Runaways: Queens of noise...

Αυτό που έκανε τις Runaways μοναδικές ήταν η μουσική τους δύναμη και το βάθος των επιρροών που έφερε κάθε μέλος στο σχήμα. Βασισμένες στο μυώδες (δυνατό) παίξιμο των ντραμς της Sandy West και ηγούμενες από την Bowie-esque σε εμφάνιση και σκηνική παρουσία Cherie Currie οι Runaways ήταν η πρώτη κοριτσίστικη μπάντα που ανέδειξε δύο μεγάλες κιθαρίστριες: τους σφοδρούς ρυθμούς της Joan Jett και τα βιρτουόζο leads της Lita Ford τους έδωσαν έναν ήχο με ανάμεικτες επιρροές από Glam, Heavy-Metal και Punk-Rock. Η Jackie Fox -βαθιά επηρεασμένη από τους Kiss [http://en.wikipedia.org/wiki/Kiss_(band) Kiss]- επαύξανε τα ντραμς της Sandy West δίνοντας στη μπάντα αρκετή σκηνική δύναμη για να τα βγάλει πέρα. Ενώ αρχικά "διώχθηκαν" από τους αμερικανούς μουσικούς κριτικούς και τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς σαν άλλο ένα κόλπο του Kim Fowley οι Runaways αποδείχθηκαν στην πραγματικότητα εξαιρετικές μουσικοί.
Η μπάντα καταγράφηκε ιστορικά ως η πρώτη κοριτσίστικη ροκ μπάντα με επιτυχίες (hit-songs), πλατινένιους δίσκους (με πωλήσεις τουλάχιστον 1.000.000 δίσκων), διεθνείς περιοδείες και φήμη. Όμως παρ' όλες τις επιτυχίες τα κορίτσια δεν καβάλησαν ποτέ το καλάμι!

Ιστορία - Το ξεκίνημα
Εκείνον τον καιρό υπήρχε η κοινή άποψη ότι οι Runaways ήταν η νέα εφεύρεση του παραγωγού Kim Fowley, που πίστευε ότι η ιδέα πέντε έφηβων κοριτσιών ντυμένων με δερμάτινα και εσώρουχα παίζοντας rock 'n' roll ήταν πιασάρικη. Η αλήθεια όμως ήταν ότι τα μεμονωμένα μέλη της ξεκίνησαν με τις καλύτερες και πιο αγνές rock 'n' roll προθέσεις.
Παρόλο το φαινομενικό "jailbait on the run" διαφημιστικό κόλπο που προωθούσε ο μάνατζέρ τους τα κορίτσια ήταν ειδήμονες μουσικοί και έγραφαν ή συνέγραφαν το περισσότερο υλικό της μπάντας και, όπως αργότερα έγινε προφανές, ήταν σοβαρές ως αναφορά τη μουσική τους. Το πιο γνωστό τραγούδι τους είναι το "Cherry Bomb" του 1976, το οποίο διασκεύασαν πολλές μπάντες συμπεριλαμβανομένων και ενός ιαπωνικού pop-punk τρίο ονόματι Shonen Knife καθώς και της μετέπειτα μπάντας της Joan Jett, The Blackhearts.
Είναι μια κοινή εσφαλμένη αντίληψη ότι οι Runaways ήταν μια κατασκευασμένη μπάντα που ελεγχόταν από τον μάνατζερ Kim Fowley, όταν στην πραγματικότητα η μπάντα είχε σχηματιστεί στα τέλη του 1975 από τη ντραμίστρια Sandy West και την κιθαρίστρια Joan Jett μαζί με την τραγουδοποιό Kari Krome, η οποία έψαχνε για κορίτσια που θα έπαιζαν τα τραγούδια της. Είχαν συστηθεί στον Fowley σε ξεχωριστές περιστάσεις, δηλώνοντάς του τις ιδέες τους να φτιάξουν μια κοριτσίστικη μπάντα. Ο Fowley, που πάντα έψαχνε για κάτι εξαιρετικό, έδωσε τότε το τηλέφωνο της Joan στη Sandy, οι δυο τους συναντήθηκαν για να συζητήσουν τις πιθανότητες και αφού έκαναν πρόβα μαζί κάλεσαν τον Fowley για ν' ακούσει τα αποτελέσματα. Ο Fowley τότε βοήθησε τα κορίτσια να βρουν τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας.
Ξεκινώντας σαν ένα δυναμικό τρίο μαζί με τη μπασίστρια Micki (Michael) Steele, οι Runaways άρχισαν να εμφανίζονται σε πάρτι και σε κλαμπ γύρω από το Los Angeles. Το 1976 πρόσθεσαν στο σχήμα την τότε 16χρονη κιθαρίστρια Lita Ford και την τραγουδίστρια Cherie Currie. Η μπασίστρια Micki Steele άφησε τη μπάντα και αργότερα ξαναεμφανίστηκε στις πολύ επιτυχημένες Bangles. Η Ann Boleyn "στρατολογήθηκε" στο μπάσο και στα πλήκτρα αλλά σύντομα και αυτή έφυγε μετά από διαφωνίες με τον Fowley. Τότε η Peggy Foster ανέλαβε το μπάσο για λίγο μέχρι που και εκείνη αποχώρησε. Τελικά η Jackie Fox (που είχε αρχικά περάσει από audition για τη θέση της κύριας κιθαρίστριας) προστέθηκε στο μπάσο και το σχήμα ολοκληρώθηκε.
Φήμη
Οι Runaways υπέγραψαν με τη Mercury Records το 1976 και το πρώτο τους άλμπουμ "The Runaways" κυκλοφόρησε λίγο μετά. Η μπάντα περιόδευσε στην Αμερική και έπαιξε σε αρκετά sold out shows. Άνοιξαν συναυλίες των Cheap Trick, Tom Petty and The Heartbreakers, The Ramones και Van Halen. Στο ντοκιμαντέρ "Edgeplay" που γυρίστηκε για τη μπάντα λέγεται ότι κάθε κορίτσι εμφανιζόταν σαν πιστό αντίγραφο των μουσικών ειδώλων του: Η Currie μιμούμενη το look του David Bowie, η Jett της Suzi Quatro και του Keith Richards, η Ford ήταν μια μίξη των κιθαριστών Ritchie Blackmore και Jeff Beck, η West του ντράμερ των Queen, Roger Taylor και η Fox του μπασίστα/τραγουδιστή των Kiss, Gene Simmons.
Το δεύτερο άλμπουμ τους, "Queens of Noise", κυκλοφόρησε το 1977 και η μπάντα ξεκίνησε παγκόσμια περιοδεία. Οι Runaways γρήγορα έγιναν μέρος του αναπτυσσόμενου punk rock κινήματος και σχημάτισαν συμμαχίες με τις punk μπάντες της ανατολικής ακτής, όπως οι Blondie, The Ramones και The Dead Boys, όπως και με τις βρετανικές punk μπάντες, κάνοντας παρέα με συγκροτήματα όπως οι The Damned, Generation X και The Sex Pistols. Λόγω των συνεχών περιοδειών της η μπάντα βρισκόταν συνεχώς στο κέντρο της punk σκηνής, όταν η σκηνή διαχωριζόταν σε δύο διαφορετικές χώρες και έτσι θεμελίωσε τη θέση της στην ιστορία του punk.
Το καλοκαίρι του 1977 η μπάντα έφτασε στην Ιαπωνία για μια σειρά από sold out shows.

Οι Runaways εκείνο τον καιρό ήταν νούμερο 4 στα εισαγόμενα μουσικά σχήματα στη συγκεκριμένη χώρα, ακριβώς πίσω από τους Led Zeppelin, ABBA και KISS, όσον αφορά τις πωλήσεις σε άλμπουμ και τη δημοτικότητα. Τα κορίτσια ήταν απροετοίμαστα για τη σφοδρή επίθεση των οπαδών που τους υποδέχθηκαν στο αεροδρόμιο. Η μαζική υστερία αργότερα θα περιγραφόταν από την κιθαρίστρια Joan Jett "... σαν Beatlemania". Ενώ βρίσκονταν στην Ιαπωνία οι Runaways είχαν το δικό τους TV αφιέρωμα, έκαναν αρκετές τηλεοπτικές εμφανίσεις και κυκλοφόρησαν ένα live άλμπουμ που έγινε χρυσό. Επίσης, τότε, η μπασίστρια Jackie Fox άφησε τη μπάντα λίγο πριν κλείσουν εμφάνιση στο Tokyo Music Festival το 1977. Η Jett ανέλαβε προσωρινά το μπάσο και όταν η μπάντα επέστρεψε στην πατρίδα χρέη μπασίστριας ανέλαβε η 17χρονη Vicki Blue.
Η τραγουδίστρια Cherie Currie μετά εγκατέλειψε τη μπάντα και η Jett, η οποία πρωτίστως μοιραζόταν τα φωνητικά μαζί της, ανέλαβε τα φωνητικά full time. Η μπάντα κυκλοφόρησε το 4ο άλμπουμ της, "Waiting For The Night" και ξεκίνησε μια παγκόσμια περιοδεία με τους φίλους τους The Ramones. Η Currie κυκλοφόρησε ένα σόλο LP, το "Beauty's Only Skin Deep", στο οποίο παραγωγός ήταν ο Kim Fowley και ξεκίνησε τη δική της περιοδεία όπου συμπεριλαμβανόταν και η δίδυμη αδελφή της Marie.

Διάλυση
Λόγω των διαφωνιών που είχε η μπάντα σχετικά με χρήματα και μάνατζμεντ οι Runaways και ο Kim Fowley χώρισαν τους δρόμους τους το 1978. Η μπάντα γρήγορα προσέλαβε νέο μάνατζερ, ο οποίος επίσης δούλευε για τους Blondie και Suzi Quatro. Όταν η μπάντα χώρισε με τον Fowley χώρισε και με την εταιρεία τους Mercury/Polygram, με την οποία είχαν δεσμευτικό συμφωνητικό. Στο ντοκιμαντέρ "Edgeplay" μέλη της μπάντας (ειδικά οι Fox και Currie) όπως και οι γονείς των Currie και West κατηγόρησαν τον Fowley και άλλους, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι να προσέχουν τη μπάντα, ότι χρησιμοποίησαν τακτικές διχασμού για να κοντρολάρουν τη μπάντα όπως και για φραστική και σεξουαλική κακοποίηση των κοριτσιών.
Η μπασίστρια Vicki Blue άφησε τη μπάντα και αντικαταστάθηκε από τη Laurie McAllister. Αυτή την περίοδο αναφέρεται ότι τα κορίτσια πέρναγαν αρκετό καιρό απολαμβάνοντας τις ακρότητες του rock ’n’ roll lifestyle. Συνεταιρίστηκαν με τον παραγωγό των Thin Lizzy, John Alcock (αφότου, ειρωνικά, ο μέλλων συνεργάτης της Jett, Kenny Laguna αρνήθηκε τη δουλειά) για να ηχογραφήσουν το τελευταίο άλμπουμ τους "And Now ... The Runaways".
Η μπάντα έπαιξε την τελευταία της συναυλία την Πρωτοχρονιά του 1978 και διαλύθηκε τον Απρίλιο του 1979 με την αναχώρηση της Joan Jett. Κάποιες προσπάθειες επανένωσης που έγιναν τα τελευταία δέκα χρόνια σκόνταψαν στην αξεπέραστη κόντρα ανάμεσα στην Lita Ford και την Joan Jett.

Line-ups μετά τη διάλυση
Joan Jett
Η Joan Jett έφυγε για να συνεταιριστεί με τον παραγωγό και πρώην Shondell (Tommy James and The Shondells) Kenny Laguna. Σχημάτισαν τους The Blackhearts και τη δική τους εταιρεία δίσκων, Blackheart Records, το 1980. Η εταιρεία συνεχίζει ακόμα και σήμερα να κυκλοφορεί άλμπουμ των The Blackhearts καθώς και άλλων ανερχόμενων συγκροτημάτων. Η Jett είχε τεράστια επιτυχία με το τραγούδι της "I Love Rock 'N' Roll", καθώς και με άλλα hit, όπως τα "Crimson and Clover", "Bad Reputation" και "I Hate Myself For Loving You". Η Blackheart Records σχηματίστηκε σε απάντηση της απόρριψης τής Jett από μεγάλες εταιρείες δίσκων. H Jett επίσης πρωταγωνίστησε στο φιλμ του 1987 "Light of Day" με τον Michael J. Fox και εμφανίστηκε στην Broadway αναβίωση του "The Rocky Horror Show" το 2000 ως Columbia.

Sandy West
Η Sandy West συνέχισε τη συνεργασία της με τον John Alcock όταν η μπάντα διαλύθηκε. Αυτή και η Lita Ford έκαναν απόπειρα να ηχογραφήσουν μουσική αλλά τίποτα δεν υλοποιήθηκε. Σχημάτισε τους Sandy West Band και περιόδευσε στην California καθ’ όλη τη διάρκεια των δεκαετιών ’80 και ’90. Επίσης συνεργάστηκε με τον John Entwistle των Who και έγινε δασκάλα των ντραμς. Η West διαγνώστηκε με καρκίνο το 2005 και, μετά από πολλές θεραπείες, υπέκυψε στην ασθένεια τον Οκτώβριο του 2006. Μια επιμνημόσυνη συναυλία με τους Cherie Currie, The Bangles και The Donnas έγινε προς τιμήν της στο Los Angeles.

Micki Steele
Η Micki Steele προσχώρησε στην κοριτσίστικη μπάντα των Bangles στις αρχές του 1980 και έκανε μεγάλη επιτυχία με τα τραγούδια "Walk Like An Egyptian" και "Eternal Flame". Για λίγο αντικαταστάθηκε από την Ann Boleyn, που τελικά έγινε η τραγουδίστρια των Hellion και Detente.

Lita Ford
H Lita Ford επέστρεψε σαν σόλο καλλιτέχνιδα στην Polygram στα 80’s, όπου και κυκλοφόρησε αρκετά άλμπουμ πριν "ζευγαρώσει" με τη μάνατζερ Sharon Osbourne. Επίσης είχε επιτυχία με τραγούδια σαν τα "Kiss Me Deadly" και "Close My Eyes Forever" (ντουέτο με τον Ozzy Osbourne). Τώρα είναι παντρεμένη με τον πρώην "Nitro" τραγουδιστή Jim Gillette. Έχουν μαζί 2 γιους. Μετά από ένα μακρύ κενό η Ford σκηνοθέτησε την επανεμφάνισή της στο Rock The Bayou και σε άλλα hard-rock festivals.

Cherie Currie
Η Cherie Currie ξεκίνησε καριέρα ηθοποιού. Εμφανίστηκε σε ταινίες με τη Jodie Foster ("Foxes"), τη Demi Moore ("Parasite"), στην ταινία "The Twilight Zone the Movie", όπως και σε άλλες, πριν κυκλοφορήσει το 1978 το άλμπουμ "Beauty's Only Skin Deep", ένα άλμπουμ ντουέτο με την αδελφή της Marie το 1980 και με τους Toto, ονόματι "Messin' With The Boys". Η Currie παντρεύτηκε τον ηθοποιό Robert Hays ("Airplane"), απέκτησαν μαζί έναν γιο αλλά χώρισαν το 1997. Εξακολουθεί και σήμερα να τραγουδάει και να ηχογραφεί αλλά το τωρινό της πάθος είναι η γλυπτική με πριόνι. Έχει μια καλλιτεχνική γκαλερί στο Chatsworth της California, όπου και εκθέτει τα έργα της αυτόν τον καιρό.

Peggy Foster
Η Peggy Foster έπαιξε μπάσο σε μερικά άλμπουμ του Steve Vai. Από το 2006 ζει στο Palos Verdes της California με τον σύζυγό της και το παιδί τους. Παίζει μπάσο και κιθάρα part-time, κάνει παραγωγές σε shows, έχει μια μουσική εκδοτική εταιρεία και σχεδιάζει κοστούμια, συμπεριλαμβανομένων και κοσμημάτων. Συνεισφέρει στο Τμήμα Musicians Assistance Program and MusiCares του National Academy of Recording Arts and Sciences.

Jackie Fox
Η Jackie Fox πήγε στο Harvard και έγινε δικηγόρος. Έχει ζήσει στο εξωτερικό και είναι μια αρχάρια φωτογράφος. Αυτό τον καιρό εμπλέκεται στην ταινία του Peter M. Margolis για τον κιθαρίστα Randy Rhoads, που ήταν στενός φίλος της.

Vicki Blue
Η Vicki Blue, τώρα γνωστή ως Victory Tischler Blue, είχε για σύντομο διάστημα μια μπάντα με την τραγουδίστρια Cherie Currie στις αρχές του ’80 (Currie-Blue Band), αλλά ποτέ δεν ηχογράφησαν ένα άλμπουμ, αν και εμφανίστηκαν μαζί στο φιλμ "This is Spinal Tap". Αφού άφησε τις Runaways εστίασε στην παραγωγή για τηλεόραση και κινηματογράφο και τελικά έγινε μία παραγωγός/σκηνοθέτης για αρκετά reality και τηλεοπτικά shows βασισμένα σε περιοδικά, συμπεριλαμβανομένων των Entertainment Tonight, Access Hollywood & Real Stories of the Highway Patrol – αποκτώντας και ένα βραβείο Emmy. Σχημάτισε την Sacred Dogs Entertainment – μία εταιρεία παραγωγής ταινιών και κυκλοφόρησε ένα ντοκιμαντέρ για τις Runaways, ονόματι "Edgeplay: A Film About The Runaways". Το "Edgeplay" κέρδισε αρκετά βραβεία και έγινε το πιο ονομαστό ντοκιμαντέρ στα Showtime Networks. Το 2005 η Victory Tischler-Blue σκηνοθέτησε το "Naked Under Leather", ένα ντοκιμαντέρ για τη συνάδελφο ρόκερ Suzi Quatro. Εστιάζοντας στις μουσικές παραγωγές έκανε την παραγωγή του αφιερώματος The Bee Gees "Unbroken Fever" - The 30th Anniversary of Saturday Night Fever (2007). Επιπρόσθετα η Tischler-Blue και η πρώην συνάδελφός της Lita Ford συνεργάστηκαν μαζί όταν η Ford ηχογράφησε μουσική για το "El Guitarista", ένα σίριαλ κινουμένων σχεδίων, του οποίου την παραγωγή έκανε η Sacred Dogs Entertainment.

Laurie McAllister
Η Laurie McAllister μπήκε σε μια άλλη κοριτσίστικη μπάντα του Kim Fowley, The Orchids, οι οποίες κυκλοφόρησαν ένα όχι καλώς αποδεκτό LP το 1980. Τα αρχικά μέλη των Orchids ήταν η Laurie Bell στα ντραμς, Jan King στα φωνητικά, Laurie McAllister στο μπάσο, η Sunbie Sinn και η Sandy Fury (μια 13χρονη ρόκερ από το Beverly Hills στη ρυθμική κιθάρα και στα βοηθητικά φωνητικά). Η Che Zuro, που αναμφισβήτητα έγραψε το μόνο αξιοπρεπές κομμάτι στο άλμπουμ αντικατέστησε τη Sandy Fury (βλέπε Risciso) που πήγε να εμφανιστεί στο New Wave Theatre ως The Clique, με τον μπασίστα Mark Frere των Steppenwolf.
H Laurie McAllister έφυγε από την ζωή το 2011.

Επιρροές
Το "L.A. Weekly" αποκάλεσε τις Runaways ως "μπάντα με τεράστια επιρροή", σημειώνοντας ότι μετά την επιτυχία τους όλα άλλαξαν για τις γυναίκες ροκ μουσικούς. Άνοιξαν τον δρόμο για πολλές γυναίκες καλλιτέχνιδες και γυναικείες μπάντες τα τελευταία 30 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των The Go-Go's, Bikini Kill, L7 και πιο πρόσφατα των The Donnas, ώστε να μπουν σε μια κατά κόρον ανδροκρατούμενη αρένα rock 'n' roll και τις επέτρεψε να σταθούν επάξια δίπλα στους ομολόγους τους. Έχουν επίσης ονομαστεί ως επιρροές για αρκετούς άντρες και γυναίκες καλλιτέχνες, όπως η Courtney Love και οι Rhino Bucket που αναγνώρισαν την επιρροή των Runaways στη μουσική τους στη συναυλία που έδωσαν τον Δεκέμβριο του 2006 για να τιμήσουν τη Sandy West.
Πολλοί οπαδοί πιστεύουν ότι θα έπρεπε να ενταχθούν στο Rock and Roll Hall of Fame και να καταγραφούν στη θέση των Runaways ως η πρώτη κοριτσίστικη punk/hard-rock μπάντα στην ιστορία της μουσικής.

Δισκογραφία
* "The Runaways" (1976)
* "Queens of Noise" (1977)
* "Live in Japan" (1977)
* "Waitin' for the Night" (1977)
* "And Now... The Runaways" (1978), διεθνής κυκλοφορία
* "Flaming Schoolgirls" (1980), συλλογή
* "Little Lost Girls" (1981), επανακυκλοφορία σε αμερικανική εκδοχή του "And Now... The Runaways"
* "The Best Of The Runaways" (1982)
* "Born to be Bad" (1993), συλλογή πρώιμων demo.
Mega thanx and a tip of the hat to Borx.

Μετάφραση, επιμέλεια: Σοφία Ρεντούμη