// Rocktime Groups

Wikkid Starr: "Δεν φοβόμαστε να δοκιμάσουμε νέα πράγματα"

// To Be A Rock And Not To Roll

Jim Morrison & The Doors : "L.A. Woman", "Last Words", "Out"

// Golden Years

Όταν ο Eric Burdon τραγούδησε Rolling Stones, AC/DC και Bee Gees!

Αρχική » Αφιερώματα » Diamonds & Pearls

Journey: Οι καλύτεροι "μάστορες" του μελωδικού ροκ

25/05/2015

Κατηγορία: Diamonds & Pearls

8304

Πριν αρχίσουμε να καταγράφουμε την μεγάλη πορεία ενός από των πιο σπουδαίων και σημαντικών γκρουπ του αμερικάνικου ροκ, θα θυμίσω ότι οι Journey έχουν ακούσει τα σχολιανά τους από τους ειδήμονες διότι κατόρθωσαν να αναδείξουν και να επιβάλλουν το AOR (ή arena rock ή fm rock ή όπως αλλιώς θέλετε να το χαρακτηρίσετε ως ήχο) και αυτό σε κάποιους ειδικούς θεωρήθηκε ανεπίτρεπτο για τα γούστα τους.

Ευτυχώς οι Journey διέπρεψαν και ποιοτικά και εμπορικά (κάτι που δεν το αντέχουν μερικοί) και είχαν την ευλογία να δημιουργήσουν υπέροχες και ξεχωριστές μελωδίες ντυμένες στα ροκ χρώματα που μόνο οι ίδιοι μπορούν να εμπνευστούν. Η ιστορία των JOURNEY ξεκινά το 1973 στο San Francisco όταν ο κιθαρίστας Neal Schon και ο κημπορνήστας Gregg Rollie προερχόμενοι από το γκρουπ του λατρεμένου κιθαρίστα CARLOS SANTANA (είχαν παίξει μαζί και στο περίφημο Woodstock) με την καθοδήγηση του γνωστού μάνατζερ Herbie Herbert φτιάχνουν τη βάση του γκρουπ και με την βοήθεια του roadie του γκρουπ John Villaneuva το “βάπτισαν” Journey.
Στην παρέα τους προσθέτουν τον Ross Valory στο μπάσο, τον ρυθμικό κιθαρίστα George Tickner και τον ντράμερ Ansley Dunbar (Frank Zappa,J.Mayall) που αντικατέστησε τον Prairie Prince.
Το παρθενικό τους άλμπουμ κυκλοφορεί το 1975 με τίτλο το όνομα τους και είναι εμφανείς οι επιρροές από jazz-rock και progressive συγκροτήματα με τα μακρόσυρτα και πειραματικά σόλα του Neal Schon να έχουν την τιμητική τους και φυσικά δεν προδιάθετε κανέναν μας, τι μεγάλη στροφή θα έκαναν στη συνέχεια. Τα φωνητικά έχει αναλάβει ο Gregg Rollie και τα κομμάτια που διακρίνονται είναι τα ορχηστρικά "Kohoutek" και "Topaz" καθώς και τα "Mystery Mountain” και "Of a Lifetime" ενώ έχουμε και την πρώτη επίσημη αποχώρηση από το γκρουπ εκείνη του George Tickner .
Τον Ιανουάριο του 1976 οι JOURNEY κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ "Look into the Future" από την Columbia Records
Το συγκεκριμένο άλμπουμ περιλαμβάνει την διασκευή του κομματιού των Beatles "It’s All too Much" (από το “Yellow Submarine”) και το ύφος παραμένει επηρεασμένο σε progressive-rock στυλ αλλά έχει και τις πιο hard rock στιγμές του με πιο χαρακτηριστική την εκρηκτική σύνθεση “Midnight Dreamer”.
Το εντυπωσιακό στο "Look into the Future" είναι το κομμάτι “I'm Gonna Leave You”, το οποίο είναι o προπομπός του "Carry on Wayward Son" των θρυλικών Kansas που κυκλοφόρησε την λίγους μήνες μετά και ακούγονται σχεδόν ολόιδια! Την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί το "Next" σε παρόμοιο ύφος με τους δύο προηγούμενους δίσκους με ακόμη πιο heavy rock ρυθμούς που θυμίζουν Iron Butterfly και Blue Cheer ενώ τα εξαιρετικά “Hustler” και “I Would Find You” και το ομότιτλο κομμάτι κάνουν σημαντική αίσθηση στην παγκόσμια ροκ κοινότητα.
Το 1977 το γκρουπ ψάχνει απεγνωσμένα για τραγουδιστή ώστε να γίνει πιο αναγνωρίσιμο μιας και ο ρόλος του frontman από τον Gregg Rollie είχε αδυναμίες οπότε αναλαμβάνει προσωρινά ο Robert Fleischman και ηχογραφεί μαζί τους μερικά τραγούδια.
Όμως εκείνος που θα κερδίσει την θέση του τραγουδιστή είναι ο Steve Perry, ο οποίος θα αλλάξει καθοριστικά την μοίρα των Journey και θα συνθέσει μαζί τους, μερικά από τα καλύτερα ροκ τραγούδια της υφηλίου.Το επόμενο άλμπουμ τιτλοφορείται "Infinity" σε παραγωγή του Roy Thomas Baker των Queen και το ξεκίνημα προς την δόξα ξεκινά πολύ εντυπωσιακά αφού ο ήχος του γκρουπ γίνεται πιο εμπορικός και παράλληλα τα μελωδικά rock στοιχεία κυριαρχούν στον ήχο των Journey. Ο δίσκος γίνεται τρεις φορές πλατινένιος στην Αμερική με σπουδαία τραγούδια όπως τα μελαγχολικά "Lights", “Patiently” και "Feeling that Way", το πανέμορφο "Anytime" το επικό "Wheel in the Sky", το φανταστικό "Winds of March" ενώ ο ήχος τους φέρνει λίγο από τους Boston.
H φωνή του Steve Perry και οι καθηλωτικές ερμηνείες του είναι πλέον το δυνατό χαρτί της μπάντας που έχει βάλει τα θεμέλια για την μεγάλη πορεία ενώ η αλλαγή τους είναι εμφανής μέχρι και στον σχεδιασμό των εξωφύλλων.
Toν Απρίλιο του 1979 ακολουθεί το εξαιρετικό "Evolution" και ο ντράμερ Ansley Dunbar αποχωρεί από το σχήμα και στη θέση του έρχεται ο Steve Smith.
Όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί στην Αμερική παίζουν τους Journey αφού το άλμπουμ περιέχει εξαίσια τραγούδια όπως τα “Daydream”, “City Of The Angels” , "Lovin Touchin Squeezin" (το διασκεύασαν μέχρι και οι τρομεροί Dream Theater), το "Just the Same Way" με το εκπληκτικό ντουέτο Perry-Rollie.
Η επιτυχία του γκρουπ καταγράφεται και επίσημα στο Billboard αφού είναι μέσα στην εικοσάδα ενώ το "Lovin Touchin Squeezin" σκαρφαλώνει μέχρι το νο 16 και είναι επηρεασμένο από το "Nothing Can Change This Love" του Sam Cooke.
Την άνοιξη του 1980 κυκλοφορούν το έκτο άλμπουμ τους με τίτλο "Departure" σε παραγωγή των Geoff Workman και Kevin Elson
Οι Journey καταφέρνουν για πρώτη φορά να αγγίξουν την κορυφή των τσαρτς αφού φτάνουν μέχρι το νο 8 ενώ το τραγούδι "Any Way You Want It" έφτασε ως το νούμερο 25 των καταλόγων επιτυχιών.
Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι μέχρι και την δεκαετία του ΄80 τα νούμερα επιτυχιών στο Billboard έβγαιναν με βάση τις πωλήσεις και όχι με βάση τα ραδιοφωνικά παιξίματα που γίνεται τα τελευταία χρόνια οπότε καταλαβαίνετε τι τεράστια αλλά συνάμα πραγματική ήταν η απήχηση τους.

Ξεχωρίζουν επίσης τα “Where Were You”, το φουριόζικο “Line Of Fire”, η μπαλάντα “Stay Awhile”, ο δυναμίτης “Homemade Love” και το μελοδραματικό “I'm Cryin'” ενώ στη επανέκδοση του το 2006 υπάρχουν δύο bonus tracks.
Μετά από το "Departure" έχουμε μία σημαντική απώλεια για το συγκρότημα αφού ο Gregg Rollie αποχωρεί και την θέση του στα κήμπορντς παίρνει ο Jonathan Cain από τους Babys. Ακολουθεί την ίδια χρονιά η ηχογράφηση του soundtrack “Dream After Dream” για το γιαπωνέζικο film, “Yume, Yume No Ato” όπου το aor στοιχείο εκλείπει και υπάρχουν μόνο αργές ατμοσφαιρικές μελωδίες ενώ από τις 9 συνθέσεις του δίσκου μόνο οι τρεις περιέχουν φωνητικά.
Το 1981 έχουμε την εξαργύρωση της μεγάλης επιτυχίας των περιοδειών με το live album "Captured" που έχει ηχογραφηθεί σε Montreal, Tokyo Detroit και περιλαμβάνει τραγούδια από τα τελευταία τρία άλμπουμ της μπάντας. Oι ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες είναι ότι το "Captured" είναι αφιερωμένο στο Bon Scott των AC/DC αλλά και το γοητευτικό εξώφυλλο του έχουν επιμεληθεί οι εξαιρετικοί αρτίστες Alton Kelly και Stanley Mouse.

Στα τέλη Ιουλίου του 1981 έρχεται η μεγάλη αποθέωση για το γκρουπ με το all time classic άλμπουμ "Escape" με τους Mike Stone και Kevin Elson στην παραγωγή να κάνουν φοβερή δουλειά.
Όλος ο δίσκος είναι ένα greatest hits για τους Journey και γίνεται εννιά φορές πλατινένιο, ανεβαίνει στο Νο1 των καταλόγων επιτυχιών με μοναδικά τραγούδια όπως τα “Stone in Love”, “Don’t Stop Believin”, “Who’s Cryin Now”, “Open Arms” και το ανεπανάληπτο "Mother Father.
Στο σχεδιασμό του εξωφύλλου συναντάμε ξανά τον Stanley Mouse που εγκαινιάζει ουσιαστικά ένα διαφορετικό στιλιστικό ύφος όσον αφορά τον τίτλο του δίσκου όπου γράμματα και αριθμοί συνθέτουν το "Escape" ή αλλιώς “E5C4P3”. Μετά τον θρίαμβο του “Escape”, τις sold out συναυλίες σε Αμερική και Ιαπωνία (στην Ευρώπη δεν εμφανίστηκαν) η κορύφωση έρχεται με το επόμενο δίσκο που τιτλοφορείται "Frontiers". Πριν αναφερθούμε στο Frontiers, αξίζει να επισημάνουμε ότι το 2005 κυκλοφόρησε σε dvd/cd το “Live in Houston 1981” με παραγωγό το μουσικό κανάλι MTV και αποτυπώνεται όλη η μαγεία του γκρουπ στις ζωντανές του εμφανίσεις εκείνη την εποχή. To "Frontiers" περιέχει το τραγούδι ύμνο των AOR fans "Seperate Ways" αλλά και τα υπέροχα "Send her my Love", "Rubicon", "Chain Reaction", "Faithfully"(No 12),"Edge of the Blade"(το διασκεύασε πετυχημένα ο Jorn Lande) και "After The Fall". Το "Frontiers" έγινε έξι φορές πλατινένιο και φυσικά έφτασε κι αυτό στην κορυφή των τσαρτς αλλά έφερε και τα πρώτα σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις του γκρουπ.
Ο Ross Valory και ο Steve Smith αποχωρούν από το συγκρότημα και την θέση τους παίρνουν ο Randy Jackson (μετέπειτα και τηλεοπτικός αστέρας στο american idol) στο μπάσο και ο Larrie Londin στα ντραμς. Στο διάστημα που ακολουθεί η αγάπη των Journey για το κινηματογράφο βρίσκεται σε δύο ταινίες όπου συμμετέχουν με το το εκπληκτικό “Ask the Lonely στο “Two of a Kind” (1983) με πρωταγωνιστές την Olivia Newton-John και John Travolta και στο soundtrack της ταινίας “Vision Quest” (1985) με το κομμάτι "Only the Young" ενώ το 1982 συμμετέχουν με το "Only Solutions" στη ταινία “Tron”.
Το 1986 κυκλοφορούν το μέτριο "Raised on Radio" το οποίο όμως κατάφερε να κάνει τη σχετική εμπορική επιτυχία. Στο μεσοδιάστημα τόσο ο Neal Schon όσο και ο Steve Perry κυκλοφόρησαν προσωπικές δουλειές αλλά στη συνέχεια το συγκρότημα κουρασμένο από τις προσωπικές τριβές και την ένταση της δουλειάς αποφάσισε να διαλυθεί. Μετά λοιπόν τη διάλυση του γκρουπ ο πιο δραστήριος από τους υπόλοιπους ήταν ο κιθαρίστας ο Neal Schon ο οποίος συμμετείχε στα σχήματα των Bad English και Hardline. Φυσικά όσο πέρναγε ο καιρός οι οπαδοί του συγκροτήματος αλλά και η δισκογραφικές εταιρείες πίεζαν για επανασύνδεση και το πολυπόθητο reunion έγινε το 1995.
Μετά από πολλές κόντρες με μάνατζερ κατάφεραν να κυκλοφορήσουν το πολύ καλό "Trial by Fire"
Το "Trial by Fire" την παραγωγή έχει κάνει ο Kevin Shirley με ένα πολύχρωμο και συμβολικό εξώφυλλο το οποίο έγινε πλατινένιο. Το άλμπουμ ικανοποιεί τους οπαδούς και βραβεύεται με grammy για το τραγούδι τους “ When You Love a Woman” ενώ φτάνει μέχρι και το νο 3 των καταλόγων επιτυχιών. Ο δίσκος περιέχει τρία απίθανα κομμάτια τα “Message of love”, “One More” και “Castles Burning” τα οποία αναδεικνύουν για άλλη μια φορά τη μελωδική rock μαγεία του γκρουπ. Το reunion όμως τελικά δεν κράτησε και πολύ αφού δημιούργησε νέα ρήγμα στις σχέσεις του γκρουπ με αποτέλεσμα να φύγει ο τραγουδιστής Steve Perry και να μην γίνει τουρνέ για την προώθηση του άλμπουμ και να αντικατασταθεί από τον Steve Augeri (Tall Stories).
Tη νέα χιλιετία κυκλοφορούν πρώτα στην Ιαπωνία και μετά στον υπόλοιπο κόσμο το απογοητευτικό "Arrival", στο οποίο ντεμπούτο εκτός από τον Steve Augeri κάνει και ο ντράμερ Deen Castronovo που πήρε την θέση του Steve Smith παράλληλα συμμετέχουν στην ταινία "Αrmageddon" με το εξαίσιο τραγούδι "Remember me". Η φωνή του Steve Augeri θυμίζει αρκετά τον Steve Perry και τα κομμάτια που διασώζουν το άλμπουμ είναι τα “Higher Place”, "World Gone Wild", "I Got a Reason" και η μπαλάντα "All the Way" ενώ στην αμερικάνικη έκδοση του "Arrival", περιέχει επιπλέον δύο συνθέσεις και επίσης ανακαλύπτουμε ότι αρκετά τραγούδια του δίσκου συνυπογράφει ο Jack Blades των Night Ranger. To 2002 κυκλοφορούν το Ε.P. "Red 13" με το prog/aor κομμάτι “State Of Grace” να κλέβει τις εντυπώσεις και το 2005 ακολουθεί το συμπαθητικό "Generations".
Στο συγκεκριμένο δίσκο έχουμε την εξής ιδιαιτερότητα αφού όλα τα μέλη του σχήματος μοιράζονται τα φωνητικά και ηχητικά ο δίσκος κινείται στα γνωστά Journey μονοπάτια αλλά σε πιο hard rock φόρμες. Κομμάτια σαν τα “Out of Harms Way”, “Gone Crazy” (τραγουδά ο μπασίστας Ross Valory) και το συναισθηματικό Butterfly (She Flies Alone) κρατούν ακόμη αναμμένη την φλόγα των οπαδών για τη μπάντα.

Στα μέσα της τουρνέ του 2006 αποχωρεί ο Steve Augeri και αντικαθίσταται με τον Jeff Scott Soto (Τalisman, Yngwie Malmsteen, Axel Rudi Pell) και αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο αφού είχε προηγηθεί και η συνεργασία με τον Neal Schon στους Soul Sircus. Όμως ο Jeff Scott Soto δεν κάθεται για πολύ στους Journey μιας και απολύεται από το γκρουπ και την θέση του παίρνει ο Φιλιπινέζος Arnel Pineda (Zoo) ύστερα από διαδικτυακό ψάξιμο του Nell Schon.
To 2008 οι Journey επιστρέφουν με ένα εξαιρετικό άλμπουμ το "Revelations" με παραγωγό τον τρομερό Kevin Shirley και το συνθετικό δίδυμο Cain-Schon να ζωγραφίζουν όπου εκτός από τα φοβερά νέα τραγούδια που ακούγονται στο δίσκο, η φωνή του Arnel Pineda είναι πιστό αλλά συναρπαστικό αντίγραφο του μοναδικού Steve Perry! Το "Revelations" κυκλοφορεί σε διπλό cd αφού εκτός από τα νέα κομμάτια οι Journey επαναηχογραφούν παλιές τους επιτυχίες με το νέο τραγουδιστή. Το άλμπουμ έγινε πλατινένιο κάτι που είχε να γίνει από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και αποθεώνεται από τους κριτικούς αφού η μπάντα επανέρχεται από την μετριότητα των προηγούμενων δίσκων με ένα πραγματικό διαμάντι.
Στο "Revelations" υπάρχουν τραγούδια που είχαμε να ακούσουμε από τη δεκαετία του ’80 .
Όπως τα εκπληκτικά “What It Takes To Win”, “Change For the Better”, “Wildest Dream” , το μνημειώδες "Where Did I Lose Your Love" και τις συγκινητικές μπαλάντες “After All These Years" και “What I Needed”. Τον Οκτώβριο κυκλοφορούν το dvd “Live in Manila” βιντεοσκοπημένο στην πατρίδα του Arnel Pineda μπροστά σε 30 χιλιάδες κόσμο και η δυναμική που δημιουργούν με τον μικρόσωμο αλλά σπουδαίο ερμηνευτή έχει ως αντίκτυπο το συγκρότημα να περιοδεύει συνεχώς και να αποκτά νέους οπαδούς.
Το 2011 κυκλοφορούν το επίσης αξιόλογο “Eclipse” σε παραγωγή του Kevin Shirley και τη φωνή του Arnel Pineda να ανεβάζει κι άλλο την ποιότητα του δίσκου ενώ η κιθάρα και τα σόλο του Neal Schon παραμένουν εξαιρετικά. Τα “Edge Of The Moment”, “Chain Of Love”, “Human Feel”, η μπαλάντα “Tantra (My Eyes Can See) ” και το πανέμορφο “Resonate” αποδεικνύουν τη διαχρονική και σταθερή αξία της μπάντας.
Οι Journey αυτό τον καιρό συνεχίζουν να παίζουν παγκοσμίως σε χιλιάδες οπαδούς τους, οι οποίοι ονειρεύονται την επιστροφή του Steve Perry στο συγκρότημα. Πάντα θα κυκλοφορούν οι φήμες για την επανασύνδεση έστω και μία συναυλία ειδικά μετά και την πρώτη live εμφάνιση του Steve Perry μετά από δύο δεκαετίες απουσίας, στη σκηνή το Μάιο του 2014 λόγω φωνητικών προβλημάτων με συνέπεια να δημιουργούνται και οι ανάλογοι αισιόδοξοι συνειρμοί.
Αν και είναι φαίνεται δύσκολο να συμβεί ευχόμαστε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα ώστε να συνεχίσουν να πορεύονται με επιτυχία και το ροκ ταξίδι τους να μη τελειώσει ποτέ…

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
1975       Journey
1976       Look into the Future
1977       Next
1978       Infinity
1979       Evolution
1980       Departure
1981     Captured (live)
1981       Escape
1983       Frontiers
1986       Raised on Radio
1996       Trial by Fire
2001       Arrival
2005       Generations
2008       Revelation
2011       Eclipse

Φώτης Μελέτης