Το άλμπουμ για άλλη μια φορά ηχογραφήθηκε σε δύο διαφορετικά στούντιο, στο στούντιο Bigwave Recordings στο Λιβόρνο της Ιταλίας όσον αφορά τα τύμπανα, με μηχανικό ήχου τον Niko Santaniello, και στο δικό τους στούντιο, που επίσης βρίσκεται στο Λιβόρνο της Ιταλίας, με τον κιθαρίστα του συγκροτήματος  Eugene Simone, να αναλαμβάνει και χρέη παραγωγού.
Η μίξη και το mastering πραγματοποιήθηκαν από τον Simone Mularoni (DGM) στο στούντιο του “Domination” στο Σαν Μαρίνο της Ιταλίας. Το εξώφυλλο, ανήκει στον Simone Bertozzi (Mnemic).
 Σαν άλμπουμ, έχω την αίσθηση ότι δεν προσφέρει και πολλά αλλά ούτε και καινούρια πράγματα. Το όλο σκεπτικό που σου δημιουργείται είναι ότι ακούς μια μίξη Shaaman, Angra και Avantasia με λίγα progressive στοιχεία ή ότι ο Andre Matos εντάχθηκε στις τάξεις τους.
Έχεις αυτή την αίσθηση του déjà vu και ότι το έχει ξανακούσει κάπου αυτό το άλμπουμ με κάποιο τρόπο. Χωρίς να είναι πιστή αντιγραφή ή κοπιάρισμα από κάπου αλλού, τα στοιχεία που φέρνουν είναι τελείως γνώριμα στα αφτιά σου.
 Το κακό είναι ότι η μουσική έχει πλέον παιχτεί όλη και είναι μεγάλο κεφάλαιο το να μπορέσει κανείς να καινοτομήσει ή να δώσει στον ακροατή το κάτι που θα τον κάνει να διαφέρει από τους υπόλοιπους.
Στην περίπτωση των Eldritch, ο δίσκος ναι μεν ακούγεται πολύ γνώριμος, ναι μεν δεν καινοτομεί, αλλά καταφέρνει με κάποιο διαολεμένο τρόπο να σου τραβήξει την προσοχή, με ή χωρίς αντιγραφές.
 
Γιώργος Βαλιμίτης