Γιατί, εδώ και πολλά χρόνια, ο Bruce Springsteen δεν αφορά τις πολυπληθέστερες συνομοταξίες καταναλωτών της μουσικής. Ακόμη και στις στρατηγικά αραιές συνεντεύξεις του με μουσικούς δημοσιογράφους, αυτό είναι πρόδηλο.
Δεν απευθύνεται σε τουρίστες του youtube, ερασιτέχνες μουσικοσυσχετιστές, χαρωπούς λιγαπολατζήδες του i-phone εφτακόσα, εξεψιονίστες δημοσιολόγους του τρέχοντος μουσικού τίποτα, ακόμη και «αποθεωτές» της βιντατζιάς του, την οποία όψιμα ή μη ανακαλύπτουν.
Τον ενδιαφέρει το κοινό του, αυτό που ο ίδιος έφτιαξε και μεγάλωσε μαζί του. Ένα τεράστιο, συναισθηματικά μπολιασμένο προ πολλού με τα λόγια του, κοινό που ζει και στις πέντε ηπείρους και αποτελείται από πρόσωπα που, δ ε ν  α κ ο ύ ν ε «απλώς» την μουσική. Τη νιώθουν. Υπό αυτή την έννοια, δε νοείται αντικειμενικοποιημένη «παρουσίαση» του άλμπουμ “Letter To You”.
Ενός άλμπουμ που προκύπτει πάνω στην κορύφωση μιας ανήκουστης, παγκοσμιοποιημένης πανδημίας και καλεί τον καθένα να αναλογιστεί τα ουσιώδη, να προφυλάξει τα πολύτιμα και να διατηρήσει την ελπίδα του ζωντανή.  Εμπρός στην πρωτοφανή αυτή συνθήκη ο Springsteen έδρασε από την ανάγκη να επαναδιατυπώσει, μαζί με τον ευρύτατο πλέον κύκλο των «δικών» του ανθρώπων –που ξεκινά από την E-Street Band και εκτείνεται στα ανά τον κόσμο εκατομμύρια του κοινού του- τα «δικά τους» ουσιώδη και πολύτιμα.  
Όπως και οι Stones στο “Blue& Lonesome” του 2015, ο Springsteen θέλησε καταγράψει τη φωνή του τώρα, σήμερα. Σαν ένα επείγον τηλεγράφημα με οικουμενικό αποδέκτη, χωρίς να χρονοτριβήσει, να υποπέσει στην πολυτέλεια του εξονυχισμού, ή να επεκταθεί μουσικά. Έτσι, αφήνει την E-Street Band να βάλει μαζί του τη σφραγίδα πάνω σε μια δωδεκάδα τραγούδια, άλλα καινούρια, άλλα παλιά και αφημένα στην άκρη για χρόνια, ηχογραφώντας όλοι μαζί στο στούντιο σα να προβάρουν για επερχόμενη περιοδεία. Με την ελάχιστη επεξεργασία στο ηχογράφημα, επιδίωξε και κατάφερε να αιχμαλωτίσει τη στιγμιαία αίσθηση, το συντονισμό πάνω σ’ αυτά τα τραγούδια, χωρίς διαμέσους, χωρίς εμπορικό προσανατολισμό, ή στουντιακούς εξωρραϊσμούς.  
Η πρώτη γεύση του νέου άλμπουμ ήρθε στις αρχές Σεπτεμβρίου με το ομώνυμο τρακ να ανεβαίνει στο youtube. H φωνή του Springsteen ακούγεται ως συνήθως άμεση, ζεστή, ειλικρινής, σου απευθύνεται προσωπικά (“Dug deep in my soul and signed my name true - And sent it in my letter to you”), ενώ γύρω της ο αναγνωρίσιμος μέσα σε δευτερόλεπτα ήχος της E-Street Band -τα τύμπανα του Weinberg που δένουν με το μπάσο του Gary Tallent, τα πλήκτρα του Roy Bittan που τα απλώνει λες και θέλει να αναπληρώσει και τον μακαρίτη Danny Federici, οι κιθάρες του Little -70 παρά κάτι ετών - Steven και του Nils, η Patti στις φωνές και το ανήψι του Big Man στο σαξόφωνο- προσδίδει στο νέο τραγούδι έναν εμψυχωτικό κυματισμό. Χωρίς αυτούς, πιθανόν να παρέπεμπε στον κατηφή ρομαντισμό του “Western Stars”.