Bellicose: "Love On Ice"

05/08/2014

Κατηγορία: Κριτικές

4083

Η ιστορία των Bellicose, προέρχεται από πολύ παλιά και συγκεκριμένα, από το 1983. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε στο Ντάλας, Τέξας, ΗΠΑ, όταν τα μέλη 2 τοπικών συγκροτημάτων ένωσαν τις δυνάμεις τους. Ο Joey Darcangelo ήταν τραγουδιστής των Sabotage και οι Ru Spearman και Michael Laurence ήταν οι κιθαρίστες της μπάντας Rokker και από αυτούς τους τρεις, προέκυψαν οι Bellicose.

 

Ηχογράφησαν κατά διαστήματα διαφορετικών εποχών, ποικιλίες από demos, τα οποία δεν τα δημοσίευσαν ποτέ έως τώρα στο κοινό.
Ο μοναδικός σκοπός του κάθε demo, ήταν να τους βοηθήσουν, ώστε να εντοπιστούν από μεγάλες δισκογραφικές. Η μπάντα, παρέμεινε πολύ απασχολημένη καθώς έγραφε και ηχογραφούσε νέο υλικό προκειμένου να το στέλνει σε διάφορες εταιρίες κάθε τρείς μήνες.
  Ένα βασικό σημείο στην καριέρα της μπάντας, ήταν η υπογραφή με το μάνατζμεντ της ΜΚΜ όπου τους πρότειναν να ηχογραφήσουν επίσημα το ντεμπούτο άλμπουμ τους και να το κυκλοφορήσουν ιδιωτικά, με το σκεπτικό να αποχτήσουν μια πιο επαγγελματική παρουσία ούτως ώστε να υπογράψουν σε μια μεγάλη εταιρία. Το ντεμπούτο τους ’’Love On Ice’’ ηχογραφήθηκε στα Sound Logic Studio στο Ντάλας, Τέξας και κυκλοφόρησε σε cd το 1989. Το line-up του, αποτελείται από τους Joey Darcangelo (φωνητικά), Michael Laurence (κιθάρα), Ru Spearman (κιθάρα), Tim "Chopper" Grugle (τύμπανα) και Steven Grillo (μπάσο).
  Η μπάντα αντιμετώπισε διάφορες αλλαγές στη σύνθεση της ανα τα χρόνια, με το αρχικό line-up να αποτελείται από τους Joey Darcangelo (φωνητικά), Michael Laurence (κιθάρα), Ru Spearman (κιθάρα), Staley Rogers (μπάσο) και Mike Gage (τύμπανα ) (1984). Ο Staley άφησε τη μπάντα αμέσως μετά το πρώτο demo του 1985, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Rick Rivera που έδωσε τη θέση του στον Steven Grillo. Λίγο μετά από αυτό, εγκατέλειψε τους Beliicose και ο Mike Gage, όπου το 1987 ήρθε στο συγκρότημα ο Tim "Chopper" Grugle. Έπειτα ξαναήρθε ο Staley, έφυγε πάλι όμως και οι αλλαγές συνεχίστηκαν μέχρι το 1991.
  Το ντεμπούτο τους, το έστειλαν σε όλες τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες, σε  ραδιοφωνικούς σταθμούς του κολεγίου, σε τοπικά και εθνικά περιοδικά, αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Παρόλα αυτά, δεν το έβαλαν κάτω και συνέχισαν να γράφουν μουσική ενώ οι αποχωρήσεις εξακολουθούσαν να τους πληγούν με αποτέλεσμα να διαλυθούν λίγο καιρό αργότερα. 
  Τα περισσότερα από τα μέλη του συγκροτήματος παρέμειναν φίλοι και εξακολουθούν να διατηρούν επαφές, έτσι, το 2013 αποφάσισαν να επανενωθούν. Η σημερινή σύνθεση είναι: Joey Darcangelo (φωνητικά), Ru Spearman (κιθάρα & φωνή), Eric Keathley (κιθάρα & φωνή), Zak Johnsosn (μπάσο & φωνητικά), Tim "Chopper" Grugle (τύμπανα). Ακολούθησαν μερικές δυνατές συναυλίες και στη συνέχεια υπέγραψαν με την Arkeyn Steel Records.
  Στο νέο κεφάλαιο που άνοιξε για αυτούς, επανακυκλοφορούν το πρώτο τους δίσκο, μαζί με 7 κομμάτια από demo ηχογραφήσεις, σε remaster μορφή με τα 9 πρώτα, να είναι αυτά που κυκλοφόρησαν στο αρχικό cd του 1989. Ο ήχος τους είναι μια μίξη που παντρεύουν το glam rock με το μελωδικό heavy/power. Οι επιρροές τους είναι εμφανής καθώς έχουν πολλά στοιχεία κυρίως από Iron Maiden, Judas Priest και λίγο Motley Crue, δίνοντας περισσότερο έμφαση στη μελωδία και στις δισολίες. Αν μπορούσαν σήμερα να συγκριθούν με κάποια μπάντα, θα έλεγα ότι συνεχίζουν κοντά στα χνάρια που βαδίζουν οι White Wizard, ειδικά φωνητικά, μου θυμίζουν πολύ τον Wyatt Anderson.
  Ακούγονται ευχάριστα και για την εποχή που βγήκε αρχικά ο δίσκος, ήταν πολύ δυνατός ομολογώ. Καταφέρνουν στο σήμερα, να περάσουν αυτά τα στοιχεία του τότε μιας και τα τραγούδια τους, μπορεί να μην είναι όλα κολλητικά, αλλά τα ακούς άνετα στο repeat χωρίς να σε κουράζουν. Μέσα στο άλμπουμ, υπάρχουν διάσπαρτες ωραίες αρμονικές, πολύ καλές δουλείες και εμπνεύσεις, αλλά αισθάνομαι ότι κάπου χάνονται. Ο λόγος που είμαι ‘’διστακτικός’’, είναι η παραγωγή του, η οποία ακόμα και μετά το remaster, ακούγεται στα δικά μου αφτιά, αρκετά παλιό, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό ή να επηρεάζει ιδιαίτερα μιας και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για δίσκο από το παρελθόν. Αν από την άλλη, σκεφτείς όμως πως σε περίπτωση που γυαλίζανε τη παραγωγή παραπάνω μπορεί να έχανε την αίγλη του, οδηγείσαι στο συμπέρασμα ότι είναι και λίγο δίκοπο μαχαίρι. Όμως! Με τη προϋπόθεση ότι ακούς ένα άλμπουμ παλιάς κοπής, τότε μπορείς άνετα να πεις, πως πρόκειται για αδικοχαμένο διαμάντι που ίσως δε μάθουμε ποτέ το τι πραγματικά έφταιξε και δεν ξεχώρισε τότε. Κάτι άλλο που δεν καταλαβαίνω επίσης, είναι γιατί τα demos έμειναν εκτός δίσκου αφού είναι κομματάρες και όχι απλά συμπλήρωμα του δίσκου.
Συμπέρασμα: Το ‘’Love On Ice’’, αποτελεί μια καλή επιλογή (κυρίως) για όσους είναι νοσταλγοί του παλιού ήχου και καλή επένδυση για εκείνους που αγαπούν το ατόφιο μέταλλο.
Καλό είναι όσοι αρέσκονται τα άγνωστα και ξεχασμένα συγκροτήματα να σπεύσουν να αγοράσουν το συγκεκριμένο cd, θα το βρει κανείς σε μια περιορισμένη έκδοση 1000 αριθμημένων αντίτυπων για όσους ενδιαφέρονται από την http://www.arkeynsteel.com/ και την http://www.steelgallery.com/.
 
 
Γιώργος Βαλιμίτης