Το  συγκεκριμένο γκρουπ ποτελείται από τους υπερταλαντούχους μουσικούς  όπως  είναι ο Doug Aldrich (Whitesnake) στην εξάχορδη, στο μπάσο και τη φωνή είναι ο Jack Blades (Night Ranger, Damn Yankees, Shaw/Blades) ενώ στα ντραμς και επίσης στη φωνή συναντάμε τον Deen Castronovo (Journey, Bad English).
Όπως δήλωσε τις προάλλες ο  Castronovo : ''πρόκειται για έναν δίσκο που δημιουργήθηκε για τη διασκέδαση μας , δεν κυκλοφορεί επειδή παίζουμε εκ του ασφαλούς. Είναι απλά ο δίσκος του μουσικού! Το ''Back On My Trail'' είναι ένα ροκάδικο κομμάτι έναρξης , που σε προϊδεάζει για τα επακολουθούντα με αξιομνημόνευτα, μελωδικά, κιθαριστικά  ριφς!
Ο δε Deen Castronovo εκρήγνυται από τα ηχεία με τη δύναμη της ερμηνείας  του και την αυθεντικότητα του φυσικού τόνου της φωνής που έχει δηλαδή ένα  αμάγαλμα της γλυκύτητας '' του  θεού και Α.O.R γένους''  Steve Perry και της δύναμης του ''ημίθεου''  Jeff Scott Soto! Για τον δε τρόπο που τυμπανίζει , είναι απλά παρανοϊκός  δεν υπάρχει απλά!
Λαμπερή κιθαριστική και η παρουσία του μάστορα  Doug Aldrich όπως και οι βαρβάτες μπασογραμμές του Jack Blades.
Το τραγούδι μείξη, όπου  οι Journey συνυπάρχουν με τους  Night Ranger σε ένα  μελωδικό  hard rock  άκουσμα , όπου ο ήχος είναι ''υπερηχητικός'' σαν τραγούδι των  Whitesnake , εξαιτίας βέβαια του Doug. Έχει βάλει βέβαια το χεράκι του κι ο έμπειρος παραγωγός  Alessandro Del Vecchio , που συνεισφέρει και στα πλήκτρα και συνοδεύει και στο πιάνο. Η καλύτερη του δουλειά ως τώρα (στην παραγωγή , εννοείται).
 Το ''Turn Back Time'' γράφηκε από κοινού με τους  Alessandro και Jack Blades να το επιλέγουν και ως πρώτο single. Υμνικό συναίσθημα στην σύνθεση και αυτό το ''μελωδικό βλαστάρι'' το μοιράζονται τραγουδιστικά ο  Deen και ο  Jack  , με τον πρώτο  να παρουσιάζει όλα τα  Journey μελωδικά τραγουδιστικά τερτίπια του.
Στο ''You're Not Alone'',  ο Alessandro Del Vecchio με το πιάνο του παρουσιάζει την πρώτη μπαλάντα του δίσκου και ο καλεσμένος  Arnel Pineda  μαζί με τον  Deen μοιράζονται το φωνητικό μέρος και θυμίζουν  Journey στα ΄00ς , με πλούσια πλήκτρα  και μουσική αξιοπρόσεκτη παρακαταθήκη σε κάθε νότα!
Αγαπημένο μου  και  το ''Way To The Sun'',  με ακουστική κιθάρα και μία ερμηνεία ψυχής να ξεκινά και μοιάζει με μπαλάντα. Όμως μετά από λίγο μεταμορφώνεται δυναμικά με αρμονικά φωνητικά , δυναμικό τυμπανοβασάνισμα και ιδιοφυές κιθαριστικό ριφ!
Ο  Neal Schon δίνει το παρόν με την αισθαντική κιθαριστική ερμηνεία του και είναι κι αυτό  καθαρά Journey άκουσμα(διόλου άσχημα!!!).
Τα ''Don’t Walk Away'' και ''Here Forever'' είναι δύο μπαλάντες γεμάτες συναίσθημα  και ψυχή όπου D. Castronovo  ζωγραφίζει και πάλι. Φυσικά και θυμίζει  Journey (γλέντια ο Σπύρος χα,χα). Τέλεια μίξη μελωδικού και hard rock με τον Castronovo  να κλέβει την παράσταση. Ταπεινή και διαρκής σκέψη μου είναι ότι οι  Journey θα έπρεπε να έχουν τον Deen Castronovo ως τραγουδιστή αντί να ''κουράζουν'' τον Arnel Pineda.
Εάν ήθελαν αυθεντικότητα στον ήχο τους δηλαδή στον  ήχο που αγαπήσαμε στους  Journey , ο Deen ήταν και είναι ο καταλληλότερος μετά τον ΈΝΑ!

Νότης Γκιλλανίδης