Στις πλούσιες περγαμηνές της σταδιοδρομίας του, συμπεριλαμβάνεται και η ίδρυση της μπάντας Last Autumns Dream που δημιούργησε  το 2003 μαζί με τον κιθαρίστα Andy Malecek του γερμανικού συγκροτήματος Fair Warning.
Το ομώνυμο ντεμπούτο album τους σημείωσε τεράστια επιτυχία. Κυκλοφόρησαν συνολικά 14 album, αλλάζοντας line ups (από τη σύνθεσή τους έχουν περάσει καταξιωμένοι μουσικοί του είδους όπως οι Jamie Borger τωνTreat και ο Marcel Jacob των Talisman) και πραγματοποίησαν περιοδείες σε χώρες όπως η Ιαπωνία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι το 2018 οπότε και σταμάτησαν.
Ο δραστήριος και παραγωγικός Erlandsson δεν έχασε χρόνο και προχώρησε στη δημιουργία ενός καινούριου γκρουπ, των Autumns Child.Έχοντας στη σύνθεσή τους πολύ πετυχημένους ήδη μουσικούς όπως οι Jonas Tee στα keyboard από τους HEAT, τον πρώην drummer των Eclipse, Robban Baeck, τον Pontus Akesson στην κιθάρα  και τον επιτυχημένο στο είδος παραγωγό Claes Andreasson με τον οποίο είχαν συνεργαστεί και στους Autumns Dream κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δουλειά τον Ιανουάριο του 2019.
Η μπάντα κυκλοφορεί τη νέα τους δουλειά με τίτλο "Angels Gate’’, μια υψηλού επιπέδου καλοδουλεμένη παραγωγή  η οποία ενδεχομένως (αν και είναι νωρίς ακόμα για τέτοιου είδος συμπεράσματα) να συμπεριληφθεί στα καλύτερα στο είδος του εγχειρήματα του 2021.
Δυνατές και μαγευτικές μελωδίες χαρακτηρίζουν τα 11 τραγούδια του  album με επιρροές και ακούσματα που θυμίζουν λίγο έως πολύ Whitesnake, Scorpions, Journey, ELO, Supetramp και Gary Moore μεταξύ άλλων.
Τα δύο πρώτα tracks "Where Angels Cry’’ και "Aquarius Sky’’ χαρακτηρίζονται περισσότερο από το περίφημο σκανδιναβικό power, symphonic, epic metal ήχο , με το δεύτερο μάλιστα να μπορούσε να ανήκει άνετα εξολοκλήρου στο είδος. Tο πρώτο κρατάει τις ισορροπίες με το AOR και το μελωδικό rock με εισαγωγή που θα μπορούσε να ανήκει άνετα στους Scorpions.
Εκείνο που λάτρεψα προσωπικά είναι το τρίτο τραγούδι, το "Don t Say That Is Love’’, ίσως και το ομορφότερο του δίσκου.
Θαυμάσια κιθάρα στην εισαγωγή, μαγευτικότατο και πολύ ατμοσφαιρικό καθ όλη τη διάρκειά του, είναι μια υπέροχη, μελωδικότατη δυναμική  power ballad, με τα  keyboards  να έχουν τον πρώτο λόγο, σαν να συνάντησαν οι Europe τους Journey, που θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των 80s.
Μπαλάντα είναι και το αμέσως επόμενο τραγούδι,το "Tear From The Sky’’, παραπέμπει σε ανάλογα τραγούδια του είδους προς τα τέλη δεκαετίας του '70 με αρχές του '80, έχει ελαφρύ άρωμα Styx και Reo Speedwagon. Προσέξτε ότι εδώ ο Erlandson θυμίζει έντονα σε ένταση, κυρίως στην εισαγωγή τον Klaus Meine των Scorpions.
Scorpions ξανά αλλά και λίγο Whitesnake μας φέρνει στο νου το "Love Is Not An Enemy’’, ένα '80s δυναμικό rock τραγούδι.
Το "Dream Of America’’ αλλάζει τελείως το στυλ και είναι και η εξαίρεση στο άλμπουμ .Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα καθαρά retro soft rock τραγούδι, γλυκό και μελωδικό, το οποίο θα μπορούσαν να είχαν ερμηνεύσει άνετα οι Supertramp.
Το "Straight between The Eyes’’ μας ξαναπάει σε πιο σκληρό speed ήχο με power αισθητική και εντυπωσιακά chorus.