Έχοντας εργαστεί σε στούντιο ηχογράφησης για πολλά χρόνια όπου δούλευες κυρίως για την μουσική στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, καθώς επίσης και έχοντας ηχογραφήσει το “Shadows Of Old Ghosts” Ep των Graveyard Dirt απέχτησε μεγάλη εμπειρία και σύντομα ένιωσε την ανάγκη να προκαλέσει τον εαυτό του  περαιτέρω γράφοντας και ηχογραφώντας ως σόλο μουσικός.
  Κατά συνέπεια, έφυγε από τους Graveyard Dirt το 2011, μετά την κυκλοφορία του "For Grace Or Damnation” και αποφάσισε να επικεντρωθεί στην κυκλοφορία μουσικής παιγμένη μονάχα από εκείνον.
Το “The Effa Lente Configuration Parts 1-4”, είναι η πρώτη του τέτοια προσπάθεια.
 Το “The Effa Lente Configuration Parts 1-4”, διαμορφώνεται σε τέσσερα μέρη και είναι ένα πλήρες άλμπουμ με διάρκεια 45 λεπτά, αλλά με μόνο ένα τραγούδι ... Λογικά θα πρέπει να σκέφτεστε ότι  αυτό σημαίνει δύο πράγματα: doom ή progressive. Όσοι σκεφτήκατε το δεύτερο, πέσατε μέσα. Στην πραγματικότητα είναι ένα άλμπουμ που κινείται σε αυτό τον ήχο και κοντά στο δρόμο που χαράξανε ο Steven Wilson, οι Opeth,οι King Crimson, οι πρώιμοι Queen, ο Mike Oldfield κλπ.

  Ο δίσκος χωρίζεται σε τέσσερα μέρη όπως είπαμε πριν που το κάθε ένα διαρκεί  δώδεκα περίπου λεπτά και αυτό έγινε σκόπιμα διότι ήθελε να ηχεί σαν μια διασταύρωση ανάμεσα σε ένα συγκρότημα prog και ένα soundtrack ταινίας όπου θα σου δίνει μια μοναδική μουσική εμπειρία. Το τελικό αποτέλεσμα, τον δικαιώνει στο απόλυτο. Καταφέρνει να ακουστεί ακριβώς έτσι!
  Ο δίσκος είναι ιδιάζουσα περίπτωση για κάποιον και δεν απευθύνεται σε όλο το μουσικό κοινό. Σίγουρα όμως θα μπορούσε να τραβήξει την προσοχή των ταινιόφιλων μιας και άμα κλείσεις τα μάτια και απλά τον ακούς σου δημιουργεί εικόνες.
 Στα πολύ θετικά είναι ότι όλα τα μουσικά όργανα έχουν παιχτεί από τον ίδιο ενώ η συνολική δουλειά είναι καθαρά instrumental χωρίς σχεδόν καθόλου φωνητικά. Αυτά, κάνουν την εμφάνισή τους, προς το τέλος, κάπου στο τριακοστό έβδομο λεπτό, όπου ακούγονται κάποιοι στίχοι, περισσότερο σαν “creepy” απαγγελία, παρά σαν ερμηνεία. Δύσκολο εγχείρημα μια τέτοια προσπάθεια, αλλά αξίζει το τελικό αποτέλεσμα και μάλιστα είναι απολύτως επιτυχημένο! Εύγε!!!
 
Γιώργος Βαλιμίτης