// Rocktime Groups

Giant: Όταν οι μελωδικοί γίγαντες ροκάρουν

// To Be A Rock And Not To Roll

Supertramp: "The Logical Song"

// Golden Years

Barclays James Harvest: "Berlin A Concert For The People"

Αρχική » Κριτικές

C.O.P: "Enemy"

21/10/2022

Κατηγορία: Κριτικές

1638

Το "Enemy" είναι το δεύτερο άλμπουμ του σουηδικού συγκροτήματος C.O.P. Για όσους από εσάς δεν τους γνωρίζετε ακόμα, μπορούμε να σας πούμε ότι, παρά το ό,τι φαίνεται από το όνομά τους, δεν ανήκουν στην "Polisen i Sverige" δηλαδή στην σουηδική αστυνομία.

Είναι απλά το ακρωνύμιο που αποτελείται από τα κύρια ονόματα των μελών του: Peter Sundell (πρώην Grand Illusion, Decoy) και Christian Sundell στα τύμπανα και πλήκτρα, Olaf Trampe (πρώην Grand Illusion) στις κιθάρες.
Εστιάζοντας στο άλμπουμ, τα τραγούδια έχουν γραφτεί από τον Christian Sundell, αδερφό των Peter και Olaf Trampe, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος για τη μίξη και το mastering του άλμπουμ μαζί με τον Jakob Lindahl.
Έχει περάσει αρκετός καιρός από το εξαιρετικό τους πρωτόλειο, το "State Of Rock" του 2015, ένα άλμπουμ που έτυχε εξαιρετικής υποδοχής από το κοινό και τους κριτικούς του είδους. Έπρεπε να ανανεώσω τη μνήμη μου και να ακούσω ξανά το State Of Rock, καθώς έχουν περάσει επτά χρόνια και είχα μια κάπως ασαφή ανάμνηση. Μετά από αυτό, συνέχισα με το "Enemy", για να μπορέσω να το αξιολογήσω στο νέο πλαίσιο της μπάντας.
Και ναι, το "Enemy" συνεχίζει στον απόηχο του πρώτου τους άλμπουμ, όπως ήταν αναμενόμενο, και πρέπει να πω ότι εξεπλάγην ευχάριστα, το έχω ακούσει αρκετές φορές αυτή τη φορά γιατί σίγουρα το απόλαυσα πολύ. Θα έλεγα ότι μου άρεσε τόσο πολύ και περισσότερο από το ντεμπούτο τους.
Υπάρχουν έντεκα συνθέσεις, σε κλασικό AOR/μελωδικό τόνο που σε "ταξιδεύει" πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα και μπάντες όπως οι Zeno, Shy ή TNT. Και φυσικά και σε πιο σύγχρονα συγκροτήματα όπως οι Grand Illusion, για προφανείς λόγους.
Ξέρω ότι είναι παράξενο να λέμε ότι ακούγεται φρέσκο, αλλά δεν ακούγεται σαν τόσα άλλα σκανδιναβικά μελωδικά ροκ συγκροτήματα και αυτό είναι πολύ ευπρόσδεκτο.
Όλα τα κομμάτια διατηρούν υψηλό επίπεδο ποιότητας, πιασάρικες και καλοδουλεμένες μελωδίες σε μια κάπως πομπώδη ατμόσφαιρα.
Τα τραγούδια πιο αναλυτικά:
Με ένα ατμοσφαιρικό "σύννεφο" μελωδικών πλήκτρων, το άλμπουμ ξεκινά με το "The Enemy", όπου μπορούμε ήδη να νιώσουμε ότι ένας από τους πρωταγωνιστές θα είναι ο Peter Sundell, με ένα υπέροχο φωνητικό "στερέωμα" όπου κυριαρχούν οι υψηλές νότες. Η μπάντα κρατά το τραγούδι ενδιαφέρον μέσα από μικρές αλλαγές μελωδίας που κάνουν τον ακροατή να μαντεύει πού θα πάει το τραγούδι στο πρώτο playthrough.

Το γεμάτο ευαισθησία "For You" είναι ένα πολύ καλό τραγούδι mid-tempo, με κάποιες λεπτομέρειες σαξόφωνου και μια δεύτερη φωνή που δίνει "όγκο" στο τραγούδι. Είναι ξεκάθαρα κομμάτι AOR. Είναι ένα τυπικό mid-tempo rocker που συντέθηκε πολύ καλά και είναι ένα από τα πιο πιασάρικα τραγούδια της κυκλοφορίας.
Το "Fighting Your Ghosts" κλείνει αυτό το τρίδυμο, ένα τραγούδι με όμορφες μελωδίες που συμπλέουν κιθάρα και πλήκτρα. Εξαιρετική σύνθεση, σωστά επιλεγμένη ως δεύτερο single. Επαναφέρει γρήγορα τα πράγματα και είναι τόσο καλό όσο και το άνοιγμα του άλμπουμ. Το τραγούδι σας ξεγελάει και πιστεύετε ότι είναι μια μπαλάντα, αλλά με απίστευτη ενέργεια, το τραγούδι ζωντανεύει με μια μελωδία που σίγουρα θα κάνει τα πόδια σας να αναπηδούν και το κεφάλι σας να χτυπάει.
Το "Too Late" είναι άλλο ένα mid tempo, εδώ έχουμε τον εξαιρετικό τραγουδιστή Peter Sundell να πιάνει ψηλές νότες και να μας ταξιδεύει "στρατοσφαιρικά". Ο Peter πηγαίνει μια οκτάβα πολύ ψηλά, πολύ έξω από το εύρος του και τα φωνητικά του ευτυχώς ακούγονται ικανοποιητικά με αυτόν τον τύπο φωνής.
Το "The One" είναι μια power μπαλάντα όπου η τρυφερότητα, η δύναμη και το συναίσθημα συνυπάρχουν στο ίδιο τραγούδι.
Το "Til The End Of Time" με εκείνους τους πομπώδεις ήχους του τέλους των '80ς, ένα κομμάτι δουλεμένο και με πολλή γοητεία, μου θυμίζει πολύ τον σπουδαίο καλλιτέχνη Zeno. Έχει μια αρκετά αξιοπρεπή μελωδία αλλά καταρρέει με ένα άψυχο ρεφρέν που καταρρίπτει την ενέργεια του τραγουδιού.
Το "The Gods" είναι στην ίδια στιλιστική γραμμή και αυτό το συγκρότημα καταφέρνει στην τελειότητα στα mid-tempos, που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος τους, δεν έχω καμία αμφιβολία.
Το "Higher" είναι λίγο πιο ροκάδικο σε ρυθμό και έχει ένα σόλο κιθάρας που είναι λίγο πιο σκληρό, αν και το ρεφρέν είναι καθαρή μελωδία ενώ στο "Rise Up", ο Christian Sundell αφήνει το στίγμα του στα ντραμς
Το "Proud And Alive" είναι μια επική αρχή, με τον Ola στη ρυθμική κιθάρα να δημιουργεί τη μελωδία του τραγουδιού και το σόλο γίνεται λίγο progressive.
Το "Glorious" που ολοκληρώνει το άλμπουμ, ήταν το πρώτο single και είναι ένα μικρό διαμάντι γεμάτο συναίσθημα, όπου η φωνή του Sundell λάμπει ξανά, καθώς ξεκινά με κάτι που μοιάζει με μια αργή μελωδία, αλλά γρήγορα μετατρέπεται σε ροκ μεσαίου ρυθμού με μερικά φανταστικά πλήκτρα από τον Christian Sundell. Αυτή είναι επίσης η καλύτερη φωνητική απόδοση του τραγουδιστή Peter Sundell.
Τα τραγούδια εκπληρώνουν αυτό που υποσχέθηκαν, με εξαιρετική μουσικότητα και ελκυστικές μελωδίες. Ένα άλμπουμ που αξίζει τον κόπο και σίγουρα ένα συγκρότημα που δεν θα ήθελα να περιμένω επτά χρόνια να ακούσω ξανά.

Νότης "Glorious" Γκιλλανίδης