Καλοκαίρι 1988: Η απόβαση του "εξωπραγματικού"

23/06/2017

Κατηγορία: Old Time Rock

12678

Καλοκαίρι του 1988… Η Ελλάδα ζει στον αστερισμό του Κοσκωτά, του Ανδρέα, του Κουτσόγιωργα και ενός φέρελπι πολιτικού, ο οποίος 20 χρόνια αργότερα θα γράψει το όνομα του στην σύγχρονη πολιτική ιστορία με τα πιο μελανά γράμματα.

 

Μόλις έχουν τελειώσει, μετά κόπων και βασάνων, οι Πανελλαδικές εξετάσεις μιας και οι καθηγητές αποφάσισαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους στην πιο «κατάλληλη» στιγμή γι’ αυτούς και στην πιο «ακατάλληλη» για όλους εμάς τους υπόλοιπους.
Τελικά την λύση την έδωσε ο «φέρελπις» που γράψαμε παραπάνω. Ποιος ήταν αυτός; Μα φυσικά ο νέος υπουργός Παιδείας… Κάποιος Γιώργος Παπανδρέου. Ο γιος του Ανδρέα και της Μαργαρίτας. Ο αδερφός του Αντρίκου και του Νίκου.
Ο περιώνυμος ΓΑΠ. Δώσαμε που λέτε Πανελλαδικές, γράψαμε μερικώς «σκατά» - όχι βέβαια λόγω  του Γιώργου, αλλά επειδή δεν είχαμε διαβάσει – αφού μας έφαγαν οι εφηβικοί έρωτες και η ιδιωτική ραδιοφωνία, η οποία από το 1986 είχε αρχίσει να κάνει δειλά δειλά τα πρώτα βήματα της.
Η μικρή αλλά αρκούντως φανατική μεταλλική παρέα του σχολείου, ζούσε στον αστερισμό του "Appetite for Destruction" που είχε σκάσει σαν βόμβα και είχε τρελάνει – δικαίως – τους πάντες.
Εμείς οι ελάχιστοι φλωρομεταλάδες, που προτιμούσαμε - κρυφά ή φανερά δεν έχει σημασία – το «εξευγενισμένο metal» των Bon Jovi, Europe, Def Leppard και Whitesnake που κυριαρχούσε πριν τις τσιρίδες του Axl Rose, περιμέναμε πως και πώς τα νέα άλμπουμ των μορφονιών. Δηλαδή των Bon Jovi και των Europe. Κι αν για τους Bon Jovi δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για το που θα το πήγαιναν, αφού τις επιτυχίες τις έγραφαν άλλοι (Desmond Child), οι Σουηδοί αποτελούσαν ένα πολύ μεγάλο αίνιγμα.
Αίνιγμα και για το πώς θα ακούγονται, αλλά κυρίως αν θα μπορέσουν να επαναλάβουν την τρομακτική και ανέλπιστη επιτυχία του "Final Countdown"
Αίνιγμα κυρίως γιατί το πυρηνικό τους όπλο, ο υπερπαικταράς κιθαρίστας τους John Norum τους είχε παρατήσει σύξυλους πάνω στο εμπορικό τους ζενίθ,  προτιμώντας λιγότερο λαμπερούς και αντισυμβατικά γήινους δρόμους. Μάλιστα το 1987 κυκλοφόρησε το υπέροχο "Total Control", το οποίο αν το κυκλοφορούσαν οι Europe σ εκείνη την περίοδο θα έκανε τεράστια εμπορική επιτυχία.
Εκείνη την εποχή στο Δημοτικό ραδιόφωνο της Δυτικής Αθήνας στον ΔΙΑΥΛΟ 10 έκανε εκπομπή κάποιος Κώστας Μυλωνάς, άρτι αφιχθείς, από τις ΗΠΑ. Μπορεί το χιούμορ του να ήταν σαχλό, αλλά οι μουσικές που έβαζε ήταν υπέροχες. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε τον μισούσε όλη η καθωσπρέπει νομενκλατούρα των μουσικοκριτικών, που λάτρευε τους Smiths, τους Depeche Mode και ότι new wave, καταθλιπτικό και κρυφοπανκ κυκλοφορούσε.
Επί της ουσίας τον μισούσαν επειδή τόλμαγε να βάζει στο ραδιόφωνο, Toto, Journey, Boston, Kansas και όλους αυτούς τους μισητούς φλώρους που έγραφαν – τάχα μου – προκάτ μουσικές για το ραδιόφωνο, αλλά τελικά τα τραγούδια τους έμειναν διαχρονικά και παίζονται ακόμα και σήμερα.
Ο υποφαινόμενος μετά την μερική αποτυχία των Πανελλαδικών ξεκίνησε για καλοκαιρινές διακοπές στην διαχρονικά εξωτική Καλαμάτα. Έτσι η εσπευσμένη κυκλοφορία του νέου άλμπουμ των Europe μέσα στον Αύγουστο έσκασε σαν ΒΟΜΒΑ!!! Διότι ο μεγαλύτερος εν Ελλάδι οπαδός τους, θα πρέπει να επιστρέψει στην Αθήνα για να το ακούσει, την στιγμή που ο "γίγαντας" Κώστας Μυλωνάς θα έπαιζε όλο τον δίσκο από την εκπομπή του.


Η ιδέα να γυρίσω από την Καλαμάτα με το νυχτερινό τρένο, μόνο και μόνο για ν’ ακούσω το νέο δίσκο, κρίθηκε ασύμφορη. Άλλωστε το 1988 το τρένο έκανε την απόσταση των 250 χιλιομέτρων Πειραιάς – Καλαμάτα, σε οκτώμισι ώρες το λιγότερο. Αφήστε που οι βουτιές στο φράγμα του Πάμισου ήταν πολύ καλές για να τις αφήσει κανείς έστω και για 3 μέρες.
Όπως και να ‘χει οι Europe εντελώς λανθασμένα αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν τον διάδοχο του Final Countdown μέσα στο κατακαλόκαιρο. Για να προλάβουν τους Bοn Jovi έγραφαν τότε. Για να μην χαλάσει η ντεκαπάζ του Kee προσθέτω εγώ.
Για να μην μακρηγορώ. Με το "Out of this world" οι Europe απέδειξαν το ταλέντο τους, αφού το άλμπουμ με καθαρά μουσικά κριτήρια, είναι καλύτερο από τον προκάτοχο του. Ωστόσο η κακή υπερπροβολή των 2 προηγούμενων ετών, η δημιουργία μεγάλων προσδοκιών και ακόμα μεγαλύτερων αντιπαθειών στην ροκ κοινότητα λόγω της αναπάντεχης και εύκολης επιτυχίας τους, ο υπερβολικά γυαλισμένος ήχος, το ξεζούμισμα από την εταιρεία τους και τα καραγκιοζιλίκια στο image τους, δημιούργησαν τις συνθήκες για να αποτύχει παταγωδώς το "Out of this world".
Μετά από χρόνια και παρατηρώντας ψυχρά την εποχή, τις 4 εκατ. πωλήσεις παγκοσμίως, μόνο εμπορικό φιάσκο δεν τις λες, αλλά η σύγκριση με τα 16 εκατ. (8 εκατ. άλμπουμ και 8 εκατ. singles) του Final Countdown, έπεσε βαριά στις πλάτες των πιτσιρικάδων Σουηδών.
Στα δια ταύτα κάνοντας μια σύντομη μουσική ανασκόπηση του συγκεκριμένου άλμπουμ θα λέγαμε πως το "Out of this world" είναι μάλλον το πιο τεχνικό τους άλμπουμ.


Σίγουρα ευρύτερο από τον προκάτοχο του, με πολλά πρωτοποριακά και προοδευτικά στοιχεία, σίγουρα σε μια πιο aor προσέγγιση, αλλά με το dna των Europe, δηλαδή τις μελαγχολικές σκανδιναβικές μελωδίες, να είναι εκεί… Με μια σειρά από καταπληκτικά solo από τον Kee Marcello (αντικαταστάτη του John Norum), που κάλλιστα θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας σε κάποιο ωδείο, οι Europe νόμιζαν πως έκρυψαν όσα βλέπει η πεθερά.
Εκ των υστέρων αποδείχτηκε πως η φυγή του Norum ήταν πιο σημαντική απ’ ότι θα περίμενε κανείς. Χάθηκε η χημεία και φυσικά ένας πανέμορφος κιθαρίστας (η ομορφιά έπαιζε καθοριστικό ρόλο εκείνη την εποχή), με τεχνική και ταχύτητα που πλησίαζε εκείνη του Malmsteen. Κυρίως χάθηκε ο τύπος εκείνος που ενέπνεε με τις νεοκλασσικές εμμονές του, τον Tempest να γράφει neoclassical εύπεπτα αριστουργήματα.
Εξετάζοντας το συνολικά ήταν σαν να έφευγε ο Sambora από τους Bon Jovi, μετά την επιτυχία του Slippery When Wet και στο New Jersey να έπαιρνε την θέση του ο Mick Mars των Motley Crue!!! Όπως και να το κάνεις, υπάρχει διαφορά. Σε όλα τα επίπεδα…
Η αλήθεια είναι πως οι Europe δεν προσπάθησαν να γράψουν ένα νέο Final Countdown και αυτό ήταν προς τιμήν τους. Μεταξύ μας και να ήθελαν, μάλλον δεν μπορούσαν. Θαύματα ΜΟΝΟ μια φορά γίνονται. Μια σχετική προσπάθεια που πήγε να επιβληθεί από την εταιρεία τους, κατέληξε στον κάλαθο των αχρήστων. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο το τραγούδι "Out of this world" που δεν μπήκε τελικά στον δίσκο, αλλά έδωσε το όνομα του σ’ αυτόν, δεν ήταν άλλο από μια προσπάθεια «επανάληψης» του διαχρονικού τους ύμνου.
Μετά από 23 χρόνια ο ίδιος ο Joey Tempest ξεδιάλυνε τον μύθο. Το τραγούδι "Οut of this world" τελικά κυκλοφόρησε, με μετατροπή του βασικού riff από πλήκτρα σε κιθάρα. Και το όνομα αυτού "Days of rock n’ roll", το οποίο περιλαμβάνεται στο "War of kings" και μάλιστα αποτέλεσε το δεύτερο single του cd!!! Θα έκανε επιτυχία το 1988; Το αφήνω στην κρίση σας…
Ένας άλλος αστικός μύθος (και ο Kee Marcello στην αυτοβιογραφία του) λέει πως το "Look Away" των Chicago που σκαρφάλωσε στο Νο 1 του Billboard τον Δεκέμβρη του 1988, είχε προταθεί ως demo από την Diane Warren να μπει στο Out of this world και τελικά απορρίφθηκε. Εγώ λέω πως αν το έπαιζαν οι Europe θα ήταν πολύ καλύτερο σαν κομμάτι, αλλά δεν θα έφθανε ποτέ στο No 1.
Από πλευράς τραγουδιών το "Out of this word", αν εξαιρέσει κανείς την υπερβολικά γυαλισμένη επανεκτέλεση του "Open your heart", δεν έχει ουσιαστικά ούτε ένα μέτριο τραγούδι.
Ο Kee Marcello όπως προανέφερα παίζει εκπληκτικά ειδικά στις lead κιθάρες, ωστόσο τα πλήκτρα του Mic Michaeli είναι ο λόγος για τον οποίο το συγκεκριμένο άλμπουμ κατά την άποψη μου είναι καλύτερο μουσικά από το Final Countdown!!! Προσθέτουν μια γοητευτική ομορφιά.Ενδεχομένως κανένα hard rock άλμπουμ στο παρελθόν δεν είχε τόσα πλήκτρα. Οι ερμηνείες του Joey Tempest εκείνη την εποχή ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο τεχνικά, αν και λίγο επίπεδες συναισθηματικά ενώ το rhythm section παίζει μάλλον πολύ τυπικά για τις εξαιρετικές δυνατότητες του…
Η αλήθεια είναι πως ακόμα και σήμερα, όταν θέλω ν’ ακούσω έναν ωραίο μελωδικό δίσκο των '80’s, οι επιλογές μου είναι συγκεκριμένες: Out of this world (Europe), Odyssey (Malmsteen), Total Control (Norum), Slip of the Tongue (Whitesnake), Future World (Pretty Maids), Night Songs (Cinderella), Bon Jovi (το πρώτο τους άλμπουμ).
H εμπορική επιτυχία μου είναι πλέον παντελώς αδιάφορη. Η έμπνευση μετράει και απ’ αυτή; Η συγκεκριμένη εποχή παραμένει OUT OF THIS WORLD!!!

Αριστοτέλης Βασιλάκης