Alice Cooper: "Hey Stoopid", το άνισο άλμπουμ μιας υπερπαραγωγής
Monday

1Jun

Alice Cooper: "Hey Stoopid", το άνισο άλμπουμ μιας υπερπαραγωγής

Δημοσιεύθηκε από:

01/06/2020

Κατηγορία: Old Time Rock

4671
Ήταν το έτος 1989, όταν το υπερεπιτυχημένο άλμπουμ ''Trash'' με ιθύνοντα νού τον παραγωγό Desmond Child, συνέστησε τον Alice Cooper σε ένα καινούριο νεανικό τοτε κοινό.
Δύο χρόνια αργότερα , το 1991 , κατά την προετοιμασία του επόμενου δίσκου,ο πήχυς είχε τεθεί ψηλά, συνεπώς ήταν εκ των πραγμάτων επιβεβλημένο, να επαναληφθεί , αν οχι και να ξεπεραστεί εκεινη η επιτυχία.
Για αυτο το λόγο ο Cooper απευθυνθηκε σε  ένα άλλο μεγάλο όνομα απο την κοινότητα των μουσικών παραγωγών, τον Βρετανό  Peter Collins ,ο οποίος είχε στο ενεργητικό του, άλμπουμ και συνεργασίες με ονόματα-μεγαθήρια, όπως Rush, Queensryche, Nick Kershaw μεταξύ άλλων. Ηταν τετοια δε η φήμη του , ώστε ειχε αποκτησει και το προσωνύμιο ''Mr Big''.Τίτλος της καινούριας του δουλειάς ''Hey Stoopid'', η οποία αποτελεί το 12ο σόλο άλμπουμ του πρωτοπόρου της λεγόμενης θεατρικής shock rock.
 

Για την πραγματοποίηση του εγχειρήματος, επιστρατεύτηκε ενας γαλαξίας αστέρων, η αφρόκρεμα κυριολεκτικά της hard rock σκηνής εκείνης της εποχής, ονόματα όπως ο Ozzy Osbourne, o Slash των Guns n Roses , oι Μick Mars και Niki Sixx απο τους Motley Crue, τα ''ιερά τέρατα'' Steve Vai και Joe Satriani, ο Vinnie Moore (UFO).
Προσθέστε και τον Mickey Curry , μόνιμο drummer του Bryan Adams και εχετε κυριολεκτικά ενα project υπερπαραγωγή, το οποίο ειχε ολα τα εχέγγυα να φτασει στην κορυφή.
Aξίζει να επισημάνουμε οτι οι σκληροπυρηνικοί θαυμαστές του Cooper είχαν σχεδόν απογοητευτεί, στην πλειοψηφία τους τουλαχιστον, απο τον  ξεκάθαρα pop metal ήχο του ''Trash'' κατευθυντήρια γραμμή του παραγωγού Desmond Child, και σαφώς θα ηθελαν να τον δούν να επιστρέφει στις περισσότερο ''σκληρές'', ''garage rock'' ρίζες του, που τον χαρακτήριζαν στη δεκαετία του 70, τοσο με τη μπάντα του μεχρι το 1975, όσο και στην ξεχωριστή, ατομική καριέρα, την οποία ακολούθησε μετέπειτα.
Απο την άλλη έπρεπε να κρατήσει τις ισορροπίες και με τους  νέους οπαδούς, τους οποίους είχε αποκτήσει, που θα ήθελαν να ακούσουν πιο ''ευκολα '' εμπορικά τραγούδια , ευρείας κατανάλωσης, εφοσον υπήρχε ο στόχος  των υψηλών πωλήσεων. Ασφαλώς και ο Alice Cooper δεν θα ήθελε, σε καμία περίπτωση να επιστρέψει στις ήμέρες των παταγωδών εμπορικών αποτυχιών της δεκαετίας του '80.
 
Η αλήθεια είναι ότι,για πολλούς μελετητές και κριτικούς, και τα 12 τραγούδια του άλμπουμ, ειναι πολύ πιο ενδιαφέροντα στο σύνολό τους, απο τα αντίστοιχα του ''Trash'', και απέχουν πολύ απο το να τα χαρακτηρισει κανείς ως βαρετά.
 
Το ομώνυμο τραγούδι ''Hey Stoopid'' , αποτελεί ένα έξυπνο ''κήρυγμα'' , χωρίς να καταφεύγει σε ηθικολογίες, ενάντια στην αυτοκτονία και στις καταχρήσεις ναρκωτικών και αλκοόλ, που στατιστικά μαστιζαν τον εφηβικό πληθυσμό των ΗΠΑ από εκεινη την εποχή. Καθόλου τυχαία ήταν η συμμετοχή του Ozzy Osbourne στα backing vocals. Eίχε αφήσει εποχή η σοβαρή νομική περιπέτεια του Ozzy το 1985, ό οποίος ειχε προσαχθεί στο δικαστήριο κατηγορούμενος ώς ηθικός αυτουργός για την αυτοκτονία του John McCollum απο τους γονείς του τελευταίου, εξαιτίας του τραγουδιού "Suicide Solution".
Για την ιστορία η απόφαση του δικαστηρίου ηταν αθωωτική. Αρκετά εμφανής και δυνατή η συμμετοχή των Slash και Satriani στον κιθαριστικό  ήχο του τραγουδιού και οπτικά πολύ εντυπωσιακό για την εποχή το βίντεο κλίπ , που ηταν και το πρώτο για την προώθηση του δίσκου, που προβλήθηκε στο πανίσχυρο ακόμα τότε MTV .

Το ''Love is a loaded Gun '' είναι μια σαρκαστική power ballad με southern rock καταβολές που συνοδεύτηκε απο το αντίστοιχο video clip και σημείωσε επίσης επιτυχία, κατορθωνοντας να φτάσει στο νούμερο 38 των βρετανικών charts.
To ''Feed my Frankenstein'' συμπληρώνει την τριάδα των δημοφιλών τραγουδιών του άλμπουμ, διαθέτει το ατού της παρουσίας  των βιρτουόζων Satriani και Vai και συμπεριελήφθη στο soundtrack της εισπρακτικής κινηματογραφικής επιτυχίας Waynes World του 1992.
Αν επιχειρήσουμε να προχωρήσουμε παραπέρα, αξίζει να σταθεί κανείς στην σπαρακτική ατμοσφαιρική μπαλάντα ''Might as well as Be On Mars'' με τη συμμετοχή και του σπουδαίου κιθαρίστα Dick Wagner (απο τους κύριους συνεργάτες του Cooper στο επικό ''Welcome to my Nightmare ''), καθώς και στο συγκλονιστικό  τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ ''Wind Up Toy'', το οποίο μέσα απο πολύ περιγραφικά ανατριχιαστικούς στίχους , έχει ως θέμα την ασθένεια της σχιζοφρένειας και κάνει αυτό αναφορά στο ''Welcome to my Nightmare '' παρουσιάζοντας μας τον χαρακτήρα Steven.
Εδώ μάλιστα ο Satriani αφήνεται ελεύθερος να ξεδιπλώσει τη βιρτουοζιτέ του,συμπληρώνοντας τη συμμετοχή του σε πέντε απο τα δώδεκα τραγούδια του άλμπουμ.
Τα υπόλοιπα τραγούδια ''Dangerous Tonight'' (μοναδική συμμετοχή του Desmond Child ως στιχουργού  στο άλμπουμ), ''Die for You'' (χαρακτηριστική η πινελιά των Νiki Sixx /Mick Mars των Motley Crue), ''Little by Little'', ''Hurricane Years'', ''Snakebite'', ''Dirty Dreams'' και ''Burning our Bed'', αποτελούν καλοδουλεμένα fillers ,για να ολοκληρωθεί το project, ακούγονται ευχάριστα χωρίς να είναι αδιάφορα.
Το τελικό αποτέλεσμα υπήρξε ένα αλμπουμ, το οποίο δεν πέτυχε βεβαίως  τον στόχο του να φτάσει την εμπορική ''έκρηξη '' του ''Trash'', σε καμία περίπτωση όμως δεν θα έπρεπε να χαρακτηριστεί αποτυχία.
Μέσα στα αίτια θα μπορούσε να αναφέρει κανείς την ενθουσιώδη τότε έλευση του grunge μουσικού κινήματος, εξαιτίας του οποίου παραμερίστηκαν σημαντικά τα είδη του melodic rock, hard rock και glam metal.
Επιπροσθέτως προετοίμασε το έδαφος για την επόμενη πιο προσωπική δουλειά του, το εκπληκτικό concept album ''The Last Temptation''.

Δημήτρης Πολίτης