Savage Machine: "Through The Iron Forest"

03/02/2015

Κατηγορία: Κριτικές

3378

Νέο σχήμα στον μέταλ χώρο από το Aarhus της Δανίας, που τελικά δεν είναι και τόσο νέο συγκρότημα. Ξεκίνησαν σαν Momentum το 2010 όπου έκανα συναυλίες κάτω από αυτό, αλλά πλέον άλλαξαν το όνομά τους σε Savage Machine και μας δίνουν το πρώτο τους δισκογραφικό δείγμα.

 

Οι δημιουργοί τους, Jacob Bruun (κιθαρίστας) και Martin Helbo (ντράμερ) αποφάσισαν να διερευνήσουν την διαδρομή των ηρώων της παιδικής τους ηλικίας στο heavy metal. Η κοινή αγάπη τους για το NWOBHV ενέπνευσε και τους δύο για να οδηγήσουν το συγκρότημα σ 'αυτή την κατεύθυνση.  Οι Benjamin και Troels σύντομα εντάχθηκαν στο σχήμα και ενάμιση χρόνο αργότερα, ο Simon ένωσε μαζί τους τις δυνάμεις του, εκτελώντας χρέη ρυθμικής κιθάρας.
 
Οι Savage Machine έπαιζαν τρία χρόνια κάτω από το όνομα Momentum σε χώρους σε όλη τη Δανία και κυκλοφορήσαν ένα demo Seize The Night, που ηχογραφήθηκε στο Death Island Studios και ένα δεύτερο EP πέντε κομματιών  με τίτλο “A World In Ruins” που ηχογραφήθηκε στο Dead Rat στούντιο. Μετά την κυκλοφορία του, το ενδιαφέρον για την μπάντα - σε εθνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο - αυξήθηκε με αποτέλεσμα τόσο στην Ουγγαρία όσο και στην Βραζιλία και επιπλέον λαμβάνουν από όλο τον κόσμο καλές κριτικές.
 Στα τέλη του 2013, κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του Through The The Iron Forest αποφασίστηκε η αλλαγή τους σε  Savage Machine. Η απόφαση αυτή προέκυψε από τη σύγχυση τους με άλλες μπάντες παρεμφερούς ονομασίας, καθώς και την προσθήκη ενός νέου μπασίστα. Παρά το νέο όνομα και το line-up, οι Savage Machine εξακολουθούν να παίζουν Old School Heavy Metal.
 
Στα τέλη του 2014 ο Nils Pedersen  (μπασίστας) εγκατέλειψε το σχήμα λόγο μουσικών διαφορών. Προς το παρόν η μπάντα δεν έχει μπασίστα. Ο Benjamin ανέλαβε προσωρινά αλλά δεν είναι μόνιμο μέλος απλά βοηθά στο να γράφουν νέο υλικό και να δίνουν συναυλίες.
Το Through The The Iron Forest θα σας οδηγήσει σε ένα επικό ταξίδι μέσα από την ηθική, την ψυχή και το αναπόφευκτο πεπρωμένο της ανθρώπινης εμπειρίας.  Η διάρκεια του είναι 25 λεπτά και τα τραγούδια του 6.Το στυλ τους μου θυμίζει φωνητικά πολύ το ύφος των Neverland (η τούρκικη μπάντα με την Psarakis να μοιράζεται τα φωνητικά) και των Blind GuardianΠερισσότερο θα μπορούσε να ληφθεί σαν demo /ep  ή κάτι τέτοιο λόγο του περιορισμένου χρόνου και των λίγων συνθέσεών του.
Τεχνικά τώρα, κινούνται σε πολύ καλά επίπεδα με βαριές κιθάρες, με αρμονικές, ταχύτητες, solos και όλα όσα αγαπάμε στο ατόφιο μέταλο. Σε αυτή την πρώτη μου επαφή μαζί τους, δεν έχω κάτι αρνητικό να προσθέσω. Η παραγωγή είναι πολύ καλή, υπάρχει διαύγεια στον ήχο αλλά όχι εκμοντερνισμένη και βαδίζουν σε πολύ καλό δρόμο.
Το κακό είναι ότι διαρκεί λίγο και εκεί που το χαίρεσαι περνάει το μισάωρο σφαίρα και όταν συνειδητοποιείς ότι τελείωσε θέλεις και άλλο. Πολύ ελπιδοφόρο για το είδος τους. Αναμένω την επόμενη δουλειά τους και εύχομαι να είναι το ίδιο καλή όσο και αυτό.
 

Γιώργος Βαλιμίτης