Judas Priest: "Redeemer of Souls"

05/08/2014

Κατηγορία: Κριτικές

4062

Πέρασαν κιόλας 6 χρόνια από τη προηγούμενη δουλειά τους, το διπλό Nostradamus. Ο δίσκος εκείνος θυμάμαι τότε είχε αφήσει ποικίλες απόψεις.

 

 Άλλοι τον λάτρεψαν, σε άλλους πέρασε αδιάφορο ενώ η μεγαλύτερη μερίδα τον βρήκε αρκετά ενδιαφέρον. Η γνώμη η δικιά μου είναι ότι ήταν διαφορετικός σε σχέση με ότι έχουν κάνει στο παρελθόν και αν κοιτάξεις πίσω από το concept, το τελικό αποτέλεσμα είναι μια καταπληκτική δουλειά, πέρα από το αναμενόμενα. Πολλά άλλαξαν όμως από τότε. Μια μεγάλη περιοδεία για την προώθησή του ενώ είχαμε και την αποχώρηση του K.K. Downing.
Το κενό που άφησε ήταν μεγάλο και πολύ δύσκολα θα έπειθε κάποιος που θα τον αντικαθιστούσε.
Τη θέση του ανέλαβε ο Richie Faulkner, γνωστός από δουλειές του με Lauren Harris, Parramon, Christopher Lee κλπ. Τις πρώτες εντυπώσεις, έκλεψε στις παραστάσεις που έδωσαν για την μεγαλύτερη και υποτιθέμενη αποχαιρετιστήρια περιοδεία των Judas Priest. Τα δείγματα ήταν πολύ καλά, χωρίς να είναι K.K. , κρίνεται ικανός για τη θέση.  Αφού τελικά δε μας αποχαιρέτησαν και η περιοδεία αυτή, που πέρασε και από τη χώρα μας ξεσκονίζοντας υλικό από όλους τους δίσκους τους, πλην αυτούς με τον Ripper, ανακοίνωσαν ότι δουλεόυν πάνω σε νέο υλικό και εδώ είναι που ήρθε και το πρώτο σοκ. Το www.Rocktime.gr  θέλοντας να εκφράσει την γνώμη του, θα δοκιμάσει να κάνει μια παρουσίαση του νέου τους άλμπουμ. ‘’Redeemer Of Souls’’ ο τίτλος που θα μας απασχολήσει παρακάτω με πρωταγωνιστές τους “θεούς” Judas Priest. Πρόκειται για το 17 άλμπουμ της καριέρας τους και το πρώτο χωρίς τον K.K. Downing. Η σύνθεση άλλαξε ελαφρώς, όχι όμως και η συνταγή. Μπορεί ο νεόφερτος Richie, να είναι φρέσκο αίμα ακόμα, άλλα η τριπλέτα στις συνθέσεις  παρέμεινε μεταξύ των 2 κιθαριστών και του Metal God. Εδώ έρχεται και το δεύτερο σοκ, στο να βλέπεις δηλαδή να υπογράφουν τις συνθέσεις Faulkner/Tipton/Halford. Προσωπικά μου φάνηκε παράξενο, αλλά το συνήθισα. Το επόμενο σοκ το έπαθα, όταν πάτησα το ‘’Play’’. Περίμενα να ακούσω, κάτι αντίστοιχο με το Nostradamus ή το Angel Of Retribution, αλλά έπεσα έξω. Με το ξεκίνημά του, σε βουτάει από τα μαλλιά και σου παίρνει τα μυαλά (κάνει κ ρίμα). Καταιγισμός riff, δισολίες, εναλλαγές, ταχύτητες και φωνητικά που αγγίζουν αρκετά το ένδοξο παρελθόν (είναι και μιας ηληκίας ο Rob).
Ο πιτσιρικάς, βουλώνει στόματα με το παίξιμό του και από τυπικός αντικαταστάτης, μετατρέπεται  σε άξιος και αντάξιος (αν και το λέω λίγο διστακτικά αυτό).
Κλασσικοί ύμνοι, όπως τους έχουμε συνηθίσει από παλαιότερα και για εμένα αποτελεί τη καλύτερή τους δουλειά, από τότε που επέστρεψε ο Metal God στον θρόνο του. Εδώ θα ακούσουμε τραγούδια να ξεπηδάνε από το παρελθόν, όχι όμως σεε φάση αναμασημένη τροφή, αλλά σαν συνθέσεις που θα μπορούσαν να βρίσκονται σε άλλους δίσκους. Θα ακούσουμε κομμάτια που θα μπορούσαν άνετα να είναι στο Painkiller (Dragonaut, Ηalls Of Valhalla, Battlecry), άλλα που θα τα τοποθετούσες στο British Steel ενώ άλλα θα ταίριαζαν στα Defenders OF Faith ή Stained Class. Το Redeemer Of Souls, δε φαίνεται να κάνει κάπου κοιλιά, παρ’ όλο που στο ενδιάμεσο έχει κάποιες μαπλάντες, κρατούν το ενδιαφέρον σου αμείωτο και περιέχει κολλητικά τραγούδια που αναμένεται να βρουν θέση στο κλασσικό play list των συναυλιών τους. Μη περιμένετε σε καμία περίπτωση η φωνή του Rob, να φτάσει τις εποχές του ένδοξου παρελθόντος, λόγω ηλικίας, αλλά προσεγγίζει τα κομμάτια με το γνωστό του τρόπο και ύφος, λίγο πιο χαμηλά όμως. Τη κανονική έκδοση του δίσκου κλείνει το Beginning Of The End, ένα σχεδόν ακουστικό κομμάτι που παραπέμπει στο Rocka Rolla, όπου μας προιδεάζουν ότι το ξεκίνημα του τέλους έχει ήδη γίνει @%^@%...
Συνεπώς, έχουμε ένα πάρα πολύ δυνατό άλμπουμ, αρκετά παραπάνω των προσδοκιών. 
Το εξώφυλλο του είναι καταπληκτικό και η παραγωγή του επίσης κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα με μοναδική ένσταση την ένταση του ήχου. Κακά τα ψέματα, δεν περιμένουμε να βγάλουν ένα δεύτερο Painkiller, είναι  αδύνατον αυτό και το ξέρουμε όλοι, ούτε να έχουν την απόδοση που είχαν κάποτε. Στεκόμαστε στην ουσία όμως, ότι όλο το Redeemer Of Souls σπέρνει, θερίζει και παίρνει κεφάλια. Πολλά συγκροτήματα ζηλεύουν αυτό που κάνουν οι Priest και θα ήθελαν να είναι στη θέση τους.
The Priest Is Back!!!
Για την ιστορία, ο δίσκος βγήκε στις 8 Ιουλίου στις Η.Π.Α. ,στις 11 για την Ευρώπη και στις 14 για την Αγγλία. Καπάρωσε την 6η θέση στα αμερικάνικα charts και κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις. Την απλή με τα 13 τραγούδια και την Digi Pack Deluxe edition με Bonus 5 επιπλέον τραγούδια.  Μη ψάχνετα για highlights, όλος ο δίσκος είναι γεμάτος τέτοιες στιγμές, για όσους όμως που ντε και καλά θέλουν να ξεχωρίσουν κάτι, τα Dragonaut, March Of The Damned, Halls Of Valhalla, Reddemer Of Souls, Metalizer και Battle Cry πιστεύω θα καλύψουν αυτή σας την ανάγκη...

Γιώργος Βαλιμίτης