Ποιοι όμως είναι οι μουσικοί και ποιος κρύβεται πίσω από το όνομα “Dakrya Black” ; Ξεκινώντας από αυτό, η μπάντα ανήκει στην Gina Bafile όπου κάνει και τα πρώτα φωνητικά. Το βασικό τη συγκρότημα της αποτελείται από τους  Garry King στα τύμπανα (Jeff Beck, Joe Lynn Turner, Mike Lepond) και Betovani Dinelli στις κιθάρες (Achillea, Joe Lynn Turner).
 
  Για τις ανάγκες του δίσκου, χρησιμοποιήθηκαν επιπρόσθετα και οι παρακάτω καλλιτέχνες: Fab Jablonski -πλήκτρα (Banda Inox, Achillea), Tony Dolan - μπάσο (Venom Inc., M-Pire Of Evil, ex-Venom), Kostas Vichos – μπάσο, Ilias Sdoukos – βιόλα, Laertis Kokolanis – βιολί, Michael Porfyris – τσέλο, Evanthia Katsourou – σοπράνο, Antonis Batsakis – τενόρος, Tigran Sargysan – ντουντούκα, George Ammos Ginis – αφήγηση, ομιλίες, Emmanouel Papadopoulos – βαρύτονος ενώ ο παραγωγός είναι ο George Boussounis.
 
 Το “Fool”, για το οποίο γίνεται και ο λόγος, είναι το δεύτερο πλήρες στούντιο άλμπουμ των Dakrya Black. Ο δίσκος, είναι εννοιολογικός, με το concept του, να μιλάει για τους ανθρώπους που έρχονται και φεύγουν στο σιντριβάνι των ευχών. Αυτό το σιντριβάνι χτίστηκε για βασιλιάδες και βασίλισσες του παρελθόντος. Τα τραγούδια εξετάζουνε τη ζωή τους και την ανόητη εμμονή τους, πίσω από τα παρασκήνια.
 
  Το άλμπουμ, χωρίζεται σε δύο ενότητες. Η πρώτη λέγεται “Fools Of The Past” και συμπεριλαμβάνει τα έξι πρώτα κομμάτια του, ενώ η δεύτερη λέγεται “Faces By The Fountain” και εξιστορεί τα υπόλοιπα έξι τραγούδια. Στο “Who Are They To Judge You” θα ακούσουμε και μια απαγγελία στα ελληνικά.
 
  Το πρώτο μέρος, επικεντρώνεται γύρω από τις αδιακρισίες των δικαιωμάτων. Τα κομμάτια “Where Will I Be” και “Bleed” αποτελούν εικόνα για το τι συμβαίνει στους παρατηρητές που ζουν στη σημερινή εποχή. Τα τραγούδια στο δεύτερο τμήμα, είναι από τις επιμέρους παρατηρήσεις που έγιναν από τα διαφορετικά άτομα που έχει ειδωθεί στο σιντριβάνι και τα τελευταία δύο τραγούδια είναι μια περίληψη που δένει τα πάντα μαζί.
 
Πρόκειται και πάλι για ένα άλλο άλμπουμ με έντονη κινηματογραφική αίσθηση, που αναμειγνύει το Symphonic Prog και το Epic Metal, με σύγχρονο τρόπο αλλά και συλλαμβάνει την αίσθηση του Rock και Metal της elite της δεκαετίας του '70. Υπάρχουν πολλές Μπαρόκ επιρροές με στοιχεία της Άπω Ανατολής. Όμορφη και διαφορετική δουλειά. Δεν είναι το άλμπουμ που θα σας εκπλήξει και θα σας αφήσει άφωνους, είναι όμως πάρα πολύ καλό και φτιαγμένο χωρίς να έχει μέτριες στιγμές ή αδιάφορες.
Σου κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο και ειδικά αν είσαι από αυτούς που εξετάζει τους στίχους του, θα κάνεις ένα πολύ όμορφο ταξίδι πλάθοντας εικόνες.

Γιώργος Βαλιμίτης