Praying Mantis: "The Journey Goes On"

01/03/2019

Κατηγορία: Old Time Rock

2961

Πολλοί είναι οι δίσκοι που θα μπορούσα να παρουσιάσω για τους θρυλικούς Praying Mantis με την ευκαιρία της live εμφάνισής τους στην πατρίδα μας και με καθαρά συναισθηματικό κριτήριο αποφάσισα να γράψω για τους εννέα "ύμνους" που περιέχει το συναρπαστικό άλμπουμ "The Journey Goes On"!

 

Με τη σύνθεση της μπάντας να έχει αλλάξει και να μοιάζει περισσότερο με project των Αγγλοκύπριων αδελφών Troy, τον Chris και τον  Tino και τον εμβληματικό Dennis Stratton (των Iron Maiden/Lionheart).
Για τραγουδιστές επιστρατεύτηκαν δύο σπουδαίοι και προσωπικά λατρεμένοι ερμηνευτές Doogie White (Cornerstone, Rainbow-μέχρι τοτε) και  John Sloman (Uriah Heep, Gary  Moore, Lonestar). Στα τύμπανα κλήθηκε ο Martin Johnson, ενώ η σταθερή τριάδα ανέλαβε κιθάρες, τύμπανα, πλήκτρα και τα φωνητικά.
Το μουσικό ύφος της μπάντας δεν άλλαξε: μελωδικό ροκ με εμφανή βρετανική χροιά! Οι συνθέσεις ηχούν εξαιρετικά αλλά το παράπονο και απορία μου ήταν: μόνο εννέα  συνθέσεις; καθώς ο δίσκος αναφέρει δέκα  τραγούδια μεν αλλά το σπουδαίας μουσικής δημιουργίας "Naked", υπήρχε και στον εξαίρετο δίσκο  "Nowhere to Hide"   του 2000 με τον σπουδαίο τραγουδιστή Tony O'Hora που τραγούδησε μοναδικά και στο "Forever in Time" του 1998. Δεν ξεχωρίζω κάποια σύνθεση ιδιαίτερα  διότι όλες ηχούν μετά από 15μιση χρόνια το ίδιο αρμονικά στα αυτιά μια στην ψυχή μου!! Αναφέρω όμως το "Silent War" σε μία σπαραξικάρδια και άκρως αισθαντική ερμηνεία του Σκωτσέζου Doogie White!
To  pop-rock-ίζων  "Hold On For Love", ξεσηκωτικό στο έπακρο να σου φτιάχνει τη διάθεση (θυμάμαι πόσες φορές το είχα σιγοτραγουδήσει).
Το εθιστικό και σπουδαίας μουσικότητας  "Beast Within" με στακάτο ρυθμό, εντυπωσιακή μελωδία, κρυστάλλινα φωνητικά, όλα τοποθετημένα σε αρμονικότητα που συνεπαίρνει.

Μία πραγματικά δυναμική μπαλάντα. Το "The Voice" μία τραγουδάρα με τις κιθάρες  ξεχειλίζουν λυρικότητα και δυναμισμό με  το μουσικό χαλί που προσφέρουν τα πλήκτρα και τα συνθεσάιζερ να απογειώνουν την σύνθεση. Προσωπικά λατρεμένο.


Ο John Sloman που τραγουδά στο εναρκτήριο "Tonight", μία σύνθεση στηριγμένη μεν στον κλασικότροπο ροκ ήχο θυμίζοντας αρκετά τους μέγιστους Uriah Heep! Όμως τα φωνητικά του Sloman  ταιριάζουν πανέμορφα και επιβεβαιώνουν τον κανόνα πως οι P.M. συνθέτουν το πρώτο τραγούδι σε κάθε δίσκο έτσι ώστε να είναι κομματάρα.
Ο Doogie White ερμηνεύει στην οκτάλεπτη επανεκτέλεση του "Naked", που δεν κουράζει αλλά συναρπάζει με μία εξαιρετικά στυλιζαρισμένη κιθαρωδία και την εναλλαγή/παιγνίδισμα που κάνει με τα πλήκτρα ενώ οι βαρβάτες μπασογραμμές είναι το κάτι άλλο. Ανεπανάληπτο έπος.
Οι αρμονίες στο mid-tempo ροκάδικο  "The Escape" μοναδικές ενώ αξιομνημόνευτη είναι και η ακουστική κιθάρα στο  "If Tomorrow Never Comes".
Μία πραγματικά έξοχης μουσικής τεχνοτροπίας σύνθεσης με αιθέρια φωνητικά να σε ταξιδεύουν. Θυμάμαι ακούγοντας το δίσκο τότε με δύο-τρεις καλούς φίλους (εκ των οποίων ο ένας δεν είναι πλέον στη ζωή χτυπημένος από επώδυνη μα σύντομη ασθένεια) πόσο μας είχε εντυπωθεί και η μελαγχολική  σύνθεση "Lost World". Στον Κωνσταντή λοιπόν, που τόσο του άρεσε η σύνθεση μα και ο δίσκος, είναι αφιερωμένη η παρουσίαση τούτη αλλά και το βράδυ της συναυλίας νοερά πιστεύω πως θα είναι εκεί…
Μπορεί λοιπόν ο δίσκος αυτός να μην έχει τραγούδια που θα μας ξεσηκώσουν όπως οι ύμνοι Cheated, Can't See The Angels, A Cry For The New World, Best Years και άλλες μοναδικές συνθέσεις αλλά σίγουρα οι Mantis  είναι μία μπάντα που δημιουργεί μοναδική ατμόσφαιρα σε κάθε εμφάνιση.
Οπότε όσοι πιστοί ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ!

Νότης "The Voice" Γκιλλανίδης


// Old Time Rock

// Live Favorites