Το οποίο ακουμπούσε όρθιο μπροστά από το πρώτο πικάπ που έβρισκε, το έβαζε να παίζει και το κοιτούσε με τις ώρες, ελπίζοντας να ανακαλύψει την μαγική νότα.  
Στο μυαλό του όλα έγιναν πιο ξεκάθαρα όταν στα 16 του είδε, στην πρώτη του συναυλία, τους Who να παίζουν σαπόρτ στους Cream, με πρώτο όνομα πίσω τους τον Mitch Ryder (& The Detroit Wheels). Από κει και πέρα όλα έγιναν μια θολή, ένδοξη, επικίνδυνη έως και τραγελαφική εκδρομή σε φρενήρη ταχύτητα.  
To τί του συνέβη με τους KISS είναι λίγο πολύ γνωστό.
Mπόσικος από ξύδια και σκόνες, θιασώτης της παράδοσης στο ροκ-εν-ρολ, μετά από χρόνια ανέχειας και αβεβαιότητας στο Μπρονξ έκανε το λάθος να γίνει αγαπητός στους φανς των KISS. Τα πράγματα έγιναν χειρώτερα όταν εκείνο το προσωπικό LP με την επιτυχία “Νew York Groove” ισοπέδωσε σε πωλήσεις τα άλλα τρία σόλο άλμπουμ των KISS.
Οι Stanley και Simmons δεν ανέχονται τίποτε δίπλα τους που να μην είναι αποκλειστικά δικό τους ή που να μη μπορούν – αμέσως- να το αγοράσουν. Έτσι, από το απρόβλεπτο συστατικό των KISS, έγινε απλώς απρόβλεπτος. Βολόδερνε στις αποτοξινώσεις για περίπου 25 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων η σόλο καρριέρα του χωρίς να κάνει τίποτε σπουδαίο, τον κράτησε ζωντανό. 
Το 2014 επανήλθε με το απροσδόκητα δυνατό “Space Invader”, ενώ συγχρόνως μπήκε στο Rock N; Roll Hall Of Fame ως μέλος των KISS. Toν Απρίλιο του 2016 κυκλοφόρησε το "Origins, Vol. 1", το οποίο έκανε μεγάλη επιτυχία (US#23 στο Hot-200 του Billboard. Τώρα, συνεχίζει με το δεύτερο μέρος των τραγουδιών που σημάδεψαν την εφηβεία του. «Είχα στο μυαλό μου τα κομάτια άλλων καλλιτεχνών που έπαιζα στα club. Έψαξα τη δισκοθήκη μου και διάλεξα μερικά ακόμη από τα κομμάτια που με επηρέασαν περισσότερο». 
Το ενστικτώδες, απρόβλεπτο στυλ παιξίματος, ο χαρακτηριστικός τόνος που έχει ο Ace στον ήχο του και οι guest εμφανίσεις προσδίδουν και σ’ αυτό το δεύτερο σετ  διασκευών ενδιφέρον. Μπορεί αυτή τη φορά να μην υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης, όμως η ευθύτητα και ο αυτοβιογραφικός αυθορμητισμός του tribute ισοφαρίζουν αυτή την έλλειψη. 
Ξεκινά με μια πιστή εκτέλεση του "Good Times Bad Times” των Zeppelin, έχοντας δίπλα του τον κιθαρίστα Jeremy Asbrock και τον ντράμμερ Matt Starr και τους δύο από την προσωπική του μπάντα.
«Ήταν από τα πρώτα που ήθελα να διασκευάσω, καθώς ήταν το πρώτο κομάτι του πρώτου τους δίσκου, κι αυτό που άκουσα πρώτο από Zeppelin. Δεν ήμουν σίγουρος αν θα τα καταφέρω να το τραγουδήσω, όμως κάτι έκανα. Έβαλα προς το τέλος και κάτι λόγια παραπάνω, αφορούν συγκεκριμένους ανθρώπους που μέσα στα χρόνια με έβλαψαν» (πάει σε δύο το μυαλό όλων).
Δείχνει να απολαμβάνει το "Never in My Life" των Mountain και έχει το λόγο του. «Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν πήγαινα στο γυμνάσιο πήγα να δω τη μπάντα ενός φίλου μου, που έπαιζε στο υπόγειο μιας εκκλησίας. Δεν είχα ξανακούσει το κομμάτι, αλλά ο κιθαρίστας τους το έπαιζε τόσο καλά, που με επηρέαζε. Μόλις επέστρεψα στο δωμάτιό μου, έπιασα να προσπαθήσω να το βγάλω».   
Mετονομάζει ενθουσιωδώς σε “Space Ace Truckin’” το “Space Truckin’” των Deep Purple, στο οποίο έχει μαζί του τον πληκτρά Rob Sabino. Γέννημα – θρέμμα κι αυτός του Bronx – γνωρίζει τον Ace από αρχαιοτάτων χρόνων και μάλιστα έχει ξανασυνεργαστεί μαζί του, αμέσως μετά την αποχώρησή του από τους ΚΙSS και στο άλμπουμ Frehley’s Comet του ’87, ενώ έχει παίξει με πολύ γνωστό κόσμο, όπως ο Peter Frampton.
To "I'm Down" – ένα όχι και τόσο γνωστό δίλεπτο b-side των Beatles από το ’65 το έχουν διασκευάσει και οι Aerosmith στο “Permanent Vacation” του ’87. Εδώ επανεμφανίζεται, όπως και στα “Origins Vol. 1”, ο John 5 πρώην κιθαρίστας των White Zombie και το κομμάτι γίνεται τρία λεπτά από τα σόλο που οι δυό τους ανταλλάσσουν.