbrook, Tony Martin, Michael Casswell, Mike Terrana, Bob Richards, Frank Aiello, James Johnson, John Marter, Pete Prescott, Trevor Short, Frederick Lea, John Burgess, Joe Geesin, Andrew Fawn, Tatsuya Nakamura.
Η ιδέα για την τοποθέτηση της τιμητικής πλακέτας ήταν της Ιταλίδας Rossella Amadori η οποία ξεκίνησε μια εκστρατεία μέσω του δικτυακού τόπου change.org με σκοπό να συγκεντρωθούν υπογραφές ώστε για να στηρίξουν την προσπάθειά της.
Ο Brian May ήταν ένας από τους υποστηρικτές της ιδέας της με τον οποίο ο Cozy Powell είχε ξεκινήσει συνεργασία για ένα στούντιο άλμπουμ όμως δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί λόγω του αιφνίδιου θανάτου του όπως και η περιοδεία που είχε προγραμματιστεί.

Η ζωή του …
Ο Cozy Powell (Colin Flooks όπως είναι το πραγματικό του όνομα) υπήρξε ένας χαρισματικός και ταλαντούχος μουσικός, γνωστός για το επιθετικό του παίξιμο, αλλά κι ένας από τους πιο περιζήτητους και παραγωγικούς ντράμερ.
Σε όλες του τις συνεργασίες έδινε πάντα τον καλύτερό του εαυτό.
Μπορούσε να παίξει σχεδόν τα πάντα χωρίς να έχει παρακολουθήσει ποτέ μαθήματα.
Κυκλοφόρησε πέντε σόλο άλμπουμ, τρία μονά, μια συλλογή, συμμετείχε σε δεκάδες άλλα και υπήρξε σημαντική επιρροή για αρκετούς μουσικούς. Ξεκίνησε να παίζει τύμπανα σε ηλικία 12 ετών στην ορχήστρα του σχολείου του και ημιεπαγγελματικά στα 16 με τοπικά συγκροτήματα όπως τους Sorcerers, Ace Kefford Stand και Big Bertha.
Το 1971 εντάχθηκε στην ομάδα του Jeff Beck στο δεύτερο line-up και συνέχισε με Ritchie Blackmore (Rainbow), The Michael Schenker Group, Whitesnake, Black Sabbath, Emerson Lake & Powell, Gary Moore, Peter Green, Glenn Tipton, Yngwie Malmsteen, Peter Green.
Με το solo instrumental «Dance With The Devil» το 1973 που ήταν βασισμένο στο τραγούδι του Jimi Hendrix «Third Stone From The Sun» έφτασε στην τρίτη θέση των βρετανικών μουσικών καταλόγων το 1974.
Η καριέρα του κράτησε τρείς δεκαετίες ενώ λίγους μήνες πριν τον θάνατό του συζητούσε με τον Ritchie Blackmore την επανένωση των Rainbow με τον Ronnie James Dio. Ήταν 5 Απριλίου 1998 ο Cozy Powell οδηγούσε το αυτοκίνητό του σ’ έναν αυτοκινητόδρομο κοντά στην πόλη Μπρίστολ της νοτιοδυτικής Αγγλίας στη λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας.
Είχε καταναλώσει ήδη αρκετό αλκοόλ, δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας και ταυτόχρονα μιλούσε στο κινητό με μια φίλη του την οποία πήγαινε να συναντήσει σε γειτονική πόλη.
Οι κακές καιρικές συνθήκες και η υπερβολική ταχύτητα ήταν οι πιθανές αιτίες που έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου το οποίο ξέφυγε από την πορεία με αποτέλεσμα ο θάνατός του να είναι ακαριαίος. Στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε διαπιστώθηκε απλά ο θάνατός του.
Ο Cozy Powell έπαιζε ντραμς όπως οδηγούσε – όπως είχε πει και ο ίδιος πολλές φορές. Ήταν γνωστό το πάθος του για την ταχύτητα, τα γρήγορα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες.
Δεν είχε προκαλέσει ποτέ τον Τύπο με την προσωπική του ζωή κι έτσι λίγα πράγματα γι αυτόν είναι γνωστά πέρα από τη δουλειά του, όμως το έργο που έχει αφήσει πίσω του θα τον κρατάει για πάντα ζωντανό.

Βίκυ Χατζηϊωαννίδου