// Rocktime Groups

Icon: Heavy μελωδίες από την Αριζόνα

// To Be A Rock And Not To Roll

Chris Isaak: Class of '88

// Golden Years

Greg Lake: "London '81" (with Gary Moore)

Αρχική » Παρουσιάσεις » Rocktime Songs

Δώδεκα καλοκαιρινά κλασσικά ροκ κομμάτια (vol. 1)

14/06/2020

Κατηγορία: Rocktime Songs

12057

To καλοκαιρινό soundtrack κάθε γενιάς είναι διαφορετικό. Αυτό των ακροατών του κλασσικού ροκ, δύσκολα ανανεώνεται. Είναι τεράστιο και ανασύρεται μόνον συνειρμικά. Here We Go…

California Girls – David Lee Roth (1985).
Διακευή Beach Boys στην εποχή του Reagan. Δε φταίμε, αγαπητέ “under 30s” συνδαιτημόνα. Το βίντεο με τις πολλαπλού κάλλους, ατελείωτες καλλονές ήταν ανυπέρβλητο για οποιονδήποτε ανέπνεε το καλοκαίρι του ’85. Και ναι, αυτό πράγμα που έχει ο David Lee Roth στη μύτη του είναι προστατευτικό για το κάψιμο απ΄τον ήλιο. Πράγματα που πρόσεχαν πλούσιοι και μη, back in the day.

Summertime Girls – Y&T (1985).
Το να περιφέρεσαι στην παραλία, με την άμμο να θάβει τις σαγιονάρες είναι μια μοναδική αίσθηση, από μια εποχή που δε σ΄ένοιαζε αν σε βλέπουν και ποιοί. Η hard rock υπόμνηση της καλοπέρασης, γραμμένη σε “κάτω από πέντε λεπτά” (τάδε έφη Meniketti). Κι αν στη διαστρεβλωμένη, δήθεν politically correct, εποχή μας ένα τέτοιο τραγούδι ακούγεται και δείχνει “σεξιστικό”, τότε σας χαρίζουμε τους Μπράϊαν Μόλκο του καιρού μας, με την υπόμνηση ότι κάτι εκατομμύρια άνθρωποι μεγάλωσαν ωραία και πέρασαν αξέχαστα με κάτι τέτοια κομμάτια.

Summer Nights – Van Halen (1986).
“… Summer nights and my radio, that’s all we need baby, don’t you know”. Τρανζιστοράκια δεν υπάρχουν εδώ και καιρό. Κι ανάθεμα αν οι κάτοχοι των i-pod έχουν πάρει πρέφα τί σημαίνει απρόβλεπτο beach party με τους κολλητούς (“we celebrate when the gang’s all here”). O Sammy Hagar στην πρώτη από τις πολλές δισκογραφημένες, βιωματικές στιγμές του και ο Eddie στα πιο σχολιαστικά ριφ του ever.

Hard Rockin’ Summer – The Hooters (1987). Να περιμένεις το σαββατιάτικο ραντεβού με τη μουσική δυνατά. “I was a young Romeo tryin' to find Juliet - I was hot on the trail of my own silhouette - And the cat on the roof, she's crazy from hunger - She waits in the shadows of a hard rockin summer”.

Rockaway Beach – The Ramones (1977).
Για όλους τους ασπρουλιάρηδες του downtown που κατεβαίνουν στις παραλίες, ακόμη και με auto-stop, κι εύχονται το στερεοφωνικό του beach bar να παίζει τουλάχιστον Chuck Berry. ”Chewin' at a rhythm on my bubble gum - The sun is out, I want some - It's not hard, not far to reach - We can hitch a ride to Rockaway Beach”.

Holiday – The Scorpions (1979).
Αιθέριο και απελευθερωτικό, συνώνυμο με το καλοκαίρι. Που ξεκινά ήρεμο και μελωδικό και μετά δεν αντέχει και ξεσπά, “longing for the sun”. Προαιώνιο, αρχετυπικό, διαχρονικό. Ωδή στη φυγή απ΄όλα, φυτεμένη στο μυαλό όλων όσων, μεταξύ ‘80-‘89, αναζητούσαν καλοκαιρία και περιπέτεια, με όχημα τη συντροφικότητα. Ναι, τα καλοκαίρια τότε ήταν πολύ διαφορετικά. Χωρίς κινητά, χωρίς “μηνύματα”, χωρίς ψευδεπίγραφες φιλίες, με μεγάλο ρίσκο.

Summer Of ’69 – Bryan Adams (1985).
“Standing οn your mother’s porch, you told me that it will last forever”. Νοσταλγική σαϊτιά στο στέρνο, δίχως άλλο. Ας πρόσεχες Bryan, να μην ήσουν τόσο καίριος. Ίσως γι΄αυτό επιχείρησες, αργότερα, να ανατρέψεις το μήνυμα. “69 σημαίνει άλλο πράγμα, όχι τη χρονιά”, τόλμησε να πει ο ανίερος. Και το “Jimmy quit, Jody got married, we knew we’ll never get far”, τί είναι; Και το “I guess nothing can last forever”; Κι αυτό προσποίηση; Ακόμη κι έτσι, είναι πολύ πειστική. “And if I had the choice, I ‘ d just want to be there”. Μιλάς για όλους μας, μην το αποφεύγεις. Όλα τα κρίσιμα πράγματα, γνωριμίες, βραδυές, αναμνήσεις, γνωριμίες, στα καλoκαίρια μας έχουν συμβεί, αν το καλοσκεφτούμε.

The Boys Of Summer – Don Henley (1985).
Η υπέρτατη νομιμοποίηση του καληνυχτάκια. Θα σε περιμένω, όταν οι αντίζηλοι θα φύγουν, γλυκιά μου. Υποδώριο, ύπουλο και διαβρωτικό hit, που έπαιζε και παίζει με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι fairlight γλάροι που το διατρέχουν. Από τα ηχητικά συνώνυμα του ζεστού, γεμάτου πόθους, καλοκαιριού.

Magic – The Cars (1985).
Απενοχοποιημένη, χορευτική υποδοχή του καλοκαιριού, με καλοκουρδισμένες κιθάρες. Όλο και κάτι μαγικό θα συμβεί γύρω απ΄την πισίνα.

Summertime – Big Brother & The Holding Company (1968).
Αδιανόητο να υπερβείς την ερμηνεία. Η Janis όρισε τα καλοκαίρια μας από την αρχή μέχρι το τέλος. Τί George Benson και Miles Davis (με το όλο τον τρισμέγιστο σεβασμό). Αν δεν ακούσεις αυτό το ανατριχιαστικό γρέντζο στην φωνή, δεν καταλαβαίνεις γιατί και αυτό το καλοκαίρι “the living is easy” (ακόμη κι αν πρέπει να αυθυποβληθείς).

Girls In Their Summer Clothes – Bruce Springsteen (2007).
Ρομαντικό μέχρι σημείου ουτοπίας και πάντως μέχρι σημείου “escapism”. Εδώ και χρόνια, κατά κανόνα, τα κορίτσια δεν φοράνε τέτοια συγκαλυπτικά “clothes”, ώστε να υπάρχει το μυστήριο της συνεσταλμένης θέασης που μεγάλωσε τη γενιά του Boss. Καταβαραθρωμένο στην αλλαγή των καιρών στιχουργικό δόκανο, με ωραία πάντως ηλεκτροακουστική κιθάρα.

Summertime Blues (live) – The Who (1970).
Τα blues του καλοκαιριού (βαριεστημάρα, ανυπομονησία, απογοήτευση, ακόρεστη ανάγκη για επικοινωνία και συνεύρεση), που κάθε νεανίας μπορούσε να ξορκίσει με την διασκευή στο αιώνιο, περιεκτικό, άφθαστο προτο-ροκαμπίλυ του Eddie Cochran. Διαδεδομένο από τους Who στους ροκίζοντες εαυτόν, όχι για πρώτη, αλλά για καταλυτική φορά...

Παναγιώτης Παπαϊωάννου