Oι Def Leppard, o R. J. Dio και...οι U2
Thursday

14Apr

Oι Def Leppard, o R. J. Dio και...οι U2

Δημοσιεύθηκε από:

14/04/2016

Κατηγορία: Golden Years

5454
Σπουδαία άλμπουμ παρουσιάζουμε για το 1983 μία χρονιά που αποτελεί και το έτος έναρξης του internet με όλα τα καλά και τα “κακά” που το συνοδεύουν αλλά που έδωσε την ευκαιρία σε χιλιάδες σαιτ όπως και στο www.rocktime.gr να κάνει ακόμη πιο γνωστά στο ευρύ κοινό, δίσκους και συγκροτήματα που άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στο χρόνο.
Πάμε λοιπόν  να δούμε ποια άλμπουμ μας άρεσαν πιο πολύ εκείνη την χρονιά και περιμένουμε τα μηνύματά σας και τις παρατηρήσεις σας στο info@rocktime.gr  για να βελτιωθούμε αλλά και αφουγκραστούμε τις μουσικές σας προτιμήσεις.

Platinum Albums
DEF LEPPARD: "Pyromania"
Τρίτο εκπληκτικό άλμπουμ για τους Βρετανούς DEF LEPPARD με νέο κιθαρίστα τον Phil Collen στη θέση του Pete Willis.Το γκρουπ είχε ξεκινήσει από το 1977 και πολλοί τους θεωρούσαν από τους πρωτεργάτες του NWOBHM.
Μόνο στην Αμερική το “Pyromania” πούλησε πάνω από 10 εκατομμύρια αντίτυπα και τραγούδια σαν τα “Rock of Ages”, “ Foolin” και “Photograph” έγραψαν την δική τους ιστορία ενώ το MTV παίζοντας συνεχώς τα video clip τους τους εκτόξευσε σε δημοτικότητα.
Η μπάντα κυριολεκτικά έκανε πάταγο και απογειώθηκε τόσο εμπορικά όσο και συνθετικά και σε αυτό βοήθησε και η άψογη παραγωγή του Robert John “Mutt” Lange ενώ για όσους δεν το γνωρίζουν συμμετοχή στο άλμπουμ είχε και ο ιδιόμορφος ποπ καλλιτέχνης Thomas Dolby. Την μεγάλη επιτυχία του συγκροτήματος ανέκοψε το ατύχημα του ντράμερ Rick Allen που έχασε το χέρι του αλλά ευτυχώς δεν στάθηκε εμπόδιο τόσο στον ίδιο όσο και στο γκρουπ να συνεχίσουν ακόμα πιο δυνατά και επιτυχημένα. Επίσης το εξώφυλλο του άλμπουμ συζητήθηκε πολύ (και όχι άδικα) όταν έγινε το τρομοκρατικό κτύπημα στους δίδυμους πύργους σε σημείο να χαρακτηριστεί προφητικό!

DIO: "Holydiver"
Η χρυσή φωνή του μεταλλικού ροκ δημιουργεί το απόλυτο αριστούργημα με τούτο εδώ το άλμπουμ.
Τραγούδια πραγματικοί ύμνοι όπως τα φοβερά “Stand Up and Shout”, “Don’t Talk to Strangers”, “Straight Through the Heart”, “Rainbow in the Dark” και φυσικά το αξεπέραστο “Holydiver”.
Φαίνεται η φυγή από τους Black Sabbath μόνο καλό έκανε στον R.J.Dio ενώ η μεγάλη αποκάλυψη του δίσκου είναι ο κιθαρίστας Vivian Campel. Σπουδαίοι φυσικά και οι Vinnie Appice στα τύμπανα αλλά και ο Jimmy Bain στο μπάσο.
Αρκετά περίεργα σχόλια προκάλεσε επίσης και το εξώφυλλο του δίσκου κάτι που δεν πτόησε τον Dio ενώ το “Holydiver” έγινε πλατινένιο και στις δύο πλευρές του ατλαντικού και η περιοδεία που ακολούθησε τους ήταν σχεδόν όλη sold out.

JOURNEY: "Frontiers"
Το όγδοο άλμπουμ των τρομερών Journey αποτελεί στην ουσία το τελευταίο εμπνευσμένο δίσκο της μπάντας με εκατομμύρια πωλήσεις και αρκετές επιτυχίες στα τσαρτ της Αμερικής. Το “Seperate Ways”, ο απόλυτος aor ύμνος, που ανοίγει τον δίσκο (με το αστείο βίντεο κλιπ του) δίνει το σύνθημα για το τι θα επακολουθήσει με τα “Edge of the Blade”, “Rubicon” και “Chain Reaction” να κλέβουν τηνπαράσταση.
 Εκπληκτικές ερμηνείες από τον Steve Perry ειδικά στις μπαλάντες “Send Her My Love” και “Faithfully”  και τους Jonathan Cain(πλήκτρα) και Neal Schon(κιθάρα) να βοηθούν σημαντικά εκτελεστικά, συνθετικά και ενορχηστρωτικά.
Το 2006 επανεκδόθηκε το συγκεκριμένο άλμπουμ με άλλα τέσσερα bonus τραγούδια και περιλαμβάνει και την κομματάρα “Ask The Lonely”.

GARY MOORE: "Victim of the Future"
Σκληρό, άγριο, δυναμικό ποτισμένο από το ιδρώτα του εξαιρετικού Ιρλανδού κιθαρίστα το εν λόγω άλμπουμ που άνοιξε ένα κύκλο σπουδαίων άλμπουμ που κυκλοφορήσαν τα επόμενα χρόνια ώσπου να το γυρίσει  στα blues.
Φοβερή η διασκευή στο “Shapes of Things” των μοναδικών Yardbirds ενώ εκπληκτικό είναι και το ομώνυμο τραγούδι καθώς και η αξεπέραστη μπαλάντα “Empty Rooms” .
Η στιχουργική έκπληξη στο συγκεκριμένο άλμπουμ έρχεται με το φανταστικό κομμάτι “Murder in the Sky” ‘όπου ο G.Moore καταγγέλλει την συντριβή που έγινε εκείνη την χρονική περίοδο Κορεάτικου αεροπλάνου με αθώους πολίτες από μαχητικά αεροσκάφη, της,  τότε Σοβιετικής Ένωσης.
Στο “Victim of the Future” συμμετέχει μία all star band με τους Ian Paice(ντραμς), Neil Murray, Bob Daisley και Mo Foster(μπάσο) καθώς και ο εξαιρετικός και αδικημένος μουσικός Neal Carter (πλήκτρα,κιθάρα,φωνητικά ).
Στην επανέκδοση στο άλμπουμ περιλαμβάνονται άλλα δύο τραγούδια και ένα νέο remix στο “Empty Rooms”.

YES: "90125"
Το ενδέκατο και πιο εμπορικό άλμπουμ των θρυλικών ΥΕS είχε αρκετό παρασκήνιο όσον αφορά τις αλλαγές μελών του συγκροτήματος αλλά και της μουσικής κατεύθυνσης που θα ακολουθούσε η μπάντα αφού ο προηγούμενος δίσκο  τους “Drama” έφερε όντως δραματικά αποτελέσματα ενώ ήταν ένα βήμα πριν από την διάλυση. Mαθημένοι στα δύσκολα οι ηγέτες του progressive rock κατάφεραν να ανασυσταθούν με την παρουσία του Νοτιοαφρικανού κιθαρίστα, Trevor Rabin.
Τώρα για να έρθουμε στα τραγούδια του δίσκου εκείνο που χαρακτηρίζει το “90125” είναι σίγουρα η τεράστια επιτυχία που έκανε το “Owner of a Lonely Heart” σε σημείο να σκαρφαλώσει στην κορυφή του Billboard. Σε αυτό βοήθησε τόσο το παρανοϊκό και συμβολικό video clip αλλά και ο εκπληκτικός κιθαριστικός ρυθμός με την εισαγωγή να παραμένει κλασσική ακόμη και σήμερα. Όμως το κορυφαίο τραγούδι του δίσκου είναι το μνημειώδες  “Changes” όπου παντρεύεται σε απίστευτο βαθμό το progressive και το aor με τις εναλλαγές να είναι αλλεπάλληλες και γοητευτικές όπου στο ρεφρέν νγίνεται ένας art-melodic οργασμός. To “90125” όταν κυκλοφόρησε λοιδορήθηκε από τους τότε ειδήμονες (μάλιστα ένας από αυτούς πρωταγωνιστεί ακόμη και σήμερα σε πετυχημένη τηλεοπτική νεανική εκπομπή). Όμως αποτελεί μία σημαντική στιγμή των βασιλιάδων του art-rock που κατάφεραν με περισσή δεξιοτεχνία να δείξουν πως παίζεται το melodic-prog rock και στην πιο εμπορική του εκδοχή. Αλλά όσοι είναι οπαδοί των YES γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι άνθρωποι ότι κι αν παίζουν το κάνουν πολύ καλύτερα από τους υπόλοιπους.
 
MOTLEY CRUE: "Shout at the Devil "
Τον Σεπτέμβριο του 1983 σκάει στην αγορά το δεύτερο άλμπουμ των Motley Crue και ο θόρυβος γύρω από το όνομα και τις εμφανίσεις τους έχουν κάνει τον γύρω του κόσμου. Για πολλούς από εμάς εκείνη την εποχή ήταν λίγο σοκαριστικό το θέαμα με τα βαμμένα μαλλιά, βαμμένα μάτια, κραγιόν και γυναικεία καλσόν (υποτίθεται ότι πρόσβαλλε την ροκ αισθητική μας) όμως όταν ακούσαμε το άλμπουμ πάθαμε την πλάκα μας. Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποιο είναι το κορυφαίο τραγούδι του δίσκου αλλά σίγουρα τα “Looks That Kill”, “To Young to Fall in Love”, “Bastard”και “Shout at
The Devil” είναι μοναδικά ενώ αρκετά καλή είναι και η διασκευή που έκαναν στο “Helter Skelter” των Βeatles.Εδώ οι απίθανοι αυτοί τύποι παντρεύουν το glam,το punk,το sleaze,το aor και το hard rock γεμάτο ενέργεια και τσαμπουκά και ενθουσιάζουν και τους πιο απαιτητικούς οπαδούς του σκληρού ήχου.
Απαραίτητο σε κάθε σοβαρή δισκοθήκη!

Golden Albums

KROKUS: Headhunter
Το καλύτερο άλμπουμ των Ελβετών γεμάτο ορμή και πάθος.Η τραγουδάρα “Screaming in the Night” μαζί με τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου αποτελούν την καλύτερη κηρονομιά για τους σημερινούς hard rockers. Κάπου θα ανακαλύψετε και τον Rob Halford να τραγουδάει “Ready to Burn”.
Mην κάνετε το λάθος και αγνοήσετε τέτοιο rock κομψοτέχνημα.

ZZ TOP: Eliminator
Έσπασε όλα τα ρεκόρ σε πωλήσεις και καταλόγους επιτυχιών και κατάφερε να συνδυάσει blues,southern, aor και boogie μελωδίες πλασαρισμένα με τα τρομερά video clip που έπαιζε μανιωδώς τότε το MTV.

QUIET RIOT: Metal Health
Eίναι αυτό που λέμε μία και έξω. Με την διασκευή του “Cum on Feel the Noize” από τους Slade η μπάντα έγινε πλούσια κι εκατομμύρια νέοι λάτρεψαν το hard rock. Ειλικρινείς, λιτοί και party διάθεση.

ΟΖΖΥ: Bark at the Moon
Το άλμπουμ περιλαμβάνει μία πλειάδα εκπληκτικών τραγουδιών με το  “Centre of Eternity” να ακούγεται ισοπεδωτικό Το “νεούδι” τότε, Jake E. Lee πετυχαίνει να κάνει κιθαριστικά πράματα και θαύματα και να αντικαστήσει επάξια τον αδικοχαμένο Randy Rhoads

U2 : “War
Πριν ο  Βοno εξελιχθεί σε επαγγελματία “ανθρωπιστή”  και ξεπεσμένο πολιτικάντη κυκλοφορούσε δίσκους που τιμούσε πρώτα την ιστορία της πατρίδος του και παράλληλα κατόρθωνε να συγκινήσει τα ροκ πλήθη όλου του πλανήτη με την ανατριχιαστική φωνή του. Τραγούδια σαν τα “Sunday Bloody Sunday” και "New Year's Day" αποδεικνύουν του λόγω του αληθές.

B.O.C : “The Revölution By Night”
Η παράξενη απλότητα και η ακατανίκητη ροκ γοητεία της  παρέας του Eric Bloom και Donald Brian "Buck Dharma" Roeser εκφράζεται με ένα μελωδικό ροκ δίσκο όπου συναντάμε μέχρι και την Patti Smith (συνθέτρια) στο υπέροχο  “Shooting Shark”. Τις εντυπώσεις όμως στο δίσκο κερδίζει η κομματάρα  “Τake me Away”, σύνθεση που συνυπογράφει ο καναδός Aldo Nova.
 
Φώτης Μελέτης