Το παίξιμο της κιθάρας του Marcelo Gelbcke είναι εκθαμβωτικό και μάλιστα εντυπωσιακό, όπως το δυναμικό εναρκτήριο "Never Surrender", το ξεσηκωτικό "Two Strangers" ή το "The Wind".
Και  εύκολα οδηγεί ο δίσκος αυτός σε αξιομνημόνευτα τραγούδια ή πιασάρικα ρεφρέν.
Έχουν τα απαραίτητα μουσικά συστατικά αλλά αυτό το κουαρτέτο περπατά πολύ συχνά στα "πλακόστρωτα μονοπάτια" του μελωδικού ροκ είδους. Επιπλέον, τα φωνητικά του Oliver είναι ένα δύσκολο σημείο. Όσο κι αν θέλουν να επιδειχθούν στο συνοδευτικό promo ως κλώνος των υπέρτατων Journey, δεν είναι ο Steve Perry, αλλά μάλλον ακούγεται σαν τον Hugo, συμπεριλαμβανομένου της λεπτής και ελαφρώς ερεθιστικής χροιάς στις ψηλές περιοχές.
Αλλά σίγουρα έχει σημειωθεί πρόοδος σε σύγκριση με το ντεμπούτο, αναμφισβήτητα!! Σχηματίστηκαν πριν από περίπου τέσσερα χρόνια από τον ντράμερ Felipe Souzza και τον κιθαρίστα Marcelo Gelbcke, στη συνέχεια το ντουέτο ήρθε  σε επαφή με τον πρώην τραγουδιστή των Auras (σπουδαίοι…τους θυμάται κανείς;;), Gus Oliver.
Δύο χρόνια αργότερα, το ντεμπούτο τους άλμπουμ, το The Turning Point κυκλοφόρησε στο τοπικό σας δισκάδικο. Μετά από αυτό, ο Gelbcke και ο Oliver ήταν απασχολημένοι με άλλα σχήματα. Ο πρώτος με το ντεμπούτο του Icon Of Sin. Και ο άλλος  με το ντεμπούτο άλμπουμ των Mayank. Με τον Gui Oliver, οι Landfall άρχισε να γράφουν τραγούδια που τελικά θα γινόταν το πρώτο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε από την Frontiers Records, το "The Turning Point".
Ως τραγουδοποιός, ο Oliver είχε γράψει στο παρελθόν τραγούδια για αρκετούς καλλιτέχνες από τη δισκογραφική, συμπεριλαμβανομένων των Jimi Jamison, Bobby Kimball, Fergie Frederiksen και Issa.
Σχετικά με τους Landfall, μας είπε σε συνέντευξη που θα δημοσιευθεί οσονούπω:
"Ήμουν πολύ χαρούμενος που επέστρεψα στην Frontiers με ένα νέο συγκρότημα και νέα τραγούδια σε μια νέα προοπτική. Όταν συνάντησα τα παιδιά για πρώτη φορά, πραγματικά εντυπωσιάστηκα από το πόσο ταλαντούχοι μουσικοί ήταν. Ήξερα ότι μπορούσαμε να φτιάξουμε μια υπέροχη μουσική μαζί".
Και έτσι ο δίσκος ακούγεται καλός, κοσμείται με μελωδικά, σφιχτά συντεθειμένα  τραγούδια, εξαιρετικό παίξιμο, λιτή αλλά περίτεχνη παραγωγή, χωρίς χαλαρότητα και μια "ζεστή ατμόσφαιρα".
Η φωνή του Gui (Mayank) Oliver είναι μοναδικά συναρπαστική. Προσθέτει έναν bluesy τόνο σε αυτό που κάποτε θα ονομαζόταν εμπορικό mainstream rock. Μην κοιτάξετε πέρα ​​από το πρώτο "Never Surrender" και το ομώνυμο κομμάτι, "Elevate".
Η αρχή του δίσκου  είναι πιο "σκληρή" με το "Never Surrender" ή το "Two Strangers", μελωδικά ρεφρέν, αρμονίες κιθάρας, groove αίσθηση. Πολύ περίπλοκα ντραμς για παράδειγμα στο "Rescue Me". Καλή μπαλάντα "Heroes Are Forever".