Ο ινδιάνος Blackie και η παρέα του έξι χρόνια μετά και έπειτα από πολλές συναυλίες για το καταπληκτικό “Babylon”, αποφάσισαν να καθίσουν επιτέλους και να γράψουν νέο υλικό. Και μέσα από εννέα καινούριες συνθέσεις, εγένετο “Golgotha” .
 Το άλμπουμ κάνει άλλη μια εξόρμηση στη βίβλο αλλά αυτή  τη φορά με επίκεντρο πάνω στα ιερά εδάφη, όπου σταυρώθηκε ο Ιησούς Χριστός («Γολγοθάς» είναι η Εβραϊκή λέξη για «τον τόπο του κρανίου»).
Ο Blackie Lawless έχει βιώσει την θρησκευτική αναγέννηση, θεωρώντας ότι ορκίστηκε πριν από τέσσερα χρόνια πως δεν θα παίξει ποτέ ξανά live το κομμάτι “Animal” (Fuck Like A Beast) και λογοκρίθηκε για κάποια  μέρη του “Chainsaw Charlie” (Murders In The Rue Morgue) επί σκηνής.
Το άλμπουμ είναι μια δυναμική προσπάθεια με μια υποτιθέμενη καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος να δίνει συνείδηση και συγκέντρωση, όπως στο “Eyes Of My Maker”.
Παρακαλώντας «Ιησού, σε χρειάζομαι τώρα» στο ομώνυμο τραγούδι, o Blackie είναι ένας εντελώς νέος άνθρωπος αλλά αυτή τη φορά με τεράστια πεποίθηση.
 Μπορεί να μην είναι εξ’ ολοκλήρου ένα concept άλμπουμ όμως δεν διαφέρει ως προς τη δομή από οποιαδήποτε W.A.S.P. άλμπουμ έχω ακούσει στο παρελθόν περιμετρικά.
  Το "Scream" που ανοίγει το άλμπουμ, είναι ένα σφιχτό αρχέτυπο W.A.S.P. με δυνατό μπάσο και φωνητικά. Τα δεύτερα φωνητικά και τα πλήκτρα στο όργανο το κάνουν ακόμα καλύτερο. Επίσης ξεχωρίζει και το επικό “Slaves Of the New World Order” με τα 8 περίπου λεπτά του να ξετυλίγονται προοδευτικά ενώ τα αφτιά στέκονται στο σόλο του Doug Blair, τόσο σε αυτό όσο και στην επίσης επτάλεπτη μπαλάντα “Miss You”.
  Το καλπάζον μπάσο όπως σε κάθε σχεδόν άλμπουμ τους πρωταγωνιστεί σε πολλά κομμάτια, το ίδιο και η δίκαση στα τύμπανα και τα υπόλοιπα γνωστά στοιχεία τους, ειδικά των W.A.S.P. των τελευταίων 4 δίσκων.
  Αν ο Blackie Lawless θεωρεί τον εαυτό του αναγεννημένο,  ας είναι έτσι, δικό του θέμα. Εμάς μας ενδιαφέρει να παίζει καλή μουσική και να ακούμε αυτό που αγαπήσαμε στους W.A.S.P. .
Πόσο καλό όμως μπορεί να του κάνει αυτό μουσικά ώστε να το διατυμπανίζει και να χαίρεται για αυτό;
 Αναρωτιέμαι όμως και πόσο καλός “χριστιανός” μπορεί να είναι όταν κάνει αρπαχτές για τα χρήματα, εκμεταλλευόμενος τους οπαδούς του, στεκούμενος φυσικά στη τελευταία τους εμφάνιση στην Αθήνα που εξ’ αιτίας ενός προβλήματος με το merchandise αρνήθηκαν να παίξουν ολόκληρο το πρόγραμμα ενώ την επόμενη ημέρα δεν απαντούσαν καν στο τηλέφωνο.. Επαγγελματική και χριστιανική συμπεριφορά;
Και φυσικά αυτός που είναι στο τέλος θύμα είναι ο ίδιος ο ακροατής που τον στηρίζει αλλά δεν θα ακούσει ποτέ ζωντανά το “Animal” και από ότι φαίνεται και το “Chainsaw Charlie” θα βγει και αυτό από το set list τους.
  Όσον αφορά τον δίσκο σαν δίσκο, αν δεν είχε προηγηθεί το “Babylon” θα ήταν ένα διαμάντι. Επειδή όμως τα πράγματα έχουν όπως έχουν, το  “Golgotha” κρίνεται ως πιστή αντιγραφή του προηγούμενου, στην προσπάθειά τους να κάνουν ένα τόσο καλό άλμπουμ.
Καλό το να θες να πατήσεις σε κάτι που αγάπησε ο κόσμος γιατί θα το αγαπήσει το ίδιο και αυτό, όμως μη το ξεπατικώνεις.
Εκεί για εμένα φαίνεται ότι το παιχνίδια χάθηκε κάπου. Ακούστε το και μετά αποφασίζετε.
 
Γιώργος Βαλιμίτης