Από την εκπληκτική πρωτόλεια κυκλοφορία του  ''Surfing with the Alien'' στα  1987, ο πολυοργανίστας  J.S.  αφιερωμένος στην προώθηση και εξερεύνηση νέων δυνατοτήτων στην κιθάρα, πρωτοπόρος  στην παραγωγή νέων δυνατοτήτων της εξάχορδης θεάς!
Σε αυτήν την κυκλοφορία του,  σε μία ημι-ολοκληρωμένη αφήγηση  παρουσιάζει την εμπειρία της μεταμόρφωσης στο να γίνει rockstar.
Ο Satriani για μία ακόμη φορά αποδεικνύει, ότι είναι ο μπροστάρης του οργανικού  rock γένους.
Το ''Shockwave Supernova'' είναι ότι περιμένει κάποιος από τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη αλλά όχι ακριβώς σε αρκετές στιγμές...και εξηγούμαι: μπορεί η συνταγή να είναι η ίδια αλλά οι παραλλαγές της  προσφέρουν πάντοτε κάτι ιδιαίτερο.
Ο ήχος είναι περισσότερο hard-ροκίζων  από την προηγούμενη κυκλοφορία του, το  ''Unstoppable Momentum'', που προσωπικά το θεωρώ από τις ελάχιστα ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες του εκτός από του καλοκαιρινού ύμνου  ''A Door Into Summer''.
Στο νέο δίσκο λοιπόν ο νεοϋορκέζος μουσικός  επαναφέρει τον υπερηχητικό ήχο του θρυλικού ''Time Machine'' του 1993, εγκαταλείποντας το αυτοσχεδιαστικό ύφος της τελευταίας δεκαετίας.
Έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα όπου ο Satch ακούγεται ζωντανός, με ελεύθερη σχεδιαστική μουσικότητα, αλλά ταυτόχρονα  τόσο συμπαγής και προσεκτικά δομημένος μουσικά. Ποικιλία ηχοχρωμάτων παντού, από τα  bongoτύμπανα στο απαλό ''All of My Life'',  στην παιχνιδιάρικη πιανιστική μελωδία του ''Keep On’ Movin''', ή στο μεγαλοπρεπές  χόρδισμα του καταληκτικού άσματος,  πανέμορφου ''Goodbye Supernova''. Αισθάνεσαι αγαπητέ αναγνώστη του rocktime.gr, την παρουσία των υπόλοιπων μουσικών οργάνων και αυτό θεωρώ ότι είναι το κλειδί της επιτυχίας του ''Shockwave Supernova''. 
Το εναλλασσόμενο παιχνίδισμα  των οργάνων δημιουργεί μοναδικά ηχοχρώματα και μας απαλλάσσει από τη μονοτονία της κιθαριστικής επιδειξιμανίας ή του μονότονου,  ξερού συνοδευτικού τυμπανίσματος!! Εύκολα και πανέμορφα εναλλάσσεται π.χ.  το παίξιμο στα τύμπανα από το γρήγορο βαρυμεταλικό στο εκλεπτυσμένο  jazz-έ ύφος και στους παιχνιδιάρικους  funk ρυθμούς, προσθέτοντας ποικιλοχρωμία στα συνήθως μονότονα οργανικά άλμπουμ.
 
Επίσης, ο δίσκος παρουσιάζει μερικά από τα πιο  bluesy riffs που ο Satriani εφεύρε ποτέ. Χαρακτηριστικό το ''San Francisco Blue'', σύνθεση που άνετα ο μέγας εκλιπών B.B. King θα είχε στο ρεπερτόριο του.
Στη θερινή ραστώνη, ο φίλτατος αρχισυντάκτης Φώτης Μελέτης μου εμπιστεύθηκε δύο οργανικά άλμπουμ για κριτική παρουσίαση: το συγκεκριμένο και το "Vortex" του NEAL SCHON και ατάφερε να κάμει τη μουσική υπόκρουση των ζεστών σχεδόν αποπνικτικών αυγουστιάτικων βραδυνών αποδράσεων,  παράδεισο δροσιάς!

Νότης Γκιλλανίδης