Και δεν μετράω τα δύο (τότε) νέα κομμάτια που βρήκαν θέση σαν bonus στο διπλό Reunion του 1998 με τους Black Sabbath ούτε τις μεμονωμένες συμμετοχές του σε διάφορα σχήματα είτε με τον Ozzy είτε αλλού.
Με στεναχωρεί πολύ σαν οπαδός των Sabbath και φανατικός της original περιόδου που δεν βρίσκεται πίσω από το drum kitτου που του ΑΝΗΚΕΙ στους Νονούς του Metal.
Είναι κρίμα που δεν τα βρήκανε και δεν τα έχουν βρει ακόμα.
Εύχομαι πριν κλείσουν οριστικά την καριέρα τους, να δούμε έναν δίσκο με την Αυθεντική Ιερή Τετράδα από το Μπέρμινχαμ.
 Και κλείνοντας, θα σταθώ στο ότι νιώθω πολύ τυχερός την βραδιά της 25^ης Ιουνίου του 2005 που είδα τους ζωντανούς θρύλους να παίζουν και οι τέσσερις μαζί στην Χώρα μου ( να δω για πόσο ακόμα θα μπορώ να την αποκαλώ Χώρα μου και όχι Γερμανία II).
Στα δια ταύτα τώρα, το άλμπουμ που σηματοδοτεί την επιστροφή του Bill, λέγεται “Accountable Beasts” με συνολικά εννέα συνθέσεις και διάρκεια σαράντα δύο λεπτά σχεδόν, με το “The Wall Of Death” που κλείνει τον δίσκο να χρονομετρείται στα 10:15 λεπτά.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι όμως. Όπως και οι solo δίσκοι του Ozzy, μπορεί να είναι heavy metal και σε σημεία να θυμίζουν την πρώτη του μπάντα, αλλά δεν είναι Sabbath όπως και του Geezer Butler, εξαιρώντας όμως τον Tony Iommi που και στις solo δουλειές του έμεινε όσο πιο πιστός γινόταν στον ήχο του, έτσι και εδώ ο BillWard, επιλέγει να εκφραστεί προσωπικά χωρίς να "Σαμπαθιάζει" στο απόλυτο αλλά και χωρίς να ξεφεύγει από την ταμπέλα του “ντράμερ των B.S.”.
Χρειάστηκα πολλές ακροάσεις για να μπορέσω να έχω ένα ασφαλές συμπέρασμα και να καταφέρω να πω στο τέλος αν μου άρεσε ή όχι με αντικειμενικά κριτήρια και όχι με κριτήρια ότι λατρεύω τους Sabbath.  Κατάφερα στο τέλος, να διαχωρίσω αυτά τα δύο και να προχωρήσω με δυσκολία μεν στην παρουσίασή του. 
Αν το καταφέρετε αυτό και εσείς θα εντοπίσετε έναν πραγματικά αξιόλογο και δυνατό δίσκο με  πολλά στοιχεία από το συγκρότημα που μεγαλούργησε αλλά και πινελιές που το κάνουν να ξεχωρίζει.   
Είναι πολύ δύσκολο να γίνει, αλλά πρέπει να προσπαθήσεις να αποφύγεις την «παγίδα» που και εγώ στην αρχή έπεσα, γιατί πολύ απλά θα έχεις καλύτερη και αμερόληπτη άποψη.
Πάνω από όλα το “Accountable Beasts” είναι Heavy και Doomy! Τα φωνητικά όπως και στις προηγούμενες solo δουλειές του, τα έχει αναλάβει ο ίδιος, ενώ τα τύμπανα τα μοιράζεται μαζί με τους WalterEarl (κρουστά) και RonnieCiago (τύμπανα, κρουστά). Το υπόλοιπο σχήμα απαρτίζουν οι KeithLynch κιθάρα, πλήκτρα, μπάσο και Β’ φωνητικά και PaulIll στο μπάσο.
Το cd, ξεχειλίζει από riff’s και όμορφες μελωδίες. Τραγούδια δομημένα σωστά, με φοβερό rhythmsection και τα πλήκτρα να χρωματίζουν περισσότερο σε δεύτερο ρόλο. Η φωνή του "Μπιλάρα", δεν ήταν αυτή που θα μπορούσε να σταθεί και να τραγουδήσει στα περισσότερα σχήματα μια και έχει περιορισμένη έκταση, όμως σε αυτό που κάνει στέκεται με περηφάνια και αξιοπρέπεια. Τα τύμπανα, δεν νομίζω ότι χρειάζονται κάποιον ιδιαίτερο σχολιασμό γνωρίζουμε όλοι το χαρακτηριστικό παίξιμό του και τις απεριόριστες δυνατότητές του.
Στην αρχή ήμουν πολύ επιφυλακτικός και αρνητικός. Σκεπτόμενος όμως όλα τα παραπάνω δίνοντας του την ευκαιρία που αξίζει, βγήκα κερδισμένος γιατί το άλμπουμ είναι τελικά φοβερό και θα ήταν καλό να βρίσκεται σε μια ενημερωμένη δισκοθήκη έτσι, επειδή γουστάρουμε την μουσική που ακούμε. Χαίρομαι που δεν απογοητεύτηκα από τον Μεγάλο Bill!
Πολύ καλή επένδυση και θα ληφθεί υπ’ όψιν για τα καλύτερα της χρονιάς. Δώστε ιδιαίτερη σημασία στο δεκάλεπτη σύνθεση!
 
 
Γιώργος Βαλιμίτης