// Rocktime Groups

Icon: Heavy μελωδίες από την Αριζόνα

// To Be A Rock And Not To Roll

Στο σπίτι με το γαλάζιο φως. Το ’87 μόλις ξεκίνησε

// Golden Years

Jesus Christ super "Rock" star

Αρχική » Κριτικές

Tony Mitchell: "Radio Heartbeat"

23/07/2023

Κατηγορία: Κριτικές

1755

Ο Tony Mitchell για τους ρέκτες του μελωδικού χώρου είναι αγαπημένος και περισσότερο γνωστός ως τραγουδιστής, τραγουδοποιός και frontman του συγκροτήματος της δεκαετίας του '90, τους "Kiss of the Gypsy".

Τραγούδια όπως τα "Whatever It Takes", "Take This Old Heart", "From The Dirt" και το "No Prize For the Loser" εξακολουθούν να είναι κλασικά "διαμαντάκια" του μελωδικού Rock μέχρι σήμερα.
Ο Tony Mitchell ήταν επίσης ο τραγουδιστής-τραγουδοποιός του μελωδικού ροκ/AOR συγκροτήματος των μοναδικών Dirty White Boyz. Θυμάμαι όταν αγόρασα το ντεμπούτο του σε βινύλιο με τους KISS OF THE GYPSY το 1992. Αφοσιωμένος ευσυνείδητα σε αυτά τα μουσικά συγκροτήματα, με υπερβολική μουσική ευρηματικότητα.
Ήταν κομψοί σε ακουστικές φόρμες, λάτρεις του πιο γλυκού Rock & Blues και ακούγονταν υποβλητικά στον χώρο του ηλεκτρικού μελωδικού Rock.
Λοιπόν ο συνθέτης, τραγουδιστής, κιθαρίστας και πληκτράς TONY MITCHELL (Kiss of the Gypsy/Dirty White Boyz και συνεργάτης των Alice Cooper, Alan Parsons και Rick Wakeman), μας παρουσιάζει αυτό το ηχητικό αριστούργημα που ονομάζεται "Radio Heartbeat" που είναι η 4^η προσωπική του δημιουργία.
Οι μουσικοί είναι: Nigel Bailey (Bailey/Three Lions) στο μπάσο και δεύτερα φωνητικά, Miles Meakin (Midnite City/Life of a Hero) στις κιθάρες και δεύτερα φωνητικά και ο Eddie Antony (Kingdom of Deadmen/Puppetmaster) στα ντραμς και τα δεύτερα φωνητικά.
Συντονιζόμαστε κατάλληλα και η "ραδιοφωνική εκπομπή" ξεκινά με το "Blue Lightning" (αφιερωμένο στον σπουδαίο Σκωτσέζο τραγουδιστή Frankie Miller). Τα πλήκτρα εμφανίζονται σε όλο τους το μεγαλείο. Θα το χαρακτήριζα AOR έπος όπως εκείνο που σε διασχίζει σαν αστραπή και γίνεται ροκ και μελωδική "καταιγίδα". Μια εντυπωσιακή βόλτα με τρενάκι του μελωδικού Rock που ξεκινά με το "Blue Lightning" και θυμίζει φωνητικά τον θρυλικό Bob Dylan.

Η διαδρομή συνεχίζεται με το ωμό, γεμάτο ψυχή "Keep the Love Alive", δυνατή δημιουργία με όλα τα καλοσυναρμολογημένα και καλά "λαδωμένα" ηχητικά του όπλα, αυτό το χορωδιακό πληκτρολόγιο και το γαλαξιακό πιάνο συνυπάρχουν με αυτή την σπουδαία φωνή που θυμίζει Kane Roberts, ή στο επόμενο και του B. Adams που κατοικεί μέσα στον Mitchell με τις Gospel φωνές και πλήρη μουσικότητα σε πλήρη ισχύ έτσι ώστε το ομότιτλο "Radio Heartbeat", να αποτίει φόρο τιμής στη σπουδαία μουσική των 70ς και 80ς και μεταβαίνει απρόσκοπτα στο επόμενο κομμάτι "Rockin' in a Hard Place", που περιγράφει το μακρύ μουσικό "μονοπάτι", αντί για το γρήγορο ριάλιτι τύπου X-Factor.
Η φωνή του και αυτό το υπέροχο τραγούδι μας μεταφέρουν σε αυτή τη νοσταλγική κατεύθυνση. Προσωπικά λατρεμένη σύνθεση!
Μας μεταφέρει έτσι στο άπειρο των U2 μετά από μια πολυτελή και αργή επίδειξη χαλαρής ευαισθησίας στο "Top of the world".
Τραγουδάει επίσης εκπληκτικά με αυτή τη σπασμένη γεμάτη γρέζι φωνή στο "Another beat of my heart".
Αυτή η μεγάλη φαντασμαγορική και απροσδόκητη εκκίνηση του "Darkness Remains" είναι σπουδαίας μουσικότητας, με ιδιότροπο πληκτρολόγιο και κιθάρα με δεξιοτεχνική προσωπικότητα, με βαρβάτο μπάσου.
Στο "This side of Midnight" καταφέρνει να χαράξει μία ονειρεμένη φωνητική γραμμή και αναδημιουργεί τη δική του πειστική εξαιρετική μελωδία.
Οι κιθάρες και το μπάσο διαιωνίζονται σε αυτό το υπερμελωδικό άσμα, το "Borderline", το ραδιοφωνικό AOR προσανατολίζεται εκ νέου προς τους περισσότερους ενήλικες που εξύμνησαν στο ξεκίνημα του, το AOR ως μέγιστη δημιουργία. Υπέροχο τραγούδι για να κυλάς γρήγορα στην άσφαλτο και ο δρόμος να είναι συνώνυμος με το άπειρο.
Χωρίς κανένα κόμπλεξ "αδέσποτου" Glam Rock και με ελάχιστη ημι-ακουστική μουσικότητα και με τις hippie φωνές μας παρουσιάζει το "Sunflower Girl".
Μας δείχνει στο τραγούδι "Find a way" έναν ευαίσθητο και λεπτό τρόπο να κατευθυνόμαστε προς την πλοκή της μπαλάντας. .
Δίνουμε λοιπόν μια "κλωτσιά" στο σύγχρονο Ραδιόφωνο, συνδέουμε και ανοίγουμε εκείνο το παλιό νυχτερινό τρανζίστορ όπου σε κάποιο πρόγραμμα Heavy ή κάτι παρόμοιο, για να ακούσουμε το "Phoenix Rising" που κλείνει τον δίσκο. Εισαγωγή prog με επιπλέον τύμπανα για ένα αντιπολεμικό θέμα σε βίαιους καιρούς δύσκολης αναγέννησης.
Ο δίσκος είναι συναρπαστικός και αναζωογονητικός, τα τραγούδια είναι δυνατά και πολύ ενδιαφέροντα. Αυτό το εξώφυλλο δημιουργεί μια ελπίδα για όλους όσοι μεγαλώσαμε με αυτό το ραδιόφωνο, αυτό που μας έκανε να ανεβάζουμε τους καρδιακούς παλμούς και την ένταση μας.
Ραδιόφωνο για να ξενυχτάς, να ξημερώνεις και να τρέχεις το δειλινό. Πολύ παλιά και νέα ροκ μουσική. Έτσι πρέπει να είναι η νέα φόρμουλα του Ραδιοφώνου, με καλλιτέχνες όπως ο Tony Mitchell να τραγουδούν στον ρυθμό της καρδιάς και να γίνονται ξανά επιτυχημένοι.
Η τέχνη του Tony Mitchell δεν έχει όρια και η τελευταία του προσφορά είναι απόδειξη του εξαιρετικού, πολυσχιδούς ταλέντου του.

Νότης "Phoenix Rising" Γκιλλανίδης