Περισσότερα από 20 εκατομμύρια αντίτυπα πωλήσεων ανά τον κόσμο πάντως εγγυώνται ότι το mainstream κοινό δεν ενδιαφέρεται (ή δε σκαμπάζει) από rock credentials. Το όγδοο άλμπουμ των Καναδών με τίτλο "No Fixed Address", δείχνει αυτή τη φορά πρόθυμο να παραμερίσει την πολυπλατινένια φόρμουλα των μελωδικών ποπ τραγουδιών με τα κιθαριστικά γεμίσματα και να «πειραματιστεί».
Ή μήπως πρόκειται για την αλαζονεία της επιτυχίας; 
Το αποτέλεσμα είναι ποικιλόμορφο, αλλά όχι κατ΄ανάγκην ανανεωμένο. Αν μπορεί να υπάρξει ανανέωση σε ένα κατά βάση ποπ όχημα με ροκ φτιασίδωμα όπως το συγκεκριμένο γκρουπ. Στο εναρκτήριο "Million Miles an Hour," το ριφ είναι ικανοποιητικά δυνατό και ο στίχος ελαφρώς γλοιώδης ("...10 feet tall and f***ing bulletproof").
Ακολουθεί μια δόση όψιμης «επανάστασης» μέσα από ένα ακραία φαζαριστό grunge-οειδές περίγραμμα : στο -πρώτο single- "Edge of a Revolution" o Chad Kroeger ανακαλύπτει στα 40 του πολιτικές ευαισθησίες, πετώντας "shit" και «αμφισβητώντας» με ονομαστικές αναφορές το NSA, τη CIA και τη Wall Street. Κάπου εκεί αρχίζουν τα πειράματα. To "What Are You Waiting For" είναι διπλωμένο σε συνθετικούς ήχους που δεν το κολακεύουν.
Οι ίδιοι δοκιμάζονται με μέτρια επιτυχία και στο "Make Me Believe Again" (που θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη πετυχημένο σινγκλ) και στο "The Hammer's Comin' Down".
Πιστεύουν ότι τέτοια ενορχήστρωση δίνει χρώμα, ότι θα δημιουργήσει νέα τάση ή απλώς βαριούνται; Από την άλλη, το "She Keeps Me Up" έχει ένα δυνατό και νόστιμο φανκίζον ριφ, ενώ το αναλόγως ελαφρύ και «χορευτικό» (φαίνεται το θεώρησαν καλή ιδέα) "Got Me Runnin' Round" έχει κάτι πνευστά, ένα ξεκούδουνο ραπάρισμα από κάποιον Flo Rida και γυναικεία δεύτερα του σωρού.
Το "Get 'Em Up" κλείνει το μάτι στο «ροκ» κοινό, με το βαρύτονο γκρουβ του και στίχο για μια ληστεία τράπεζας, ενώ το "Miss You" είναι μια μισοψημένη απόπειρα για μπαλαντοειδές κατασκεύασμα, απ΄αυτά που έχουν κυκλοφορήσει κατά κόρον. Το «παραδοσιακό» cowboy/ western-oφέρνον "Sister Sin" ολοκληρώνει την καλοσιδερωμένη σύγχιση.
 
Οι Nickelback είναι εκατομμυριούχοι. Δεν είναι για λύπηση. Ήδη η καρριέρα τους μετράει περίπου 20 χρόνια, έχει αφήσει πίσω καμιά δεκαριά τραγούδια και λίγα περισσότερα αξιοσημείωτα βίντεο που σημάδεψαν το νέο, αποπροσανατολισμένο mainstream, αυτό του millennium, στο οποίο είχε απήχηση κάθε κομψός πολτός γούστων πασπαλισμένος με τσαντίλα Cobain.
 
Γραμμένο και ηχογραφημένο σε Λονδίνο, Βερολίνο και Βουδαπέστη, το άλμπουμ είναι λογικό να μην εχει συνοχή σε ύφος, εξ ου και το «Χωρίς Δεδομένη Διεύθυνση». Το επόμενο άλμπουμ στοιχηματίζω ότι θα είναι πιο compact, γιατί το μάνατζμεντ θα τη δει τη δουλειά. Θα σκάσουν κι άλλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για να μην παίξουν ζωντανά και σε άλλες πόλεις.
 
Παναγιώτης Παπαϊωάννου