Don Dokken/Up from the Ashes: Μελωδικά διαμάντια εκ της τέφρας

02/12/2022

Κατηγορία: Old Time Rock

3852

‘Εχοντας φτάσει στο απόγειο της δόξας τους πολύ πριν το τέλος των ‘80s, οι Dokken άρχισαν να εμφανίζουν σημάδια κορεσμού όσο πλησίαζε η νέα δεκαετία. Ήδη το θριαμβευτικό διπλό live "Beast from the East" (1987) φάνταζε σαν κύκνειο άσμα της μπάντας η οποία είχε ήδη καταφέρει να γίνει ένα από τα πιο επιτυχημένα ονόματα της μελωδικής hard rock σκηνής του Los Angeles.

 

Οι τεταμένες σχέσεις του τραγουδιστή Don Dokken με τον κιθαρίστα George Lynch έφτασαν στο σημείο να μη θέλει ο ένας να δει τον άλλο ούτε ζωγραφιστό.
Έτσι η διάλυση ήρθε αναπόφευκτα. Ωστόσο η κατάσταση μεταξύ τους χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο όταν ο Don φάνηκε να θέλει να χρησιμοποιήσει το όνομα Dokken και για μια πιθανή solo καριέρα.
Μέσα στον επαπειλούμενο χαμό από δικαστικές διαμάχες, πρόστιμα, royalties κλπ. ο φλεγματικός Don απλά προσέθεσε και το μικρό του όνομα στον τίτλο της νέας του προσπάθειας.  
Μια νέα προσπάθεια που στην αρχή φάνηκε να μην έχει τη δυναμική που είχε η αντίστοιχη "απάντηση" του George Lynch με το προσωπικό του σχήμα Lynch Mob (στο οποίο τον ακολούθησε και ο drummer των Dokken Mick Brown)
H νέα μπάντα του Don αποτελείτο από μουσικούς με αρκετά διαφορετικά background. Tον κιθαρίστα John Norum (Europe) πλαισίωναν ο drummer Mickey Dee (Kind Diamond), ο μπασίστας Peter Baltes (Accept) και ο κιθαρίστας Billy White από το progressive rock γκρουπ των Watchtower. 
Το προφανές ερώτημα που προέκυπτε ήταν:
Τι ύφος θα είχε το νέο άλμπουμ; Μπορούσε το ετερόκλητο νέο σχήμα να δημιουργήσει και να αποδώσει υψηλής ποιότητας μελωδικό hard rock;


Η εκκωφαντική απάντηση ήταν ότι μπορεί και παραμπορεί!
Και ήρθε με την κυκλοφορία του "Up from the Ashe" (1990).
Από το εξώφυλλο του δίσκου φαίνονται οι προθέσεις του Dokken να παρουσιάσει ένα άλμπουμ διάδοχο των κλασικών κυκλοφοριών των Dokken. Πράγματι οι πρώτες νότες του opener "Crash ‘n’ burn" δεν αφήνουν αμβιφολία: ορμητικό rhythm section, κιθάρες κεραυνοί και η φωνάρα του Don καλύτερη από ποτέ δημιουργούν αμέσως ενθουσιασμό.
Η συνέχεια εξίσου εντυπωσιακή με τα "1000 Miles Away" και "When Some Nights" να αναδεικνύουν τη signature μελωδικότητα του Dokken. Το εισβολικό της κιθάρας συνεχίζεται και στα "Forever" και "Living a Lie" με εκπληκτικά solos στα οποία εναλλάσσονται οι Norum και White.
H χημεία των 2 κιθαριστών αλλά και το "δέσιμο" όλης της μπάντας δίνει ένα αποτέλεσμα που ακόμα από τα μισά του δίσκου φαίνεται να είναι ισάξιο (αν όχι καλύτερο;) του "Back for the Attack" και του "Under Lock and Key’".
Στο moody "When love finds a fool" συμμετέχει συνθετικά ο Glen Hughes ενώ στο υπέροχο 1ο single "Mirror Mirror" o γνωστός hit maker Mark Spiro. 
Το μπαλλαντοειδές "Stay" είχε επιλεχθεί σαν 2ο single.
Τα "Give it Up" και "Down in flames" είναι αξιόλογα αλλά ελαφρά υποδεέστερα κομμάτια μέσα στο άλμπουμ, το οποίο κλείνει όπως ακριβώς άρχισε με το καταιγιστικό "The Hunger" με το rhythm section να δίνει ρέστα!  
Χωρίς αμφιβολία ο Don Dokken παρέδωσε ένα ακόμα ποιοτικότατο άλμπουμ στους οπαδούς του '80s melodic hard rock και όχι μόνο, στήνοντας ένα ανέλπιστα ομοιογενές σύνολο που αν και είχε προοπτικές για επιτυχία δεν μακροημέρευσε στα -δύσκολα για το μελωδικό rock των '90s.
Ο ίδιος απείχε δημιουργικά για ένα διάστημα μέχρι την ανασύσταση των Dokken, η οποία πέρασε από πολλά κύματα μέχρι να λειτουργήσει και να φτάσει να προσφέρει άλμπουμ στο επίπεδο του "Up from the Ashes".
Και για πολλούς ίσως δεν έχει φτάσει ακόμα εκεί...

Γιώργος Γεωργακαράκος