Ήταν τότε που κέρδισε το διαγωνισμό η «δικιά μας» Έλενα Παπαρίζου. Άλλωστε το συγκρότημα έχει δώσει και συναυλία στη χώρα μας το 2006 και μάλιστα έσκισαν. Τέλος πάντων!
Ο κιθαρίστας του συγκροτήματος Trond Holter, που διαλύθηκε το 2014, συνεργάζεται με τον επίσης Νορβηγό και ανεπανάληπτο Jørn Lande (Jorn, Masterplan, Avantasia, Allen-Lande, Heaven & Hell, Yngwie Malmsteen, Ark, Beyond Twilight, Millenium, Vagabond, The Snakes… και δεν συμμαζεύεται), δημιουργώντας το project Dracula. Βέβαια, οι δύο τους έχουν συνεργαστεί ξανά στον τελευταίο προσωπικό δίσκο του Jørn, το “Traveller”.
Το ντεμπούτο άλμπουμ του σχήματος ονομάζεται “Swing Of Death”. Πρόκειται για concept δίσκο, του οποίου κεντρικό πρόσωπο συνιστά ο πρίγκιπας της Βλαχίας, Βλάντ ο Γ΄ (1431–1476/77), που μετά θάνατον ονομάστηκε Βλαντ ο Ανασκολοπιστής (Vlad Țepeș), εξαιτίας της συνήθειάς του ν’ ανασκολοπίζει τα θύματά του. Βέβαια, η όλη ιδέα του δίσκου βασίζεται στο μύθο του Ιρλανδού συγγραφέα, Bram Stoker.
Τον κεντρικό ήρωα υποδύεται ο Jørn, ενώ δένει άψογα μαζί του, μέσα από τη φωνητική της αντίθεση σε σχέση με το Jørn, η επίσης Νορβηγίδα  Lena Fløitmoen, η οποία υποδύεται τη Mina/Lucy τόσο σε πρώτα όσο και σε δεύτερα φωνητικά.
Να το θυμάστε, αυτή θα πάει ψηλά!
Όσον αφορά τον ήχο, πρόκειται για μελωδικό Hard n’ Heavy ύφος, που κάλλιστα θα μπορούσε ν’ αποτελεί μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ, εξαιτίας της οπερατικής του στόφας. Το πρώτο κομμάτι “Hands of Your God” αποτελεί μία μεταλλική mid-tempo power ballad πρελούδιο για το “Walking On Water” που ακολουθεί στη συνέχεια, ένα κομμάτι στο κλασσικό ύφος του Jørn που όλοι γνωρίσαμε, με το σόλο του να κινείται σε κέλτικους ρυθμούς αλά Gary Moore. To “ομότιτλο τραγούδι” διακρίνεται για τα swing και τα σκανδιναβικά folk στοιχεία του.
Το τέταρτο κομμάτι “Masquerade Ball” έχει ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τα ιταλικά Tarantella και ισπανικά Flamenco τμήματά του. Έντονο άρωμα από Queen και Abba αναδύεται στο “Save Me”, με τους δύο τραγουδιστές να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνειών.
Το “River Of Tears” o Jørn επιβεβαιώνει τις Coverdale επιρροές του στα κουπλέ, για να καταλήξει παρέα με τη Lena σε μελωδικά pop ρεφραίν και το απίθανο allegro tempo σόλο του Holter. To μελαγχολικό ύφος του άλμπουμ συνεχίζεται με το “Queen of the Dead” που αρχίζει με μία καμπάνα να χτυπάει πένθιμα, όπως στο “High Hopes” των Pink Floyd για να ξεσπάσει σε μία classical metal συγχορδία και τον Holter να κλείνει το κομμάτι σε μπαρόκ στυλ αλά Malmsteen. Τον ίδιο κορμό με το “Walking On Water” έχει το “Into the Dark” αλλά με oriental στοιχεία. Στο instrumental “True Love Through Blood” o Holter ξεδιπλώνει το κιθαριστικό του ταλέντο με τα καταιγιστικά βαριά ριφ του και τα υπερκινητικά του σόλα.
Το τελευταίο τραγούδι “Under The Gun” κλείνει μ’ έναν επικό τρόπο το δίσκο με βαριές κιθάρες, ξυπνώντας μνήμες από DIO.
Συμπερασματικά, πρόκειται για δίσκο που ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος εξαιτίας των πολύ καλών συνθέσεων, παραγωγής και ερμηνειών τόσο σε επίπεδο φωνών όσο και οργάνων.  Γεγονός το οποίο δεν συνηθίζεται και πολύ στην εποχή μας. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Νίκος Καπίρης