04/09/2018
Παρά τη χαμένη ευκαιρία του “Summertime Girls” (US#55, 24/8/85), ο David Meniketti δεν το έβαλε κάτω. Θα έκανε μία ακόμη συνειδητή προσπάθεια να λουστράρει τον ήχο της μπάντας του, μήπως και να πετύχει αυτό που γκρουπάκια με το ένα δέκατο της μουσικής ικανότητας και της ροκ φλέβας των Y&T ήδη απολάμβαναν:
'Eναν χρυσό δίσκο. Η Geffen Records, η πιο hot εταιρική ετικέττα του '87 δέχθηκε να εντάξει στο ρόστερ της μια μπάντα χρεωμένη και απογοητευμένη μετά το τέλος του 4ετούς συμβολαίου της με την A&M. Θετικό δείγμα και το έγινε δεκτό να παραμείνει στην επίβλεψη της παραγωγής του επόμενου δίσκου ο αρτίστας απ' το Berkeley, Kevin Beamish.
Ο Meniketti τον εμπιστευόταν, σίγουρος ότι από το “Down For The Count” (US#91, 14/12/85) ήταν η εταιρική υποστήριξη που έλειψε και όχι καλλιτεχνική διεύθυνση, πολλώ μάλλον τα ίδια τα τραγούδια. Ο Beamish είχε φτάσει τους REO Speedwagon στο Νο1 το ’82 με το ”High In-fidelity”, εγχείρημα που παραλίγο να επαναλάβει λίγο μετά με τους Jefferson Starship, ενώ το ’84 δίχασε το πιο παραδοσιακό metal κοινό με το “Crusader” των Saxon, αποτυγχάνοντας να τους εξαμερικανίσει. Δίπλα στον Beamish, η Geffen έβαλε τον Scott Boorey, έναν μάνατζερ με μουσική άποψη, που έμελλε να μείνει για καιρό με τους Y&T, παρά τις δυσκολίες που προέκυψαν τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Οι ηχογραφήσεις ολοκληρώνονται το καλοκαίρι του ’87 και στις 5 Σεπτεμβρίου οι Y&T κυκλοφορούν τον 8ο δίσκο τους με τίτλο “Contagious”. Για πρώτη φορά από τότε που έγιναν μπάντα, το '74, πίσω από τα τύμπανα δεν κάθεται ο Leonard Haze, αλλά ο 24χρονος Jimmy De Grasso, πεινασμένος για το πρώτο δισκογραφικό του credit: είχε γράψει όλα τα demo των ντραμς στο "Ultimate Sin" του Ozzy, που όμως επισήμως "δεν χρησιμοποιήθηκαν" στην τελική ηχογράφηση. Στην αντικατάσταση του Haze, διάφοροι παράγοντες, όλοι δυσάρεστοι, έπαιξαν αθροιστικά ρόλο.
Ο 32χρονος ανοικονόμητος σωσίας του John Belushi μπορεί μεν να ανανέωνε τακτικά τα προσωπικά του ρεκόρ στο πιώμα και τα συναφή σπορ, όμως ήταν η «εικόνα» του που ψιθυρίστηκε από αρμόδια χείλη ότι «δεν ταιριάζει» σε μπάντα που θέλει να γίνει ανταγωνιστική δίπλα σε πρίγκηπες του Aqua Net όπως οι Cinderella, οι Poison και οι Bon Jovi που είχαν εγκατασταθεί στα τσαρτ.
Ο ήχος σκάει φρέσκος και πλούσιος, μέσα από δεκάδες κανάλια, με πυκνά μιξαρισμένες τις κιθάρες του Meniketti και του Joey Alves από τον μάστορα Kevin Elson. Tο μπάσο του Kennemore ακούγεται ζωντανό και ογκώδες και «o μικρός» De Grasso γεμάτος αυτοπεποίθηση. Η φωνή του Meniketti, σφιγηλή και blues όπως σε όλους τους δίσκους, σε σημεία οδηγείται να προτάξει μια αδρή ποιότητα σάτυρου, μια χροιά David Lee Roth, ενώ ενισχύεται από πολυστρωματικά δεύτερα φωνητικά, ηχογραφημένα από τον ίδιο, τον Kennemore και τον παραγωγό Kevin Beamish. Session πλήκτρα δένουν τον εξωστρεφή, αιχμηρό ήχο, όπως περίπου το κάνουν και στο άλμπουμ - πρότυπο της εποχής, το “Whitesnake 87”, ενώ η σόλο κιθάρα του Meniketti είναι όπως πάντα παθιασμένη, κάνοντας κάθε νότα να μετράει.
Ο Meniketti ήταν αποφασιμένος να δεχθεί τις απαιτούμενες συμβουλές και επεμβάσεις προκειμένου να γίνουν όλα «σωστά»: ο in-house συνθέτης της Geffen, Taylor Rhodes -μετέπειτα διάσημος για τα '90s πολυπλατινένια άλμπουμ των Aerosmith- βρήκε χώρο και συνέθεσε μαζί του σε δύο κομμάτια. Όλο το γκρουπ πρωταγωνίστησε σ’ ένα τετράλεπτο σκρούμπολ b-movie που επιλέχθηκε ως κλιπ για το ομώνυμο κομμάτι -και πρώτο single.
Σ’ ένα κολλάζ χορογραφημένων στιγμιοτύπων που το κοινό του MTV έχει ξαναδεί σε κλιπ των ZZ Top και των AC/DC, οι Y&T γίνονται «μεταδοτικοί» και μεταμορφώνουν ένα αξιοθρήνητο nerd σε υπερcool sharp dressed τυπά, που στο τέλος κερδίζει και το κορίτσι από τον αντίζηλο, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Τρίτη στην πρώτη πλευρά μπαίνει η προβλεπόμενη power ballad “Temptation”, ενώ η γκαρνταρόμπα και το λουκ ανανεώνεται: με τον μπουλούκο Haze να είναι παρελθόν και τον baby face De Grasso στη θέση του, ο με πορτορικάνικη ρίζα Alves υποχρεώνεται να εγκαταλείψει εκείνο το μούσι που τον έκανε να μοιάζει κάτι ανάμεσα σε παράνομο μετανάσταση και δύσμοιρο ξάδερφο της οικογενείας Σταλλόνε και φοράει –κυριολεκτικά- επί κεφαλής τη «σωστή κώμη», ενώ Meniketti και Kennemore μοιράζονται τις πασίγνωστες ανταύγειες Coverdale εποχής, απ’ αυτές που εξαπατούν ότι δήθεν διώχνουν μια 5ετία ηλικίας απ’ τους ώμους κάθε ρόκερ που θέλει να αναμετρηθεί με τον Jon απ΄το New Jersey. Τέλος, τα 10 κομμάτια τυλίγονται σε ένα αρκούντως αφηρημένο φωτογραφικό κόνσεπτ επιμέλειας του υψηλού προφίλ ιλουστρέϊτορ Hugh Syme: η αμπούλα θρυματίζεται και ένας κυπαρισσί ιός γεμάτος κόκκους εξαπλώνεται κατά μήκος του εξωφύλλου. Για το οπισθόφυλλο και το εσώφυλλο που ντύνει το σελοφάν του βινυλίου, οι τέσσερις Y&T ποζάρουν φουλ ρετουσαρισμένοι στον μοδάτο "τσαλακωμένο" φόντο του Glen Wexler.
Ο τραγουδιστής, μπασίστας και ιδρυτικό μέλος των Socrates D...
Στις 19 Ιουλίου oι θρυλικοί Deep Purple κυκλοφορούν νέο δίσκο...
Δυστυχώς έφυγε από την ζωή σε ηλικία 68 ετών ο σπουδαίος...
Κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες η επετειακή έκδοση του ...
O σπουδαίος Ιρλανδός κιθαρίστας Bernie Tormé με προϋπηρεσία...
Στις 31 Μαΐου κυκλοφορεί το τετραπλό box set των Alcatrazz με τί...